Scheiding

[happy mom]

@andre; Ik kan mij voorstellen dat als je bijv. gescheiden bent je gevoel al heel anders is als iemand die niet gescheiden is, of dat je eigen gevoel over echtscheiding ook heel anders is als je in een heel moeilijk huwelijk of relatie leeft.
Dat bedoelde ik met eigen gevoel.

@riska; Ik neem aan dat iemand die een relatie aangaat met een vriend / vriendin hier toch ook over in gebed gaat, en zij dit alles samen voorleggen aan God.
Verder heb je wel beloofd tegenover God en tegenover elkaar altijd bij elkaar blijven, en geloften en beloften staan toch hoog bij God.
verder schreef je dat je gescheiden was, ik wens je veel sterkte toe in dit alles en Gods zegen toegewenst.

gr happy mom

[tante-tortel]

maar vooral omdat God je aan elkaar gegeven heeft.

Is dat altijd zo?
Of zou het ook nog mogelijk kunnen zijn dat een mens dacht dat het Gods zegen had?

Ja ik geloof dat het altijd zo is.
Je maakt keuze's en dat kunnen wel eens verkeerde keuze's zijn. Maar dan ben je nog door God aan elkaar gegeven.
Het huwelijk is namelijk door God zelf ingesteld: daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en die twee zullen tot één vlees zijn.
Vanaf dat moment heb je voor elkaar verantwoordelijkheden.
Dat heb je tenslotte zelf aan elkaar beloofd. En belofte maakt schuld.
Ten alle tijden.

Alleen vind ik dat we de gescheiden personen dat niet hun hele leven moet blijven nadragen: kijk die is gescheiden! Foei!.
Want we zondigen dagelijks tegen al Gods geboden. En ik ga er gewoon vanuit dat ook de gescheiden personen vergeving voor hun zonde hebben gekregen.
En dan is het voor God klaar waarom voor ons dan niet?
Het is triest dat in de wereld de zonde gekomen is en we niet meer volmaakt met elkaar kunnen leven. Laten we daarom uitzien naar de wederkomst van Christus.
Maar laten we ook gewoon zonde blijven noemen wat zonde is.
Dat lijkt me gewoon het allerbeste.

Echtbreuk is zonde, maar iemand een idioot noemen is ook zonde tegen het gebod: niet doodslaan. En dat wordt makkelijker gezegd dan dat een echtscheiding een feit is!

[Riska]

"Wat God samenvoegt scheide de mens niet".

De vraag is, of God dat doet, samenvoegen, of dat het een van die dogma's is die de kerk zijn ingeslopen en als wet gehanteerd worden.
Scheiden - daarover heeft ook de Heer het een en ander gezegd.
Maar ik blijf zitten met dat 'samenvoegen'.
Ik zal er verder niets meer over zeggen.
Ik weet alleen dat, als wij bij elkaar gebleven waren, de kinderen nu geen ouders meer hadden. Beiden hartklachten en allerlei andere lichamelijke problemen, puur uit spanning, dat hadden we geen van beiden volgehouden. En sinds wij gescheiden zijn - nu alweer 15 jaar geleden - zijn wij beiden een stuk gezonder.

[happy mom]

Ik vind het heel mooi gezegd van tante tortel dat er ook voor gescheiden mensen vergeving is voor hun scheiding.
Wat is het groots dat we vanuit deze zondige wereld altijd weer mogen terugvallen op Jezus Christus.

