Hormonen & relatie

[ring]

Ik heb op een maand na twee jaar een relatie met mijn vriend. En we hebben ook een trouwdatum
Nu merk ik bij mezelf dat ik ontzettend reageer op de dagen voor dat ik ongesteld wordt. Ik twijfel, weet niet waar mijn houden van-gevoel is, ben onzeker, en vind veel of bijna alles aan onze relatie verkeerd.
Terwijl ik later dat gevoel weer helemaal niet meer heb...

Ik vraag me af of dit een gezond gevoel is, en of meerdere mensen dat herkennen?! Zo ja, hoe gaan jullie daar mee om? En zo nee, advies om er mee om te gaan misschien?

[Gerdien B.]

Als ik in een dip zit, dan weet ik dan het houden van gevoel even op de achtergrond ligt, omdat je dan druk bent om andere gevoelszaken onder controle te houden of te krijgen. dat is helemaal niet erg, want ik weet dat ik van mijn vriend houd en dat dit echt niet door een dip (al dan niet door mijn hormoonhuishouden veroorzaakt) zomaar over gaat.

[vpk]

gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk ring!

heel herkenbaar...
mijn man weet altijd precies wanneer ik ongesteld moet worden omdat ik dan over alles twijfel en niets meer zie zitten.
waar het vandaan komt? idd, vast van de hormonen.
tips om er mee om te gaan? hmmm, vraag je aanstaande om extra lief voor je te zijn tot deze dagen weer voorbij zijn

[mormeltje]

Herken ik ook. Of het hormonen zijn weet ik niet, ik let nooit zo op mijn 'buien' in relatie tot mijn cyclus.
Maar ik ben sowieso soms een zwartkijker. Als mijn vriend bijvoorbeeld een avond heeft gelanterfanterd in plaats van gestudeerd denk ik: het komt nooit af, en van het een denk ik het ander, en binnen no time heb ik mijn hele relatie op de schop. Ik denk dat het normaal is wat jij soms denkt, niemand zit zijn hele relatie lang op een roze wolk.

[MissF]

Ik heb het niet echt hormonaal volgens mij, ik ben sowieso niet zo heel snel down of snel geirriteerd, maar als ik het wel ben, dan merk ik dat, en zeg ik het gewoon tegen mijn man. Dan weet hij dat hij me gewoon even met rust moet laten of een flinke knuffel geven zonder te verwachten dat ik hem terugknuffel, en vooral niet teveel aan mijn hoofd zeuren
Als hij chagrijnig is, heb ik er veel meer moeite mee. Dan wil ik hem eruit halen, maar hij wil dan juist even lekker alleen chagrijnig zijn. gelukkig komt dat niet heel veel voor, maar daar moet ik nog heel wat in leren

[ring]

Maar ik zie op zo'n moment ook juist aaaaallemaal dingen aan mijn vriend die ik niet leuk vind. Ik ga me irriteren en vraag me in vredesnaam af waarom ik ook al weer van hem hou Echt zo stom is dat! En ik wil gewoon niet knuffelen ofzo, mijn vriend begrijpt dat dan juist weer niet omdat dat zijn manier is van; ik wil iets terug doen wat lief voor je is.

[Acire]

Hehe. Dan moet je dus goed communiceren wat je wel wilt. 'Donder op' of 'zing een liedje voor me' of iets anders. En je niet concentreren op die negatieve gedachten, maar afleiding zoeken voor jezelf.
En...als je er echt teveel last van hebt: aan de pil gaan. Dat scheelt.

[liefie]

Ik heb het niet echt hormonaal volgens mij, ik ben sowieso niet zo heel snel down of snel geirriteerd, maar als ik het wel ben, dan merk ik dat, en zeg ik het gewoon tegen mijn man. Dan weet hij dat hij me gewoon even met rust moet laten of een flinke knuffel geven zonder te verwachten dat ik hem terugknuffel, en vooral niet teveel aan mijn hoofd zeuren
Als hij chagrijnig is, heb ik er veel meer moeite mee. Dan wil ik hem eruit halen, maar hij wil dan juist even lekker alleen chagrijnig zijn. gelukkig komt dat niet heel veel voor, maar daar moet ik nog heel wat in leren

Dit herken ik helemaal.

[*Annet*]

Ik word ook steeds hormonaler. Op advies van een mede refowebber ben ik aan de teunisbloemolie gegaan. Dit zijn pillen die je de week voor het begin van je mensturatie moet innemen. Sindsdien gaat het een stuk beter. Moet je natuurlijk wel een beetje regelmatige cyclus hebben, anders weet je nog niet wanneer je ze in moet nemen.

[Daatje123]

Ik heb het niet echt hormonaal volgens mij, ik ben sowieso niet zo heel snel down of snel geirriteerd, maar als ik het wel ben, dan merk ik dat, en zeg ik het gewoon tegen mijn man. Dan weet hij dat hij me gewoon even met rust moet laten of een flinke knuffel geven zonder te verwachten dat ik hem terugknuffel, en vooral niet teveel aan mijn hoofd zeuren
Als hij chagrijnig is, heb ik er veel meer moeite mee. Dan wil ik hem eruit halen, maar hij wil dan juist even lekker alleen chagrijnig zijn. gelukkig komt dat niet heel veel voor, maar daar moet ik nog heel wat in leren

Dit herken ik helemaal.

Ja! Zo gaat het hier ook! Wat bij mij helpt is als ik het gewoon tegen mijn man zeg. 'Joh, ik zit ff niet zo lekker in mijn vel. Het ligt niet aan jou, maar laat me maar even/knuffel mij even'. Ik merk dat mijn man het ook het fijnste vind als ik gewoon zeg wat/dat er iets is en wat ik dan graag wil of verwacht.

[em_ma]

Je bent echt niet de enigste hoor!

Mensen die dicht bij mij staan, weten vaak beter dan mij aan te geven wanneer ik ongesteld moet worden.
Ik heb dan een mega kort lontje, ben snel geirriteerd en zie dingen veel somberder in.
Mijn ex moest het ook vaak ontgelden.
Zo werkt het he, de mensen die het dichtst bij je staan/waar je het meest van houdt, daar ga je het meest tegen tekeer.

Dus: eigenlijk is het een compliment voor diegene als je zo tekeer gaat: dat je gek met hem of haar bent!

[Nanoe]

Alleen de eerste dag vreselijk snel aangebrand.
Daarnaast twijfel ik wel wat die dagen, maar niet overdreven meer dan anders
En ben gigantisch vrolijk (nog vrolijker dan anders )
Voor de rest heb ik niet echt ergens last van, gelukkig

[Lalage]

Houden van iemand hangt gelukkig niet af van je gevoelens op een bepaald moment!

[ring]

Houden van iemand hangt gelukkig niet af van je gevoelens op een bepaald moment!

Gelukkig niet nee! Maar als je op bepaalde momenten hele andere gevoelens voelt en daar niet weet wat je er mee moet is het wel lastig!

[ajl]

Op een gegeven moment weet je gewoon dat je van iemand houdt en daarmee verder wilt gaan in het leven. Iedereen heeft wel eens dat soort gevoelens die je net beschrijft. Ik loop ook niet de hele dag over van liefde voor mijn man, maar ik weer wel dat ik echt niet zonder hem zo kunnen/willen. Als dat soort gevoelens continue aanwezig zouden zijn,dan zou ik mij meer zorgen gaan maken.