Homofilie 4

[Marie Popelin]

Ik denk dat Kwebbel bedoelt dat ze getrouwde homo's wil respecteren ondanks dat ze het misschien niet eens is met hun huwelijk.

[meboy]

Wat zet je in het middelpunt?

De grote vraag bij kiezen over homoseksualiteit is wat je referentiekader is. Je kunt de keus baseren op een aantal verschillende uitgangspunten. Elke keus heeft zo zijn consequenties voor de manier waarop je tegen anderen aankijkt en de manier waarop je jezelf bekijkt.

Het middelpunt is het (aangepaste) gebod.

Je zou kunnen zeggen dat de 10 geboden, en de aanvullende besprekingen in de Bijbel een mooie centrale rol kunnen spelen voor homo’s. Echter zodra het gebod als uitgangspunt genomen wordt dan is er een probleem. En dat probleem is als volgt te benoemen: mensen pakken nooit het héle gebod. Ze nemen een gebod, formuleren daar hun eigen ondergebod en plakken dat vervolgens op de mensheid. Ze zeggen bijvoorbeeld: “gij zult niet echtbreken” vereist dat man en vrouw trouwen, en dat homo’s celibatair blijven. Het celibaat en het heterohuwelijk noemen ze de juiste keus. Het gevolg van dat ondergebod is dat een grote groep voldoet (hetero’s en celibatairen), en dat een kleine groep niet voldoet (homo’s in relatie). Maar dat is nooit de functie van het echte gebod geweest. De functie van het échte gebod is dat er niemand voldoet… Zodra we een op de wet gebaseerde keus maken en de mensen zijn tevreden dan is er sprake van een versleuteld gebod. De totale vernietigende zeggingskracht van het gebod hebben we dan gewijzigd in een niet-totale-vernietigende-zeggingskracht. Dat principe komen we heel vaak tegen. En dat is niet eerlijk, want de wet hoort iedereen te verdoemen en niet slechts dat deel waarvan wij vinden dat ze een slechte keus maken. Daarom kan de wet nooit uitgangspunt zijn voor je keus.

Het middelpunt is het huwelijk.

Veel mensen zeggen: Het huwelijk is de standaard, alles wat er van afwijkt is zondig. Eigenlijk is dat ook een soort nieuwe onder-eis. Het huwelijk krijgt dan een plaats die het niet verdient. Het huwelijk wordt dan scherprechter. Om bij te voegen degenen die waardig zijn, en af te stoten degenen die onwaardig zijn. Het huwelijk maakt dan scheiding tussen mensen.

Het huwelijk is in zichzelf niets. In Hosea heb je kunnen lezen dat het huwelijk slechts als taak heeft om drie dingen van God af te schaduwen: liefde trouw, en kennis van God. Als we ons huwelijk gebruiken om anderen uit te sluiten dan weerspiegelt dat niets van de liefdevolle, trouwe, alwetende God. In het huwelijk krijg je de kans van God om te tonen hoe liefdevol, trouw en vol kennis God is. Dat je hem erkent als de gever van gaven. Zodra het huwelijk centraal staat dan zeggen we eigenlijk: het mooie komt van het huwelijk. In plaats van: het mooie komt van God.

Het middelpunt is de schepping

De schepping heeft verschil gemaakt tussen man en vrouw. De schepping vereist dat de relatie zuiver wordt gehouden. Het probleem bij dat standpunt is dat de schepping niet meer héél is. Als we zouden besluiten dat er vanuit de heelheid van de schepping keuzes moeten worden gemaakt; dan is dat slecht nieuws voor de gehandicapten. We zouden geen rolstoelen meer gebruiken; immers de schepping bestond uit twee perfect werkende benen. We zouden geen psychiaters meer bezoeken; immers de schepping had een volmaakt functionerend brein. Als die mensen middelen mogen gebruiken die aansluiten bij wat men wel kan dan kunnen homo’s dat ook. En eigenlijk doén we dat allemaal! Alleen zien we het niet meer omdat we het zicht op volmaaktheid zijn kwijtgeraakt. Als we onszelf zouden vergelijken met de volmaakte schepping dan zijn we allemaal als gehandicapten in een rolstoel: voortbewegend zo goed en zo kwaad als het gaat. Maar zodra je dat volmaakte beeld een beetje naar beneden bijstelt dan wordt de beperking die het meest voorkomt vanzelf standaard. Dan heeft de meerderheid van de mensen niet eens meer in de gaten, wát oorspronkelijk normaal was, en denkt men dat men zelf volledig normaal is.

