weer militair omgekomen(6-4-2009)

[Riska]

Nederlandse militair komt om in Afghanistan
Uitgegeven: 6 april 2009 22:06
Laatst gewijzigd: 6 april 2009 22:26
AMSTERDAM - Soldaat der eerste klasse Azdin Chadli (20) is maandag om het leven gekomen door een raketaanval op de basis Kamp Holland in de Afghaanse provincie Uruzgan. Vijf andere militairen raakten gewond. Hun toestand is stabiel.

Commandant der Strijdkrachten Peter van Uhm maakte dat maandagavond in Den Haag bekend. Het is de eerste keer dat mensen geraakt zijn bij een raketaanval op Kamp Holland.

Met het sneuvelen van de militair komt het aantal Nederlandse slachtoffers op 19.

De aanval had maandag plaats om 18.00 uur Nederlandse tijd. Twee gewonden zijn overgebracht naar Kandahar. Naast de Nederlanders raakten ook twee Afghaanse soldaten gewond door de inslag van een andere raket.

Aanvallen

Volgens Van Uhm zijn er vandaag nog twee aanvallen geweest op Nederlandse bases, een op Kamp Holland en een op Vliegveld Kandahar. Daarbij vielen geen slachtoffers. Dit meldt de NOS.

Het ging bij de fatale aanval om een totaal van 4 raketten waarvan er 2 het kamp raakten. De familie is geinformeerd. De omgekomen soldaat was pas een week in Uruzgan.

Op 19 december viel er voor het laatst aan Nederlandse zijde een slachtoffer te betreuren. De 24-jarige Mark Weijdt kwam in Uruzgan om het leven toen hij tijdens een vuurgevecht vermoedelijk op een bermbom stapte.
© NU.nl/ANP

[Gerdien B.]

verschrikkelijk. Ik zag het net in een extra uitzending vna het nieuws.
Neem mijn pet af voor de mensen die zich daar inzetten voor de burgers.

[smArtjan]

Mijn oprechte deelneming aan alle nabestaanden..... Verschrikkelijk om zoiets mee te moeten maken.....

[marcel081276]

ja... en het zal vast de laatste wel niet zijn. je kiest er toch zelf voor om daar te zijn. het is lullig voor de nabestaande maar verder..

[Riska]

zo, kan het nog venijniger gezegd worden? Een beetje meer meeleven zou niet misstaan.

[Zareb]

zo, kan het nog venijniger gezegd worden? Een beetje meer meeleven zou niet misstaan.

Misschien kan het iets minder venijnig omschreven worden, maar het is natuurlijk wel een realiteit.
Het is erg als mensen ten gevolge van hun werk overlijden. Maar het is wel een risico dat men bewust neemt. Als je er bewust voor kiest om ingezet te worden in een dergelijk vijandig gebied dan weet je wat daarvan de gevolgen kunnen zijn.

Als je visser wilt worden op een boot zul je jezelf moeten realiseren dat je wellicht nat zult worden.
Als je als "beroeps" in het leger wilt werken zul je jezelf moeten realiseren dat je tegen een kogel op kunt lopen.

Dat maakt het verlies voor de nabestaanden niet minder. Maar wel beter hanteerbaar denk ik.

[Spons]

Sluit me hier bij aan. Ik heb alleen geen medelijden met mensen die zichzelf dood rijden om dat ze veelste hard rijden of dronken zijn ! , daarintegen weer wel met familie leden daarvan,

[Riska]

Van de week was er een Rondom10 uitzending. Vechtmissie of opbouwmissie? Wel of niet?
Met (ex-)militairen die er geweest waren, op diverse missies. Nergens is het zo gevaarlijk als in Afghanistan. Dat weten ze ja. Maar toch... Een van de militairen zei dus ook: "dan zeggen ze dat ik er zelf voor heb gekozen. Nee, dat heb ik niet. Ik heb ervoor gekozen om mijn steentje bij te dragen aan de vrede in de wereld. Ik weet dat er risico gelopen wordt. Maar die loop ik ook als ik hier de deur uitstap, me dus in het verkeer stort."
En om dat zo te zeggen vind ik wreed en cru.
Misschien omdat ik aanzienlijk ouder ben. Maar mijn gedachten zijn: "weer een jong leven dat geen kans heeft gehad zich te ontplooien en wat een onvoorstelbaar verdriet voor ouders, eventuele broers en zussen en vrienden en collega's". Het maakt de druk op degenen die nog moeten gaan steeds zwaarder.

[Harm-J]

Misschien omdat ik aanzienlijk ouder ben. Maar mijn gedachten zijn: "weer een jong leven dat geen kans heeft gehad zich te ontplooien en wat een onvoorstelbaar verdriet voor ouders, eventuele broers en zussen en vrienden en collega's". Het maakt de druk op degenen die nog moeten gaan steeds zwaarder.

