Angst voor de heilige Geest

[Chris7]

boekenlezer en elbert,

Marnix en Tijn hebben uitstekend verwoord, wat ik precies bedoel.

[gerritse]

Dag allemaal,,

Na geruime tijd kom ik weer eens op dit topic langs en zie dat Harold en Tijn vragen gesteld hebben, waarop ik een antwoord had moeten geven.

Ik werk echter op veel forums in Amerika en Duitsland en Vlaanderen. Dat is in de loop van zeven jaar zo gegroeid. Sorry hoor. Misschien neem ik wat te veel hooi op mijn vork. Maar nu ja....het is nu eenamaal zo.
O ja...en als een antwoord van mij maar steeds uitblijft: er is toch ook 'de interne post' en e-mail.

Eerst Harold dan maar: "hoe gaat dat spreken in tongen nu eigenlijk in zijn werk". Tijn komt in een volgende posting

Maar voor Harold zijn al zoveel goede antwoorden gekomen, dat ik wil volstaan met een korte aanvulling.

'Spreken in tongen' is iets voor de eigen versterking. In 1961 vervoerde ik eens passagiers in mijn auto. En ik zat luidkeels in klanktaal te spreken. Verlegen verzochten mijn passagiers, ook Christenen, mij om daar toch maar mee op te houden. Want ze hadden er heel geen deel aan en werden er niet door gesticht. Beschaamd hield ik er mee op. Sindsdien doe ik het op mijn 'gebedsheuvel' met de suizende wind als enige toehoorder naast God. En helemaal alleen in mijn auto zing ik ook in tongen met woorden, die mij aangenaam in de oren klinken en onvoorbedachte melodieën, die het oor strelen.

Maar zeker zal ik niet in het openbaar onaangenaam klinkende "ti ti ti"klanken uitstoten, zoals op die afschuwelijke video.

In de gemeente spreek ik alleen in het openbaar in tongen, alvorens ik een profetie wil doorgeven. Dat doe ik om wat 'los te komen'. Maar dan laat ik ogenblikkelijk een 'vertolking' volgen, zoal ook in 1 Corinthe 14 'voorgeschreven'. En dan blijkt die klanktaal altijd een God-verheerlijkend woord te z\ijn.

En de erop volgende profetie staat geheel op zichzelf en vertelt een eigen verhaal.

En dan tenslotte Harold, nog een aangelegenheid, die misschien nog aan de aandacht is ontsnapt tot dusver.
In 1 Corinthe 12 v 10 staat onder de Geestesgaven ook
"....en den ander ALLERLEI tongen..." NBG.
In de NBV is een en ander wat 'gladgestreken' tot
"..... Om in klanktaal te spreken....".

Maar in 1 Cor 13 wodrt dan toch maar gezegd, ( v 1)...
"...al sprak in de talen van alle mensen en van alle engelen....".

En zélf heb ik dit inzicht ontwikkeld: elke Geestvervulde Christen 'hoort' eigenlijkj in klanktaal te spreken om zichzelf op te bouwen. Eigenlijk is 'klanktaal'geen Geestesgave. Maar het vermogen om je in méerdere klanktalen uit te drukken, dát is de Geestesgave.

Welaan Harold....zoek je maar eens een stil plekje. Zit je soms een half uur eenzaam op je fiets om ergens te komen: op werk of school ? Gebruik die tijd om 'klanktaal' te spreken. Maak er geen probleem van. Naar Ezechiël 47 heb je je al in diverse 'heilstromen' geworpen, toen je
- berouw kreeg over je zonden
- je bekeerde
- je die bekering verdiepte tot wedergeboorte, krachtens 1 Petrus 1 v 23.

Ging dat 'je in de heilstroom werpen' toen met van allerlei aarzelingen gepaard ? Misschien...maar je déed het.

En nu ligt er weer een uitdaging. Geen kramp, maar blijde overgave.

Daag
Ger

[gerritse]

Dag Tijn,

Je had voor mij twee vragen:
- wat is bijbelstudie 'met het hart'.
- wat is een 'goede gemeente'.

Tijn...laatst werd mij deze vraag gesteld:
"Paulus zegt in 1 Thessalonicenzen 4 v 15:
'Wij, die in leven blijVen tot de 'komst van de Heer'
...
Paulus nam dus aan , dat hij in leven zou blijven tot de wederkomst van Jezus. En met hem vele vän die eerste volgelingen. Maar die zijn nu allemaal al millennia dood. Ik trek als conclusie, dat Jezus heel niet terugkomt".

( Op 'open forum' ben ik op die vraag tweemaal ingegaan. Lees maar eens na).

Kijk, dat noem ik nu 'bijbelstudie, zonderdat het hart erbij betrokken is.
Maar als het hart er wel bij is, dan :
- zoek je geen spijkers op laag water
- dan zoek je geen stok om een hond te slaan.

Dan lees je in liefde en toegenegenheid, met de wil om oneffenheden in liefde te begrijpen.

En wat die 'goede gemeente' betreft.