Het middelpunt is homoseksualiteit

Homoseksualiteit is een opzichzelf bestaande positieve liefdesvariant "punt". Die stelleing is voor veel mensen legitimatie voor hun eigen "zijn". Van daaruit hoeven er geen vragen meer worden gesteld. Geen aanknopingspunten meer worden gevonden; het rechtvaardigd elke vanuit homoseksualiteit gemotiveerde keus. Het heeft geen oog voor de beperkende kracht die er spreekt vanuit een leven zonder God. De connectie met God wordt niet gebruikt in het empoweren van homoseksualiteit. Hoe kan een homo ooit los van God zichzelf aanvaarden? Dan is zelfaanvaarding omgeslagen in zelfverheerlijking. Ik geloof nooit dat daar een positieve "vibe" voor de mensheid uit voortkomt.

Eigenlijk spreekt uit deze vier middelpunten slechts één middelpunt: we verheffen onszelf tot standaard: wij passeren het gebod, de huwelijkseis, en de scheppingseis.

Wat moet er dan wel in het middelpunt staan?

Dat antwoord is eigenlijk heel simpel: erken dat God degene is die het goede geeft. God moet in het midden staan. Het Gebod wil God liefhebben boven alles en onze naaste als onszelf. Het huwelijk heeft als taak om God af te schaduwen in liefde, trouw en kennis. De schepping heeft als doel God te loven en te prijzen.

En als God in het middelpunt staat dan gaan liefdelozen liefhebben. Dan gaan trouwelozen trouw betonen. En worden mensen zonder kennis wijs. Stel dat God zich bemoeit met homoseksuelen, en vervolgens proberen wij ze tegen te houden met de wet, de schepping, of het huwelijk, dan zeggen we eigenlijk: de gave die God aan hetero’s geeft (ondanks ons gebrek t.o.v. het gebod, het huwelijk en de schepping) die kan en mag Hij niet aan homo’s geven. Want die verdienen het (nog) niet.

Snappen jullie nu waarom hetero’s te vergelijken zijn met homo’s? Zij maken gebruik van God’s praktische genade. HOEWEL ze niet voldoen aan het gebod, de huwelijkseis, en de scheppingseis LEVEN en GROEIEN ze toch door God’s genade. Als je homo’s leven en groei ontzegt dan kan je nooit genieten van de vrucht die het voortbrengt. Wil je weten of ik gelijk heb? Geef dan ruimte aan God, geef dan ruimte aan leven, geef dan ruimte aan groei…

[Harm-J]

Goed geschreven Me-boy. Ik moest gelijk even terug denken aan jouw eerdere citaat van:

De kernles van het huwelijk is voor mij dit:
God wil er mee zeggen dat hij mensen insluit en omsluit.
Dit is wat wij er vaak van zeggen:
God wil er mee zeggen dat hij mensen opsluit en uitsluit

Mijn gedachten daarbij waren, sommige mensen lijken pas te kunnen functioneren, als zij andere mensen regels op kunnen leggen. Dat zij daarmee voorbij aan zichzelf gaan, lijkt men vaak niet te zien. Het is m.i. zoals jij schrijft met de 10 geboden, (die voor mij overigens helder zijn)dat men er soms allemaal onder-geboden bij verzint, of het heel breed gaat trekken, om maar vanuit een regelgeving te kunnen leven, of om een ander daarop te kunnen wijzen.

