En dan is het zover: de Canal Parade

[rafaell]

Dat noem ik makkelijk evangeliseren, daar hoef je niets anders voor te doen dan je bordje op te houden.

De beste stuurlui staan weer eens aan wal. Volgens jou de beste evangelisten ook, dus ik neem aan dat je gisteren je kans om zoveel mensen te bereiken met beide handen aangegrepen hebt?

[Jo'tje]

Die borden zeggen van de 1000x dat ze gelezen worden misschien 999x niets.
Maar bij sommige mensen opent het net op het juiste moment de ogen.

Net als de posters van de bond tegen het vloeken. Iedereen kent ze. Een kind stelde er laatst een vraag over aan zijn moeder. N.a.v. de papegaai Moeder uitleggen. Zegt dat kind: maar pappa en jij zeggen ook wel eens Jezus!
Ja, ja, zegt die moeder... *stilte* dat moeten we dan maar niet meer doen.

Hoe dan ook: we moeten Gods kracht daarin niet onderschatten.
Je hebt misschien niet direct een gesprek met zo'n bordje, maar je bereikt er wel veel(!) mensen mee die misschien weer met iemand anders een gesprek aangaan daarna.

[Denkertje21]

Ik stond gisteren naast CDA kamerlid Corien Jonker. Vooral ook van de respons van het publiek. Het was niet één bordje. Het was de totale uitstraling. Waar kun je nou op een mega volume aan meer dan een half miljoen mensen duidelijk maken wat het Oslo Gospel Choire vanaf onze boot zong: HIJ is hoog en machtig! Machtig is de kracht van de Heer!

Ik geloof in die almachtige kracht van mijn Here en Heiland. Er is blijdschap in de hemel om één zondaar die zich bekeert.
Ik heb dit niet geplaatst om een discussie uit te lokken of om goedkeuring te vragen.
Ik wilde het met jullie delen en tegelijkertijd om gebed vragen voor een heikel punt waarover zoveel verdeeldheid is onder christenen en in kerken.
Laat de liefde voor Hem en voor elkaar overwinnen.

[LeChat]

Mag ik je een wedervraag stellen: Waar heb JIJ ze gisteren mee bereikt? Hoe heb JIJ überhaupt gisteren IEMAND bereikt met het Evangelie?

Een ijzersterke respons.

Ik vind dat dus serieus een goede wedervraag. Het is zo makkelijk kritiek te leveren op de wijze waarop anderen evangeliseren (bijv. ook bij Het Leger des Heils zie je dat nogal eens), maar wat doen we zelf aan evangelisatie? Altijd beter iets dan niets wat dat betreft...

[Mortlach]

Mag ik je een wedervraag stellen: Waar heb JIJ ze gisteren mee bereikt? Hoe heb JIJ überhaupt gisteren IEMAND bereikt met het Evangelie?

Een ijzersterke respons.

Ik vind dat dus serieus een goede wedervraag. Het is zo makkelijk kritiek te leveren op de wijze waarop anderen evangeliseren (bijv. ook bij Het Leger des Heils zie je dat nogal eens), maar wat doen we zelf aan evangelisatie? Altijd beter iets dan niets wat dat betreft...

Uhh, dat zou ik zo gauw niet zeggen. Om eerlijk te zijn denk ik dat veel evangelisatie een averechts effect heeft en dat het slechts mensen (verder) van het christendom vervreemdt. Iets meer dan een jaar geleden liep ik door de winkelstraat, en werd ik aangesproken door evangeliserende christenen. Ik liep op dat moment met mijn arm in het gips, en zij vertelden doodleuk dat als ik naar hun dienst zou komen dat God me wel zou genezen. Ja, ze zeiden zelfs dat ze getuige waren geweest van een been dat terug aangroeide nadat het geamputeerd was. Je kunt me niet kwalijk nemen dat ik op dat moment dacht dat ze een beetje aan het jokken waren, en dat ik verre van een bijeenkomst van dat soort lui moest blijven. Het bleek ook trouwens dat het Boeddhistisch concept van lijden en "genezing" hun compleet boven de pet ging. Wat zij mij probeerden te geven was enkel valse hoop.

[Filosoof]

Mag ik je een wedervraag stellen: Waar heb JIJ ze gisteren mee bereikt? Hoe heb JIJ überhaupt gisteren IEMAND bereikt met het Evangelie?

Een ijzersterke respons.

Ik vind dat dus serieus een goede wedervraag. Het is zo makkelijk kritiek te leveren op de wijze waarop anderen evangeliseren (bijv. ook bij Het Leger des Heils zie je dat nogal eens), maar wat doen we zelf aan evangelisatie? Altijd beter iets dan niets wat dat betreft...

