Miskraam...

[Funlover]

Ik merk eigenlijk dat ik ondanks een miskraam, nu toch weer volledig naief optimistisch ben. Bij mij gaat echt niets fout!
En die bevalling doet echt niet zo veel pijn, dat doe ik wel even! Tja, misschien is het de natuur/ de hormonen, want normaal ben ik echt niet zo´n zorgeloos type.

Dit keer dus lang leve de hormonen.

Meestal verwensen we ze

[bandiet]

Deze topic staat inmiddels op een andere pagina maar ik haal deze even weer terug.

Het is bij mij mis gegaan maar de vraag is nog wat er met mijn lichaam aan de hand is zeer complex verhaal, laat ik ivm prive even achterwege. Via pb kan altijd.
Heel fijn om dit topic door te lezen en verschillende ervaringen en tips te lezen.
Een vraag, aan bumba. Wat kan ik doen om mijn vertrouwen weer terug te krijgen in mijn eigen lichaam.
Hoe heb jij dat gedaan?
en hoe moet ik er mee omgaan dat anderen om mij heen het erg moeilijk vinden,
terwijl ik er niet de hele tijd over wil praten en wil horen hoe anderen komen met verhalen, van zichzelf
of van mensen die het ook hebben meegemaakt. Dat maakt mij totaal niet uit.

Dus. wat moet ik met die mensen??

[christien]

@Bandiet.
Heftig wat je (jullie) net zoals vele andere stellen mee maken.
Belangrijk is als je er niet over wilt praten,of op dat moment of met
een bepaald persoon het er 'even' niet over wilt hebben dat je dit ook zegt.
Prop het niet op, maar probeer b.v te zeggen, fijn dat je er naar vraagt
maar ik wil er op dit moment (liever) niet over praten.

Dan denk ik dat daar ook best begrip voor zal zijn.
Het is voor familie en 'buitenstaanders' ook best wel lastig.
Vraag ik er wel of juist niet naar.

Sterkte

[pol]

Heel veel sterkte Bandiet!

[Daphne]

Heel veel sterkte Bandiet!

[pol]

Weet je wat ik nog wel eens deed als ik al die telefoontjes en mailtjes zat was, niet computeren en af en toe de telefoon naast de haak liggen, dan wist je zeker dat je van al die verhalen af was van mensen die je zonodig hun verhaal willen vertellen.

[Bumba]

Bandiet, ik heb je een PB gestuurd......

[bandiet]

thanks voor de reacties.... Ook bumba!

Nog een nieuwe vraag.. het gaat na omstandigheden wel wat beter maar,
bleven de mensen die gecurriteerd zijn ook zo lang moe? Ik blijf erg moe.
Ik kan na twee/drie uur in de middag echt niks meer doen
en heb dan ook erge hoofdpijn. Ik ken dit namelijk niet. De afdeling van het
ziekenhuis waar ik contact mee had, zei dat het niet meer van de narcose kon
komen. Ik ben dus erg benieuwd na reacties van mensen hoe die zich voelden
na de tijd.

Verder gaat het wel goed. Ik heb na de omgeving duidelijkaangegeven dat ik
geen medeleven hoef enzo. En dat is wel over gekomen.

[*Annette*]

Misschien is je HB nog wat aan de lage kant?

Floradix (meende dat het zo heet), kun je gewoon bij de drogist kopen
kan je daarbij nog wel eens helpen, zit veel ijzer in. Je hebt het in drankvorm,
maar zag het laatst ook in tabletten. Zelf heb ik het ook een tijdje gebruikt,
doordat ik zo erg moe steeds was en het heeft mij goed geholpen!

Fijn dat het wel weer wat beterder met je mag gaan, sterkte verder in alles!

[liefje]

Bandiet,

Ik bleef weken naar de curretage ook erg moe.
Kon toen ook wel dag en nacht slapen, dat kan echt wel van de
narcose komen en je hoofdpijn ook..dat bevestigden ze in het zh ook.
En natuurlijk werken je lichamelijke en geestelijke gestel ook wel wat mee.

Sterkte verder!!

[*Annet*]

van narcose kun je een heel eind achterop raken. Kan je niet 's middags ofzo, even een uurtje rusten? telefoon uitzetten en slapen.

[Samanthi]

Wat een verdriet... een miskraam, mijn miskraam is al een poos geleden, het zou het 6e kind geweest zijn, mijn moeder "trooste" Als je het uitloopt is het erger het is toch nog niks, (Ik was ruim12 weken) Mijn zus zei het was toch niet goed geweest.
Maar uit mijn gemeente kreeg ik gelukkig heel veel meeleven, Een kaartje is me bijgebleven:"Wij hebben er ook verdriet van"
Ook heb ik veel bezoek uit de gemeente gekregen.
Dat was waardevol, ook toen ik kort daarna op kraamvisite ging, de moeder duwde de baby in mijn armen en samen hebben we gehuild.
Het is moeilijk... je hebt het gevoel gefaald te hebben, het kindje nooit geknuffeld of er mee gekroeld, nooit in bad gedaan enz...
Ik noem mijn kindje in gadachten nog altijd erbij, Toen ik daarna opnieuw een kindje kreeg was ik er nog niet overheen, ik heb na de bevalling heel erg gehuild.
Ons lieve kindje is bij God. Dat is een grote troost!
gr Smanthi

[AikonGirl]

Hier is ook het (weer) misgegaan..

Ik was 7 weken zwanger, en sinds gister veel bloedverlies,
en vandaag ben ik het ieniemienie baby'tje verloren.

[paprikameisje2]

aaach.. meis... dikke hug!

[LeChat]

Sterkte, AikonGirl en man!