Te verwerken gebeurtenissen

[kwebbel]

Dank je Ik heb ze al langzaam voorbereid dat ik niet meega, misschien niet helemaal op de gewenste manier die MW graag wilde zien maar dat was voor mij toch nog te heftig. Maar gelukkig wel op een correcte manier en eerlijk uitgekomen voor m'n gevoelens. Het definitieve vertel ik pas als ze er zijn. Dat vind ik wel zo persoonlijk.

Mijn volgende opdracht bij MW zou zijn: grenzen aangeven, ook op m'n werk. Onbewust doe ik veel meer dan dat ik mag. Wil niet zeggen dat ik het niet kan, maar ik mag het gewoon niet. Dus ik ben benieuwd hoe we daar weer aan kunnen werken

[meissie88]

Wow..heftig allemaal Kwebbel! *HUGGG!*

[Mortlach]

ik moet met m'n eerste opdracht beginnen en dat is mijn ouders tactvol uitleggen dat we dit jaar een weekendje weg met het gezin (ouders, zus, zwager en wij) overslaan. Is dat zo erg? Ja! Want als er iets niet gaat volgens de wil van m'n vader dan kan hij zo ontploffen en direct reageren dat hij direct al het contact verbreekt. Zo erg? Helaas wel. Ik moet mij samen met m'n man voorbereiden op het gesprek en geen excuses uitvinden. Gewoon zeggen: "We hebben dit jaar andere prioriteiten."

Pff, heftig hoor. Hopelijk reageert je vader niet zoals je het hier neerzet. Doet ie het wel, dan moet je je beseffen dat het je reinste emotionele chantage is.

Sterkte ermee!

[Riska]

Pff, heftig hoor. Hopelijk reageert je vader niet zoals je het hier neerzet. Doet ie het wel, dan moet je je beseffen dat het je reinste emotionele chantage is.

En denk jij dat dat zomaar gaat? Tot aan hun dood toe blijven kinderen loyaal aan hun ouders. Je weet wel dat er dingen verkeerd zijn (gegaan) maar er is altijd weer verontschuldiging en - nou ja, je kent het gezegde: "het bloed kruipt waar het niet gaan kan"...
En zo is het precies.

[Mortlach]

Excuses, het was geenszins mijn bedoeling de situatie te bagatelliseren.

[Riska]

Dat begrijp ik volledig hoor.
Maar loyaliteit naar ouders blijft bijna onverwoestbaar.

Ik heb ooit in en jongenshuis gewerkt. Daar waren jongens die van alles hadden meegemaakt. Bv. dat ze erbij waren als moeder zich prostitueerde.
Er waren jongens die zeiden: "mijn moeder is een loeder".
Werd het Moederdag. Het was een huis van het Leger des Heils en 's morgens dus samen naar de samenkomst. Zegt de voorganger: "Er zijn hier jongens die kunnen zeggen: 'mijn moeder is een loeder'.
Woest waren ze, waar haalde die kapitein het vandaan om hun moeder, nota bene hun moeder een loeder te noemen!" Het huis was te klein...
Kijk, een kind mag wel zelfzeggen dat moeder een loeder is, maar jij en ik moeten niet het lef hebben. Zo werkt het ongeveer...

[SamanthaH]

Je kunt toch niet voor een ander weten of dit echt zo is? Ik ken ook iemand die het 'geweldig' vind als andere nlullig over zijn ouders praten.

[kwebbel]

Samantha: ik snap wat je bedoelt, maar ik denk dat Riska gelijk heeft. Ik wil loyaal aan m'n ouders blijven. We hadden er laatst een preek over van onze (nieuwe) predikant. Het ging over: "Eert uw vader en uw moeder." en dat is natuurlijk ook zo! En dat blijf ik ook doen. Mijn moeder heeft mij op de wereld gezet en God heeft haar de kracht gegeven om mij op de wereld te zetten. Daar alleen ben ik haar dankbaar voor.
Maar het moet niet zo zijn dat mijn ouders de controle over mij KUNNEN blijven behouden. Een taak van ouders is ook om de kinderen los te laten omdat ze een eigen leven gaan krijgen. Ik vertel dan ook heel eerlijk dat ik liever een eindje van m'n ouders uit de buurt woon, anders had het huwelijk op springen gestaan vrees ik.... de bemoeizucht moet ik en m'n man al helemaal niet hebben! (terecht ook denk ik)

[SamanthaH]

Bedankt voor je reactie! Ik snap wat je bedoelt geloof ik. Weer een groot voorrecht om te bedenken dat ik geen 'problemen' heb met m'n ouders. Praat jij zelf dan wel eens op een 'akelige' manier over hen? Zoals Riska mailde dat alleen kinderen dit Zelf moge ndoen over hun ouders?

[kwebbel]

Ik praat niet echt op een akelige manier over m'n ouders maar ik kan ook niet echt met vreugde over ze praten. Gisteren waren ze voor m'n man z'n verjaardag en dat vreet echt veel aandacht. Ik was dan ook uitgeteld die middag. M'n vader leeft zo in z'n eigen wereld. Ik had ze voorbereid dat ik dan waarschijnlijk niet meega met t weekendje weg. Mijn vader zei ook: "Ja we hebben echt zo'n leuk park gezien! En geef t nou snel door dan kunnen we boeken." Dus wat ik heb gezegd qua voorbereiding drong niet echt tot hun door denk ik. Ik heb t nog tegen m'n moeder gezegd maar het is niet helemaal overgekomen geloof ik.

[Gerdien B.]

Sterkte Kwebbel. Dit zijn lastige en energie vretende dingen!

[Daphne]

Sterkte Kwebbel! Knap dat je het durfde te zeggen!

[kwebbel]

Ik ga ze nu maar bellen dat we niet meegaan want dit schiet niet op zo.

[88alries88]

En is het gelukt Kwebbel?

[kwebbel]

Jaha ik heb gebeld en gezegd: "We gaan niet mee!"
"Waarom niet?"
"We hebben andere prioriteiten."
Pfffieeuw. Zo en ze hebben ook niet meer teruggebeld. Misschien dat ze nu geirriteerd zijn maar dat zien we dan wel weer.
MW was zeer trots op mij