Het grote geheel sneeuwt daarbij aardig onder. Het lijkt er inderdaad soms op dat het Middelpunt daardoor/bij vergeten wordt.
Jij wist het m.i. goed samen te vatten met de woorden:

En als God in het middelpunt staat dan gaan liefdelozen liefhebben. Dan gaan trouwelozen trouw betonen. En worden mensen zonder kennis wijs. Stel dat God zich bemoeit met homoseksuelen, en vervolgens proberen wij ze tegen te houden met de wet, de schepping, of het huwelijk, dan zeggen we eigenlijk: de gave die God aan hetero’s geeft (ondanks ons gebrek t.o.v. het gebod, het huwelijk en de schepping) die kan en mag Hij niet aan homo’s geven. Want die verdienen het (nog) niet.

Als ik het wat scherper neer zou zetten, dan zou ik schrijven: 'Door een ander als verkeerd levend weg te schrijven of hem of haar als verkeerd levend te bestempelen (Al dan niet op grondslag van de bijbel) lijkt men zich zelfs soms in de schijnwerper te zetten'. (lees: het middelpunt) Men hoeft dan dan niet bij zich zelf naar binnen te kijken of naar het eigen leven te kijken of het eigen middelpunt (nog) wel op God gericht staat.

Als men als bij zichzelf naar binnen kijkt of het eigen leven bekijkt, (lees: de woorden uitspreekt, (al dan dan niet in een gesprek) van ik ben ook een zondaar) weet men vaak niet, hoe snel men het weer over de zonde van de ander moet gaan hebben. Ook jammer is het punt wat men dan vaak gebruikt of de vraag waar men dan op uitkomt, of je "een ander" niet meer op zijn zonden mag wijzen/aanspreken? Ook daarmee lijkt de vraag onder te sneeuwen: Hoe is het met het eigen middelpunt. (lees: hoe is jouw relatie met God? Mag Hij bij jou ook volledig naar binnen kijken of zijn er kamertjes waarvan je eigenlijk zou willen, dat God daar (even) liever niet kijkt?)

Het is altijd eenvoudiger om een ander ergens op te wijzen, dan bij zichzelf naar binnen te kijken.

Voor mij zelf sprekende. Ik vind het soms knap lastig om 100% eerlijk te zijn in mijn gebed naar God toe en om Hem ook toegang te geven tot de verborgen kamers in mijn ziel. Toch weet ik mij altijd weer bij Hem en door Hem geborgen als ik God die ruimte geef.

[Harm-J]

Als men als bij zichzelf naar binnen kijkt of het eigen leven bekijkt, (lees: de woorden uitspreekt, (al dan dan niet in een gesprek) van ik ben ook een zondaar) weet men vaak niet, hoe snel men het weer over de zonde van de ander moet gaan hebben. Ook jammer is het punt wat men dan vaak gebruikt of de vraag waar men dan op uitkomt, of je "een ander" niet meer op zijn zonden mag wijzen/aanspreken? Ook daarmee lijkt de vraag onder te sneeuwen: Hoe is het met het eigen middelpunt. (lees: hoe is jouw relatie met God? Mag Hij bij jou ook volledig naar binnen kijken of zijn er kamertjes waarvan je eigenlijk zou willen, dat God daar (even) liever niet kijkt?)

Het is altijd eenvoudiger om een ander ergens op te wijzen, dan bij zichzelf naar binnen te kijken.

De gedachte die bij het schrijven van dit stukje bij mij opkwam, en van een geheel ander orde, is de discussie van zichtbare zonden en niet zichtbare zonden of het leven in zonden of aanstoot geven door het hanteren van een bepaalde levenstijl. Ook daarbij lijkt men zich op ander te richten, i.v.p op zich zelf.

Wat mij aan dit punt wel eens ergert, dat men dan feitelijk mank gaat aan het stelselmatig classificeren van zonden. Aan de ene zonde wordt blijkbaar meer gewicht gehangen dan aan de andere zonde. M.i. is de bijbel daarin vrij helder, God verdraagt van de mens geen enkele zonde! Voor God is elke zonde gelijk, Hij verdraag deze niet! Gelukkig is daarvoor wel het offer van Zijn Zoon aan ons gegeven, zodat wij daar blijvend naar mogen opkijken.

