Homofilie 4

[Kitty]

De rillingen krijg ik hier van, vooral van de kilheid die sommige mensen hier uitstralen. Er moet echt nog heel veel veranderen voor elke christen (of wie zich zo denk te moeten noemen) wat gevoel voor het leed van een ander kan opbrengen blijkbaar.
Dit verhaal staat niet op zichzelf, mij zijn ook heel veel zeer schrijnende verhalen bekend. Mijn eigen dochter is lesbisch en trouwt binnenkort met haar lieve vriendin. En ik ben echt blij dat ik geen behoudend christen ben, zodat ik gewoon blij kan zijn voor mijn kind dat ze samen heel gelukkig zijn.

En Tante Tortel ik snap jouw reactie al helemaal niet op zo'n aangrijpend en diep triest verhaal, je hebt nota bene een zoon die homo is.

[tante-tortel]

Ja, en? Een triest verhaal? Ja maar die zijn er zoveel. Ook van gewoon hetero mensen. Wat moet ik er mee? Zeggen dat het zielig is/was? Zijn jullie dan tevreden?

En wat heeft het met mijn zoon te maken?
Ik hoop en bid dat hij juist geen relatie zal krijgen. Dat hij vrede met God krijgt en daarin zijn weg zal vinden. Is voor mij belangrijker dan een relatie op aarde met wie dan ook.

[rafaell]

En wat zou je doen als hij besluit wel een relatie aan te gaan?

[Kitty]

@Tante Tortel
Het heeft te maken met de moeite die een homofiel mens ontmoet in een christelijke omgeving. Daar zou je als christen over na kunnen denken. Dat een religie en de intolerantie daarin een mens tot zelfmoord kan brengen. Dat is namelijk een zeer negatief aspect van zo'n religie, en je zou voor jezelf, als christen dus binnen diezelfde religie, eens kunnen overdenken of het zo bedoeld is en hoe je dit soort negatieve zaken kan plaatsen binnen een geloof waar men altijd beweert liefde voor de naasten op plaats nummer één te hebben staan.
Dus het feit dat er dus 'zoveel van die verhalen' zijn en niet ook van gewoon heteromensen, maar juist vooral van homomensen binnen het christelijke geloof. Dit zou je aan het denken kunnen zetten en aan kunnen sporen eens kritisch naar de christelijke geloofsgemeenschap te kijken.

[studentjehhs]

Ja, en? Een triest verhaal? Ja maar die zijn er zoveel. Ook van gewoon hetero mensen. Wat moet ik er mee? Zeggen dat het zielig is/was? Zijn jullie dan tevreden?

Volgens mij is deze muur net zo hard als jouw hart

Ik weet niet wat hetero mensen er mee te maken hebben, maar als er een hetero naar je toekomt waarvan zijn zoon zelfmoord heeft gepleegd zeg je dan:" Je, en? Een triest verhaal? Ja maar die zijn er zoveel. Ook van gewoon homo mensen. Wat moet ik er mee? Zeggen dat je zielig bent? Ben je dan tevreden?

Is dat dan je reactie?

[studentjehhs]

En wat heeft het met mijn zoon te maken?
Ik hoop en bid dat hij juist geen relatie zal krijgen. Dat hij vrede met God krijgt en daarin zijn weg zal vinden. Is voor mij belangrijker dan een relatie op aarde met wie dan ook.

Je reactie kun je opsplitsen in twee zinnen

1) Ik hoop en bid dat hij juist geen relatie zal krijgen.
2) Dat hij vrede met God krijgt en daarin zijn weg zal vinden.

Wat heeft jouw zoon nu nog te vinden? Jij hebt de weg toch al gewezen?

[Michael]

En Tante Tortel ik snap jouw reactie al helemaal niet op zo'n aangrijpend en diep triest verhaal, je hebt nota bene een zoon die homo is.

Dus had ze een duidelijke keuze? Een flinke laag eelt over je hart of het lef ontwikkelen om tegen de vooroordelen van je geloof in te gaan.

Mijn broer is Homo. Homo haat is belachelijk, zielig en onchristelijk. Ik negeer dit topic meestal. Maar ik wil net als anderen Errusthen ook laten zien dat niet iedereen dat "homos zijn zondig" fabeltje gelooft.

Jezus heeft geen woord over homos gerept. Wel over de arrogantie van het veroordelen van je medemens terwijl je zelf nog vol zonden bent.

Ik heb met je zoon te doen Tortel... Als zelfs je moeder vindt dat je niet moet zijn wie je geboren bent en door God geschapen bent om te zijn dan is je wereld niet heel mooi. Mag ik je een persoonlijke vraag stellen? Stel dat je zoon verliefd wordt op een man... Wat zou dat voor consequenties hebben voor de moeder/zoon band?

