Kinderwens

[Daphne]

Ook al denk ik soms ook wel eens dat het er niet meer aan denken/niet meer zo mee bezig zijn, misschien toch wel een beetje effect heeft... omdat de stress er dan af is en je het toch niet meer verwacht... maar daar heb je dan natuurlijk als kinderloos stel helemaal niets aan! (Als iets wel niet ontspannend is, dan is het wel de opmerking: ga ontspannen!)

Je hebt helemaal gelijk, dat het er niet aan denken effect kan hebben. Ik weet ook dat ik dat moet doen en het is me inmiddels 'gelukt' om het bewust van me af te schuiven. Zodra het in me opkomt, weiger ik er langer over na te denken. Onbewust denk ik er nog wel eens aan, vooral als ik hoor dat een bekende zwanger is. Gelukkig is het dan wel zo, dat ik oprecht blij ben voor diegene en dat ik ook niet jaloers ben. Tuurlijk zou ik het zelf ook graag willen, maar ik misgun het anderen absoluut niet.

[Joar]

Het is heel herkenbaar om dit topic te lezen! Het is zo'n spanningsveld om nuchter met de zwangerschapswens om te gaan, er toch ook telkens naar uit te kijken en ook telkens weer 'teleurgesteld' te worden.

Na een jaar ben ik (zijn wij) naar de huisarts gegaan. Niet omdat ik het niet meer kon 'dragen', maar omdat ik wilde weten of er evt iets mis zou zijn omdat ik een heel onregelmatige cyclus heb (soms om de 2 wk, soms meer dan 100 dagen niet). Het was een pittige stap. Achteraf ben ik blij dat ik het gedaan heb!
Al snel kwam de gynaecoloog er achter dat ik een hormonale afwijking heb, waardoor ik geen eisprong heb. Plat gezegd: lastig zwanger worden .
Uiteindelijk hebben mijn man en ik besloten om een hormoonkuur te proberen, om te kijken hoe ik daar op reageer. De derde behandeling is gezegend: ik ben inmiddels ruim 15 weken zwanger!

Waarom ik dit vertel: het is een pittige stap naar de huisarts. Toch heb ik het als een grote opluchting ervaren om er achter te komen dat er iets anders is dan anders.
Toch is dit is een enorm spanningsveld geweest in mijn relatie met God. Hij is immers Degene die levens leidt en nieuw leven geeft (of juist niet). In gebed heb ik veel rust gekregen hierover. Erg waardevol! Ook als ik nu nog niet zwanger had geweest!

Meiden (en heren ): veel sterkte en tot wellicht schrijfs,
Joar, een nieuweling

[Tuinfluiter]

Wat super geweldig Joar
Van harte gefeliciteerd met de zwangerschap.
Wat een wonder dat je toch zwanger mocht worden na de behandelingen.
Het was zeker wel zwaar al die hormonen rommel?
Ben daar zelf erg huiverig van, volgens mij maakt het je tijdens het gebruik daarvan een totaal ander mens, dus dan krijg je het denk ik in je huwelijk best zwaar en dat soort dingen.
Ik wens je een hele goede zwangerschap toe en dat jullie als de tijd daar is een lief klein mensje in jullie armen mogen sluiten!!

[bloempie]

Wauw Joar, wat geweldig zeg!
Van harte gefeliciteerd en geniet van je zwangerschap!
Die hormonen lijken mij inderdaad ook erg heftig, vooral als het dan ook nog eens niet gelijk ´lukt´.

[NdW]

Wat fijn, Joar!!! Gefeliciteerd! Ik hoop dat alles goed gaat...

[Marnix]

Wow, gefeliciteerd. God heeft gegeven waar jullie naar verlangden, Hij is goed!

[Joar]

Thanx voor de felicitaties! God is inderdaad Goed!

