Volgens mij wordt met sterven in Christus bedoelt dat iemand overlijdt in de wetenschap dat hij in Christus met God verzoend is. Wat hier bedoeld wordt, wordt volgens mij meestal omschreven als "sterven aan jezelf".
Gisteravond hoorde ik een schitterende preek over Efeze 2:1-6. Ik denk dat dat Bijbelgedeelte een aantal vragen beantwoord. (Oa die van Gerdien B.
Over het sterven vraag ik mij af of je als kind nog niet Gods handpalmen staat, als jij later tot God bekeert/ omkeert.
Gaat er bij mij heel moeilijk in dat God voor die tijd nog niet om de mensen gaf.
Paulus schreef:1 En u heeft Hij mede levend gemaakt, daar gij dood waart door de misdaden en de zonden;
2 In welke gij eertijds gewandeld hebt, naar de eeuw dezer wereld, naar den overste van de macht der lucht, van den geest, die nu werkt in de kinderen der ongehoorzaamheid;
3 Onder dewelke ook wij allen eertijds verkeerd hebben in de begeerlijkheden onzes vleses, doende den wil des vleses en der gedachten; en wij waren van nature kinderen des toorns, gelijk ook de anderen;
4 Maar God, Die rijk is in barmhartigheid door Zijn grote liefde, waarmede Hij ons liefgehad heeft,
5 Ook toen wij dood waren door de misdaden, heeft ons levend gemaakt met Christus; (uit genade zijt gij zalig geworden),
6 En heeft ons mede opgewekt, en heeft ons mede gezet in den hemel in Christus Jezus;
7 Opdat Hij zou betonen in de toekomende eeuwen den uitnemenden rijkdom Zijner genade, door de goedertierenheid over ons in Christus Jezus.
Naar aanleiding van vers 6 wordt wel eens opgemerkt: "Het Hoofd is boven." Misschien dat dit aansluit bij het getuigenis van de ds, Gerdien?
