Gezin en financiën (deel 2)

[jjack]

aan de kerk ofwel de dicanoie geef ik wel
maar ik heb free lanche gewerkt voor 35 org
en ik kan gerust van zeggen dat als ze mij al inhuren voor 200 euro per uur
en 150 hotel kst

geld genoeg blijkbaar

[jjack]

je ziet het goed

maar mensen hebbn nooit geleerd goed met geld om te gaan

[Riska]

Bij de voedselbank in mijn woonplaats krijgen mensen hooguit een half jaar hulp. Daarna moeten ze het zelf weer doen.
Bij aanmelding wordt ook onmiddellijk de Sociale Dienst ingeschakeld en aangezien de voedselbank vrijwel geheel door mensen uit de diverse kerken wordt gerund wordt ook in 9 van de 10 gevallen de diaconie. Niet om geld te geven, maar om samen met die diaken de wegen te vinden om hun financiën op de rails te krijgen.

En wat die lekkere koekjes betreft: ja, als ik wat geef aan de voedselbank - en veelal is dat in natura en niet geldelijk - dan zorg ik voor lekkere koekjes, want ik ga ervan uit dat ze die nou net niet kunnen betalen.

Als iemand zelf aangeeft - hier tenminste - niets te willen doen zelf, zeker niet werken, dan is het over en uit. Dan moeten ze zichzelf maar kunnen redden.

[jjack]

dat is goed]
een kennis van mij is eigenaar van voedselbankvan a dam
blijft dat sommige rondlopen met mob van 1000 euro
of net een nieuwe auto hebben

ja het zijn uitzonderingen

[Jo'tje]

Nou, dat soort spookverhalen geloof ik dus helemaal niets van.
Mensen moeten door een enorme papierwinkel heen voor ze recht hebben op iets van de voedselbank.
Je kunt daar echt niet zomaar binnenlopen, handtekeningetje zetten en klaar is kees.
Natuurlijk, er zijn altijd mensen die ergere verhalen ophangen dan het in werkelijkheid is, maar over het algemeen is het écht sneu. Een afweging die je ook moet maken: dat die ouder lui of leugenachtig is, moet het kind daarom niet eten?

[ajl]

En een ouder die in de bijstand zit met jonge kinderen heeft ook geen sollicitatieplicht.

Daarnaast ben ik het met jo'tje eens dat het makkelijk is om alle verhalen te geloven en een oordeel te hebben, maar het echte verhaal erachter is vaak niet bekend. Een bijstandsuitkering is namelijk echt geen vetpot.

[Riska]

Nou, dat soort spookverhalen geloof ik dus helemaal niets van.
Mensen moeten door een enorme papierwinkel heen voor ze recht hebben op iets van de voedselbank.
Je kunt daar echt niet zomaar binnenlopen, handtekeningetje zetten en klaar is kees.
Natuurlijk, er zijn altijd mensen die ergere verhalen ophangen dan het in werkelijkheid is, maar over het algemeen is het écht sneu. Een afweging die je ook moet maken: dat die ouder lui of leugenachtig is, moet het kind daarom niet eten?

Jo'tje, ik ben blij met deze reactie.
Het is net als wanneer je in de bijstand bent (of WAO) - er komen legio verhalen over misbruik etc. En alles wordt daarmee naar beneden gehaald.
Het is zoals jij zegt: de papierwinkel waar ze door moeten en de afspraken die gemaakt worden: je krijgt het echt niet 'zo maar'.
Ik erger me meestal wezenloos aan die spookverhalen.

[Evelien]

ik heb zelf een beetje moeite met de voedselbank. Prima dat het zo geregeld kan worden, maar ik blijf erbij, dat... zodra die mensen zelf een beetje de handen uit de mouwen gaan steken, ze zelf ook zo geld kunnen verdienen!


Zo kwam ik tegen: twee kindertjes in mijn klas. De ene knoopte de moeder de eindjes aan elkaar door snachts en overdag de goorste schoonmaakwerkjes te doen, van schoonmaken van de machines bij de friekie...(kippenslachtbedrijf) tot het schoonmaken van toiletten in uitgaansgelegenheden. Ze kocht de spulletjes veel op marktplaats en dat soort dingen, kindje kwam altijd met een lekker boterhammetje in het trommeltje op school! respect voor die moeder!
Kind 2 dr moeder at vand e voedselbank. het kindje had de lekkerste koekjes, van smoeltjes tot dora-koekjes, en moeder zat thuis lekker in de bijstand te zitten. Deze moeder mankeerde echt helemaal niks, en kon ook echt wel aan het werk! in deze situatie heb ik dus echt moeite met de voedselbank!
Ik oordeel niet snel over deze laatste, want ze gaf zelf aan dat ze echt geen zin meer in werken had.

Als de situatie anders is, dat er iemand arbeidsongeschikt is, en zo het eten krijgt, vind ik het een andere situatie, maar dan krijgen deze mensen toch een uitkering?? of zie ik het nu verkeerd?

Er zijn ook mensen die NIET meer kunnen werken en het graag zouden willen doen. En een uitkering krijg je ook niet zo maar en als je al een uitkering krijgt is dat absoluut geen vet pot. Vooral niet als je een gezin moet onderhouden.

Stel dat je door een ongeval of ziekte arbeidsongeschikt raakt en je hebt koophuis, dan kun je dat ook niet 1,2,3 verkopen en een ander huis regelen. En ook daar kom je dan door in de schulden (wat je niet graag wilt zien). Er zijn zoveel factoren waar buitenstaanders niet eens van afweten.