Met mij gaat het gelukkig goed. De bekende "kwaaltjes", maar niet het 'klagen' waard. Voel me ondanks de vermoeidheid heel energiek. Ben vooral dankbaar dat het goed gaat.

De eerste hormoonkuur heb ik geen bijwerkingen van gehad. De laatste twee kuren daarna waren pittig. Ik was wel mezelf, ben alleen heel erg down geweest, zo erg dat ik zelfs niet wilde verder gaan als de tweede kuur niet 'aansloeg'. Gelukkig hebben we deze keus niet hoeven maken .
Hormonen zijn sowieso raar , de zwangerschapshormonen waar ik nu mee te kampen heb (en mijn man ) zijn ook niet altijd even charmant. Heb een veel korter lontje dan normaal .

Als ik heel menselijk verder ga denken en we door de tijd uitkijken naar een tweede kindje (dit zeg ik met grote voorzichtigheid - weten nooit hoe het leven gaat lopen), dan zal ik waarschijnlijk weer aan een hormonenkuur moeten. Toch denk ik dat ik er dan weer voor zal gaan. Het is troep, maar God kan het ook zegenen!

[Anne 80]

Hallo allemaal,

Omdat ik na 2 jaar nog niet zwanger was en verschillende kuren en onderzoeken heb gehad, hebben wij besoten ons voor adoptie aan te melden. Dit omdat het zo lang duurt. Als ik toch zwanger mag worden moet je daar vanzelf mee stoppen. Inmiddels zijn we 1,5 jaar verder en blij dat we hier mee bezig zijn. Ik zou iedereen die twijfelt adviseren: meldt je aan, afzeggen kan altijd nog. De hele procedure duurt tegenwoordig 5 à 6 jaar. Als je al wat ouder bent ben je snel té oud omdat het zo lang duurt.
Iedereen sterkte toegewenst!

Groetjes, Anne

[LeChat]

Als ik toch zwanger mag worden moet je daar vanzelf mee stoppen.

Dat is toch niet vanzelfsprekend?

[Galateia]

Als ik toch zwanger mag worden moet je daar vanzelf mee stoppen.

Dat is toch niet vanzelfsprekend?

Nee, inderdaad. Je moet dan stoppen en wanneer je kindje 1 jaar oud is, mag je weer verder met de procedure. Dus eigenlijk wordt alles gewoon even stil gelegd.

[kamille1984]

Ik zie nu pas dat er in dit topic alweer heel veel gereageerd is. Poos ziek geweest en zonder internet gezeten, dus vandaar nu pas een reactie. Wat dapper, Tuinfluiter, dat jullie toch naar het ZH gaan!

Hier al een paar keer geen testen meer gedaan door ziekte en vakantie; ik wil er deze maand weer mee beginnen. Wie weet, kom ik erachter wanneer ik mijn eisprong heb, maar ja, met mijn onregelmatige cyclus kan ik er niet vanuit gaan dat ik precies zoveel dagen na mijn menstruatie ovuleer. Nogal irritant dus.

En ja, verder, ik leer ermee leven. Ik ben niet meer constant met zwanger zijn en baby's bezig. Althans, niet bewust. Het afgelopen jaar was (en is nog) wel moeilijk, heb van zoveel bekenden gehoord dat ze zwanger waren...

@Daphne
is de NFP cursus niet wat om te volgen? hierdoor leer je je cycly kennen? wij hebben meerdere vriendenstellen die het met goed 'resultaat' hebben gevolgd.
Veel sterkte en succes in iedergeval ermee!

[kamille1984]

Ik zie nu pas dat er in dit topic alweer heel veel gereageerd is. Poos ziek geweest en zonder internet gezeten, dus vandaar nu pas een reactie. Wat dapper, Tuinfluiter, dat jullie toch naar het ZH gaan!

