Hoe weet je zo zeker dat de oude wetten niet meer gelden?

[learsi]

In mijn ogen gaat het in 1Joh.4,hoofdzakelijk, over het onderscheid tussen valse en ware profeten.
Wat Paulus daar zegt gaat dan over hoe wij kunnen herkennen of in een profeet(leraar?) een geest is die die uit God is .
In mijn ogen is het dan ook terecht, dat de S.V.het woord geest in die eerste 3 verzen niet steeds met een hoofdletter schrijft.

Het gaat hier volgens mij dan ook niet om het onderscheid tussen waarachtige en onwaarachtige christenen, maar om het ware karaktervan hen,die beweren door de Geest te spreken.Er zouden wolven komen, die zich de gemeente in zouden dringen en verkeerde leringen zouden brengen.Sommigen ontkenden, dat Christus werkelijk mens was, anderen zeiden dat Hij niet werkelijk God was, weer anderen zeiden, datZijn menszijn en Zijn God zijn nooit verenigd konden zijn in een persoon,enz.....

Het gaat op deze plaats in de brief van Joh.niet om het belijden van een "FEIT", maar om het belijden van een "PERSOON"!

Het beleiden van een feit, maakt de leer die gebracht wordt niet "waar"
In de leer,als het goed is,komt er een persoon naar voren.En die persoon heet Jezus...want "HIJ zal zijn volk zalig maken van hun zonden"........In de leer die uit God is brengt een profeet (leraar?) dus de persoon van Jezus en alles wat over Hem geschreven is naar voren.

Het feit moet natuurlijk ook geloofd worden,maar dat zegt niets over wat daarnaast door een persoon aan leer gebracht wordt.
Er zijn er die aan het feit geloven, die verder een volkomen onbijbelse leer brengen!!

[mohamed]

Het feit moet natuurlijk ook geloofd worden,maar dat zegt niets over wat daarnaast door een persoon aan leer gebracht wordt.
Er zijn er die aan het feit geloven, die verder een volkomen onbijbelse leer brengen!!

Dat is exact wat ik bedoel, want voor mij blijft het ook een feit dat Jezus in het vlees was, ook al geloven sommige mensen dat niet. Paulus leert ons dat er een fysiek en een geestelijk lichaam zijn, dus in dat opzicht heeft iedereen de geest in zich, maar wanneer men niet handelt vanuit de geest, dan is dat uit een gebrek aan geloof en liefde. Feit is wij MOETEN geloven dat ons lichaam een tempel van Gods Geest is. Hoe meer mensen geloven dat de Geest van Jezus in hen woont, hoe groter de tempel van God wordt. Want er is geloof voor nodig om te bekennen dat God in het vlees kwam en zo is er ook geloof nodig om de Geest van God waar te nemen.

[learsi]

Waar leert Paulus dat?

[mohamed]

Waar leert Paulus dat?

Niet alleen Paulus.

Rom 8,9
Doch gij zijt niet in het vlees, maar in de Geest, indien tenminste de Geest Gods in u woont. Maar zo iemand de Geest van Christus niet heeft, die komt Hem niet toe.

1 Kor 3,16
Weet gij niet, dat gij Gods tempel zijt, en de Geest Gods in u woont?

Ef 4,30
En bedroeft de Heilige Geest Gods niet, door Welke gij verzegeld zijt tot de dag der verlossing.

Joh 3,5
Jezus antwoordde: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Zo iemand niet geboren wordt uit water en Geest, hij kan in het Koninkrijk Gods niet ingaan.

Joh 4,23
Maar de ure komt, en is nu, wanneer de ware aanbidders de Vader aanbidden zullen in geest en waarheid; want de Vader zoekt ook zulken, die Hem alzo aanbidden.

[Flavius]

Rom. 10:4
"Want Christus is het einde der wet, tot gerechtigheid voor een ieder, die gelooft".

Rom. 13:8
"Zijt niemand iets schuldig dan elkander lief te hebben; want wie de ander liefheeft, heeft de wet vervuld".

Rom. 13:10
"De liefde doet de naaste geen kwaad; daarom is de liefde de vervulling der wet".

[learsi]

Want er is geloof voor nodig om te bekennen dat God in het vlees kwam en zo is er ook geloof nodig om de Geest van God waar te nemen.

Wat neem jij dan waar?

[Marnix]

Omdat het in het forum over Knevel off topic was, maar ik dit toch wel een interessant vraagstuk vind, maar even hier verder. Voor alles verdwijnt in het grote niets.

