Hoe leef je als een christen?

[Optimatus]

Dag allemaal,

In een ander topic kwam even ter sprake hoe je zou kunnen/moeten/willen leven als christen. Ongetwijfeld heeft iedereen hier een idee over en doen veel mensen hun best om als christen iets van het christelijk geloof uit te dragen: in woord en in daad.

Hoe doe jij dat? En wat vind je dat anders moet of kan? Wat gaat er goed?

Het is niet de bedoeling om elkaar af te vallen, maar wel om ideeën uit te wisselen.

[maboc]

Waar ik me aan vasthou in deze is vooral het volgende:

Matteüs 22:

37 Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. 38 Dat is het grootste en eerste gebod. 39 Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf.


En dan vooral vers 39.
Het liefhebben van je naaste (hoe moeilijk dan ook soms) is voor mij een vorm van christen-zijn waar ik mee uit de voeten kan.

Overigens, zoals een ouderling mij gister nog zei, dan betekend wel dat je eerst van jezelf moet houden.

[Riska]

Overigens, zoals een ouderling mij gister nog zei, dan betekend wel dat je eerst van jezelf moet houden.

Daarom staat er niet voor niets: "uw naaste liefhebben als uzelf" Want dat laatste wordt meestal vergeten, op zijn zachtst gezegd.

[Optimatus]

Ik heb weinig last van bescheidenheid en, in alle ernst, ik vind mezelf soms wat lastig, maar ik hou wel van mezelf. Dat schept dus verplichtingen

[maboc]

Daarom staat er niet voor niets: "uw naaste liefhebben als uzelf" Want dat laatste wordt meestal vergeten, op zijn zachtst gezegd.

Dat is wat ik bedoelde

Van jezelf houden....wat is dat eigenlijk?
Ik vind mezelf wel een geschikte kerel, met een paar ongetwijfeld vervelende trekjes voor niet-maboc's

Wat betekent dat nou ten diepste, van jezelf houden?

[Riska]

Dat je jezelf aanvaardt met alle lek en gebrek.
En dat is verdraaide lastig soms!

[maboc]

Dat je jezelf aanvaardt met alle lek en gebrek.
En dat is verdraaide lastig soms!

Er zijn maar weinig (gelukkig) dingen in mijn leven waar ik echt, oprecht en diep spijt van heb. Die dingen zou ik nooit weer doen. Laat ik het maar scharen onder jeugdzonden.

Ik kan mijzelf recht aankijken in de spiegel, en redelijk tevreden zijn. (geestelijk dan he.....physiek is het niet echt een Adonis meer hahaha)

[em_ma]

Wat betekent dat nou ten diepste, van jezelf houden?

Dat je kan accepteren dat God je geschapen heeft zoals je bent en dat je er daarom mag zijn. Hij heeft er over nagedacht oneerbiedig gezegd. En dat je meer en meer op Hem wilt gaan lijken.
Dat is wat er bij mij boven komt borrelen bij van jezelf houden...

[Optimatus]

Ik kijk wel eens in de spiegel en dan denk ik: "Nou, dat had wel iets beter gekund." Die flaporen zijn nogal lastig met tegenwind op de fiets. Maar dan denk ik: "Met wind mee zijn ze ideaal." En dan ben ik eigenlijk best tevreden.

[Riska]

Het gaat ook om het aanvaarden van je karakter, van eventuele remmingen, ja, van allerlei dingen waarvan "men" zegt dat het wel anders zou kunnen.

[Optimatus]

Voorbeeld?

[maboc]

Wat betekent dat nou ten diepste, van jezelf houden?

Dat je kan accepteren dat God je geschapen heeft zoals je bent en dat je er daarom mag zijn. Hij heeft er over nagedacht oneerbiedig gezegd. En dat je meer en meer op Hem wilt gaan lijken.
Dat is wat er bij mij boven komt borrelen bij van jezelf houden...

Toen ik dit las dacht ik "Hou je dan van jezelf of hou je dan van God?"
Het jezelf accepteren zoals je geschapen bent, dat snap ik. Dat heeft wat mij betreft met jezelf houden te maken.
Wat je daarna schrijft heeft in mijn gevoel meer met het houden van God te maken. (hele andere discussie....maar da's soms ook niet makkelijk)

Nu ik er over nadenk komen volgende dingen bij me op:
Zelfrespect
rechte rug
jezelf kunnen aankijken in de spiegel
jezelf willen aankijken in de spiegel

[Riska]

Voorbeeld?

Er is een tijd geweest dat iemand zei: "jij moet eens mild worden voor jezelf".
Daarmee bedoelde hij dat ik constant kwaad was op mezelf, omdat ik niet perfect was, fouten maakte, mensen bezeerde (soms onbewust, soms bewust).
Karaktereigenschappen, bv. het snel oordelen (wat in feite inhoudt: snel veroordelen) van de ander). Of: het afstoten van de ander, het afwijzen van toenadering door de ander.
Het is dus een je bewust zijn dat dingen verkeerd gaan, op allerlei vlak en jezelf vergeven, jezelf aanvaarden zoals je bent, omdat God jou heeft aanvaard zoals je bent.

[kwebbel]

Ik ben niet perfect, niet als mens en niet als Christen. Vaak denk ik: Ik moet meer (lees: vaster) geloven, ik moet meer dit, of meer dat. Ik moet meer uitkomen voor wie ik ben, ook op m'n werk etc.
Ik wil ook graag een vaster geloof en ik lijk het maar niet te krijgen. Toch weet ik dat ik God's kind ben en dat Hij mij vasthoudt.
Onze predikant zei: "Je kan wel zeggen dat je het druk hebt, maar tijd moet je gewoon MAKEN, want je hebt in de week echt wel een uurtje vrije tijd. Je moet het gewoon benutten ." Ik wil graag stille tijd houden maar weet niet hoe het moet. Wat moet ik doen? Hoe doe ik het?

[Marnix]

Kwebbel, je moet een beetje dicipline hebben. Het in je agenda zetten, gewoon inplannen... en je er dan ook aan houden. Je hebt vast wel een telefoon waar je een afspraak in kan zetten... en die dan gaat piepen als het tijd is. Daarnaast moet je ook steeds meer gaan ontdekken dat het fijn is. Vaak hebben we er geen zin in doen we het niet, stellen we het uit etc. en als je het dan een keer doet ontdek je weer hoe fijn en vertrouwd dat is. Dat moet je steeds meer gaan ontdekken, dan wordt het allicht steeds meer een mogen ipv een moeten.