Jammer genoeg hier lijkt het vaak weer de mens te zijn, die liever een ander op de of zijn zonde wijst, al dan niet zichtbaar, dan dat men de eigen relatie met God op nummer 1 zet.

Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad, denk ik dan altijd maar, ieder mens ook! Het lijkt mij meer zaak dat men gaat leren, elkander te steunen in de relatie tot God i.p.v. dat men de ander enkel wijst op zijn zondige aard of mogelijk zondige levenswandel. Het zou mooi zijn als men eens leert om met en vanuit de liefde te spreken, zonder daarbij de "maar (jij)" te gebruiken en/of de wijzende vinger naar de ander.

Idem geldt m.i. voor de discussie waarin men het hetero huwelijk hoger acht/stelt dan de liefde of het huwelijk tussen 2 personen van het gelijk geslacht al dan niet op grondslag van de bijbel. Feitelijk stelt de ene mens zich daarbij hoger dan de andere mens. Het is m.i. beter om het oordeel daarover aan God over laten laten.

Daar waar men zich zo vaak met het punt beroept van dat een hetero-huwelijk, meer zuiver is te noemen dan dan de liefde of het huwelijk tussen 2 personen van het gelijk geslacht en dit meent te kunnen onderbouwen door middel van bijbelteksten, zo vaak lijkt men daarbij de woorden te vergeten, die in die zelfde bijbel staan: "Waar liefde woont, gebiedt de Heer' den zegen: Daar woont Hij Zelf, daar wordt Zijn heil verkregen, En 't leven tot in eeuwigheid.

psalm 133

Overdenking:

Misschien is het goed om eens wat meer te kijken naar het eigen hart, niet of een ander zich wel houdt aan de (al dan niet door de mens ingestelde) uiterlijke regelgeving m.b.t tot de kleding, invulling van de/een rustdag e.d. en/of een ander wel zuiver leeft. M.i. is het God die mensen aanziet naar het (eigen) hart, en/of hoe zich dat verhoudt tot Hem en de/jouw naaste (naaste, in de breedste zin van het woord) , niet of de mens zich wel houdt aan uiterlijke regelgeving.

Durf eens voor een homofiel/seksueel te bidden met de woorden: 'Wilt U hen leiden, dat U wil geschieden moge! Niet wat ik/jij denk(t) wat goed is, maar wat dat wat U (wil is) goed vindt geschieden mag'.

[tante-tortel]

Als het goed is bidden we dat ten alle tijden. Maar hoe kunnen wij de wil van God kennen?
Gewoon uit zijn woord. Daarin spreekt Hij tot ons.
Dus als er mensen zijn die hier zomaar durven zeggen dat ze een homohuwelijk afkeuren doen ze dat op grond van de Bijbel.
Dat anderen het niet zo zien of het anders denken te kunnen lezen uit de Bijbel is tenslotte ook gewoon hun mening. En hoe zij het zien.
Om de anders dan jij denkende gelijk maar te bestempelen als mensen die denken hun mening op te moeten leggen aan anderen vind ik ondertussen een steeds terugkerend bla bla.
Daar kan ik gewoon helemaal niets mee.
Iemand die dat zegt doet het zelf ook met de gene die hij/zij beschuldigd.

[Harm-J]

Als het goed is bidden we dat ten alle tijden. Maar hoe kunnen wij de wil van God kennen?
Gewoon uit zijn woord. Daarin spreekt Hij tot ons.

Als het zo simpel zou zijn, m.b.t de uitleg daarvan, was er maar één kerk, die is er niet .