Zo te zien ben je even gecharmeerd van Denkertje21's wedervraag als ik.
Het 'beter iets dan niets' citaat deel ik niet met je, hoewel ik het vanuit jouw visie zeer zeker onderschrijf.

[Filosoof]

Uhh, dat zou ik zo gauw niet zeggen. Om eerlijk te zijn denk ik dat veel evangelisatie een averechts effect heeft en dat het slechts mensen (verder) van het christendom vervreemdt. Iets meer dan een jaar geleden liep ik door de winkelstraat, en werd ik aangesproken door evangeliserende christenen. Ik liep op dat moment met mijn arm in het gips, en zij vertelden doodleuk dat als ik naar hun dienst zou komen dat God me wel zou genezen. Ja, ze zeiden zelfs dat ze getuige waren geweest van een been dat terug aangroeide nadat het geamputeerd was. Je kunt me niet kwalijk nemen dat ik op dat moment dacht dat ze een beetje aan het jokken waren, en dat ik verre van een bijeenkomst van dat soort lui moest blijven. Het bleek ook trouwens dat het Boeddhistisch concept van lijden en "genezing" hun compleet boven de pet ging. Wat zij mij probeerden te geven was enkel valse hoop.

Wel, niet alle evangelisten pakken het op deze manier aan.
Ik moet toegeven dat ik niet bepaald warm word van dit soort gezwets hoor. Zeker wanneer men op straat naar je toe komt en propagandeert, aandringt of angst zaait.
Maar nogmaals: genoeg evangelisten hebben goede bedoelingen en stellen hun overtuiging openlijk aan de medemens tentoon.

Van mij hoeft het allemaal niet, dat evangeliseren op straat, voornamelijk omdat iedereen Het woord wel zo ongeveer kent, maar wanneer men geen folders onder mijn neus duwt (slecht voor 't milieu en bovendien opdringerig) maar gewoon vriendelijk vraagt of ik in ben voor een gesprekje, zal ik daar zeker de tijd voor nemen.
Pas geleden had ik nog een heel debat met een evangelist. Was erg enerverend, moet ik zeggen.

[LeChat]

Wel, niet alle evangelisten pakken het op deze manier aan.
Ik moet toegeven dat ik niet bepaald warm word van dit soort gezwets hoor. Zeker wanneer men op straat naar je toe komt en propagandeert, aandringt of angst zaait.
Maar nogmaals: genoeg evangelisten hebben goede bedoelingen en stellen hun overtuiging openlijk aan de medemens tentoon.

Over dat soort methoden had ik het inderdaad ook niet, Mortlach. Zoals Filosoof ook al zegt: dat schaar ik ook onder de noemer 'gezwets'. Het ging mij om de manier van evangeliseren van Denkertje c.s.

Nog even @Filosoof: oké, ik wist even niet of je het sarcastisch bedoelde (van die ijzersterke respons van Denkertje), nu dat niet het geval blijkt zijn we het op dat punt inderdaad eens.

[Filosoof]

Nog even @Filosoof: oké, ik wist even niet of je het sarcastisch bedoelde (van die ijzersterke respons van Denkertje), nu dat niet het geval blijkt zijn we het op dat punt inderdaad eens.

Haha, wel, ik had al zo'n flauw vermoeden dat je in die veronderstelling verkeerde.
Enfin, dan is dat in elk geval ook uit de wereld geholpen, want ik bedoelde het inderdaad niet sarcastisch.

Ja, dat is toch een beetje het probleem bij het digitale debat: de mimiek is afwezig.

[Mortlach]

Over dat soort methoden had ik het inderdaad ook niet, Mortlach. Zoals Filosoof ook al zegt: dat schaar ik ook onder de noemer 'gezwets'. Het ging mij om de manier van evangeliseren van Denkertje c.s.

Zoals ik al zei: laten zien dat je bestaat, en dat het christendom niet tegen alles wat leuk is is, en dan komen de mensen vanzelf wel naar God toe. Mensen in de winkelstraat lastig vallen met jokkebrokkerij, met onzinngie folders of protesten buiten een concertzaal hoort daar wat mij betreft niet bij.

Het komt er zo vaak op neer dat christenen laten zien waar ze allemaal tegen zijn: tegen homoseksualiteit (in ieder geval de openheid daarover), tegen seks, drugs en rock&roll, tegen wetenschap, tegen de kleine dingen die het leven aangenaam maken. Veel effectiever is laten zien waar je voor staat, en dat je dan nog steeds naar een concert van noem eens wat, Iron Maiden kan gaan.

[Filosoof]

Sterk pleidooi, Mortlach.