Ik antwoordde op iemand die de wetten waar ik het over had vertaalde met de Tien Geboden, vanaf daar gaf ik dit antwoord:

Ja natuurlijk, maar dan heb je het over de Tien Geboden. Ik heb het over andere wetten, bijvoorbeeld die in Leviticus. Als Jezus het heeft over de wet waar geen Jota van wordt afgedaan, wordt geopperd dat hij het 'waarschijnlijk' over de Tien Geboden heeft. Waarschijnlijk, want het blijkt nergens uit, want hij specificeert niet wat hij bedoelt met de wetten waar geen jota van wordt afgedaan. Als hij nu gewoon wel alle door God afgekondigde wetten in het OT bedoelde? Hield Jezus zich ook niet aan de oude joodse wetten? Dus waar staat nu expliciet in de Bijbel dat de oude goddelijke wetten uit het OT niet meer hoeven te worden gevolgd? Waar zegt Jezus ergens dat je gewoon varkensvlees kunt eten? Waar zegt Jezus dat je de sabat door de zondag mag vervangen? Waar zegt hij ook maar iets dat de wetten uit het OT ongeldig maakt? En kom nu niet met Paulus, want een christen volgt de woorden van Jezus en niet van iemand die er een eigen interpretatie op nahoudt.

Als ik zelf naar de geschiedenis kijk, dan zie je al vanaf de 6e eeuw v. C. dat er een afkeer was tegenover de joden. De joden volgden de oude wetten en geboden, gelovige joden doen dit nog steeds. Ook het christendom zette zich af tegen de joden en wilde daar niet mee geïdentificeerd worden, dus was het zaak om het christendom behoorlijk anders in te vullen dan het jodendom. Wat is er dan niet onderscheidender dan afstand te doen van de gebruiken en wetten die essentieel zijn voor het joodse geloof?
Ik denk dus dat daarom men afstand nam van de joodse wetten uit de Thora/OT en niet omdat God later heeft gevonden dat die wetten niet meer van kracht zouden zijn. Dus meer een beslissing van de geestelijkheid/kerk/machtshebbers uit de tijd van het eerste christendom, dan dat dit Bijbels kan worden onderbouwd.

Of kan iemand toch een vers of uitspraak van Jezus noemen waarin hij alle oude wetten uit het OT afschaft? At Jezus varkensvlees bijvoorbeeld? En dat is nog maar één aspect.

Hoe kun je nu echt helemaal zeker weten dat je het goed doet, tegenover de God van de Bijbel, door je niet meer te houden aan de door hem afgekondigde verboden en geboden.

Al die wetten wezen vooruit op Jezus en op de band tussen God en mensen die stuk is door de schuld van de mensen.

Je had bijvoorbeeld de tempel. Jezus zegt tegen de samaritaanse vrouw: Er komt een tijd dat we God niet in onze tempel of in jullie tempel zullen aanbidden. Dat ging tegen de Joodse gebruiken in. Als de overspelige vrouw bij Jezus wordt gebracht zegt Hij niet: De wet zegt dat ze gestenigd moet worden dus stenig haar maar. Jezus kwam om de wet te vervullen en de schuld die we hadden door het overtreden van de wet te voldoen. Als Jezus sterft aan het kruis scheurt het voorhangsel in de tempel dat God en mensen scheidde, doormidden. Het was vervuld en offers enzo waren niet meer nodig door het offer van Jezus. De apostelen getuigen hier uitgebreid van (onder andere in Galaten en Romeinen) en geven ook aan dat die joodse wetten daarmee ook vervallen zijn en niet meer opgelegd moeten worden.

[Divrei Shmuel]

Uitstekende vraag Kitty!