Dus als er mensen zijn die hier zomaar durven zeggen dat ze een homohuwelijk afkeuren doen ze dat op grond van de Bijbel.
Dat anderen het niet zo zien of het anders denken te kunnen lezen uit de Bijbel is tenslotte ook gewoon hun mening. En hoe zij het zien.
Om de anders dan jij denkende gelijk maar te bestempelen als mensen die denken hun mening op te moeten leggen aan anderen vind ik ondertussen een steeds terugkerend bla bla.
Daar kan ik gewoon helemaal niets mee.
Iemand die dat zegt doet het zelf ook met de gene die hij/zij beschuldigd.

Afkeuren (lees: als onbruikbaar afwijzen, laken, misprijzen) getuigt niet van het elkaar respecteren. Alsmede mis jij daarmee de setting van mijn en Me-boy zijn verhaal. -jammer-

Mijn postings zijn daarin tegen niet voor één persoon geschreven, meer voor mensen die zich er in kunnen of willen herkennen!
Het gaat niet om gelijk denkende of anders denkende. Het gaat om het samen "mogen" zoeken, naar het in Christus één "mogen" zijn. Dit zonder dat de een de ander het licht van Christus af wil vangen of denkt elkaar met een stempel op de neus te moeten duwen, met als keuze uit de teksten: Goed gekeurd/Afgekeurd.

Overdenking:

Lees Matteüs 5 nog maar eens.



Edit:

Weet je..., Tante Tortel, het draait niet altijd om wat ik vind, jij vindt of een ander. Soms is het ook wel eens goed om te realiseren dat er hier ook mensen (kunnen) lezen, die aan het het begin van hun coming out staan o.d. Voor die mensen is het niet belangrijk, of een Tante Tortel en of haar zoon en of Harm-Jan hier in de schijnwerpers staat of wat nu hun exacte mening is.

Het gaat mij er 'meestal' om en laten wij dat ook eens met zijn allen proberen, dat ik hun probeer mee te geven, dat zij zich ook geborgen mogen weten bij Christus, dat zij er met Hem samen wel uitkomen, ongeachte de keuzes die ze hier nu of later in maken, dit zonder dat ik of iemand anders bij voorbaat een voorkeurs positie in neemt! Hun weg vinden ze meestal toch wel, daar hebben ze echt niet altijd een Harm-jan of een Tante Tortel voor nodig. Het lijkt mij persoonlijk beter om te bidden, dat welke keuze iemand ook maakt, dat het een keuze is, waar ze God in en bij willen betrekken.

[Denkertje21]

Dus als er mensen zijn die hier zomaar durven zeggen dat ze een homohuwelijk afkeuren doen ze dat op grond van de Bijbel.

Moet zijn: Dus als er mensen zijn die hier zomaar durven zeggen dat ze een homohuwelijk afkeuren doen ze dat op grond van hun interpretatie van de Bijbel

[Speedy]

Dus als er mensen zijn die hier zomaar durven zeggen dat ze een homohuwelijk afkeuren doen ze dat op grond van de Bijbel.

Moet zijn: Dus als er mensen zijn die hier zomaar durven zeggen dat ze een homohuwelijk afkeuren doen ze dat op grond van hun interpretatie van de Bijbel

Ik denk dat TT zelf wel haar mening hier kan geven, daar hoef jij geen aanpassingen op te maken met jouw interpretaties ....

[DesertRose]

TT is een jongen, trouwens.

[Harm-J]

TT is een jongen, trouwens.

Ik zou maar vast wegduiken als ik jou was Desert rose!

[DesertRose]

sht.....
Sorry! ik was in de war met tante Pollewop!

[Denkertje21]

Dus als er mensen zijn die hier zomaar durven zeggen dat ze een homohuwelijk afkeuren doen ze dat op grond van de Bijbel.

Moet zijn: Dus als er mensen zijn die hier zomaar durven zeggen dat ze een homohuwelijk afkeuren doen ze dat op grond van hun interpretatie van de Bijbel

Ik denk dat TT zelf wel haar mening hier kan geven, daar hoef jij geen aanpassingen op te maken met jouw interpretaties ....

Nee hoor, ik interpreteer niet. Ik stel gewoon een feit vast voordat er weer allerlei dwalingen binnen sluipen. En dát willen we hier niet op RW toch?

