wanneer een volgend kindje...

[happy mom]

Hoi,

Kon hier geen ander topic over vinden, dus hoop niet dat ik weer een topic open, wat al ergens staat,
dan mijn excuus hiervoor, kon er niets over vinden.

Maar mijn vraag is, ik heb nu een kleine van ruim 1 jaar, en heb een postnatale depressie achter de rug, waar ik nu redelijk stabiel van ben...
Hoe gaan jullie er mee om, met krijgen van een tweede...
Gebruiken jullie voorbehoedsmiddelen, en stellen jullie het hiermee uit....
of 'gebruiken jullie niets, zien jullie het wel?
Hoe gaan jullie hiermee om, met betrekking tot Gods wil en weg?

Ik zal eerlijk zijn; we hebben nu een mooi kereltje en vind het aan de ene kant wel goed zo, maar aan de andere kant lijkt me meerdere kindjes ook leuk.
Maar wat heb ik hier in te zeggen, Hoe weet je wat Gods weg hierin is en dat je Zijn wil volgt?
Ik kan wel voor mezelf denken, maar moet God natuurlijk ook mijn wil niet opleggen....

Hoe gaan jullie met dit alles om?

gr happy mom

[pol]

Wij hebben 2 kinderen en die schelen zon 16 maanden. Maar ik had geen postn. depr. na de geboorte van de eerste. Zelf ben ik enigst kind en dat is niet altijd leuk. Misschien dat het meespeelde dat ik snel weer zwanger werd van de 2e. Wel druk, maar om eerlijk te zijn vond ik 1 kind drukker, alles is nieuw. Met de 2e ben je wel een stuk handiger en makkelijker. Maar ik moest er daarna ook niet aan denken om weeeer gelijk zwanger te raken. Al die hobbezakkleren en die zwangerschapskwaaltjes was ik spuugzat.

Nu zijn die kinderen 4 en 3 en als ze samen zijn kan ik een heleboel in huis doen want ze houden mekaar bezig. De oudste is naar school en in die tijd moet ik de jongste entertainen want die verveelt zich.

Wanneer is je gezin kompleet? Ik zou het niet weten. Als je graag een 2e wilt, ga ervoor!

[NdW]

Dat is heel moeilijk te zeggen voor iemand anders.
Ik begrijp dat je voorzichtig bent omdat je een postn. depressie achter de rug hebt. Denk je dat je stabiel genoeg bent om een 2e zwangerschap/kindje aan te kunnen?
Ik worstel ook wel eens met het feit in hoeverre je je eigen gedachte volgt en Gods wil moet laten spreken. Het gebed is hierin belangrijk, en als het zo mag zijn dat je zwanger raakt, mag je ook verwachten dat God je de kracht ervoor geeft. (niet dat dat een excuus is, om gewoon maar zwanger te raken... er staat niet voor niets in de Bijbel dat we met verstand bij elkaar moeten liggen)
Maar voor mij is duidelijk, zolang ik psychisch niet stabiel ben, is het niet goed dat wij kinderen krijgen. Ik denk dat het toch wel heel belangrijk is dat je het zelf moet zien zitten. En dat bedoel ik niet egoistisch, want ik wil dolgraag kinderen...
Wij gebruiken momenteel de NFP-methode, als voorbehoedsmiddel, daar zijn we heel tevreden over.

[MissF]

Als ik heel goed naar mezelf kijk, dan zegt mijn gevoel nu al: kom maar op! Ik voel me prima, zou zo nog een kleintje erbij kunnen hebben op dit moment.
maar verstandelijk wil ik het echt nog niet. Ik vind het zo heerlijk om alleen alle aandacht aan Jurian te geven. En ik wil zo graag weer lekker werken. Zwanger zijn vond ik ook echt niet zo leuk. Dus we wachten nog mooi maar een tijdje, en gebruiken daarvoor idd voorbehoedsmiddelen.
Mijn ideale verstandelijke idee is dat als Jurian 3,5 is zwanger worden wel weer 'mag', zodat de baby geboren wordt als hij op school zit. Dat lijkt me ideaal. Maar ik ken mezelf ook goed genoeg en als ik eerder nog meer kriebels krijg, dat we dan de voorbehoedsmiddelen er weer uit doen. Maar ik hoop voorlopig even vast te kunnen houden aan mijn ideaalbeeld
(en dat kinderen die sneller na elkaar geboren worden meer met elkaar hebben geloof ik niet, mijn zus en ik (2,5 jaar schelen) hadden niks met elkaar, terwijl ik en mijn zusje (7 jaar verschil) en mijn broertje en zusje (3,5 jaar verschil) veel meer met elkaar hebben, bij mijn man thuis net zo).