Alle andere antwoorden doorlezen hebbende mis ik eenaantal concepten, die dichter bij jou denken liggen maar ook weergrenzen en nuances leggen:
1. Voor alle mensen gelden de inzettingen die G-d instelde bij Adam en uitbreide bij Noach. Met Noach werd ook een verbond gesloten.
2. Dan gaat G-d een aparte weg met Avraham (Abraham). Deze hield zich aan nog meer aangereikte wetten. Hij heet een vader van veel volken te zijn en zijn geloof in onbesneden staat (!!!) staat later model voor de volken die gaan geloven in Jesjoea ('Jezus' is latijns). G-d sluit met hem verschillende verbonden, o.a. van de besnijdenis. Hoewel Jietschak (Izaak) de zoon der belofte is, heeft Jiesma'el (Ismael) vanzelf naast de inzettingen van Adam en Noach die van de besnijdenis als erfenis. En inderdaad, de arabieren besnijden hun zonen nog steeds trouw aan die inzetting.
3. G-d sluit een verbond met Jiesrael op Sienaj en vernieuwt dit later ook.
LET WEL: de inzettingen vervangen die reeds waren aan Adam, Noach en Avraham niet (G-d is onveranderlijk dezelfde). Alleen: de kracht van de verzoening is beperkt - vele offers moeten gebracht worden.
Hoofddoel is dat men uiteindelijk profeterende priesters wordt - mensen met ingang bij G-d. Uit het menselijk vlees is dit niet mogelijk. Ahharron (Aaron) en zijn zonen werden als priesters in de tent der samenkomst geroepen, maar feitelijk vertegenwoordigd dit het hemelse model - het Koninkrijk der hemelen, niet bereikbaar voor mensen zolang zij in het vlees zijn en niet wederomgeboren - geest zijn - ook al zijn ze Israeliet.
4. Jesjoea verkondigt dat het Koninkrijk G-ds / -der hemelen nabij is gekomen - feitelijk geeft Hij hiermee aan dat Hij de sleutel is en geeft tot het worden van priesters om de hemelse Tempel / Tent der samenkomst te kunnen binnengaan. Hiervoor is echter wel een besef van nieuw leven nodig hebben en het oude van zonde en vlees verwerpend nodig. Ook is verzoening nodig. Feitelijk annuleert Jesjoea in Zijn offer de offers niet, maar bekrachtigd ze en vervangt de schuld en zondeoffers door Zijn offer. De wetten blijven echter gelden - ze geven oordeel - anders was er ook geen noodzaak meer tot verzoening. Bovendien heeft de Gezalfde (hebreeuws: Masjiach; grieks: Chriestos) ook nergens gezegd de wet te annuleren. De volgelingen van Jesjoea zijn nu dan priesters geworden en houden zich ook aan de afspraken van voorheen (Adam, Noach, Avraham, Mosjeh) die niet zijn komen te vervallen, zolang er nog reglementen nodig zijn.
Nu ontstond echter een nieuw probleem: ook de volken bleken bij dit Nieuwe Verbond een plaats te mogen hebben. In het verbond van Mosjeh konden zij zich eerder ook al invoegen. Was het nu de bedoeling dat zij en het verbond van Mosjeh naast het nieuwe op zich namen? Sommige meenden van wel, anderen van niet. Na vergadering van de gezanten (apostelen) en oudsten werd besloten en door de Geest bekrachtigd dat dit niet hoefde, alleen moest men zich aan in 4 onderwerpen samengevatte noodzakelijke, grootdeels al aan Adam en Noach bekende inzettingen vasthouden (zie Hand.15).
De Israelieten echter behoorden zich ook nog steeds te houden aan wat G-d had geboden middels Mosjeh (zie Hand.21).
Dus: zowel mensen uit de volken als die uit Israel maken een nieuw volk als het gaat om wedergeboren zijn en de Geest G-ds ontvangen hebben na respons op G-ds roep en gehoorzaamheid. In hun acceptabelheid is geen verschil, noch tussen mannen en vrouwen, etc. Maar dit maakt niet dat de roepingen naar aard en afspraak wijzigen: er zijn gemeenschappelijk feiten en regels maar ook verschillen - een man blijft een man met de verwachtingen van G-d van Hem als man; een vrouw blijft een vrouw, met de verwachtingen van G-d van haar als vrouw; een Israeliet behoort een Israeliet te blijven, met de verwachtingen van G-d van hem als Israeliet; en een uit de volken blijft een uit de volken, met G-ds verwachting van hem als een uit de volken.
Dat dit moeilijk te begrijpen valt is een probleem voor mensen die niet over hun eigen gebied willen kijken. Sommigen worden dan opressief - mannen die willen bepalen hoe een vrouw leeft om hun mannelijkheid tebevestigen. Mensen uit de volken die Israelieten van hun roeping willen afbrengen wanneer ze gelovig zijn geworden in hun Masjiach: "nu je christen bent, eet een broodje ham". Dit is NIET de bedoeling, maar heeft wel eeuwen van verdriet en dood gegeven.

Sam

[Divrei Shmuel]

Volgens worden de oude wetten ongeldig verklaard door het onderstaande gedeelte. (als ik mij catechisatie goed herinner)
Handelingen 10:
9 De volgende dag, terwijl dezen onderweg waren en de stad naderden, ging Petrus omstreeks het zesde uur op het dak, om zijn gebed te verrichten. 10 En hij werd hongerig en verlangde te eten, en terwijl men iets gereed maakte, geraakte hij in zinsverrukking, 11 en hij zag de hemel geopend en een voorwerp nederdalen in de vorm van een groot laken, dat aan de vier hoeken nedergelaten werd op de aarde; 12 hierin bevonden zich allerlei viervoetige en kruipende dieren der aarde en allerlei vogelen des hemels. 13 En er kwam een stem tot hem: Sta op, Petrus, slacht en eet! 14 Maar Petrus zeide: Geenszins, Here, want ik heb nog nooit iets gegeten, dat onheilig of onrein was. 15 En nogmaals ten tweeden male, kwam een stem tot hem: Wat God rein verklaard heeft, moogt gij niet voor onheilig houden. 16 En dit geschiedde tot driemaal toe, en terstond werd het voorwerp weer opgenomen in de hemel.
17 Terwijl Petrus bij zichzelf in onzekerheid was, wat het gezicht, dat hij gezien had, betekenen mocht, zie, daar waren de mannen, die door Cornelius afgezonden waren, bij hun navraag naar het huis van Simon aan het voorportaal gekomen, 18 en zij trachtten na geroepen te hebben te weten te komen, of Simon, bijgenaamd Petrus, daar verblijf hield.
'Wat God voor rein verklaard heeft, moogt gij niet voor onheilig houden' Volgens mij zou dit kunnen verklaren waarom dat die wetten heilig zijn verklaard... Maar misschien is het minder specifiek....