@riska; Ik begrijp je dilemma wel wat betreft 'samenvoegen' ook ik heb hier moeite mee gehad, na de scheiding van mijn ouders en mijn moeder vertelde dat ze eigenlijk vlak na haar huwelijk al zo haar twijfels had over haar liefde en huwelijk.... ook ik heb geworsteld met de vraag... waren ze dan wel écht samengevoegt door God?
Maar ik geloof toch zoals tante tortel het beschreven heeft, ook al heb je de verkeerde keus in je leven gemaakt met betrekking tot je huwelijk dat je toch ook met je huwelijk in de hemel bent getrouwd en dat je toch een belofte heb gegeven tegenover elkaar maar ook zeker tegenover God.
Daarom is het denk ik heel belangrijk om toch ook tegenover je kinderen of broers en zussen, de zware verantwoordelijkheid die een huwelijk toch geeft toch ook te vertellen en er met hun een goed gesprek over aan te gaan en er Gods zegen over te vragen.
Ik geloof nog steeds met stellige zekerheid dat als je al je problemen voor God neerlegt Hij je zeker daar in zal helpen, wat die problemen dan ook zijn; huwelijksproblemen, verdriet na scheiding, problemen rond je kinderen, financiele problemen, maar ook hele simpele dingen zoals hoofdpijn, als je kindje griep heeft, zegen vragen over je hobby's... etc

nogmaals sterkte toegewenst.
gr happy mom

[Jess]

Degenen die sex met een vriend(in) hebben gehad en daar niet mee zijn getrouwd zijn toch ook gescheiden. Dat weet niemand behalve de betrokkenen en God.

[happy mom]

daar heb je gelijk, jess.
tenzij ze zwanger raakt, dan kan iedereen het zien en moet je schuldbelijdenis doen omdat de zonde openbaar is geworden.
Als je het wel gedaan hebt en je bent niet zwanger, kan je samen daar wel schuldbelijdenis over doen als je op gesprek gaat bij de predikant voor je huwelijk.

gr happy mom

[Riska]

Ik kreeg de indruk dat Jess bedoelde dat er iets gebeurt tijdens het huwelijk wat niet door de beugel kan.

En als ik naar mijn eigen scheiding kijk: er is geen sprake geweest van overspel. Niet van zijn kant en niet van mijn kant. We zijn ook geen van beiden hertrouwd of wonen geen van beiden samen met een nieuwe vriend(vriendin).

[Jess]

Ik doel niet op overspel binnen het huwelijk maar op het feit dat er vele jongeren (ook christelijke) zijn die dan met die en dan met die naar bed gaan. Ze gaan daar echt geen schuldbelijdenis van doen hoor. Dat doen ze als ze motte trouwe van pa en ma en die willen dat ze dat in de kerk doen.

[happy mom]

Ik geloof niet zo dat alle jeugd zo is, er zullen er zeker tussen zitten, maar trouwen in de kerk doe je echt niet alleen vanwege je pa en ma,
Je hebt door je geloofsbelijdenis af te leggen in de kerk, toch belooft aan God dat je Hem wil proberen te dienen ondanks de gebrokenheid van deze wereld.
Als je daarmee heb laten zien dat je Jezus liefhebt, wil je ten eerste wel vechten in je verkering daarvoor dat je geen sex hebt voor het huwelijk, en ten tweede belijden tegenover God dat als je het wel gedaan hebt, dat het zondig was en vragen om vergeving.
Dus ik geloof wel dat de stellen op de vraag van de predikant of ze rein zijn gebleven in hun verkering daar eerlijk antwoord op zullen geven en evt samen met de predikant schuldbelijdenis willen doen.

gr happy mom

[saartje]

Ik heb niet alles gelezen in dit topic, maar wat ik heb gelezen stemde mij wel tot nadenken.

Ik denk dat tegenwoordig mensen ook te makkelijk een relatie aan gaan, of te makkelijk over een relatie denken (zonder dat ik anderen wil veroordelen hé!!!).
Ook valt mij op als ik van mensen om me heen hoor: ik ga niet trouwen want stel je voor dat.... Dus maar samenwonen... Wat voor grond heeft een relatie dan, en dan heb ik het niet eens over in bijbels opzicht! Samenwonen omdat bij evt problemen niet zoveel romslomp komt kijken als bij trouwen, ik zou me persoonlijk zeer onzeker voelen in mijn relatie!
Het lijkt mij heel erg om te scheiden. In principe zijn de mensen die scheiden niet met die intentie bij elkaar gekomen, en dat vind ik het altijd zo triest maken. Ze hebben toch net zo goed hun idealen gehad?!
Op mijn werk zie ik de impact op de kinderen van gescheiden ouders, vind ik ook heel erg! Als ik die verhalen hoor en zie besef ik m'n eigen rijkdom, al kun je als je ouders gescheiden zijn of je zelf gescheiden ben uiteraard ook gelukkig zijn.

