Miskraam...

[liefje]

ik ben helemaal niet gefocust op kinderen, ik zeg alleen dat ik het jammer vindt, al zit er nu 5 jaar tussen dat maakt mij echt niet uit, maar wij hadden wel onze fantasien toen we voor de 2e keer zwanger waren, en dat is ineens weg...
Ook ik zie voordelen in wat ik nu allemaal met haar kan doen, wat ik nu niet met een dikke toeter kan doen!


Gelukkig verschillen de meningen hierover.

[Merisja]

Dat ben ik met je eens, Liefie, maar dat is niet echt wat ik met mijn reactie op Kwebbel erop wil zeggen. Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat wij van de babytijd van onze oudste véél minder genoten hebben dan van de babytijd van onze jongste. Had allerlei omstandigheden; ze huilde heel veel, was te vroeg geboren, had het KISS Sydroom, had allemaal allergiën, dus ervan genieten konden we niet. Als ik zie hoe we nu genieten van de jongste heb ik er echt spijt van dat we niet zoveel van de oudste hebben genoten, ondanks alle 'ellende' zal ik maar zeggen. Soms heb ik echt het gevoel dat we haar daarmee tekort hebben gedaan. En dát bedoel ik dus eigenlijk te zeggen: doe je je dochtertje niet tekort als je zo bezig bent en blijft met je miskraam en een eventueel volgende zwangerschap? Klinkt misschien wel hard, maar zo bedoel ik het absoluut niet. Dit zijn gewoon gedachten die door mij hoofd spoken als ik dit topic doorlees.

[liefie]

ik ben helemaal niet gefocust op kinderen, ik zeg alleen dat ik het jammer vindt, al zit er nu 5 jaar tussen dat maakt mij echt niet uit, maar wij hadden wel onze fantasien toen we voor de 2e keer zwanger waren, en dat is ineens weg...
Ook ik zie voordelen in wat ik nu allemaal met haar kan doen, wat ik nu niet met een dikke toeter kan doen!


Gelukkig verschillen de meningen hierover.

Klopt heb je helemaal gelijk in vanmiddag had ik het er met een vriendin over die zei ook vanaf dat je weet dat je zwanger bent ga je bewust en onbewust plannen maken dan is het jullie kindje al.

[Merisja]

ik ben helemaal niet gefocust op kinderen, ik zeg alleen dat ik het jammer vindt, al zit er nu 5 jaar tussen dat maakt mij echt niet uit, maar wij hadden wel onze fantasien toen we voor de 2e keer zwanger waren, en dat is ineens weg...
Ook ik zie voordelen in wat ik nu allemaal met haar kan doen, wat ik nu niet met een dikke toeter kan doen!


Gelukkig verschillen de meningen hierover.

Ik zeg ook niet dát je gefocust bent op kinderen krijgen, maar alleen dat ik dat gevoel krijg als ik dit topic doorlees. Dit bedoel ik helemaal niet veroordelend ofzo.

[liefje]

Dat ben ik met je eens, Liefie, maar dat is niet echt wat ik met mijn reactie op Kwebbel erop wil zeggen. Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat wij van de babytijd van onze oudste véél minder genoten hebben dan van de babytijd van onze jongste. Had allerlei omstandigheden; ze huilde heel veel, was te vroeg geboren, had het KISS Sydroom, had allemaal allergiën, dus ervan genieten konden we niet. Als ik zie hoe we nu genieten van de jongste heb ik er echt spijt van dat we niet zoveel van de oudste hebben genoten, ondanks alle 'ellende' zal ik maar zeggen. Soms heb ik echt het gevoel dat we haar daarmee tekort hebben gedaan. En dát bedoel ik dus eigenlijk te zeggen: doe je je dochtertje niet tekort als je zo bezig bent en blijft met je miskraam en een eventueel volgende zwangerschap? Klinkt misschien wel hard, maar zo bedoel ik het absoluut niet. Dit zijn gewoon gedachten die door mij hoofd spoken als ik dit topic doorlees.

Volgens mij zeg ik ook dat het weer beter met me gaat...
En dat we een knop om hebben gezet, het was bij ons niet het geval er gelijk weer voor te gaan, ik weet niet wat jij dan bedoeld met gefocust zijn op kinderen krijgen, waar maak je dat uit op dan?

[liefje]

Klinkt wel hard, zoals jij het zegt, Kwebbel, maar ik ben het toch wel met je eens. Tussen mijn meiden zit drieenhalf jaar, is ook niet iets waar we zelf voor gekozen hebben, maar soms kan het ook gewoon niet anders. Als ik het nu achteraf bekijk vind ik het echt een heerlijk verschil. Drieenhalf jaar hebben we van alles met de oudste kunnen doen en zij is nu een echt moedertje voor de jongste; geweldig om te zien.