“En hij (Kefas=Petros) zei tot hen: Gij weet, hoe het een Joodse man ongeoorloofd is, zich te voegen of te gaan tot een buitenlander; maar G-d heeft mij getoond, dat ik geen mens onheilig of onrein zou noemen. Daarom ben ik zonder tegenspreken gekomen, toen ik ontboden was” (Hand.10:28,29a).

In Wajjikra (Lev.) staat duidelijk:

“Ik ben de Eeuwige, uw G-d, Die u (de zonen van Jisraël, vs.2) van de volken afgezonderd heb! Daarom zult u onderscheid maken tussen reine en onreine beesten, en tussen onreine en reine gevogels; en u zult uw zielen niet verfoeilijk maken aan de beesten en aan het gevogelte, en aan al wat op de aardbodem kruipt, dat Ik voor u afgezonderd heb, opdat gij het onrein houdt. En u zult Mij heilig zijn, want Ik, de Eeuwige, ben heilig; en Ik heb u van de volken afgezonderd, opdat u van Mij zoudt zijn” (Lev.20:24-26).

Daarbij komt dan nog eens het wetsbesluit van het
Sanhedrien:

“Tachtig jaar voor de verwoesting van HaBajjith (de Tempel) werd onreinheid verklaard t.a.v. het land der volken en glaswerk” (Sjabbath 15a)

Dus werd het algemeen erg moeilijk omgang te hebben met niet-Joden. Het was dus zeer schokkend voor de Joodse gelovigen als deze regelgeving gewijzigd zou worden. De dieren die in Handelingen 10 genoemd worden waren rein en onrein, doorelkaar, toch trok Kefas dus niet de conclusie dat de spijswetten gewijzigd waren, maar dat het geoorloofd was, zich te voegen of te gaan tot de vreemdelingen, die in het visioen blijkbaar de door onreine dieren gemarkeerd werden. Het is in de Schrift niet geheel ongebruikelijk de volken met dieren te vergelijken: Schapen zijn Jisraël (Jer.50:6; Ez.34:6; Ps.95:7; Matth.15:24); ook werd het een wormpje genoemd (Jes.41:14); een vaars (jonge koe) is Egypte (Jer.46:20); hondjes zijn zij uit de volkeren (Matth.15:26); helden en vorsten der aarde worden rammen, lammeren, bokken en stieren genoemd (Ez.39:18).
Sjaoel (Paulos) hield zelf ook ernstig de Torah en week daar nooit van af. De niet Joden leerde hij dat niet aan ook te doen. Dit brengt vaak verwarring bij mensen die niet door hebben welke groep hij benadert. Paulos zegt ook dit over de wet: "Alzo is dan de wet heilig,
en het gebod is heilig, en rechtvaardig, en goed" (Rom.7:12) en "Want wij weten,
dat de wet geestelijk is" (idem. id.:14). Nogmaals, men beschrijft in Handelingen
15 en 21 tot drie maal toe dat de niet-Joden dit alles niet behoeven te houden, zo'n
beetje conform de zogenaamde Noachidische geboden uit Talmoed. Maar van de
Joden die geloven in Jesjoea als Masjiach wordt verwacht dat zij wel alles
onderhielden, zie Hand 21:20-25. Paulos zegt dan ook: "Want de besnijdenis is wel
nuttig, indien gij de wet doet" (Rom.2:25), WEL NUTTIG staat hier (let
wel, Paulos richt zich hier tot de joden in de gemeente te Rome; en even verderop:
"Welk is dan het voordeel van de Jood? Of welk is de nuttigheid der besnijdenis?
Vele in alle manier; want dit is wel het eerste, dat hun de Woorden G-ds zijn
toebetrouwd" (Rom.3:1,2). Kom me dan bijvoorbeeld niet aanzetten met de
Galaten brief; spreekt Paulos zichzelf tegen? Nee! De Galaten brief is aan het adres
van niet Joden gericht, en gaat erover dat behoudt niet door goede daden kan zijn,
maar alleen door verzoening door het genadig offer. Paulos maakt scheiding tussen
de weg die de Jood zou moeten gaan t.a.v. de niet Jood wat betreft de wet, niet wat
betreft de genade (conform het besluit in Jeroesjalajiem, Hand.15). Van de
besnedenen zegt hij dat die verplicht zijn de gehele wet op zich te nemen (Gal.5:3),
zijn Joden dan geen besnedenen? En is een van de geboden dan niet je zoon op
achtste dag te besnijden met als gevolg dat ook hij die plicht van onderhouden van
de geboden heeft?
Sommige mensen heb ik wel eens horen beweren dat Paulos alleen voor de goede vrede deed wat hij deed in Hand.21:23,24. Nu wil wil ik in ieder geval recht zetten dat Sjaoel die dingen alleen ter wille van de Joden zou hebben gedaan. In Handelingen 18:18 staat dat hij zijn hoofd geschoren had, want hij had een gelofte gedaan. De enige gelofte waarna je je hoofd scheert is die van de nazier-gelofte (Num.6:1-21). Die gelofte is tussen een persoon en HASJEM Zelf, en niet terwille van geen aanstoot geven! Vervolgens is het het duidelijk dat Sjaoel en de anderen chag ha-matsoth (feest der ongezuurde broden - nu ook wel Pessach genoemd) onderhielden, pas toen het voorbij was vertrokken zij uit Filippi (Hand.20:6). Het is lasterlijk Sjaoel van huichelarij te betichten, alsof hij het alleen maar allemaal zou doen alsof terwille van Joodse broers die wat strenger zouden zijn. Want zou hij het niet gelaten hebben als het ging om zijn mede in Jesjoea gelovige broers naar het vlees, hen vermanende dat het niet meer nodig was? Het tegengestelde moest hij bewijzen!!! Zie maar in Hand.21:20-25, een passage waar maar bar weinig van geleerd en gelezen wordt door de niet Joodse gelovigen in Jesjoea. Een lastige tekst waar men liever overheen leest! Een oninteressante tekst wellicht omdat er nu maar weinig Joodse in Jesjoea gelovigen zijn? Is dat een goede reden om feiten te verdraaien?
Trouwens Sjaoel ging zelfs nog verder aangezien hijzelf volhield niet te overtreden tegen de vaderlijke gewoonten: “Ik heb noch tegen de wet der Joden, noch tegen de Tempel, … gezondigd” (Hand.25:8) en tegen Joden van Rome sprak hij: “Mannen, broers, ik, die niets gedaan heb tegen het volk of de vaderlijke gewoonten” (28:17).