[Speedy]

Nee hoor, ik interpreteer niet. Ik stel gewoon een feit vast voordat er weer allerlei dwalingen binnen sluipen. En dát willen we hier niet op RW toch?

Ach, het is hier toch al een en al dwaling.

[Harm-J]

Ach, het is hier toch al een en al dwaling.

Misschien is het goed, om aan te geven wat jij een dwaling vindt, bijvoorbeeld in wat Me-Boy hier eerder heeft gepost.
Als ik persoonlijk naar de kern (het middelpunt) van zijn betoog kijk, voel ik mij ontzettend klein worden... wat jij?

Wat zet je in het middelpunt?

De grote vraag bij kiezen over homoseksualiteit is wat je referentiekader is. Je kunt de keus baseren op een aantal verschillende uitgangspunten. Elke keus heeft zo zijn consequenties voor de manier waarop je tegen anderen aankijkt en de manier waarop je jezelf bekijkt.

Het middelpunt is het (aangepaste) gebod.

Je zou kunnen zeggen dat de 10 geboden, en de aanvullende besprekingen in de Bijbel een mooie centrale rol kunnen spelen voor homo’s. Echter zodra het gebod als uitgangspunt genomen wordt dan is er een probleem. En dat probleem is als volgt te benoemen: mensen pakken nooit het héle gebod. Ze nemen een gebod, formuleren daar hun eigen ondergebod en plakken dat vervolgens op de mensheid. Ze zeggen bijvoorbeeld: “gij zult niet echtbreken” vereist dat man en vrouw trouwen, en dat homo’s celibatair blijven. Het celibaat en het heterohuwelijk noemen ze de juiste keus. Het gevolg van dat ondergebod is dat een grote groep voldoet (hetero’s en celibatairen), en dat een kleine groep niet voldoet (homo’s in relatie). Maar dat is nooit de functie van het echte gebod geweest. De functie van het échte gebod is dat er niemand voldoet… Zodra we een op de wet gebaseerde keus maken en de mensen zijn tevreden dan is er sprake van een versleuteld gebod. De totale vernietigende zeggingskracht van het gebod hebben we dan gewijzigd in een niet-totale-vernietigende-zeggingskracht. Dat principe komen we heel vaak tegen. En dat is niet eerlijk, want de wet hoort iedereen te verdoemen en niet slechts dat deel waarvan wij vinden dat ze een slechte keus maken. Daarom kan de wet nooit uitgangspunt zijn voor je keus.

Het middelpunt is het huwelijk.

Veel mensen zeggen: Het huwelijk is de standaard, alles wat er van afwijkt is zondig. Eigenlijk is dat ook een soort nieuwe onder-eis. Het huwelijk krijgt dan een plaats die het niet verdient. Het huwelijk wordt dan scherprechter. Om bij te voegen degenen die waardig zijn, en af te stoten degenen die onwaardig zijn. Het huwelijk maakt dan scheiding tussen mensen.

Het huwelijk is in zichzelf niets. In Hosea heb je kunnen lezen dat het huwelijk slechts als taak heeft om drie dingen van God af te schaduwen: liefde trouw, en kennis van God. Als we ons huwelijk gebruiken om anderen uit te sluiten dan weerspiegelt dat niets van de liefdevolle, trouwe, alwetende God. In het huwelijk krijg je de kans van God om te tonen hoe liefdevol, trouw en vol kennis God is. Dat je hem erkent als de gever van gaven. Zodra het huwelijk centraal staat dan zeggen we eigenlijk: het mooie komt van het huwelijk. In plaats van: het mooie komt van God.