Hier al een paar keer geen testen meer gedaan door ziekte en vakantie; ik wil er deze maand weer mee beginnen. Wie weet, kom ik erachter wanneer ik mijn eisprong heb, maar ja, met mijn onregelmatige cyclus kan ik er niet vanuit gaan dat ik precies zoveel dagen na mijn menstruatie ovuleer. Nogal irritant dus.

En ja, verder, ik leer ermee leven. Ik ben niet meer constant met zwanger zijn en baby's bezig. Althans, niet bewust. Het afgelopen jaar was (en is nog) wel moeilijk, heb van zoveel bekenden gehoord dat ze zwanger waren...

@Daphne
is de NFP cursus niet wat om te volgen? hierdoor leer je je cycly kennen? wij hebben meerdere vriendenstellen die het met goed 'resultaat' hebben gevolgd.
Veel sterkte en succes in iedergeval ermee!

[Anne 80]

Het afgelopen jaar was (en is nog) wel moeilijk, heb van zoveel bekenden gehoord dat ze zwanger waren...

Hoi Daphne,

Wat vervelend dat je het al zo snel moeilijk vond dat je niet zwanger wordt! Al na een half jaar begrijp ik? Ik ben er bewust al niet vanuit gegaan dat ik direct na ons huwelijk zwanger zou worden, dat scheelt wel. Ik vond het ook fijn eerst nog een poos samen te zijn. Een kindje was in die tijd zeer welkom hoor! Toch vind ik het wel goed om in ieder geval een jaar samen te zijn.

Groetjes, Anne

[Daphne]

Het afgelopen jaar was (en is nog) wel moeilijk, heb van zoveel bekenden gehoord dat ze zwanger waren...

Hoi Daphne,

Wat vervelend dat je het al zo snel moeilijk vond dat je niet zwanger wordt! Al na een half jaar begrijp ik? Ik ben er bewust al niet vanuit gegaan dat ik direct na ons huwelijk zwanger zou worden, dat scheelt wel. Ik vond het ook fijn eerst nog een poos samen te zijn. Een kindje was in die tijd zeer welkom hoor! Toch vind ik het wel goed om in ieder geval een jaar samen te zijn.

Groetjes, Anne

Wij zijn ook het huwelijk ingegaan met het idee, dat het goed mogelijk was dat ik niet gelijk zwanger zou worden. Ook vonden we het fijn als we eerst een jaar met zijn tweetjes zouden zijn. Na een half jaar begon het bij toen toch erg te kriebelen, omdat er toen ook meerdere bekenden zwanger waren of bevielen. Ik heb toen geprobeerd het van me af te zetten en dat lukte toen aardig.
Het is 'gewoon' heel wisselend bij mij: het ene moment heb ik er veel meer moeite mee dan het andere. Anderhalve week geleden heb ik er een neefje bij gekregen en een kennis van me is bevallen. Ik gunde het hen allebei van harte, kon ook gewoon met het kindje op schoot zitten. De gedachte 'dit zou ik ook graag willen' schiet dan wel even door mijn hoofd, maar ik reageer niet paniekerig in de zin van 'waarom ik niet?'.
Lastig uitleggen, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Ik zit wat dit betreft ook raar in elkaar geloof ik...

Wat betreft NFP: Daar zijn we samen nog niet echt aan toe... We hebben op dit moment nog geen zin om er zo intensief mee bezig te zijn. Ik zie het nut van NFP wel in, maar je moet er samen volledig achter staan en dat staan mijn man en ik op dit moment nog niet.
We zien wel wat de toekomst brengt.

[AikonGirl]

Je man rookt toch ook?
Dat vind ik onbegrijpelijk...
Je weet dat het slecht is voor de kwaliteit van je zaad.

Net als m'n zus en haar man.
Willen graag kinderen, maar mn zwager rookt.
Stop daar dan eerst eens mee. Je weet dat dat invloed heeft.

Maar goed, ik zal nu wel het hele verhaal van "het is nou eenmaal een verslaving" bladiebla, over me heenkrijgen.