Sam

[Divrei Shmuel]

Jesjoe'a heeft Zelf gesproken:

Want voorwaar zeg Ik u: Totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal er niet een jota noch een tittel van de wet voorbijgaan, totdat het alles zal zijn geschied. Zo wie dan een van deze minste geboden zal ontbonden, en de mensen alzo zal geleerd hebben, die zal de minste genaamd worden in het Koninkrijk der hemelen; maar zo wie dezelve zal gedaan en geleerd hebben, die zal groot genaamd worden in het Koninkrijk der hemelen. Want Ik zeg u: Tenzij uw gerechtigheid overvloediger zij, dan van de Schriftgeleerden (Sof'riem) en van de Farizeen (P'roesjiem), dat u in het Koninkrijk van de hemelen (Malchoeth haSjamajiem) geenszins zult ingaan (Matth.5:18-20)
en
De Sof'riem en de P'roesjiem zijn gezeten op de stoel van Mosjeh; Daarom, al wat zij u zeggen, dat u houden zult, houdt dat en doet het; (Matth.23:2,3. Vgl. Deut.17:10; Joodse Historien 4.8.14 v. Josephus - d.i. Josef ben Matja haKohen).

Zie nu wat Malachi over de toekomst (zie begin van de pargraaf: "Want ziet, die dag komt, brandende als een oven") zegt:

"Gedenk de Torath (wet) van Mosjeh, Mijn knecht, die Ik hem bevolen heb op Chorev aan geheel Jiesrael, de inzettingen en rechten." (Mal.4:5)

Waarom zouden wij Jidden de Torath van Mosjeh moeten gedenken tot die dag indien zij voor die tijd ons zou hebben moeten ontvallen?
Wanneer gaat dus de Torah voorbij?:
"Totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal er niet een jota noch een tittel van de wet voorbijgaan, totdat het alles zal zijn geschied". Wanneer gaan hemel en aarde voorbij?:

Maar de dag van de Heer zal komen als een dief in de nacht, in welke de hemelen met een gedruis zullen voorbijgaan, en de elementen branden zullen en vergaan, en de aarde en de werken, die daarin zijn, zullen verbranden. (2 Petros 3:10)
en
En ik zag een groten witten troon, en Degene, Die daarop zat, van Wiens Aangezicht de aarde en de hemel wegvluchtten, en geen plaats is voor die gevonden. (Openb.20:11; zie verder: Jes.51:6; Matth.24:35; Mark.13:31; Luk.16:17; 21:33; 2 Petr.3:7,13; Openb.21:1)

Dat is dus na de 1000 jarige sjabbath.

Sam

[mohamed]

Sam, wat waren hemel en aarde? (Jes 1,1-2)

Joh 1,17
Want de wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid is door Jezus Christus geworden.

Rom 6,14
Want de zonde zal over u niet heersen; want gij zijt niet onder de wet, maar onder de genade.

[Divrei Shmuel]

Sam, wat waren hemel en aarde? (Jes 1,1-2)

Joh 1,17
Want de wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid is door Jezus Christus geworden.

Rom 6,14
Want de zonde zal over u niet heersen; want gij zijt niet onder de wet, maar onder de genade.