En de AOW is ook gewoon ronduit weinig of niks wat de oudere mensen krijgen. Kijk maar eens naar de ouderen die chronisch ziek zijn en van een kleine aow-tje moeten leven. Dat is ook geen leven.

[Riska]

En de AOW is ook gewoon ronduit weinig of niks wat de oudere mensen krijgen. Kijk maar eens naar de ouderen die chronisch ziek zijn en van een kleine aow-tje moeten leven. Dat is ook geen leven.

Netto voor een alleenstaande: € 975,78 per juli 2009, daarvoor € 966,75
Mijn zus kan prima rondkomen met alleen AOW, ik heb er nog een pensioentje bij.
Het is ook wat je gewend bent geweest voor de AOW-leeftijd.

Bijstand is vele malen minder.

[Evelien]

En de AOW is ook gewoon ronduit weinig of niks wat de oudere mensen krijgen. Kijk maar eens naar de ouderen die chronisch ziek zijn en van een kleine aow-tje moeten leven. Dat is ook geen leven.

Netto voor een alleenstaande: € 975,78 per juli 2009, daarvoor € 966,75
Mijn zus kan prima rondkomen met alleen AOW, ik heb er nog een pensioentje bij.
Het is ook wat je gewend bent geweest voor de AOW-leeftijd.

Bijstand is vele malen minder.

De oma van mijn man is een gescheiden vrouw (al zo ruim 38 jaar). Zij is chronisch behoorlijk ziek en als ik kijk wat zij overhoud? is bar weinig. Zij heeft altijd moeten vechten en nog steeds om rond te komen.

[Riska]

Weet ik... Er zijn nachten waarbij je wakker ligt omdat je niet weet hoe de eindjes aan elkaar geknoopt moeten worden. Vooral als er een aantal tegenslagen zijn. Zoals wasmachine, koelkast die het begeven. Er zijn maar weinig mensen die zich realiseren wat het betekent om iedere dag te rekenen. Dat bagatelliseer ik zeker niet.
En helemaal niet als er chronische ziekte is en extra uitgaven.

[Lalage]

Ik geef altijd het liefste aan concrete doelen, zoals aan onze sponsorkinderen van Compassion of aan vrienden die in de zending/ontwikkelingshulp gaan werken of een stichting waar we nauw bij betrokken zijn. Dan weet je dat het goed terecht komt, terwijl je daar bij grote organisaties nooit zeker van bent (al vind ik het helemaal niet fout om daaraan te geven hoor).

[jjack]

jammer dat jullie mij niet geloven
enook niet de getigenis van de eigenaar vd voedselbank
maar dat vwas 3 jaar geleden nu zijn de eisen veel srenger

ja de wao en of uitkeringen zijn geen vetpot
krijg een wao van 1250 euro met 4 kinderen ik kan nog sparen

wat is dat een voorecht
woon ook nog in een koophuis

GOD IS GOED

[Jo'tje]

Jammer dat jullie mij niet geloven? Ik hoor gewoon elke dag dat het niet waar is!
Ik ontken niet dat er (soms schandelijke) uitzonderingen zijn die er van profiteren, maar denk je dat al die instanties zich voor de gek laten houden?
Voor de geïnteresseerden, ik werk bij een stichting waar we dat heel veel tegenkomen, Hulp in Praktijk. (www.stichtinghip.nl) De vragen die wij binnen krijgen liegen er niet om. We komen echt schrijnende situaties tegen.
En weet je? Het ergste voor die mensen is vaak niet eens het geld, maar eenzaamheid. In veel gevallen zijn mensen gewoon sociaal geïsoleerd. En dat mogen we ons allemaal aantrekken!

[Harm-J]

En weet je? Het ergste voor die mensen is vaak niet eens het geld, maar eenzaamheid. In veel gevallen zijn mensen gewoon sociaal geïsoleerd. En dat mogen we ons allemaal aantrekken!

Deelt deze mening, ik kom er in mijn vrijwilligers werk ook vaak een segment van tegen, nl de (vaak vergeten) ouderen. Daar is vaak letterlijk armoede te vinden en "eenzaamheid". Over die groep zijn ook vaak vooroordelen nl: ze hebben toch vervoer op maat, er worden toch reizen voor ouderen georganiseerd, avonden. etc..etc.. Mensen vergeten vaak dat men met enkel een AOW al dan niet met een aanvulling van een klein pensioentje er nog niet veel overblijft. Men vergeet ook vaak dat vervoer op maat ook geld kost, al is het dan soms een weinig, een leuke avond kost vaak ook een paar euro. Misschien niet veel, je moet het wel hebben. Om over (de) reizen maar te zwijgen... Al ze al in staat zijn om nog te reizen...

Familie.., kinderen, kleinkinderen? Tja die hebben het vaak (veel te) druk met hun eigen werk, leven etc etc... Veel ouderen mogen al blij zijn "als" er al op een zaterdag, zondag of een feestdag er is een keer een uurtje voor ze wordt vrijgemaakt. Wel jammer voor die vergeten groep, dat er nog 6 dagen in de week te vullen zijn...

Wat betreft de groep van Jo'tje, vergeet men ook vaak, dat men niet zo maar even in auto kan stappen, (Als er al sprake van een auto kan zijn). Zomaar even in het OV stappen is er vaak ook niet bij, de OV kosten zijn voor die groep van mensen al een grote hindernis. Een sociaal isolement ligt vaak dichterbij huis dan men denkt.