Het middelpunt is de schepping

De schepping heeft verschil gemaakt tussen man en vrouw. De schepping vereist dat de relatie zuiver wordt gehouden. Het probleem bij dat standpunt is dat de schepping niet meer héél is. Als we zouden besluiten dat er vanuit de heelheid van de schepping keuzes moeten worden gemaakt; dan is dat slecht nieuws voor de gehandicapten. We zouden geen rolstoelen meer gebruiken; immers de schepping bestond uit twee perfect werkende benen. We zouden geen psychiaters meer bezoeken; immers de schepping had een volmaakt functionerend brein. Als die mensen middelen mogen gebruiken die aansluiten bij wat men wel kan dan kunnen homo’s dat ook. En eigenlijk doén we dat allemaal! Alleen zien we het niet meer omdat we het zicht op volmaaktheid zijn kwijtgeraakt. Als we onszelf zouden vergelijken met de volmaakte schepping dan zijn we allemaal als gehandicapten in een rolstoel: voortbewegend zo goed en zo kwaad als het gaat. Maar zodra je dat volmaakte beeld een beetje naar beneden bijstelt dan wordt de beperking die het meest voorkomt vanzelf standaard. Dan heeft de meerderheid van de mensen niet eens meer in de gaten, wát oorspronkelijk normaal was, en denkt men dat men zelf volledig normaal is.

Het middelpunt is homoseksualiteit

Homoseksualiteit is een opzichzelf bestaande positieve liefdesvariant "punt". Die stelleing is voor veel mensen legitimatie voor hun eigen "zijn". Van daaruit hoeven er geen vragen meer worden gesteld. Geen aanknopingspunten meer worden gevonden; het rechtvaardigd elke vanuit homoseksualiteit gemotiveerde keus. Het heeft geen oog voor de beperkende kracht die er spreekt vanuit een leven zonder God. De connectie met God wordt niet gebruikt in het empoweren van homoseksualiteit. Hoe kan een homo ooit los van God zichzelf aanvaarden? Dan is zelfaanvaarding omgeslagen in zelfverheerlijking. Ik geloof nooit dat daar een positieve "vibe" voor de mensheid uit voortkomt.

Eigenlijk spreekt uit deze vier middelpunten slechts één middelpunt: we verheffen onszelf tot standaard: wij passeren het gebod, de huwelijkseis, en de scheppingseis.

Wat moet er dan wel in het middelpunt staan?

Dat antwoord is eigenlijk heel simpel: erken dat God degene is die het goede geeft. God moet in het midden staan. Het Gebod wil God liefhebben boven alles en onze naaste als onszelf. Het huwelijk heeft als taak om God af te schaduwen in liefde, trouw en kennis. De schepping heeft als doel God te loven en te prijzen.

En als God in het middelpunt staat dan gaan liefdelozen liefhebben. Dan gaan trouwelozen trouw betonen. En worden mensen zonder kennis wijs. Stel dat God zich bemoeit met homoseksuelen, en vervolgens proberen wij ze tegen te houden met de wet, de schepping, of het huwelijk, dan zeggen we eigenlijk: de gave die God aan hetero’s geeft (ondanks ons gebrek t.o.v. het gebod, het huwelijk en de schepping) die kan en mag Hij niet aan homo’s geven. Want die verdienen het (nog) niet.

Snappen jullie nu waarom hetero’s te vergelijken zijn met homo’s? Zij maken gebruik van God’s praktische genade. HOEWEL ze niet voldoen aan het gebod, de huwelijkseis, en de scheppingseis LEVEN en GROEIEN ze toch door God’s genade. Als je homo’s leven en groei ontzegt dan kan je nooit genieten van de vrucht die het voortbrengt. Wil je weten of ik gelijk heb? Geef dan ruimte aan God, geef dan ruimte aan leven, geef dan ruimte aan groei…

[DesertRose]

ik zal aangeven wat ik een dwaling vind:

Het huwelijk is in zichzelf niets. In Hosea heb je kunnen lezen dat het huwelijk slechts als taak heeft om drie dingen van God af te schaduwen: liefde trouw, en kennis van God. Als we ons huwelijk gebruiken om anderen uit te sluiten dan weerspiegelt dat niets van de liefdevolle, trouwe, alwetende God. In het huwelijk krijg je de kans van God om te tonen hoe liefdevol, trouw en vol kennis God is. Dat je hem erkent als de gever van gaven. Zodra het huwelijk centraal staat dan zeggen we eigenlijk: het mooie komt van het huwelijk. In plaats van: het mooie komt van God.

