Moderator: Moderafo's
Hij was de hele dag prima in zijn hum, ik ben op een gegeven moment boodschappen gaan doen toen manlief thuis kwam. Toen ik thuis kwam zei mn man dat Michael sinds een kwartier erg hangerig was, maar z'n temperatuur op dat moment was OK. Ik zei dat hij toch maar even naar boven moest om met de thermometer te meten. Hij was nog geen minuut boven toen ik een schreeuw hoorde en 'Lau Lau bel de ambulance!!!' Michael z'n temperatuur was zoveel en zo snel gestegen dat hij een serie koortsstuipen kreeg, het leek net een epileptische aanval (die heb ik vele malen eerder gezien op mn werk maar mensen, als het je eigen kind is...). Hij kwam nog stuiptrekkend naar beneden, ogen helemaal weggedraaid, ademhaling erg moeilijk. Op een gegeven moment werd hij helemaal slap en werd hij blauw om zijn mond, ademhaling werd heel zacht en wij dachten echt dat hij bij ons weg ging. Helemaal geen herkenning, helemaal niets. De ambulance na een kwartier (!!!) en in het ziekenhuis stonden ze ook voor een raadsel. Gelukkig geen hersenvliesontsteking. Ze hebben hem toen volgegooid met paracetamol en ibuprofen en antibiotica en gelukkig reageerde hij daar meteen op. Na drie uur is hij ontslagen en met een lading medicijnen naar huis gestuurd. Ze denken dat het een 'onschuldig' snelwerkende virusinfectie was. Vanochtend was hij nog wel warm enzo, maar helemaal vrolijk en in z'n hum. Ik denk niet dat ik ooit zo bang ben geweest zeg!Gebruikers op dit forum: Google Adsense [Bot] en 44 gasten
.
