Scheiding

[Errusthen]

Hoi errusthen,

Allereerst hoe hard het ook klinkt, wil ik zeggen waar mensen scheiden geld het volgende;
waar 2 kijven hebben 2 schuld!

Eerste reactie: Wie zegt dat wij kijven?????? De eerste ruzie tussen mijn ex en ik moet nog steeds komen, zowel in de huwelijkse als na-huwelijkse periode. Jij weet niet waarom wij gescheiden zijn!

Mijn ouders zijn gescheiden, de huwelijkse problemen is een proces geweest van zo een gemiddeld 16 jaar, waarna ze nu 1 jaar officieel gescheiden zijn, de scheiding heeft bijna 3.5 jaar geduurd.
Weet dus als kind goed hoe dit voelt, en jouw stukje kwam op mij een beetje over, alsof je jezelf in een slachtofferrol plaatst. Mij bekruipt dan een gevoel; je was er zelf bij in je huwelijk, het liep mis, je hebt er zelf ook schuld aan, ga dan niet zielig lopen doen.

Ik loop absoluut niet zielig te doen..... Ik gaf alleen heel erg kwetsbaar, mijn eigen gevoelens weer. Maare de vaders zijn wel degelijk vaak de slachtoffers van de grillen van de moeder!

Als je van je kinderen houd is anderhalf uur toch niets?
ok, ben er mee eens dat er tijd in gaat zitten, maar dat doe je dan toch uit liefde?
Ik zou zelf denken, ben blij dat ik mijn kinderen kan zien want er zijn veel gescheiden vaders die hun kinderen niet kunnen zien, dus heb ik het er graag voor over.

Weer een waardeoordeel over een situatie waar je niets van weet. Ja, ik heb het rijden er graag voorover. Het maakt alleen de tijd die ik overhoud met de kinderen drie uur korter in het weekend(er komen twee maaltijden te vervallen in het weekend, die van vrijdagavond en die van zondagmiddag). Het weekend duurt dan wel geteld van vrijdagavond 21.00 uur tot zondagmiddag 12.00 uur. Dat is kort als je van je kinderen houdt, dat doet pijn!

Nu is het zo, dat ik door de week vaak de kinderen opvang, dat kan dan niet meer. Dat doet enorm veel pijn! En dan een reactie krijgen die voor mijn gevoel kant nog wal raakt.

Even voor de goede orde, ik ben alles behalve zielig!!!!! Het enige wat ik deed was me kwetsbaar opstellen en mijn gevoel uiten. Daar heb ik nu spijt van. Ook nu stel ik me bijzonder kwetsbaar op en heb er waarschijnlijk over tien minuten alweer spijt van, maar goed, dat risico neem ik dan maar.

Wat mij opgevallen is, is dat mensen hier op refoweb vaak hard oordelen, terwijl ze vaak niets van de ander weten(is dat christen eigen????? Dan wil ik geen christen zijn!).

[MissF]

Ik wilde me er eerst niet echt inmengen, maar ik heb wel veel respect voor de kwetsbaarheid waarmee je je opstelt, en je komt niet echt over als iemand die even zielig wil zijn ofzo, idd.
Mijn man en ik praten er wel eens over, dat stel dat je zou scheiden, de moeder zoveel invloed heeft. Dat vind ik zo onwijs gemeen. Mijn man is ook helemaal papa van onze zoon, net zoals ik mama ben van onze zoon. Nu wij zelf ons kindje hebben, kan ik me iets meer voorstellen hoe vreselijk het zou zijn als ik hem niet elke dag zou kunnen zien. Vreselijk! Mijn man gaat 's morgens al bijna verdrietig naar zijn werk op maandag, omdat hij dan zijn zoontje de hele week weer weinig ziet.
Ik kan me dus een beetje indenken hoe naar het is.
Maar daarbij blijft wel dat ik denk dat in een relatie je allebei verantwoordelijkheid hebt om het goed te houden.

En ik hoop niet dat zo oordelen bij Christenen hoort (ik geloof zelfs dat het juist NIET christelijk is om te oordelen, daarentegen vind ik wel dat iedereen zijn/haar mening mag geven, maar dat is anders als oordelen, al kan het soms verward worden).

[Ansje]

Ik ben zelf ook gescheiden geweest, dus dit verhaal raakt me. En ik vind ook absoluut niet dat je je slachtofferig gedraagt. Je vertelt het verhaal hoe het ligt bij je...