Wat ik mij wel eens afvraag in hoeverre is (de jeugd) die wordt uitgezonden zich bewust van de gevaren en mogelijke gevolgen die een missie met zich mee brengt of kan brengen? Om het woord kanonnenvoer maar niet te gebruiken.

Nee, ik kan mij niet vinden in de woorden van: marcel081276

ja... en het zal vast de laatste wel niet zijn. je kiest er toch zelf voor om daar te zijn. het is lullig voor de nabestaande maar verder..

[Riska]

Dat is inderdaad een vraag. Of ze zich dat realiseren. En ook of ze zich realiseren wat voor impact het op ze zelf heeft als ze voortdurend begeleid worden door angst of meemaken dat hun kameraad erbij omkomt.
Er waren mensen bij Rondom10 die jaren na hun uitzending alsnog een PTSS ontwikkelden.
De opvang is nu aanzienlijk beter, maar alleen als je in dienst blijft. Er waren twee mensen bij die dus het leger waren uitgegaan. Dan houdt de dienstverlening onmiddellijk op en kostte het hen heel veel moeite goede hulp te vinden.

De politiek moet zich dat wel bewust zijn. Heel, heel stiekem vraag ik me soms af of ze ook zo gemakkelijk zouden beslissen over verlenging van verblijf in zo'n situatie, als hun eigen zoon of dochter mee moest...

[elbert]

Als je visser wilt worden op een boot zul je jezelf moeten realiseren dat je wellicht nat zult worden.

Of zult verdrinken.
Want elk beroep heeft zo zijn risico's.

[happy mom]

Ik vind het verschrikkelijk, je probeert je naaste op zo een ingrijpende manier te helpen en daarbij gebeurt er dit.
De meeste vinden het een risico van het vak...
Maar er zit ook een andere kant aan de zaak, wat als onze jonge mensen zeggen; ik doe het niet, mij veels te gevaarlijk...
en er breekt hier oorlog uit?
Dan zit onze natie met de gebakken peren, waarvan ook jij en ik.
Iets meer steun van de nederlandse bevolking mogen de militairen wel ontvangen.

gr happy mom

[smArtjan]

Misschien omdat ik aanzienlijk ouder ben. Maar mijn gedachten zijn: "weer een jong leven dat geen kans heeft gehad zich te ontplooien en wat een onvoorstelbaar verdriet voor ouders, eventuele broers en zussen en vrienden en collega's". Het maakt de druk op degenen die nog moeten gaan steeds zwaarder.

Wat ik mij wel eens afvraag in hoeverre is (de jeugd) die wordt uitgezonden zich bewust van de gevaren en mogelijke gevolgen die een missie met zich mee brengt of kan brengen? Om het woord kanonnenvoer maar niet te gebruiken.

Hetzelfde vraag ik mezelf ook regelmatig af...... Het is niet voor niets dat defensie hele jonge gasten zoekt. Die zijn nog goed te 'manipuleren' en zijn zich van het gevaar veel minder bewust dan oudere mensen. Volgens mij is het voor veel jongeren een optelsom van de 'gave' dingen: schieten met een echt geweer, in een leuk uniform rondlopen, op uitzending gaan naar gebieden waar anderen niet zo snel komen, etc.
Er wordt tijdens de opleiding wel degelijk aandacht besteed aan de gevaren die er zijn, maar het is nu eenmaal logisch om B te zeggen nadat je ook al A hebt gezegd oftewel; veel jongeren leren de gevaren wel kennen maar denken dat het wel mee zal vallen of voelen er niets voor om te stoppen met de opleiding.
Toch heb ik respect voor de gasten die in het leger zitten (de vele kritiek-punten daargelaten) en denk ik dat ze best wat meer steun van het thuisfront zouden mogen krijgen.

Dat er doden vallen tijdens dit soort missies is vaak (helaas) niet te voorkomen, maar het getuigt van weinig verstand om te zeggen: je kiest er toch zelf voor om daar te zijn, lullig voor de nabestaanden maar verder.....
Als iemand als glazenwasser naar beneden valt en overlijdt wordt er toch ook niet gezegd van: dat zal vast niet de laatste zijn?
Neej, dan wordt er uitgezocht wat er gebeurd is om de kans op herhaling kleiner te maken. Niemand is gebaat bij nog meer doden in Afghanistan, de nabestaanden en Defensie zelf nog wel het minst.

[NdW]

Mijn broertje hoopt in juli te vertrekken, en is zich er echt wel van bewust dat het heel gevaarlijk is en risicovol. En ook dat je achteraf ook nog wel (psych.) problemen kunt krijgen. Maar zij doen het ècht voor de vrede en voor een leefbaar bestaan voor de burgers in Afghanistan.

Ik hoorde gister hoeveel dodelijke verkeersslachtoffers er per jaar zijn: 750. Er is nog altijd een groter gevaar, als je de weg opgaat, lijkt mij dan.

[Gerdien B.]

Alles is relatief

Wens je broertje veel sterkte daar!!
'k Heb respect voor de mensen die daar hun best doen voor het volk.