Het geven van een pedagogische tik...

[tante-tortel]

TT, ik begrijp uit jouw post dat je je kleinkinderen ook slaat?

Dat wil ik dus absoluut niet hebben dat mijn moeder of schoonmoeder dat doet. Mijn moeder heeft mijn zoon een keer een tik gegeven uit drift, zoals ze bij mij ook wel deed. Ik heb haar dus wel duidelijk gemaakt dat ik daar niet van gedient ben. Mijn schoonmoeder heeft opgepast toen ik werkte maar ik weet zeker dat ze mijn zoon niet heeft geslagen.

Ja, ik geef mijn kleinkinderen echt wel eens een tik op hun billen. En daar schaam ik me niet voor. Maar slaan doe ik ze nooit.
Ook mijn oppaskindje krijgt wel eens een tik.

Het is ook juist de bedoeling dat het fysiek even pijn doet, maar dat is met een tik maar van korte duur.
Het is ook om te corrigeren. En zeker als andere dingen niet helpen moet je weleens.
Zo is het volgens mij gewoon ook Bijbels.

Zoals het er ook staat: 6 want wie Hij liefheeft, tuchtigt de Here, en Hij kastijdt iedere zoon, die Hij aanneemt.
7 Als tuchtiging hebt gij dit te dragen: God behandelt u als zonen. Want is er wel een zoon, die door zijn vader niet getuchtigd wordt? 8 Blijft gij echter vrij van de tuchtiging, welke allen ondergaan hebben, dan zijt gij bastaards, en geen zonen. 9 Voorts, de tuchtiging van onze vaders naar het vlees hebben wij ondergaan en wij zagen tegen hen op; zullen wij ons dan niet nog veel meer onderwerpen aan de Vader der geesten, en leven? 10 Want zíj hebben ons voor luttele dagen naar hun beste weten getuchtigd, maar Híj doet het tot ons nut, opdat wij deel verkrijgen aan zijn heiligheid. 11 Want alle tucht schijnt op het ogenblik zelf geen vreugde, maar smart te brengen, doch later brengt zij hun, die erdoor geoefend zijn, een vreedzame vrucht, die bestaat in gerechtigheid.

[Samanthi]

Ook vanuit Bijbels oogpunt is tikken geven nodig. En dan gewoon in de juiste proporties.

Deuteronomium 21:18-21
Wanneer iemand een moedwilligen en wederspannigen zoon heeft, die de stem zijns vaders en de stem zijner moeder niet gehoorzaam is; en zij hem gekastijd zullen hebben, en hij naar hen niet horen zal, zo zullen zijn vader en zijn moeder hem grijpen, en zij zullen hem uitbrengen tot de oudsten zijner stad, en tot de poorte zijner plaats. En zij zullen zeggen tot de oudsten zijner stad: Deze onze zoon is afwijkende en wederspannig, hij is onze stem niet gehoorzaam; hij is een brasser en zuiper. Dan zullen alle lieden zijner stad hem met stenen overwerpen, dat hij sterve; en gij zult het boze uit het midden van u wegdoen; dat het gans Israël hore, en vreze.

Dat vanuit Bijbels oogpunt 'tikken' geven nodig is, lijkt me wel duidelijk ja.
Jammer alleen dat het niet 'gewoon in de juiste proporties' blijft. Laten we de Bijbel dus maar niet als leidraad zien voor de opvoeding van onze kinderen.

Dat was voor ouders dus een enorme last. Als hun zoon niet wilde luisteren dan moest dat volgen. Dus ze deden er alles aan om die zoon goed op te voeden, want het ergste wil je toch niet voor je kind. Dan maar af en toe een tik.


En ik geloof best dan Samanthi het zwaar heeft met haar gezin. Want één met ADHD is al moeilijk, maar meerdere die versterkken elkaar. Zeker als je dan ook nog een groot gezin hebt. Maar ik kan me niet voorstellen dat je ze nooit een tik op de billen geeft. Ik had de afgelopen drie weken mijn twee adhd kleinzoons veel over de vloer, en soms verduidelijkt dat meer dan iets zeggen. Ze zijn dan zo over de rooie dat ze gewoon niet meer luisteren kunnen en niets helpt. Dan krijgen ze van mij ook echt wel eens een tik. Zeker als er iets gebeurd wat gevaarlijk is. Ik hou niet zo van schreeuwen. Misschien doe jij dat wel. Laat mij dan maar ze af en toe gewoon een tik verkopen dan is de zaak gelijk weer opgehelderd.
En misschien krijgen jou kinderen met ADHD wel medicijnen?

