em_ma schreef:Ik weet dat je als christen niet meteen met de wet klaar moet staan.
Maar als daarnaar gevraagd zwijg ik niet.
Bij deze tere zaken val ik niet meteen met de deur in huis.
Maar als ik zie dat mensen hun ondergang tegemoet gaan wat betreft andere zonden; een vriendin die vreemdgaat met een getrouwde man bijvoorbeeld.... Tja, dan zal ik hen wel waarschuwen ja.
Dat lijkt mij wel bijbels om te doen...
Hier in kan ik alleen voor mij zelf spreken. Ik probeer er altijd voor te waken, zeker voor wat ik uitspreek, om iemand zijn daden als zondig te bestempelen. (in gedachten ontkom ik er helaas niet aan) Meestal denk ik eerder, het had/kan mij net zo goed kunnen overkomen. Het is mij te simplistisch, om te stellen dat ik iets niet of anders zou doen,dan de ander. Van het concert des levens krijgt ten slotte niemand een program.
Wat ik wel vaak doe, zijn die mensen meenemen in gebed. aan Hem vraag of Hij met die mensen wil zijn en/of Hij hun uitkomst wil bieden. Meer kan je m.i. als mens niet doen, ik zal (denk ik) eerder iets bij een kerkraad iets neerleggen dan dat ik een ander ga lopen waarschuwen voor een (mogelijke) zonde.
Wat ik wel eens heb gedaan, toen iemand mij benaderde en dingen vertelde, waarvan ik dacht: 'zou je dat je nu wel doen', is dat ik met die persoon in gesprek ben gegaan over hoe die persoon zijn persoonlijk relatie met God zag. Ik hoop dat ik die persoon aan het nadenken heb gezet, zonder dat ik mijzelf een oordeel aan heb gemeten of heb hoeven uit te spreken.
Feitelijk gezien had ik mij eigenlijk al een oordeel aangemeten door mij zelf (in gedachten) de vraag te stellen van: zou jij dat nu wel doen".
Het is ons maar geleend, de vele mooie dingen.
Ons onbetwistbaar eigendom, zijn de herinneringen.
](./images/smilies/eusa_wall.gif "Brick wall")
