Ouders

[Riska]

Mag, niet moet...

[Ri@nne]

Als ik dit topic zo lees, ben ik heel blij dat mensen een goede band met hun ouders hebben. Dat is zo belangrijk. Juist als je iets mist ga je zien hoe belangrijk iets is
Ik heb helemaal geen goede band met mijn ouders. Sterker nog... ik heb ze bijna een half jaar niet gezien of gesproken.
Als kind ging het nog wel, afgezien van dat ik te strak werd gehouden en ik heen eigen mening mocht hebben, maar als kind weet je niet beter. Als puber ging ik wat meer tegen de banden schoppen zeg maar, en dat leverde alleen maar strubbelingen op. Toen ik vorig jaar in klinische behandeling moest hebben mijn ouders me volledig laten vallen, omdat ze het er niet mee eens waren en vonden dat ik me aanstelde, juist toen ik probeerde de lucht te klaren. Sindsdien gebeuren er alleen maar dingen die de kloof tussen ons, en de drempel naar verzoening groter en hoger maken. Heel pijnlijk en vervelend allemaal. En ik heb ondertussen de hoop op verzoening een beetje opgegeven.

[Riska]

Komt wel, maar niet nu... Niet, nu je er middenin zit.
Als je afstand hebt genomen - en daar kunnen jaren overheen gaan, kan het zijn dat er iets van verzoening komt. Ik spreek uit (bittere) ervaring...

[*Annette*]

Mooi verwoord Jnien!

Erg moeilijk Rianne! Heel veel sterkte, hopelijk mag het toch nog een keer goed komen tussen jou en je ouders. Het blijven toch altijd je ouders. Misschien denk ik wel tever, maar ik denk altijd ja en als jou, hun of je familie iets overkomt dan??? Misschien is het dan wel telaat....

Heb je helemaal geen contact met ze? Sturen zij of jij wel eens een kaartje? Weet niet of je broer(tje)s)/zus(je)s) heb, heb je ook geen contact met hun?

@ Riska; ik snap heel goed dat het voor ouders ook niet altijd even gemakkelijk is. En nee me moeder is heel gemakkelijk in praten, maar heb soms gewoon het gevoel/idee dat ze de ernst niet helemaal inziet... Zien dat ik er nog lang niet ben? Maar ik weet ook gewoon niet hoe ik het ze nog duidelijker zou moeten vertellen.

[Mortlach]

Ik wou dat mijn moeder eens nadacht voordat ze iets kwetsends zei.

Ik heb het op dit moment heel erg druk op kantoor, veel overwerken enzo. Toen ik dat vanavond tegen haar vertelde zei ze: "Ja, je kunt het zien want je wordt weer dik." En bedankt ma. Je vraagt je toch af hoe het komt dat ik de dingen die je zegt als kritiek opvat. Maar dát kan ik dan weer beter niet zeggen, want o wee als iemand kritiek op haar heeft, dan is het janken en overstuur en "zo bedoel ik het helemaal niet" Nee? Hoe bedoel je het dan als je tegen iemand zegt dat ie dik wordt/is? Complimenteus?

hmm, best kans dat ik met dit stukje een hele beerput opentrek. Misschien ook wel eens goed...

[maboc]

Ah joh ... 't is je moeder die bedolet het vast niet zo kwaad.
Die zijn berucht om hun niet politiek correcte uitspraken.
Mijn moeder zegt zulk soort frutsels zo vaak.
Je moet die uitspraken natuurlijk wel helemaal langs je heen laten vliegen.

Ze zijn maar om een (1) reden zo vervelend : ze zijn eigenlijk wel waar.

[Riska]

Ik denk dat je eens bij jezel zou moeten nagaan, waarom je zo geraakt bent door wat je moeder zegt. Je wilt graag bevestigd worden, dat is normaal. Maar een simpele opmerking die je raakt - waarom? Is gewicht altijd al een gevoelig punt? Is er iets anders?
En ben je in staat haar te zeggen dat zo'n opmerking jou zeer doet?

[tante-tortel]

Of ze weet helemaal niet dat ze je daarmee kwetst? Misschien gewoon tegen haar zeggen: U hebt gelijk, maar ik ervaar het als kwetsend als u dat zo zegt?
Ik weet niet hoor, hoe dat dan weer land bij je moeder.

Als één van onze kinderen tegen mij zegt wanneer hun zus of broer geboren wordt, dan vind ik dat ook niet leuk. Maar dat zegt meer over mijn moeite met mijn dikke buik dan over hun liefde voor mij. Ik weet dat ze stapel op me zijn dus dat echt niet zeggen om te kwetsen. Maar meer als grapje. En ik ga daar dan ook als grapje op in. Dan zeg ik dat het tijd wordt dat ik de wieg weer terug krijg en de baby uitzet.

[Mortlach]

Ah joh ... 't is je moeder die bedolet het vast niet zo kwaad.

Nee, dat zegt ze ook altijd. En dat geloof ik ook wel. Ik zou alleen willen dat ze eens een keer nadacht.

Ze zijn maar om een (1) reden zo vervelend : ze zijn eigenlijk wel waar.