[pol]

De verloskundige zei hier altijd: 9 maanden zwanger, 9 maanden ontzwangeren...
Maar dat advies heb ik ook niet gehouden en ze zelf ook niet

Maar als je zelf weer stabiel bent en weer in je oude velletje waarom zou je dan jaren moeten wachten?

[happy mom]

bedankt voor de reacties,
ik weet het gewoon niet, ik zelf vind het voor de aankomende tijd wel goed zo en heb zo iets van, we zien na de zomervakantie wel weer, hoe het dan gaat.
maar ben soms wel heel onzeker of ik hier Gods weg wel involg,
hoe ga je hiermee om....

(nfp hebben wij ook gevolg het eerste jaar van ons huwelijk, maar i.v.m. pnd heb ik de pil om mn hormonen weer op de rit te krijgen en antidepr voor de depr, en is het dus echt niet slim, zie ander topic)

de onzekerheid is bij mij, ga ik niet teveel op mijn eigen gevoel af, in plaats van luisteren naar wat God zegt.
.... zucht.... ik weet het gewoon niet,

gr happy mom

[MissF]

Ik zie het nogal nuchter, als je niet voor voorbehoedsmiddelen bent, dan moet je ook echt niks gebruiken, ook geen NFP, want ook dat is een voorbehoedsmiddel. Zij het zonder hormonen enzo. Maar al die maatregelen hebben allemaal te maken met het zelf 'plannen'.
Maar dat doe je toch ook, tenminste, meestal, als je graag een kindje zou willen krijgen? ik bedoel, dan moet je toch echt op bepaalde momenten met elkaar het bed delen hoor (in de meeste gevallen) omdat je dan de meeste kans op bevruchting hebt.
Dat deel kun je zelf in de hand houden, maar het is toch nog altijd God die ervoor zorgt dat een zwangerschap ook echt ontstaat. Dus uiteindelijk kun je als mens nog zoveel willen of niet willen, God is Degene die ervoor zorgt, niet wij. En daarom gebruik ik wel de pil en hadden we op bepaalde dagen gemeenschap om te 'proberen' dat eitje en zaadje bij elkaar te laten brengen

[happy mom]

ik vind dat je gelijk hebt hoor missF, maar nfp vonden wij toen prettig omdat ik geen hormonen in mijn lijf kreeg...
maar ja, het blijft toch ook een voorbehoedsmiddel.

hoeveel leeftijd hebben andere stellen tussen hun kindjes?

gr happy mom

[trijntjejohanna]

Wij hebben 21 maand tussen de kinderen! de jongste is nu 22 maand.. en voorlopig komt er hier nog geen 3e!

qua gevoel had het van mij allang gemogen. Maar ik denk nu eerst aan mn eigen gezondheid. Wil een gezond gewicht hebben voor een volgende zwangerschap..

En eigenlijk vind ik het eerst ook wel lekker zo. het wordt nu steeds makkelijker, nu ze zelfstandiger worden, meer zelf kunnen doen en meer samen kunnen doen!

Nee, wij genieten hier eerst van onze 2 kindjes en zien later wel weer! ben ook nog maar 25

[Jo'tje]

Je zou even in het topic over voorbehoedsmiddelen kunnen lezen, daar staat wel meer hierover.
Ik zou zeggen: gebruik ook gewoon je verstand, dat heb je ook gekregen van God!
Het is voor niemand goed als jullie straks een berg kids hebben terwijl je dat helemaal niet aankunt!
Ken je grenzen en je verantwoordelijkheden daar ook in.

Verder kan ik me indenken dat je het wel lastig vindt om daarin grenzen te stellen.
Ga veel in gebed, dat kan duidelijkheid en rust geven!
Veel succes

[Lenny]

Ik ben het eens met MissF! Je hebt zelf wel de verantwoordelijkheid en mogelijkheid om te kunnen plannen, maar uiteindelijk bepaald God of je werkelijk weer zwanger wordt als je dat wilt.
Wij zijn het er ook over eens dat we niet te snel een tweede willen. Zo'n 2,5 tot 3 jaar er tussen lijkt ons wel leuk, maar het ligt er ook maar aan hoe het allemaal gaat.