Als ik dit topic zo eens doorlees krijg ik wel eens het gevoel dat je wel héél erg gefocust bent op het krijgen van nog een kindje, Liefje. Dit bedoel ik niet aanvallend, maar ik vraag me wel af of het helemaal gezond is. Ik begrijp dat je heel erg verlangt naar nog een kindje, maar ben je dan niet bang dat je juist door dat erge verlangen te weinig van je kleine meisje nú geniet?

[LauraC]

Vind zelf dat jullie woorden erg hard zijn t.o. liefje. Ik denk niet dat het aan ons is om haar te vertellen dat ze te gefocust is op nog een kindje of dat zij misschien niet genoeg geniet van Danique. Wij kennen haar tenslotte niet! Ik kan me voorstellen dat als je een kindje verliest, je daar begrijpelijk door van slag bent en dat het altijd bij je blijft. Maar tegelijkertijd denk ik ook dat je op een gegeven moment gewoon weer gaat verlangen naar een nieuwe zwangerschap, ondanks het feit dat je een miskraam hebt gehad of al een ander kind hebt.

[pol]

Ieder verwerkt het op zijn eigen manier en de een vergeet het gauw en de ander doet er langer over.
Maar liefje gewoon je tijd nemen en wie weet ben je weer heel snel zwanger. Mijn nicht van 41 is 15 jaar getrouwd en afgelopen juni op haar 41e verjaardag zei ze: Nu ben ik 41 dus de kans op kinderen is heel klein en ik heb nu de hoop opgegeven....
Eind april is ze uitgerekend!
Heel spannend maar wel erg typerend!

[Merisja]

Nogmaals: ik zeg niet dát ze gefocust is op een nieuwe zwangerschap, maar ik zeg dat ik dat gevoel wel heel erg krijg als ik het topic doorlees. En ik vraag me echt af of dat gezond is, of je dan de andere mooie dingen niet over het hoofd ziet. Ik ken Liefje ook niet nee, dus ik weet ook helemaal niet of dit daadwerkelijk zo is, maar dat gevoel heb ik wel. Ik zeg dit helemaal niet om iemand aan te vallen of wat dan ook. Iedereen verwerkt het verdriet over een miskraam of het verdriet over een droom die in duigen valt op zijn eigen manier. Ik ben niet degene om te zeggen of die manier goed of fout is. Waarschijnlijk zal een verschil in karakter óók meespelen in de verwerking van bepaalde dingen.

Ik hoop dat het duidelijk is Liefje dat ik jou niet veroordeel. Je vraagt hoe ik er aan kom dat ik je gefocust vind op een nieuwe zwangerschap: het valt mij op dat je heel erg bezig bent met het aftellen van de weken van je zwangerschap. Je wilt heel graag een kind, wat ik heel goed kan begrijpen, maar voor mijn gevoel ben je heel erg bezig met déze zwangerschap, die je helaas niet uit heb kunnen dragen, daar draait alles om.

LauraC. ik zeg ook niet tegen Liefje dat zij te weinig geniet van Danique, dat is verdraaiing van mijn woorden. Ik gaf alleen aan dat ik daar zelf bang voor zou zijn en vroeg me af of Liefje dat gevoel niet heeft. Gewoon, omdat mijn ervaring is dat ik veel te weinig genoten heb van onze oudste en ik daar nu echt van baal.

Nogmaals, ik veroordeel helemaal niemand, ik verwijt Liefje helemaal niks, maar ik zeg alleen hoe bepaalde dingen op mij overkomen. En als ik hier alleen in sta: prima, da's dan alleen maar een teken dat ik het waarschijnlijk fout zie.

[Evelien]

Vind zelf dat jullie woorden erg hard zijn t.o. liefje. Ik denk niet dat het aan ons is om haar te vertellen dat ze te gefocust is op nog een kindje of dat zij misschien niet genoeg geniet van Danique. Wij kennen haar tenslotte niet! Ik kan me voorstellen dat als je een kindje verliest, je daar begrijpelijk door van slag bent en dat het altijd bij je blijft. Maar tegelijkertijd denk ik ook dat je op een gegeven moment gewoon weer gaat verlangen naar een nieuwe zwangerschap, ondanks het feit dat je een miskraam hebt gehad of al een ander kind hebt.

ook dat is per persoon heel verschillend.

Pas hoorde ik van een gezin die een kind hebben verloren. Als mensen nu zouden vragen hoe het met ze gaat, zeggen ze: het gaat goed. Mensen kijken ze dan heel vreemd aan, zeiden ze. Het kan goed met je gaan, maar dat wil niet zeggen dat je geen verdriet heb om je kind (want dat zit er zowieso). Het verdriet blijft er altijd, het gaat nooit weg. Al gaan de scherpe kantjes er wel wat vanaf.