Je verbind m.i. een verkeerde conclusie aan Jesjaja 1:1,2; het gaat duidelijk daar om een oordeel van G-d zelf; hij roept daarbij hemel(en) en aarde tot Zijn getuigen, zoals in:

De 30:19 Ik neem heden tegen jullie tot getuigen de hemel en de aarde; het leven en den dood heb ik u voorgesteld, de zegen en de vloek! Kiest dan het leven, opdat u leeft, u en uw zaad; (Deut.30:19)
Vergader tot mij al de oudsten van jullie stammen, en jullie ambtslieden; dat ik voor hun oren deze woorden spreke, en tegen hen de hemel en de aarde tot getuigen neme. (Deut.31:28)

Ook in Deut.32:1 worden hemel en aarde toegesproken. In de door mij hiervoor aangehalde passages was er nog geen landstreek van J'hoeda (Juda), noch de gevistigde hoofdstad van Jiesraël J'roesjalajjiem (Jeruzalem). Temeer bevestigend dat het niet om dezen ging, maar dat de hemel(en) en de aarde zijn zoals ze elders beschreven zijn in de Schrift. Voorts noemt Jesjajah hemelen en aarde vaker in een vers en is ook daar de context de gebruike; voorbeeldje:

Ik heb de aarde gemaakt, en de mens daarop geschapen; Ik ben het! Mijn handen hebben de hemelen uitgespannen, en Ik heb al hun heer bevel gegeven. (Jes.45:12)

Dat we niet meer onder de wet zij heeft te maken met het doodvonnis, de vloek. Immers mede gestorven zijnde met de Masjiach en ons daarop beroepende erkennen we het oordeel en de dood waard te zijn geweest. Zou de wet gestopt zijn, waarom zouden we dan willen reiken naar Zijn verzoening? Zou de vloek niet meer bestaan, waarom moeten wij dan deel hebben in Zijn gehangen zijn aan het hout, Zijn begravenis en opstanding en verhoging?
Met Jesjoea zijn we door Hem en G-d dichterbij Hem gebracht. Het één vervangt het ander niet maar de oplossing tot het buitengesloten zijn van het direkte contact met G-d is geboden. Jekunt alleen maar begrijpen wat het scheuren van de parochet - de voorhang betekent als je iets snapt van de betekenis van de voorhand, de windrichting waar die gehangen is, en de betekenis van de Tent der samenkomst / Tempel, en de weg van de priester.

[mohamed]

Je verbind m.i. een verkeerde conclusie aan Jesjaja 1:1,2; het gaat duidelijk daar om een oordeel van G-d zelf; hij roept daarbij hemel(en) en aarde tot Zijn getuigen, zoals in:

De 30:19 Ik neem heden tegen jullie tot getuigen de hemel en de aarde; het leven en den dood heb ik u voorgesteld, de zegen en de vloek! Kiest dan het leven, opdat u leeft, u en uw zaad; (Deut.30:19)

Als hemel en aarde de getuigen waren en letterlijk genomen dienen te worden, hoe zie je deze verzen dan voor u?

Mattheüs 5 [1 v.] "Noch bij de aarde, omdat zij is de voetbank Zijner voeten; noch bij Jeruzalem, omdat zij is de stad des groten Konings;"

De aarde was de voetbank van Zijn voeten en elders lezen wij dat vijanden van God tot zijn voetbank gezet zouden worden:

Mattheüs 22 [1 v.] "De Heere heeft gezegd tot Mijn Heere: Zit aan Mijn rechter hand, totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank Uwer voeten."

Als je van mening bent dat hemel en aarde letterlijk genomen moeten worden in deze context, dan zou er dus ook een moment in de geschiedenis geweest moeten zijn (Luk 21,22) waarop Hij een voetenbank, letterlijk van opgestapelde mensen gemaakt heeft, om Zijn voeten op te leggen. Dat gaat er bij mij niet in.
Daarbij heb ik ook nog nooit gehoord van een hemel en aarde met oren en Jesaja zegt duidelijk:

Jesaja 1
1 Het gezicht van Jesaja, den zoon van Amoz, hetwelk hij zag over Juda en Jeruzalem, in de dagen van Uzzia, Jotham, Achaz en Hizkia, de koningen van Juda.
2 Hoort, gij hemelen! en neem ter ore, gij aarde! want de HEERE spreekt: Ik heb kinderen groot gemaakt en verhoogd; maar zij hebben tegen Mij overtreden.

Wanneer we dat eens vergelijk met het volgend vers, is er geen ontkennen meer aan:

Jesaja 66 [1 v.] "Alzo zegt de HEERE: De hemel is Mijn troon, en de aarde is de voetbank Mijner voeten; waar zou dat huis zijn, dat gijlieden Mij zoudt bouwen, en waar is de plaats Mijner rust?"

De joodse tempel te Jeruzalem werd genoemd het huis van God was en daarom ben ik van mening dat hemel en aarde ook een synoniem is voor Juda en Jeruzalem, wat weer een synoniem is voor de wet en hen die daaronder zijn. Doch het ware huis van God zijn in mijn overtuiging vanaf het begin de gelovigen geweest:

1. 1 Petrus 2 [1 v.] "Zo wordt gij ook zelven, als levende stenen, gebouwd tot een geestelijk huis, tot een heilig priesterdom, om geestelijke offeranden op te offeren, die Gode aangenaam zijn door Jezus Christus."