Nee, dat is niet waar. Het kan mij niks schelen dat ik wat zwaarder ben dan ik zou kunnen zijn. Daar heb ik volledig vrede mee. Het is niet aan haar om daar kritiek op te hebben, en daarmee mij het gevoel te geven dat ik tekort schiet. Er is maar één persoon die bepaalt of ik te dik ben, en dat ben ik zelf.

[Mortlach]

Ik denk dat je eens bij jezel zou moeten nagaan, waarom je zo geraakt bent door wat je moeder zegt. Je wilt graag bevestigd worden, dat is normaal. Maar een simpele opmerking die je raakt - waarom? Is gewicht altijd al een gevoelig punt? Is er iets anders?

Zoals eerder gezegd doet mijn gewicht mij niks. Ik ben 1.86 en weeg 95 kilo. Dat zou 85 kunnen zijn, maar echt schokkend is het allemaal ook weer niet.

Dit was toevallig maar een voorbeeldje wat gisteren gebeurde, maar zo gaat het wel vaker. Mijn moeder heeft de neiging om altijd eerst het negatieve van iets aan te stippen. De eerste opmerking over het medicijn tegen kanker zou waarschijnlijk zijn dat het zo vies smaakt. Altijd eerst dat negatieve, dat is zo ontzettend vermoeiend.

En ben je in staat haar te zeggen dat zo'n opmerking jou zeer doet?

Nee, want als ik het wil hebben over mijn gevoel, begint ze binnen 2 minuten te janken en dan gaat het gesprek niet langer over mij en wat ik voel, maar over haar. En daar heb ik dus niet altijd zin in. Mijn moeder denkt dat ik niet over mijn gevoel kan praten. Ik kan bijzonder goed over mijn gevoelens praten; zij kan niet naar mijn gevoelens luisteren.

[Mortlach]

Of ze weet helemaal niet dat ze je daarmee kwetst? Misschien gewoon tegen haar zeggen: U hebt gelijk, maar ik ervaar het als kwetsend als u dat zo zegt?
Ik weet niet hoor, hoe dat dan weer land bij je moeder.

Dat wordt een jankpartij en met een beetje pech wordt ik dan ook nog boos toegeschreeuwd dat ik overgevoelig ben...

[ajl]

Misschien lijk je heel erg op je moeder . Je ergert je namelijk vaak het meest aan de ouder waar je het meest op lijkt. ( ik bedoel dit niet verkeerd hoor, probeer de opmerking van je moeder meer te relativeren)

[Mortlach]

Ja, daar denk ik soms ook wel aan, maar ik maak dat soort opmerkingen toch niet...

[maboc]

Ah joh ... 't is je moeder die bedolet het vast niet zo kwaad.

Nee, dat zegt ze ook altijd. En dat geloof ik ook wel. Ik zou alleen willen dat ze eens een keer nadacht.

Toen ik al jaren niet meer bij mijn ouder woonde, en mijn vrouw (toen nog vriendin) en ik op bezoek waren, klaagde mijn moeder dat het lampje van haar fiets het niet deed en dat pa het maar niet repareerde. Dus ik dacht "Ik heb even wat te doen...repareren". Binnen 5 minuten stond mijn vader naast me in de garage. En weer een minuut later stond hij de lamp te repareren. Hij zei dingen als "geef steeksleutel 8 maar even..... Dank je jongen...... geef me de tang maar even.....goedzo dank je......."
Uiteraard voelde ik me weer 8 want zo werd ik behandeld. Overbodig te zeggen dat ik dat niet zo heel grappig vond.

Nu de moraal van het verhaal : Ik heb niks gezegd, alhoewel behoorlijk beledigd, want ik realiseerde mij dat mijn vader mij nog steeds als een gastje van 8 ziet. Mijn ouders hebben zolang voor me gezorgd, van volkomen hulpeloos tot volledig zelfstandig. Maar de kleine maboc kunnen ze nog niet loslaten. Ze blijven zich zorgen maken en voor me zorgen.

Indertijd snapte ik er niet veel van, maar nu ik zelf kids heb snap ik het des te beter: mijn kinderen blijven altijd klein

Ze zijn maar om een (1) reden zo vervelend : ze zijn eigenlijk wel waar.

Nee, dat is niet waar. Het kan mij niks schelen dat ik wat zwaarder ben dan ik zou kunnen zijn. Daar heb ik volledig vrede mee. Het is niet aan haar om daar kritiek op te hebben, en daarmee mij het gevoel te geven dat ik tekort schiet. Er is maar één persoon die bepaalt of ik te dik ben, en dat ben ik zelf.

Haha bij mij geldt het wel (ook een kleine gewichts issue )
Moeders hebben altijd kritiek daarvoor zijn het moeders. De manier waarop ze de boodschap verpakken is soms niet zo handig inderdaad. Nogmaals.....laat het gewoon van je afglijden.

[Mortlach]

Moeders hebben altijd kritiek daarvoor zijn het moeders. De manier waarop ze de boodschap verpakken is soms niet zo handig inderdaad. Nogmaals.....laat het gewoon van je afglijden.

Dat doe ik normaal gesproken ook wel; soms gaat dat even wat minder makkelijk.