Datzelfde is kenmerkend voor populistische politici: enkel schoppen tegen datgene waarmee ze niet in het reine kunnen komen.
Maar goed, dat is off-topic.

[Andere Jas]

Over dat soort methoden had ik het inderdaad ook niet, Mortlach. Zoals Filosoof ook al zegt: dat schaar ik ook onder de noemer 'gezwets'. Het ging mij om de manier van evangeliseren van Denkertje c.s.

Zoals ik al zei: laten zien dat je bestaat, en dat het christendom niet tegen alles wat leuk is is, en dan komen de mensen vanzelf wel naar God toe. Mensen in de winkelstraat lastig vallen met jokkebrokkerij, met onzinngie folders of protesten buiten een concertzaal hoort daar wat mij betreft niet bij.

Het komt er zo vaak op neer dat christenen laten zien waar ze allemaal tegen zijn: tegen homoseksualiteit (in ieder geval de openheid daarover), tegen seks, drugs en rock&roll, tegen wetenschap, tegen de kleine dingen die het leven aangenaam maken. Veel effectiever is laten zien waar je voor staat, en dat je dan nog steeds naar een concert van noem eens wat, Iron Maiden kan gaan.

Welk statement maak je dan precies?

Mijn ervaring met zo'n concert is dat je meer op onverschilligheid of onbegrip stuit dan dat mensen een statement oppikken. Welk statement zit er in in het publiek staan met je afwijkende levensovertuiging?

[Denkertje21]

Van het Regenboogforum heb ik het verhaal gehaald van een deelnemer op de boot. Lees het als een persoonlijke ontboezeming. Maak er geen jurystuk van...
Delen er uit raakten mij zeer:

Feesten vertellen veel over de dieperliggende waarden en drijfveren van een maatschappij. Toch kun je als buitenstaander snel de verkeerde conclusies trekken als je vanuit je eigen verwijzingsraamwerk op een feest van een vreemde cultuur stuit omdat je, jezelf te snel laat afleiden door de aspecten van zo een feest die het meeste verschilt van je eigen ervaring. Wat denkt een Chinees Boeddhist of een politiek correcte Amerikaan van Sinterklaas? Kan zo iemand op grond van een aantal videobeelden van de intocht van Sinterklaas of een paar foto’s van zwartgeschminkte Pieten een goed beeld vormen van wat er jaarlijks rond dit feest in duizenden kinderharten gebeurt?

Gisteren stond ik ook op een feest waarbij ik heel lang vragen had. Uit de beelden die ik op het journaal zag, maakte ik op dat het een hedonistisch feest was, vooral bedoeld om te choqueren en de grenzen op te zoeken en te verleggen. In de komkommertijden van de laatste jaren dacht ik er wel vaker over na om een keer te gaan kijken, maar ik huiverde altijd bij de gedachten dat ik ergens op het journaal in beeld zou komen. Zelfs als toeschouwer durfde ik dat niet aan. Je zal maar als kasthomo aan je collega’s en huisgenoten moeten uitleggen wat je daar deed.

Vorig jaar voer voor het eerst een Christen-homo boot mee. Ik was toen al zo ver dat ik kon accepteren dat die twee etiketten op dezelfde mens geplakt kunnen worden, als je dan wil etiketteren. Via de gesprekken op het Regenboogforum voelde ik me verbonden met de mensen op de boot en wilde ze in ieder geval door mijn aanwezigheid ondersteunen. Ik kwam iets te laat en tegen de tijd dat ik een beetje een fatsoenlijke plek had, waren ze al voorbij. Er kwamen nog wel genoeg boten langs om me in ieder geval een breder beeld van het feest te geven. Natuurlijk zag ik veel bloot, soms uitdagend, maar ik zag ik ook veel creativiteit en vooral mensen die gewoon gezellig een feestje vierden. Blijkbaar is de wereld van homo’s veel meer divers dan ik dacht. De meeste zijn zulke gewone mensen dat ze bijna verplicht zijn iets te doen om opvallend te kunnen aangeven dat ze toch niet in alle opzichten passen in de ideaalbeelden die de maatschappij men 364 dagen van het jaar voorhoudt. Aan het eind van de dag ging ik naar huis onder de indruk van de diversiteit die ik zag, maar vooral van het feit dat ik mensen zag. Mensen niet alleen die op de boten, maar ook de mensen aan de kant. Mensen.

Gister stapte ik zelf in het “heilige bootje”. Na een jaar waarin ik meer open ben geworden naar mijn omgeving was de vrees voor “ontdekking” verdwenen. Bij de vraag over mijn motivatie om mee te varen hoef ik geen lange verhalen te houden en het ook niet heiliger te maken. Ik ben Christen en ik ben homo en iedereen mag het weten. Punt.