- Het huwelijk is in zichzelf veel. Het huwelijk schaduwt niet alleen liefde, trouw en kennis van God af, maar schaduwt ook de gemeenschap af tussen Christus en Zijn Kerk. dat lees je dan net niet in Hosea, maar wel in het Hooglied.
En het huwelijk sluit daardoor dus een homofile relatie uit. Christus is een jaloerse man (met eerbied gesproken), Hij wil niet dat zijn bruid een ander liefheeft. Hij wil ook niet dat zijn bruid een andere bruid liefheeft. Het is enkel Christus en Zijn Bruid. Dat sluit uit: overspel, hoererij, ontrouw, homosexualiteit, ontuchtigheden, ofwel ALLES wat daarvan afwijkt.

Bovendien klopt deze redenering van geen kanten:

En als God in het middelpunt staat dan gaan liefdelozen liefhebben. Dan gaan trouwelozen trouw betonen. En worden mensen zonder kennis wijs. Stel dat God zich bemoeit met homoseksuelen, en vervolgens proberen wij ze tegen te houden met de wet, de schepping, of het huwelijk, dan zeggen we eigenlijk: de gave die God aan hetero’s geeft (ondanks ons gebrek t.o.v. het gebod, het huwelijk en de schepping) die kan en mag Hij niet aan homo’s geven. Want die verdienen het (nog) niet.

De losse onderdelen kunnen dan wel kloppen, maar de conclusie die eruit getrokken wordt klopt echt niet. Want je kan er heel makkelijk invullen dat andere zonden ook zouden mogen.
op zondag werken zou dan mogen, polygamie zou dan mogen, afgoderij zou dan mogen, begeren zou dan mogen.

Snappen jullie nu waarom hetero’s te vergelijken zijn met homo’s? Zij maken gebruik van God’s praktische genade. HOEWEL ze niet voldoen aan het gebod, de huwelijkseis, en de scheppingseis LEVEN en GROEIEN ze toch door God’s genade. Als je homo’s leven en groei ontzegt dan kan je nooit genieten van de vrucht die het voortbrengt. Wil je weten of ik gelijk heb? Geef dan ruimte aan God, geef dan ruimte aan leven, geef dan ruimte aan groei…

Bovenstaande is ook een dwaling. Gelovigen dienen de zonde achter zich te laten. trouwen op zichzelf is geen zonde, homorelatie aangaan wel. En dat is het grote verschil tussen het mv-huwelijk en de homorelatie.
Je dient de zonde verre van je te houden. zo veel mogelijk. alle zaken die tegen de huwelijkeis in gaan dien je te bevechten:
- PROBEER altijd 100% liefde voor je partner te hebben (zoals Jezus)
- PROBEER altijd jezelf op te offeren voor je partner (zoals Jezus)
- PROBEER altijd rein te zijn in gedachten, woorden en werken

en zo ook: PROBEER naar het huwelijkse voorbeeld van Christus te leven.
en als je bewust een onbijbelse levensstijl er op nahoud, dan is het een dwaling om te denken dat God dat wil zegenen. God wil echt geen zondige levensstijl zegenen. Dat lees je genoeg in de Bijbel. Kijk maar naar het volk Israel, hoe slecht het met hen ging als je de afgoden weer gingen dienen. En van een van de Klein-Azië-gemeenten staat geschreven, dat er velen overleden zijn, omdat ze het Heilig avondmaal niet goed gebruiken.
God eist een heilig leven. en wij moeten daar als Paulus naar jagen. OF je trouwt, dat houdt hij vrij, maar ALS je trouwd, doe het dan zo goed mogelijk.

NIEMAND kan heilig leven, maar bewust onheilig leven is een grotere zonde, dan te strijden tegen een onheilig leven, en falen.

Ga je daar maar eens in verdiepen, in een heilig leven.
En met dat ik dit zeg, steek ik de hand in eigen boezem.