Mijn zoontje is een keer in de twee weken een weekend bij zn vader. Die komt hem dan vrijdagsmiddags ophalen om 4 uur, dan gaat hij met mn zoontje naar zwemles en heeft hij hem verder het hele weekend en brengt hem smaandagsmorgens naar school. Dit doen wij al 4 jaar zo, en gaat prima. De weekenden staan vast, daar rommelen we niet in. We zijn flexibel naar elkaar toe. Als een keer een weekend niet uitkomt, dan is dat bespreekbaar. We schuiven dan geen weekenden, maar de een heeft hem dan bijvoorbeeld 3 weekenden achter elkaar, zodat de planning gewoon blijft staan.
Als ik een keer zit met oppas kan ik mn ex gewoon vragen, hij neemt desnoods vrij.
Soms hoor ik verhalen van andere gescheiden mensen en dan denk ik, waarom zo moeilijk? Laat je kind alsjeblieft de dupe niet zijn van een scheiding.
Ik ben blij dat wij in 'goeie harmonie' om het zo maar eens even te zeggen uit elkaar gegaan zijn. Dat voorkomt zoveel ellende in de nasleep van alles.

Verder hou ik voor mn zoontje rekening met zn vader. Ik ga echt niet aan de andere kant van het land wonen. In iedergeval niet zolang mijn zoontje nog thuis woont en hij eens in de zoveel tijd naar zn vader gaat. Dat moet goed aan te rijden zijn en ik wil daar rekening mee houden. Ook wat de ouders van mijn ex betreft, het zijn toch de opa en oma van mijn kind, dus ik vind dat ik daar in de buurt moet blijven. Is misschien ook een kwestie van gevoel, maar dat telt bij mij wel.

En dan nog over die opmerking, waar 2 kijven hebben 2 schuld. Vaak wordt dat gezegd ja, en iedereen heeft gebreken, maar ook mijn ex en ik hebben nooit ruzie gehad... Dus het gaat niet altijd op!

[André]

Soms hoor ik verhalen van andere gescheiden mensen en dan denk ik, waarom zo moeilijk? Laat je kind alsjeblieft de dupe niet zijn van een scheiding.

Volgens mij is een kind sowieso de dupe van welke scheiding dan ook. Een kind kan namelijk geen keuze maken tussen zijn of haar vader en moeder. Nog iets moeilijker wordt het voor het kind als er bijvoorbeeld hertrouwd wordt, wat moet een kind in vredesnaam met drie of misschien wel vier ouders?

[LeChat]

Volgens mij is een kind sowieso de dupe van welke scheiding dan ook.

Dat denk ik ook... maar soms hebben mensen geen keus hè. En als de ouders wel steeds ruzieën kan het voor de kinderen ook wel een opluchting zijn, al blijft het beroerd voor ze.

[Ansje]

Soms hoor ik verhalen van andere gescheiden mensen en dan denk ik, waarom zo moeilijk? Laat je kind alsjeblieft de dupe niet zijn van een scheiding.

Volgens mij is een kind sowieso de dupe van welke scheiding dan ook. Een kind kan namelijk geen keuze maken tussen zijn of haar vader en moeder. Nog iets moeilijker wordt het voor het kind als er bijvoorbeeld hertrouwd wordt, wat moet een kind in vredesnaam met drie of misschien wel vier ouders?

Een kind is sowieso wel de dupe ja, maar het ligt er denk ik ook aan hoe je er mee omgaat. Ik ben hertrouwd en kan niet merken dat mijn zoontje daar moeite mee heeft. Eerder het tegenovergestelde denk ik. We zijn weer een gezin....
Misschien dat het nog komt? Maar als ik nu terugkijk naar de vier laatste jaren dan kan ik niet merken dat mijn zoontje er enige hinder van ondervindt. En ik hou hem (juist met het oog op zijn verleden) extra goed in de gaten.

[maryem]

ik denk eerlijk gezegd dat het in sommige gevallen beter in het belang voor het kind is als de ouders gaan scheiden, dan dat het kind leeft met ouders die geen liefde meer voor elkaar voelen..want dat merkt een kind echt wel, en heeft ook invloed op een kind

[*Annet*]

Nog iets moeilijker wordt het voor het kind als er bijvoorbeeld hertrouwd wordt, wat moet een kind in vredesnaam met drie of misschien wel vier ouders?