[pol]

Helemaal mee eens. Tuurlijk is het verdrietig,maar de scherpe kantjes slijten wel en zeker als je het in vertrouwen aan de Heere mag overgeven.

[elvira (gast)]

Inderdaad, iedereen heeft zijn/haar eigen manier om daarmee om te gaan en het verdriet is er niet meer of minder om!
Zelf ken ik bijvoorbeeld een stel dat inmiddels 5 keer een miskraam heeft gehad... .. gelukkig hebben ze wel 1 x een voldragen zwangerschap gehad met een prachtig dochtertje als gevolg... Als je alleen oppervlakkig met ze praat, dan merk je het niet, maar ik zie wel, dat die miskramen er wel in hakken... (of opmerkingen van het type: "je moet niet zo stressen, dan komt het ook wel goed"... misschien klopt dat wel, maar daar hebben die arme mensen toch niets aan? Als het zo vaak mis gegaan is, dan is het toch logisch dat je je grote zorgen maakt?)
Moraal van het verhaal: ik denk dat we heel voorzichtig moeten zijn met opmerkingen, ook al zijn ze nog zo goed bedoeld...

[kwebbel]

Klinkt wel hard, zoals jij het zegt, Kwebbel, maar ik ben het toch wel met je eens. Tussen mijn meiden zit drieenhalf jaar, is ook niet iets waar we zelf voor gekozen hebben, maar soms kan het ook gewoon niet anders. Als ik het nu achteraf bekijk vind ik het echt een heerlijk verschil. Drieenhalf jaar hebben we van alles met de oudste kunnen doen en zij is nu een echt moedertje voor de jongste; geweldig om te zien.

Als ik dit topic zo eens doorlees krijg ik wel eens het gevoel dat je wel héél erg gefocust bent op het krijgen van nog een kindje, Liefje. Dit bedoel ik niet aanvallend, maar ik vraag me wel af of het helemaal gezond is. Ik begrijp dat je heel erg verlangt naar nog een kindje, maar ben je dan niet bang dat je juist door dat erge verlangen te weinig van je kleine meisje nú geniet?

ik wilde niemand kwetsen en niemand aanvallen. Bovendien heb ik in mijn eerste reactie naar Liefje toe BIJ VOORBAAT al sorry gezegd als ik beledigend overkom. Ik zei ook dat ik haar niet persoonlijk ken!
Mijn eerdere reactie is mijn persoonlijke mening en het komt misschien heel hard over! Maar dat ligt aan diverse factoren die ik niet ga vertellen. Ik heb een bepaalde mening, anderen ook. En je hoeft het er niet allemaal mee eens te zijn of aan elkaars voeten te liggen. Verdriet over een miskraam is groot, dat kan ik mij niet anders voorstellen.
Maar ik wilde meer zeggen dat God voor je zorgt en je zorgen bij God mag leggen en dat God je wellicht misschien wel weer een kind geeft op Zijn tijd. Maar dat maakt het verdriet er absoluut niet minder om!!

[Chris7]

Ieder verwerkt het op zijn eigen manier en de een vergeet het gauw en de ander doet er langer over.
Maar liefje gewoon je tijd nemen en wie weet ben je weer heel snel zwanger. Mijn nicht van 41 is 15 jaar getrouwd en afgelopen juni op haar 41e verjaardag zei ze: Nu ben ik 41 dus de kans op kinderen is heel klein en ik heb nu de hoop opgegeven....
Eind april is ze uitgerekend!
Heel spannend maar wel erg typerend!

Pol,

Dit verhaal lijkt heel erg op ons eigen verhaal.

Nadat mijn vrouw 3 miskramen had gehad, hebben we beiden allerlei onderzoeken gehad in het ziekenhuis.
Nadat na een jaar deze onderzoeken waren afgerond, zonder een lichamelijke oorzaak te kunnen aanwijzen, was mijn vrouw na een maand weer zwanger en nu hebben we een fantastische zoon, inmiddels al weer bijna 5 jaar.

Wij hebben hier, na de onderzoeken, duidelijk Gods hand in gezien, op de manier van dat God alles op zijn doet: En nu is het Mijn tijd", want wij hadden echt allle hoop al opgegeven.

We vinden dit nog steeds heel bijzonder en een groot wonder!

Lieve meiden, heel veel sterkte allemaal, bij wat jullie meemaken! Ook in jullie verdriet en wellicht ook wel boosheid, is God heel dicht bij jullie, ook als jullie dit wellicht niet zo ervaren!

hartelijke groeten en Gods zegen gewenst, ook in het komende jaar!

Chris

[kwebbel]

Chris, wat schokkend 3 miskramen!
Veel sterkte toegewenst en gelukkig dat jullie een kind van God hebben mogen ontvangen!