En Jesaja zegt immers 'hoort' dus de voetbank en de troon van God zijn in werkelijkheid de gelovigen, later genaamd het lichaam van Christus, Die God is.
In Genesis 1 betekent hemel en aarde het begin van Gods verbond met Israël denk ik, want de Geest zweefde over de wateren/mensen en de Geest zweefde tijdens de schepping van het nieuwe verbond ook weer over de wateren/mensen.

Het oude verbond, de eerste hemel en aarde kregen gedaante door Mozes en waren een fysieke realiteit geworden in de tijd van Jesaja en toen Jezus kwam verouderde Hij het eerste verbond, waarbij hij de val van de tempel en Jeruzalem uitbeeldde door Zijn kruisiging. Het voorhangsel scheurde immers meteen toen Hij de Geest gaf.

2 Petrus 3 [1 v.] "Maar wij verwachten, naar Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, in dewelke gerechtigheid woont."

De oude hemel en aarde waren letterlijk en de nieuwe hemel en aarde zijn niet fysiek.

[Divrei Shmuel]

War zeg ik dat er letterlijk tegen de Hemel(en) en aarde gesproken wordt. Er staat in de Schrift ook "Beth Dawied" - huis van David; dat gaat dan natuurlijk ook niet om het stenen gebouw waarin zij wonen, maar om de afstammelingen van Dawied en hun aangetrouwden. Dus als er bijvoorbeeld gezegd wordt: "Hoort gijlieden nu, gij, huis van David!" (Jes.7:13), dan wordt niet een gebouw gesproken.
Evenzo wanneer de hemel en aarde in getuigenis of als toehoorders geroepen worden, wordt daar natuurlijk de bewoners van dien bedoeld. In geval van de hemelen de malachiem (de engelen) en de k'roeviem (cherubs) en welke hemelsen er ook mogen zijn die ons niet openbaar zijn en op de aarde alle geestelijke wezens en schepselen die daarop vertoeven. N'chmja (Nehemia) getuigd:

U bent die Eeuwige alleen, U hebt gemaakt de hemel, de hemel der hemelen, en al hun heer, de aarde en al wat daarop is, de zeeen en al wat daarin is, en U maakt die allen levend; en het heer der hemelen aanbidt U. (Neh.9:6)

. Wat hier ook opvalt is dat het hemelse heer hem aanbidt en dit niet over de aardsen gezegd wordt. De engelen en k'roeviem aanbidden hem; maar niet alle mensen doen dit!
Eerder sprak ik evenover het visioen van Kefas (Petros); waarvan geschreven staat: "En hij zag de hemel geopend, en een zeker vat tot hem nederdalen, gelijk een groot linnen laken, aan de vier hoeken gebonden, en neergelaten op de aarde;" (Hand.10:11). Dit betrof dus niet J'hoeda en J'roesjalajjiem, want hij was buitenslands. Petros getuigd inde door jou aangehaalde passage uit zijn brief, jaren nade hemelvaart dat men die nieuwe hemel enaarde nog verwachtte - die waren (zijn) er dus nog niet.
Dat J'roesjalajjiem (Jeruzalem) onmogelijk gelijkgeschakelt kan worden met "hemel" blijkt wel uit de volgende tekst: "Als Dawied zijn ogen ophief, zo zag hij de engel van de Eeuwige, staande tussen de aarde en tussen de hemel, met zijn uitgetrokken zwaard in zijn hand, uitgestrekt over Jeroesjalajjiem;" (1 Kron.21:16).
De hemel der hemelen is de verblijfsplaats van G-d, en kan Hem zelfs niet bevatten (Hij is onbeperkt in gebieden). Natuurlijk zijn dit dimensies die ons te boven gaan. Ze zijn uitgebeeld in de Tent der samenkomst en de Tempel. Hemel = Heilige en Hemel der Hemelen = Heilge der Heiligen. J'roesjalajjiem is tot plaats verkozen om daar de plaats voor de Tempel en offerandes te laten zijn, maar in de woestijn en elders in Jiesrael, waar Hem hetbehaagd en Hij aanwees te recideren, wer reeds het verplaatsbare Heiligdom gezet. Dit geeft al aan dat het om iets Hemels gaat. Voor het eerst wordt over dat Hemelse gesproken door Ja'akkov (Jakob) toen hij onderweg een droom had. Hij kreeg een openbaring die voor het eerst in de Schrift het verband toont tussen de dimensies hemel en aarde met het Huis van G-d (de Tempel).