[ajl]

Een vriendin en een collega hadden voor hun zwangerschap al depressies etc. Zij zijn bij de planning van hun zangerschap al onder behandeling geweest van een multi disciplinair team ( psychiater, psycholoog,gynaecoloog). Die hielden hun tijdens hun zwangerschap al heel goed in de gaten.Zij moesten in het ziekenhuis bevallen en de eerste dagen daar ook blijven zodat gelijk eventuele depressies ondervangen zouden worden. Beiden zijn ze wel depressief geworden,maar de behandeling kon veel eerder gestart worden. Zo'n multidisciplinair team is in meerdere ziekenhuizen werkzaam.

Wij hebben nu een zoon van 8 mnd. Een zwangerschap vond ik niet zo heel leuk, terwijl ik qua kwaaltjes geen klagen heb gehad. Moeder zijn vind ik echt helemaal super! Het kriebelt ook wel weer moet ik zeggen . Wij zouden het liefst meerdere kinderen (3 of 4) willen, maar dan niet heel veel tijd ertussen. Ik ben nu 30 en wil liever geen kinderen meer na mn 35e ivm risico's enzo. Dus ik hoop de komende jaren nog wel een paar keer zwanger te zijn.

[bloempie]

Toen Thomas 13 maanden was, werd ik zwanger van de tweede. We hadden eerst bewust gekozen voor negen maanden ontzwangeren en zijn daarna serieus gaan nadenken over een tweede kindje. Wij keken voornamelijk naar het psychische aspect en lichamelijke gezondheid.
Omdat ik bij mijn eerste zwangerschap last heb gehad van bekkeninstabiliteit, kozen we ervoor om voor een tweede te gaan als Thomas kon lopen, zodat ik hem niet continu zou hoeven tillen. Psychisch voelde het ook goed, dus zijn we er voor gegaan.

Nu weet ik al dat als dit tweede kindje er is, ik niet al weer na een jaar zwanger wil worden. Ik heb deze zwangerschap psychisch toch redelijk zwaar ervaren, vooral omdat Thomas in de dreumestijd zit. Het is moeilijk om tijd voor jezelf te nemen met een kleintje die toch nog de hele dag jouw zorg nodig heeft en continu grenzen aan het ontdekken is.

Het is m.i. altijd belangrijk om goed je verstand te gebruiken voordat je weer zwanger wordt. Een kind krijgen is niet iets wat je zomaar even doet, en het is voor je hele leven.
Ook vroeger kregen ze heus niet ´zomaar´ kinderen. Iedereen weet tenslotte wat het gevolg kan zijn van gemeenschap in je vruchtbare periode. En zoals al eerder hier is gezegd: In de Bijbel staat dat je bij elkaar moet liggen met verstand. Ook zegt God in Zijn Woord dat je goed voor je eigen lichaam moet zorgen.

Vraag naar Gods weg hierin voor jullie en leg Hem ook eerlijk je twijfels voor. Vraag om rust hierin en luister goed naar je verstand. Dat is tenslotte wat God van je vraagt en dan ga je niet voorbij aan Zijn wil.

[Tuinfluiter]

Dat is toch heel logisch dat een zwangerschap 'zwaarder' is als je ook nog een dreumes rond hebt lopen?
Dat is van te voren al simpel te bedenken en als ik het niet zou zien zitten om een dreumes te hebben en dan ook nog zwanger te zijn dan gewoon wachten met een tweede kindje.

[marjo]

Je kunt het je wel bedenken, maar je weet niet hoe je het daadwerkelijk gaat ervaren!

Wij hebben er straks meer dan 4 jaar tussenzitten. Omdat mijn eerste zwangerschap een nachtmerrie was, zag ik het niet zitten om snel weer zwanger te zijn. Ik dacht er de eerste 1,5 jaar niet eens over na! Ook omdat je ook de zorg hebt voor een kind dat er al is en dat gaat altijd voor. We zijn dus pas na ruim 2 jaar begonnen en toen heeft het nog flink lang geduurd. Ik heb niet meteen een advies: combinatie tussen verstand en gevoel volgen.