Petertje schreef:caprice schreef:Blijft nog altijd de angst dat je jezelf bedriegt om je een kind van God te noemen.
Ik lees nu ook meer Bijbel dan oudvaders.
Wie heeft je dat verteld? De bijbel?
nee, de mensen, in wat voor positie ook vertellen je dat je misschien wel een verstandsgeloof hebt, of een tijdsgeloof, of een historisch geloof hebt....... taal van mensen en niet van de Bijbel (tenminste, ik heb het nog niet gevonden in de bijbel)
Ja, het is Bijbels, althans, het tijdgeloof.
- Een historisch geloof is niet meer dan kennis van de Bijbel en de feiten dier erin staan. Dat is niet te verachten. Maar al ken je de hele Bijbel uit je hoofd, dan kun je daarmee toch niet zalig worden?
- Tijdgeloof ligt wat moeilijker. Het doet zich voor als het ware zaligmakende geloof. Het houdt geen stand in beproevingen, en er is geen strijd. Er kan wel wat gevoel bij zitten, maar het is een geloven uit jezelf, en dat is ook niet zaligmakend.
Tijdgeloof is wel terug te vinden in de Bijbel. Wat dacht je van Judas? Tot het moment dat openbaar kwam dat hij Jezus zou veraden zou je absoluut geen kwaad van hem gedacht hebben. Hij was gewoon een discipel zoals de anderen.
Tijdgeloof is ook te vinden in de gelijkenis van de zaaier, waar
* het zaad op het pad valt en wordt weggepikt door de vogelen des hemels (uit de kerk over andere dingen praten die het zojuist gepredikte woord verdringen bijv.).
* het zaad tussen de doornen en distels valt en daar verstikt wordt. (Onder de indruk van een preek, een boek, of een indruk van God keert men zich tijdelijk af van de wereld, maar als de indruk verdwijnt komt ook de lust om de wereld te dienen weer terug)
* het zaad in aarde valt die goed lijkt. Het plantje groeit voorspoedig op, maar als de zon komt (de beproeving) heeft het gebrek aan water, omdat het niet diep kan komen met zijn wortels. Vlak onder de aarde liggen namelijk stenen. (Dit geloof is niet bestendig voor de eeuwigheid. Het kan de Zon der Gerechtigheid ook niet verdragen en verschroeit onder Zijn toorn. Tijdgeloof dus).
* zaad dat in de goede aarde mag vallen en veelvoudig vrucht mag dragen. (Het ware zaligmakende geloof).
Ik ben voornamelijk bang dat de beschrijving van het tweede of derde sterretje op mij van toepassing is. Ze benaderen het vierde sterretje wel, maar het blijft eigengerechtigheid en eigenwillige godsdienst.
Die angst komt uit mijzelf. Maar eens zal Hij toch zekerheid geven als het echt uit Hem is?
De reformatie was er ook juist om de zekerheid van het geloof te benadrukken. In de Roomse kerk weet niemand of hij zalig wordt.
Die zekerheid heb ik ook nodig, en vele anderen met mij.
essieee schreef:dat houd niet in dat God niet door oudvaders zou kunnen werken. Ik denk dat je ze zelfs moet lezen.
God geeft Zijn genademiddelen. Hij kan die gebruiken om ons te bekeren. Allereerst door Zijn Woord. De prediking is ook een genademiddel. Zouden wij de preken en werken van die oudvaders niet lezen als God er door kan werken?