[mohamed]

War zeg ik dat er letterlijk tegen de Hemel(en) en aarde gesproken wordt. Er staat in de Schrift ook "Beth Dawied" - huis van David; dat gaat dan natuurlijk ook niet om het stenen gebouw waarin zij wonen, maar om de afstammelingen van Dawied en hun aangetrouwden. Dus als er bijvoorbeeld gezegd wordt: "Hoort gijlieden nu, gij, huis van David!" (Jes.7:13), dan wordt niet een gebouw gesproken.
Evenzo wanneer de hemel en aarde in getuigenis of als toehoorders geroepen worden, wordt daar natuurlijk de bewoners van dien bedoeld. In geval van de hemelen de malachiem (de engelen) en de k'roeviem (cherubs) en welke hemelsen er ook mogen zijn die ons niet openbaar zijn en op de aarde alle geestelijke wezens en schepselen die daarop vertoeven. N'chmja (Nehemia) getuigd:

U bent die Eeuwige alleen, U hebt gemaakt de hemel, de hemel der hemelen, en al hun heer, de aarde en al wat daarop is, de zeeen en al wat daarin is, en U maakt die allen levend; en het heer der hemelen aanbidt U. (Neh.9:6)

. Wat hier ook opvalt is dat het hemelse heer hem aanbidt en dit niet over de aardsen gezegd wordt. De engelen en k'roeviem aanbidden hem; maar niet alle mensen doen dit!

Ja, daar ben ik het mee eens, Adam was uit de aarde en bedroog God, aanbad Hem niet.

Eerder sprak ik evenover het visioen van Kefas (Petros); waarvan geschreven staat: "En hij zag de hemel geopend, en een zeker vat tot hem nederdalen, gelijk een groot linnen laken, aan de vier hoeken gebonden, en neergelaten op de aarde;" (Hand.10:11). Dit betrof dus niet J'hoeda en J'roesjalajjiem, want hij was buitenslands. Petros getuigd inde door jou aangehaalde passage uit zijn brief, jaren nade hemelvaart dat men die nieuwe hemel enaarde nog verwachtte - die waren (zijn) er dus nog niet.

Ik denk ook niet dat de oude hemel en aarde uitsluitend Juda en Jeruzalem betekenen en inderdaad waren de nieuwe hemel en aarde toen nog niet gevestigd, hierover schreef Paulus:

1. Hebreeën 8 [1 v.] "Als Hij zegt: Een nieuw verbond, zo heeft Hij het eerste oud gemaakt; dat nu oud gemaakt is en verouderd, is nabij de verdwijning."

Dat J'roesjalajjiem (Jeruzalem) onmogelijk gelijkgeschakelt kan worden met "hemel" blijkt wel uit de volgende tekst: "Als Dawied zijn ogen ophief, zo zag hij de engel van de Eeuwige, staande tussen de aarde en tussen de hemel, met zijn uitgetrokken zwaard in zijn hand, uitgestrekt over Jeroesjalajjiem;" (1 Kron.21:16).

Ik ben van mening dat de hemel staat voor het geestelijke van de wet.

'...dat zij doen zouden onder den hemel, gedurende het getal der dagen huns levens' (Pred 2,1)

Jesaja 51 [1 v.] "En Ik leg Mijn woorden in uw mond, en bedek u onder de schaduw Mijner hand; om den hemel te planten, en om de aarde te gronden, en om te zeggen tot Sion: Gij zijt Mijn volk."

Iedereen weet dat de letterlijke hemel en aarde ouder zijn dan het volk Israel, dus het is wel duidelijk dat de wet en de betekenis van hemel in de Bijbel niet los van elkaar gezien kunnen worden.

Kolossensen 1 [1 v.] "Indien gij maar blijft in het geloof, gefondeerd en vast, en niet bewogen wordt van de hope des Evangelies, dat gij gehoord hebt, hetwelk gepredikt is onder al de kreature, die onder den hemel is; van hetwelk ik Paulus een dienaar geworden ben;"

Het evangelie werd verkondigd aan Joden en Grieken die bekend met de wet waren, het werd verkondigd onder alle kreatuur die onder de wet/ onder de hemel was. Nieuwe hemel en aarde duiden op het nieuwe verbond en de oude op het oude.

De hemel der hemelen is de verblijfsplaats van G-d, en kan Hem zelfs niet bevatten (Hij is onbeperkt in gebieden). Natuurlijk zijn dit dimensies die ons te boven gaan. Ze zijn uitgebeeld in de Tent der samenkomst en de Tempel. Hemel = Heilige en Hemel der Hemelen = Heilge der Heiligen. J'roesjalajjiem is tot plaats verkozen om daar de plaats voor de Tempel en offerandes te laten zijn, maar in de woestijn en elders in Jiesrael, waar Hem hetbehaagd en Hij aanwees te recideren, wer reeds het verplaatsbare Heiligdom gezet. Dit geeft al aan dat het om iets Hemels gaat. Voor het eerst wordt over dat Hemelse gesproken door Ja'akkov (Jakob) toen hij onderweg een droom had. Hij kreeg een openbaring die voor het eerst in de Schrift het verband toont tussen de dimensies hemel en aarde met het Huis van G-d (de Tempel).

De gelovigen zijn de woonplaats van God:

2 Korinthiërs 6 [1 v.] "Of wat samenvoeging heeft de tempel Gods met de afgoden? Want gij zijt de tempel des levenden Gods; gelijkerwijs God gezegd heeft: Ik zal in hen wonen, en Ik zal onder hen wandelen; en Ik zal hun God zijn, en zij zullen Mij een Volk zijn."