[Jess]

Soms denk ik er wel eens over om te scheiden, want ik voel nog zo weinig voor mijn man....

[Funlover]

Soms denk ik er wel eens over om te scheiden, want ik voel nog zo weinig voor mijn man....

Probeer terug te gaan naar de tijd dat je verliefd was op je man....
Je was toch ooit verliefd.
Ga op onderzoek uit naar elkaars liefdestaal en probeer er wat van te maken....



Ik heb ook kinderen in m'n klas die gescheiden ouders hebben en één jochie gaat er zo kapot van. Dat vind ik vreselijk om te zien.
Waar is de vechtlust tegenwoordig om bij elkaar te blijven?

[Riska]

Waar is de vechtlust tegenwoordig om bij elkaar te blijven?

Wat weet jij van Jess? Weet jij dat er geen vechtlust was/is? Dat ze er niks aan gedaan heeft om een huwelijk te redden? Ga je ervan uit dat iemand zegt: "jouw gezicht staat me niet meer aan, dus doei?"
Ik vind dit zo verschrikkelijk kort door de bocht.
Als iemand scheiding gaat overwegen dan is er veel, heel veel gebeurd.
Je moet niet naar kranten kijken, maar de mogelijkheid open houden dat het wellicht echt niet meer gaat. Je kunt je doodvechten om het huwelijk in stand te houden, maar soms...

Ja, kinderen zijn het slachtoffer. Hoewel, het kan ook zijn dat ze slachtoffer zijn in een relatie vol spanningen. Om maar wat te noemen.
Er zijn ook kinderen voor wie het, ondanks alles, een zegen is.
Op voorwaarde dat ouders duidelijk maken aan hun kinderen dat het niet aan hen ligt, dat beide ouders nog even veel van hen blijven houden en dat ze zichzelf bewust zijn dat ze ouders zijn en blijven. Dus: vooral geen kwaad van elkaar spreken en royaal medewerking verlenen aan bezoekregelingen en dergelijke. Dan kan de schade, het verdriet, dat altijd toch wel opgelopen wordt, tot een minimum beperkt blijven.

Maar oordelen dat er geen vechtlust is?
Liever een luisterend oor, dat is beter...

[NdW]

Moeilijk Jess... ik heb het ook weleens gedacht Gelukkig zijn er nog mogelijkheden zoals relatietherapie. Ik weet niet of dat voor jullie een oplossing is... iig sterkte ermee, je hebt het niet makkelijk!
@Funlover: Ik zie ook dat kinderen er op school onder lijden, maar ik weet nu zelf ook hoeveel energie het soms kan kosten om een huwelijk goed te houden en je kunt er ook niet zelf altijd alles aan doen ...

[MissF]

Nounou, Riska, wel een erg felle reactie. Volgens mij bedoelde Funlover het helemaal niet naar Jess, maar in het algemeen.

En ik denk dat 'de schade tot een minimum beperken' is nog steeds vreselijk. Ik moet heel eerlijk zeggen dat 'bij mij' in de psychiatrie de meerderheid van de ouders gescheiden is, en dat erg veel procent (hoeveel weet ik niet precies) van de psychische problemen (deels) gevolg zijn van een scheiding. Ik vind het erg heftig. Maar ik weet ook wel dat het soms echt niet meer gaat, en dat er misschien meer problemen komen als ouders wel bij elkaar blijven.
Maar mijn haren gaan overeind staan als ik ook hoor dat stelletjes (getrouwd of samenwonend) uit elkaar gaan omdat ze een broer/zus relatie hebben gekregen, of dat er een vreemd is gegaan. Ik probeer er niet over te oordelen, maar stiekem denk ik dan wel eens: wat ontzettend slap (maar dat zeg ik niet hardop )