Het is natuurlijk net welke afspraken je dan maakt met elkaar. Gaat de nieuwe partner zich met de opvoeding bemoeien of blijft dat alleen voor de ouder die al voor de kinderen zorgde?

[Marnix]

Kan zijn, maar je wil als ouder je kind wel blijven zien. En die ouder blijft ook gewoon de ouder van het kind. En als je je kind een dag ziet kan je het kind moeilijk totaal zijn gang laten gaan dus je bent dan ook met opvoeden bezig. Voor zo'n kind kan het verwarrend zijn.

[*Annet*]

Ik bedoel of de nieuwe partner het kind ook gaat opvoeden. Logisch dat de "echte" ouders dat blijven doen, maar ik denk dat je er niet onderuit komt dat de nieuwe partner zich ook met de opvoeding bezig houd. Mijn neefje zegt "papa" tegen zijn stiefvader, ik denk niet dat dat voor zijn eigen vader leuk is om te horen. btw, hij luistert beter naar zijn stiefvader.

[Ansje]

Mijn zoontje zegt geen papa tegen mijn man. Dat wil ik ook niet. Hij is tenslotte zijn vader niet. (En ik zou het ook absoluut niet leuk vinden als hij de vriendin van mijn ex mama noemt).
Tegen andere leeftijdsgenootjes zegt mijn zoontje wel dat hij 2 papa's heeft en tot nu toe is hij daar trots op!
Mijn man en ik voeden wel samen mijn zoontje op. Mijn ex doet dat ook wel een beetje, maar wat kan je een kind nou in een weekend bijbrengen? M'n ex is natuurlijk wel de 'weekendpappa' en doet vaak leuke dingen met mn zoontje, die wij lang zo vaak niet doen.
Zoals ik het nu kan bekijken hebben wij wel de goede balans voor mn zoontje gevonden!

[*Annet*]

Vraag je wel eens aan je zoontje hoe hij het vindt dat het nu gaat?

[André]

Tegen andere leeftijdsgenootjes zegt mijn zoontje wel dat hij 2 papa's heeft en tot nu toe is hij daar trots op!

Ik denk ook niet dat dit zal veranderen om de reden die ik eerder noemde 'Een kind kan niet voor een ouder kiezen'

Mijn ex doet dat ook wel een beetje, maar wat kan je een kind nou in een weekend bijbrengen?

Is dat niet een wat naïeve gedachte?

M'n ex is natuurlijk wel de 'weekendpappa' en doet vaak leuke dingen met mn zoontje, die wij lang zo vaak niet doen.

Wat is er zo natuurlijk aan om vaak leuke dingen te doen vind jij?

Zoals ik het nu kan bekijken hebben wij wel de goede balans voor mn zoontje gevonden!

Tsja, dat zou je hem zelf kunnen vragen als hij een jaar of 18 is, misschien krijg je dan een 'echt' en 'eerlijk' antwoord.

[MissF]

M'n ex is natuurlijk wel de 'weekendpappa' en doet vaak leuke dingen met mn zoontje, die wij lang zo vaak niet doen.

Wat is er zo natuurlijk aan om vaak leuke dingen te doen vind jij?
.[/quote]

Lijkt mij nogal logisch, dat doet mijn man nu al. Ik zie ons zoontje iedere dag, de hele dag, hij veel minder. Hij grijpt dus elke kans die hij heeft om veel te knuffelen. Ik leg hem eerder in de box, mijn man neemt hem meteen op schoot en laat hem voorlopig niet meer los Ik vind het heel logisch dat een vader die alleen eens in de twee weken voor zijn kind zorgt meer leuke dingen doet met hem, eigenlijk. Je wilt als vader die weinige tijd toch helemaal benutten, en je kind vrolijk en blij zien, en dat lukt vaak door leuke dingen te gaan doen.
Mijn vader ging vroeger ook met ons met de veerpont enzo, hij zag ons zo onwijs weinig dat de momenten dat mijn moeder werken was, en mijn vader voor ons zorgde gouden tijden waren, want dan kregen we boterhammen met gesmolten kaas , gingen we wandelen, varen. Super

[André]

Dat is ook logisch hoe jij het verteld, ik denk alleen dat het anders is als je 'twee vaders' hebt. Mij bekruipt dan het gevoel dat je het als echte vader beter/duurder wilt doen o.i.d. Maar misschien zie ik het te zwart/wit