Beste TT
Ik sta erachter nu, mijn kinderen zijn van 26 tot 13 jaar, zoals ik al zei heb ik de oudsten wel tikken gegeven, maar ik kwam er gelukkig op tijd achter dat een positieve benadering meer uithaald dat de al dan niet pedagogische tik, ik heb de bijbelteksten over tuchtigen e.d. uit de treuren moeten horen.
Ook de tien geboden, vooral Eert uw vader en uw moeder!
Ja ja maar er wordt van ouders ook iets verwacht... opvoeden, met angst voor slaag of om verbaal afgemaakt te worden?
Denk je dat nu echt?
Bij sommige ADHDers kun je blijven zeggen af blijven stilzitten en dat ja een pets, maar het begint gewoon weer opnieuw, opvoeden is afleren van ongewenst gedrag en aanleren van gewenst gedrag. Brengen op het goede pad, een oud boek heet: aan moeders hand naar Jezus. Met de zweep? echt niet, ik weet de bijbelse lijnen, als een persoon gekastijd of gestenigd werd, was dit om een vergrijp, dit waren geen peuters en ook geen pubers, maar volwassen mensen ( denk aan de zonen van Eli), dit gaat niet over een kind dat een vaas omgooit terwijl je al 20 x gezegd hebt dat ie er af moet blijven.
Over mijn kinderen er zijn perioden geweest waarin zijn medicijnen hebben geslikt en een slikt het nog, anders kan die zijn werk niet doen, twee willen hun medicijnen niet meer van wege bijwerkingen.
Het is voor mij een heel pijnlijk onderwerp, zoalsje ws al begrepen hebt, ik blijf me verzetten tegen het slaan van kinderen, ik heb genoeg gezien en gevoeld, wij moesten zeggen dat we alleen slaag krregen als we het verdiend hadden en in de ogen van mijn familie had je het al gauw verdiend.
gr Samanthi

[tante-tortel]

Ik begrijp best dat het voor jou een pijnlijk onderwerp is.
Maar je vergelijkt een tik met slaan. En dat is heel iets anders.
En ik ben het met je eens dat positief benaderen heel belangrijk is.
Maar soms werkt dat niet en is een tik gewoon nodig.

Ook ik heb hetzelfde in mijn leven meegemaakt. Geslagen, en vernederd, ik kreeg op mijn 18 de nog een pak slaag van mijn oudste broer omdat mijn vader het toen niet kon. En ja, ook ik hoorde tot in de treure: eert uw vader en uw moeder.
Maar ik las ook zelf de Bijbel en daar staat nog iets achter: maar ouders verbitterd uw kinderen niet.
En met dat in het achterhoofd moet je dus je kinderen opvoeden.
En dat gaat heel gewoon met vallen en opstaan, soms helpt praten of wat voor soort straffen met ook bedenken kan, maar soms is heel gewoon een tik nodig.
En dat is iets anders dan slaan. (Met de matteklopper kreeg ik)

[Filosoof]

De grens tussen 'tikken' en 'slaan' is flinterdun.
Als een tik geen pijn doet, heeft het weinig zin. Als het wel pijn doet valt het onder fysiek misbruik, omdat een kind niet in staat is zich te verdedigen.

Een kind mentaal of fysiek pijn doen omdat hij/zij ongehoorzaam is, valt onder machtsmisbruik.
Dat hoort niet nodig te zijn. Punt.

Ik kreeg ook regelmatig een klap vroeger en heb dat nooit als nuttig ervaren.
Het deed pijn, het joeg angst aan en het verstarde de band tussen vader en zoon.
Gelukkig zijn er genoeg mensen die natuurlijk overwicht hebben en hun kinderen kunnen opvoeden zonder hen pijn te (willen/hoeven/moeten) doen.