[Harm-J]

En wat heeft het met mijn zoon te maken?
Ik hoop en bid dat hij juist geen relatie zal krijgen. Dat hij vrede met God krijgt en daarin zijn weg zal vinden. Is voor mij belangrijker dan een relatie op aarde met wie dan ook.

Is het misschien niet beter om te schrijven: 'Dat hij (jouw zoon) zijn weg met mag God mag vinden en blijven vinden ? Nu lijkt het er heel erg op, dat jouw eigen ik en het eigen verlangen voorop staat!

[tante-tortel]

En wat zou je doen als hij besluit wel een relatie aan te gaan?

Ik reageer maar hierop en neem tegelijk studentje zijn reactie mee.
Wij hebben hem gewezen op hoe de Bijbel denkt over homorelaties. En we bidden of hij geen relatie zal krijgen. Of hij daarin vrede met God mag vinden. Daarin hebben wij hem een weg gewezen waarvan WIJ denken dat die is naar de wil van God. Daarvan hopen en bidden wij dat hij die weg ook zo zal "gaan" zien.
Maar zoals het met al onze kinderen is: wij mogen ze de weg wijzen en God zal het geloof werken. Niet wij zijn verantwoordelijk voor de keuze's die onze kinderen maken zodra zij tot het verstand zijn gekomen. Wij zijn een ieder voor zich, verantwoordelijk voor onze eigen keuzes.
Maakt hij daarin(zoals al onze kinderen regelmatig doen) een andere keuze dan die wij zouden doen, dan is hij nog steeds onze zoon. Dan betreuren wij zijn keuze maar het houden van hem houd dan niet ineens op. Precies zoals het met onze andere kinderen zo is.

En dan het treurige verhaal. Het is inderdaad triest als er binnen de kerk zulke verdrietige verhalen zijn te noemen. Maar het is niet perse een verdrietig verhaal omdat het hier een homo betrefd.
Zo zal iedereen verdrietige en in en in trieste verhalen kunnen vertellen over ontbreken van naaste liefde binnen de kerk.
Mijn zoon had al zelfmoordgedachtes toen hij 8 jaar was! En dat niet omdat hij homo was.
En dat is triest dat we door de zondeval zo verdorven zijn geworden.
Maar wat kan ik met zo een verhaal?
Zeggen wat ik hierboven heb gezegd?
Dan heb je alleen maar iets gekonstateerd wat we allemaal al weten.

Wat wel door mijn reactie blijkt: is dat iedereen in hokjes denkt, en dat iedereen al snel een oordeel over een ander denkt te mogen hebben.
Kijk maar eens kritisch naar jullie eigen reacties

[tante-tortel]

En Tante Tortel ik snap jouw reactie al helemaal niet op zo'n aangrijpend en diep triest verhaal, je hebt nota bene een zoon die homo is.

Dus had ze een duidelijke keuze? Een flinke laag eelt over je hart of het lef ontwikkelen om tegen de vooroordelen van je geloof in te gaan.

Mijn broer is Homo. Homo haat is belachelijk, zielig en onchristelijk. Ik negeer dit topic meestal. Maar ik wil net als anderen Errusthen ook laten zien dat niet iedereen dat "homos zijn zondig" fabeltje gelooft.

Jezus heeft geen woord over homos gerept. Wel over de arrogantie van het veroordelen van je medemens terwijl je zelf nog vol zonden bent.

Ik heb met je zoon te doen Tortel... Als zelfs je moeder vindt dat je niet moet zijn wie je geboren bent en door God geschapen bent om te zijn dan is je wereld niet heel mooi. Mag ik je een persoonlijke vraag stellen? Stel dat je zoon verliefd wordt op een man... Wat zou dat voor consequenties hebben voor de moeder/zoon band?

Precies: lees mijn bovenstaande gedeelte maar eens goed.
Je oordeelt al zonder mij te kennen.
Als mijn zoon dit zou lezen zou hij hard jullie allemaal uitlachen! Want als er iemand een goede en liefdevolle band hebben met elkaar dan zijn het wel mijn zoon en ik.
Zowiezo iedereen in ons gezin. Niemand veracht mijn zoon, niemand vind dat hij geen homo mag zijn, iedereen houd van hem om dat hij is zoals die is. Een kind van God!
En als God voor ons is wie zal dan tegen ons zijn is een tekst die hier hoog in het vaandel staat!