Niets kon me echter voorbereiden voor wat ik ervoer toen we vanuit de Westerdok de stad binnen voeren. Daar stond ik dus op een boot een bord vast te houden waarop stond: “Christen en homo, gewoon buitengewoon” terwijl de muziekinstallatie blèrde: “Take the shackles of my feet so I can dance.” Ik heb nooit leren dansen, maar voelde me vrij als een vogel en wiegde mee met de muziek terwijl ik naar de mensen zwaaide. Ik hoefde er eigenlijk niets voor te doen. Het kwam gewoon spontaan. Mensen zwaaiden glimlachend, of maakte foto’s.

We hadden bordjes met korte teksten erop.
God heeft geen kast
Manuel ik mis je.
Tot morgen Dominee
Hij gelooft in mij
Ik leef van Zijn Liefde

Ik stond te zwaaien met een bord waarop stond: “Gods liefde = buitengewoon.” De vele positieve reacties van mensen, ook op deze tekst overweldigde me. Soms waren er van die tovermomenten in het leven wanneer je tussen al die duizenden mensen contact maakte met een enkeling aan de kant. Een vrouw die knikt bij het lezen van de tekst, een man bezig een foto te maken. Dan glimlachte ik extra breed. Bij deze tekst hoort de breedste glimlacht die God me gegeven heeft. Een jonge homostel zwaaiden enthousiast terug. Een oude verklede man tipte beleefd zijn hoed.

Één keer zag ik een man met zijn duimen naar beneden. Ik dacht: “Ik heb nog een paar tanden over en je zal ze zien ook” en trok mijn glimlacht extra breed. God bewijst zijn liefde juist doordat Jezus stierf voor ons terwijl we nog zijn vijanden waren. (Rom. 5) Buitengewoon.

Elke keer dat ik maar even nadacht over de tekst en wat ik om me heen zag werd ik er emotioneel van. Elke keer was ik weer blij dat de zonnebril mijn tranen verborg en een moment gaf om mijn glimlacht te herwinnen. Vreugde en ontroering mengde met liefde. Ik keek naar de mensen. Ik zag ze lachen, zwaaien, knuffelen, dansen. Ik keek naar de mensen en ik hield van ze. Zou God die ze geschapen heeft dat minder hebben? Of is dat juist zijn liefde die ik voor ze voelde?

Ik heb vaak aan evangelisatie acties meegewerkt. Meestal ging dat moeizaam. Ik ben niet zo een evangelist of zal dat aan de methoden liggen? Soms waren er wel mooie momenten. Eens zag ik een man tranen uit zijn ogen wrijven toen ik het verhaal van de verloren zoon op een straathoek in Chandigarh vertelde. Maar nooit en dan ook nooit had ik zo een kans om de aandacht van zoveel mensen op Gods liefde te vestigen. En het ging eigenlijk allemaal zo vanzelf, alsof het gewoon was. Buitengewoon. Ik stond op de boot en vroeg me af waarom de ijverige evangelisten er niet aan dachten. Dit is toch geweldig. Vijfhonderdduizend mensen die komen kijken. Hoeveel programma’s van de EO halen dat soort kijkcijfers? Maar het zou niet baten om maar te komen evangeliseren. De boodschap zou niet geloofwaardig zijn. Ons boodschap kreeg haar geloofwaardigheid juist door het feit dat we Christen én homo zijn. Ik heb God vaak gevraagd: Waarom ben ik zo? Waarom verandert U dat niet? Als gisteren de rede was, is dat me genoeg.

Het ging maar door. Ik zong mee met bekende nummers die opnieuw betekenis kregen. “Oh Happy day, when Jesus washed my sins away, Jesus got a hold of my life and He won’t let me go.” De liefde van God zoals ik dat heb ervaren in Jezus van Nazareth is iets die me net als mijn homoseksualiteit niet loslaat.

Ik ben Christen en homo. Misschien vind je dat buitengewoon. Ik ben blij dat ik het gewoon ben gaan vinden. Dat ik mezelf kan zijn. Jammer dat het zo lang heeft geduurd.

Mensen die struikelen over dit soort initiatieven zouden ze moeten afvragen wat het met je doet als je jaren lang niet jezelf bent geweest omdat de omgeving waarin je jezelf bevind dat niet tolereert.

Nu deel geweest te zijn van deze feest begrijp ik het voor het eerst, maar dat kan ik je niet uitleggen. Misschien helpt dat als je zelf een keertje komt kijken, maar ik kan het niet garanderen. Om het echt te begrijpen moet je homo zijn. Om het te begrijpen moet je meevaren.