[jamillah]

Voor ik verzand ik een welles nietus spelletje Samanthi, wil ik wel even duidelijk hebben dat ik mijn kids nooit maar dan ook nooit in het gezicht zal slaan. Dat is vernederend. En op blote billen is ook nooit gebeurd in vier jaar. Het blijft bij een tik op de vingers, een draai om de oren en verder goed stevig beetpakken.

Voor je denkt dat ik de hele dag met de matteklopper achter ze aan ren Danku Annet, voor de lieve toevoeging

[Max]

Mensen, kom op zeg! Het is toch een geweldige uitdaging om op te voeden zonder tikken te verkopen.
Het is de kunst je juist nìet boos te maken maar simpel doen wat je zegt en je verder niet druk maken. Tuurlijk overtreden kinderen de regels, maar daar zijn regels toch voor. Wij en onze kinderen zijn toch verstandelijke wezens en niet gemaakt als redeloze dieren.

Mare, verders merk ik dat sommige mensen niet alleen hun kids een mep verkopen maar hier verbaal ook aardig te keer gaan tegen anderen. Tegen die mensen zou ik willen zeggen: schoenmaker, hou je bij je leest. Oftewel, tuig je kids maar af, die zijn van jou maar blijf van een ander af.

Die de schoen past, trekt hem aan. Punt

[Filosoof]

Tegen die mensen zou ik willen zeggen: schoenmaker, hou je bij je leest. Oftewel, tuig je kids maar af, die zijn van jou maar blijf van een ander af.

Je gaat eraan voorbij dat 'de kids' er de dupe van worden.

[tante-tortel]

Ik heb wel eens het idee dat er tegenwordig aandige mietjes op de wereld lopen. Tere kinderzieltjes.
Blijkbaar waren ze dat in de tijd van de Bijbel niet.

En jamillah: een draai om de oren is ook in het gezicht...

[MissF]

Haha, ja, dan ben ik een mietje. Ik heb bewust gekozen om het hele bevruchtingsproces niet tegen te werken ( ) en dus indirect bewust gekozen voor ons kindje, en dat heb ik niet gedaan om hem een pak slaag te geven of een tik te geven, maar door hem consequent, rechtvaardig en met bergen vol liefde op te voeden, en ik zie een tik of schreeuwen tegen een kind niet als liefde. Dan maar een mietje, ik heb een onwijs vrolijk kind wat ontzettend gelukkig oogt en nog geen tik heeft gehad (maar wat al wel vele malen bij de trap is weggegrist en bij de hete oven)

[paprikameisje2]

hier werkt de gang veeeel beter dan een tik! ik heb het eens geprobeert door over haar handje te kletsen als ze aan ies zat wat niet mocht. Nu pak ik haar twee keer weg, bied ik iets anders aan, na de derde keer gaat ze in de bijkeuken! gegarandeerd dta ze er vervolgens met een gigantische boog omheen loopt!

[Samanthi]

Voor ik verzand ik een welles nietus spelletje Samanthi, wil ik wel even duidelijk hebben dat ik mijn kids nooit maar dan ook nooit in het gezicht zal slaan. Dat is vernederend. En op blote billen is ook nooit gebeurd in vier jaar. Het blijft bij een tik op de vingers, een draai om de oren en verder goed stevig beetpakken.

Voor je denkt dat ik de hele dag met de matteklopper achter ze aan ren Danku Annet, voor de lieve toevoeging

Ik zal idd geen welus nietus spelletje aangaan, je hebt nu vier jaar "ervaring" en je vond het toch nodig een sneer naar mij en mijn ADHDers te geven... maar luister even jamillah, mijn kinderen zijn sociaal, ze hebben respect voor de natuur, ze houden van elkaar, als de een gaat zwemmen en even belt zit de hele familie in het water incl. aanhang en kleinkind. Ik ga niet zeggen; ik heb het lekker voor elkaar, want dat is beslist niet zo, ik heb een enorme hekel aan mensen die een goede opvoeder zijn en het allemaal precies weten, gewoon zus en gewoon zo, die durven niet naar zichzelf te kijken en naar hun eigen handelen, anders was het afgelopen met het goede opvoeder zijn.
Gr Samanthi

[jamillah]

Goed van jou, mijn familie schopt en slaat en zien mekaar nooit. Mijn kinderen zijn harteloze wezens die voor de duvel niet bang zijn en ik weet het zeker, ooit in de bak belanden voor zinloos geweld.