Ik zie zo'n gemeente
- als een gemeente waar gezonde eendracht heerst
- idem...waar God zijn liefde jegen een gemeentelid kan tonen, doordat hij dat kind van hem kan bemoedigen door een profetie.
Onlangs mocht ik een 'profetie- met visioen' uitspreken, waarin een vrouw werd getoond, die op een fiets tegen de storm inworstelde, waarbij die fiets opeens een sterke extra duwkracht kreeg, hoewel de storm niet afnam.
Later een zus:
"o Ger,...ik ben die vrouw."
- een gemeente vol hulpvaardigheid, onderlinge bemoediging, warme vriendschap, interesse in elkander, blijde, enthousiast meegezongen liederen.
(Bij ons bleef onlangs 'geen oog droog', toen wij weer eens zongen, 585)
"Er is een dag...
waar al wat leeft al lang op wacht.
een dag van blijdschap...
als heel de schepping wordt bevrijd.
En op die dag...
dan komt de Heer en haalt zijn bruid
die rein en stralend
opgaat in zijn heerlijkheid".

enz enz

Laten wij allen zoeken naar een gemeente, waar Jezus centraal staat, de Heilige Geest wordt gevonden, de Vader der lichten wordt vereerd, waar blijdschap, vrede, vriendelijkheisd, goedheid, trouw, mildheid, geduld en zelfbeheersing de toon aangeven.

Een gemeente waar de wijsheid van boven in ruime mate wordt gevonden; de wijsheid die rein is en vreedzaam, vriendelijk,vol van ontferming en goede vruchten , volgzaam en gezeglijk,

Een gemeente, waar elk gemeentelid zich houdt aan deze lieflijke regel:
"Al wat waar, al wat waardig is, al wat rechtvaardig is, al wat deugd heeft en lof verdient, al wat lieflijk is en wél luidt, spreek en overleg dat.."

En als jouw gemeente nog niet helemaal aan deze milde eisen voldoet, voldoe jij er dan al vast aan, dan volgen steeds meerderen.

Daag
Ger

[cornelis]

Hallo allemaal.

Ik wist niet wat ik zag.
Angst voor de Heilige Geest?
Door pure genade mag ik ervaren,dat de Heilige Geest in mij woond.
Hij overtuigd mij van zonde en gerechtigheid.
Hij geef mij Jezus woorden in gedachten.
Hij troost mij bijv met liederen,die net op dat moment nodig zijn om mij te troosten of te bemoedigen.
Ik ben de Here Jezus dankbaar,dat ook ik mag delen in de Gave van Pinksteren.
Dus geen angst ,maar alleen maar een grote behoefte om de Drie Enige God groot te maken,want daar heeft Hij volkomen recht op.

[Tijn]

Hallo allemaal.

Ik wist niet wat ik zag.
Angst voor de Heilige Geest?
Door pure genade mag ik ervaren,dat de Heilige Geest in mij woond.
Hij overtuigd mij van zonde en gerechtigheid.
Hij geef mij Jezus woorden in gedachten.
Hij troost mij bijv met liederen,die net op dat moment nodig zijn om mij te troosten of te bemoedigen.
Ik ben de Here Jezus dankbaar,dat ook ik mag delen in de Gave van Pinksteren.
Dus geen angst ,maar alleen maar een grote behoefte om de Drie Enige God groot te maken,want daar heeft Hij volkomen recht op.

Dank je cornelis voor deze mooie uiteenzetting, goed om te lezen, hier word ik blij van!

[L den Haan]

Sorry voor de late reactie, maar ik ben pas lid geworden.

Peter L schreef een uitleg over wat "spreken in tongen" nu eigenlijk inhoud.(Voor de hele uitleg zie pagina 3 bovenaan)

"Het is een persoonlijk gebed, waar je verstand niet bij betrokken is (1 Cor. 14:14)."

"Want indien ik in een vreemde taal bid, mijn geest bidt wel, maar mijn verstand is vruchteloos."

De Kanttekeningen zeggen iets heel anders over deze tekst :

41) bid,
Dat is, een gebed doen openlijk in de gemeente.

42) mijn geest bidt [wel],
Dat is, ik doe in mijn gemoed wel een gebed door de gave des Heiligen Geestes, dat goed is.

43) mijn verstand is
Namelijk hetwelk ik heb van die taal, zie {#1Co 14:4}, of de mening mijns gebeds.

44) vruchteloos.
Namelijk bij de toehoorders, die zulk een gebed niet verstaan.

En Matthew Henry's commentaar op dit vers :

"In de gemeente een onbekende taal spreken is barbaars spreken; is zich gedragen als een barbaar;
het is het gehoor verwarren, inplaats van het te stichten, en daarom bovenmate ijdel en nutteloos."

"Indien ik in een vreemde taal bid, mijn geest bidt wel;
dat is die geestelijke gave wordt in het gebed wel zo aangewend, dat mijn geest er met toewijding aan
deelneemt; maar mijn verstand is vruchteloos, vers 14; {#1Co 14.14} dat is: de zin en de bedoeling van
mijn woorden zullen vruchteloos zijn, want ik word niet verstaan en daarom kunnen de anderen niet in
mijn Godsverering deelnemen."