[Harm-J]

Wij hebben hem gewezen op hoe de Bijbel denkt over homorelaties. En we bidden of hij geen relatie zal krijgen. Of hij daarin vrede met God mag vinden. Daarin hebben wij hem een weg gewezen waarvan WIJ denken dat die is naar de wil van God. Daarvan hopen en bidden wij dat hij die weg ook zo zal "gaan" zien.
Maar zoals het met al onze kinderen is: wij mogen ze de weg wijzen en God zal het geloof werken. Niet wij zijn verantwoordelijk voor de keuze's die onze kinderen maken zodra zij tot het verstand zijn gekomen. Wij zijn een ieder voor zich, verantwoordelijk voor onze eigen keuzes.
Maakt hij daarin(zoals al onze kinderen regelmatig doen) een andere keuze dan die wij zouden doen, dan is hij nog steeds onze zoon. Dan betreuren wij zijn keuze maar het houden van hem houd dan niet ineens op. Precies zoals het met onze andere kinderen zo is.

Ik vind hier bij rood en blauw weer,gegeven die tegenstelling zo nadrukkelijk aanwezig. Het is weer hoe jij de bijbel interpreteert wat voorop staat. Ok dat mag, maar laat aub je zoon daarin zijn eigen weg in vinden. Bidden tot God met de vraag: "We bidden of hij geen relatie zal krijgen", komt bij mij zo doorspekt over van het eigen verlangen. Is het niet beter om te bidden: "Vader dat u onze zoon wilt leiden in zijn keuzes en dat Uw wil moge geschiede....

[tante-tortel]

Je kunt in ieder geval nog steeds niet lezen HJ!

Want dat bidden wij ook, maar het zou vreemd zijn als we daarin niet de weg van de Here wijzen. Als wij hem daarin niet zouden voor gaan. Want wij geloven namelijk niet in: zelf uitzoeken wat je weg is en die dan inpassen en zo de bijbel naar je eigen hand gaan zetten dat het past in je eigen straatje.
Wij geloven dat de Bijbel duidelijk is over seksuele relaties tussen mensen van het gelijke geslacht. En dat zullen wij ten alle tijden aan hem vertellen.
Dat hebben wij namelijk beloofd bij de doop: dat wij hem zullen onderwijzen in de leer.

[Harm-J]

Je kunt in ieder geval nog steeds niet lezen HJ!

Want dat bidden wij ook, maar het zou vreemd zijn als we daarin niet de weg van de Here wijzen. Als wij hem daarin niet zouden voor gaan. Want wij geloven namelijk niet in: zelf uitzoeken wat je weg is en die dan inpassen en zo de bijbel naar je eigen hand gaan zetten dat het past in je eigen straatje.
Wij geloven dat de Bijbel duidelijk is over seksuele relaties tussen mensen van het gelijke geslacht. En dat zullen wij ten alle tijden aan hem vertellen.
Dat hebben wij namelijk beloofd bij de doop: dat wij hem zullen onderwijzen in de leer.

Me dunkt dat ik juist er voor waak om niet goed te lezen, dat terzijde!

Julie geloven, nogmaals dat mag, dat is een verworven recht. (gelukkig wel in Nederland)Jullie mogen je zoon ook zo onderwijzen met de bijbel als jullie denken dat het goed is. Feit is wel en ik ga er even vanuit dat jullie zoon al belijdenis gedaan heeft, zelf voor God kiest, daardoor ook zelf verantwoordelijk is voor de keuzes die hij verder in het leven maakt! Als zal dat misschien niet altijd de keuze van de ouders zijn. God gaat m.i. met een ieder in dit leven zijn eigen weg. Dat zijn m.i. ook niet altijd de voorgevormde paden.

Als jij nu nog eens goed naar je eigen tekst kijkt, maak jij steeds gebruik van het woord wij (Wat naar ik even invul als zijnde, de ouders) Wat ik niet in de tekst lees, is het woord: God, en dingen bij hem neerleggen, aan hem overlaten en ook het oordeel en de keuze die jullie zoon maakt, aan hem overlaten, als je zoon misschien tot een andere keuze (al lezend in met de bijbel en daarbij bidden met God) komt dan tot hetgeen jullie (de ouders) menen lezen in de bijbel als zijnde de waarheid.

Ook in de regel: "Want wij geloven namelijk niet in: zelf uitzoeken wat je weg is en die dan inpassen en zo de bijbel naar je eigen hand gaan zetten dat het past in je eigen straatje". komt bij mij erg naar voren wat ik in de alinea hierboven schrijf. Het gehele leven is juist m.i. een biddend zoeken, bijbel lezen, naar wat God wil, niet naar wat de mens graag wil of voor een ander zou willen.

[tante-tortel]

HJ JE KUNT NIET LEZEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Harm-J]

HJ JE KUNT NIET LEZEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Het gebruik van Capitalletter staat volgens de internet etiquette gelijk aan schreeuwen. Als mensen schreeuwen irl luister ik niet en op een forum lees ik dan vaak de teksten ook niet meer.

Heb jij nog meer verbaal geweld nodig, of kun jij e.e.a ook nog onderbouwen?