En nu ga ik dit topic verlaten voor ik echt agressief word

[TheKeimpe]

Ha, even in mijn oude bestanden gezocht. Daar stond in een rede die ik voor de studentenvereniging gehouden heb ook een stukje over lijfstraffen. Zo keek ik er dus 6 jaar geleden tegenaan, en ik geloof dat ik mij er nog steeds in kan vinden:

Lijfstraffen
Ik had u beloofd terug te komen op het feit dat ik het helaas vind dat er gepleit wordt voor het totaal onthouden van lijfstraffen.
Vooropgesteld, dit is niet omdat ik graag lange mensen om me heen wil hebben, die groot geworden zijn van de schoppen onder hun achterwerk, maar omdat ik van mening ben dat het toedienen van lijfstraffen een gezond en geëigend middel is, mits goed toegediend, om kinderen te leren wat goed en wat kwaad is.
Dit houdt in dat het middel gebruikt moet worden met dat doel, het opvoeden van de kinderen. Niet om persoonlijke gram te uiten, of het afreageren van een drukke werkdag. Ook moet het niet onmatig gebruikt worden. Een kind wat voor het minste of geringste een pak op zijn of haar achterwerk krijgt, leert daar echt niet anders van dan dat de vader een grote enge man is.
Maar als ik kijk naar het kind van een jaar of drie, wat zoals eerder gezegd, leert door conditionering, dan zie ik geen probleem om het kind een tik op de vingers te geven als het weer eens aan iets zit waar het niet aan mag zitten. En wat oudere kinderen bij wie een vermanend woord geen ingang vindt, zullen op een gegeven moment moeten ondervinden wat het spreekwoord zegt: “Wie niet horen wil, moet maar voelen.” Maar ik denk dat een pak slaag pas een functioneel middel is als de vader (of moeder) net zo veel pijn lijdt als het kind. Wie het vatte kan die vatte het.
Kortom, lijfstraffen mogen nooit tot gevolg hebben dat de kinderen niet meer naar de ouders willen als ze niets misdaan hebben. Ik ben van mening dat dit niet het geval is, wanneer een kind een liefdevol slaande vader of moeder heeft, die slaan met de bedoeling het kind te behouden. (Spr. 23:13&14.)

[tante-tortel]

Haha, ja, dan ben ik een mietje. Ik heb bewust gekozen om het hele bevruchtingsproces niet tegen te werken ( ) en dus indirect bewust gekozen voor ons kindje, en dat heb ik niet gedaan om hem een pak slaag te geven of een tik te geven, maar door hem consequent, rechtvaardig en met bergen vol liefde op te voeden, en ik zie een tik of schreeuwen tegen een kind niet als liefde. Dan maar een mietje, ik heb een onwijs vrolijk kind wat ontzettend gelukkig oogt en nog geen tik heeft gehad (maar wat al wel vele malen bij de trap is weggegrist en bij de hete oven)

En jij denkt dat de ouders die vinden dat je best wel eens een tik geven dat niet doen? Kom nu toch blijf een beetje realistisch.
Juist eens met The keimpe.

[MissF]

Nee, ik denk idd dat je nooit een kind slaat uit liefde. Straf geven op zich zou voor een ouder al erg moeten zijn, maar een mep of tik geven helemaal. En erg irritant dat je zegt: kom, doe eens realistisch, want dat is erg kinderachtig tijdens een discussie, en het zorgt ervoor dat er geen enkele discussie meer over kan blijven, wat ik jammer zou vinden, misschien moet jij als volwassen opvoeder juist het goede discussie voorbeeld geven, ik heb alleen erg goede plannen en ideeen (al zeg ik het zelf ) maar heb nog geen volwassen kinderen, dus kan nog niet vertellen wat mijn conclusie is.