Boekenlezer schreef:Er komen hier wel eens termen voorbij, waar ik een raar gevoel bij krijg. Maar misschien ligt dat aan de context waarin het ter sprake komt.
Zoals: de werking van de Heilige Geest. Dan moet ik hier spontaan denken aan een machine, die je al of niet in werking zet. (De werking van de computer: als je nou die en die knoppen bedient, dan doet hij dit en dat.)
Dat is het nou juist niet. De charismatische kant moet voor dat denken uitkijken, de gereformeerde kant echter net zo goed. Want wordt het idee dan niet af en toe: Een machine die je niet in werking zet, hij werkt toch wel? Ik werk dit in het volgende stukje iets uit:
Of: Op dit moment probeer ik mijn achterstand op dit punt wat in te halen, maar ook dat is een proces, heb ik gemerkt.
Alsof de Heilige Geest vooral afhankelijk is van wat jíj doet. Al moet ik toegeven dat dit een zin is, die je ook anders kan interpreteren. Maar het viel mij terecht of onterecht zo even te binnen.
De Geest is niet afhankelijk van wat je doet. Tegelijkertijd moeten we ook niet denken dat wat we hiermee doen allemaal overbodig is. Ik kan daar heel lang en breed over gaan uitwijden, maar ik denk dat Paulus hierin glashelder is. Hij zegt in 1 Kor 12 dat we allen gedoopt zijn in één Geest en allen van één Geest doordrenkt. (we worden gedoopt in de naam van de Vader, de Zoon en de Geest waarbij de specifieke werkingen van alledrie ook worden benadrukt ). Vervolgens somt hij allerlei gaven op: Wonderen verrichten, gave van genezing, bijstand verlenen, leiding geven, klanktaal, en zegt dat niet iedereen de gave van genezing heeft, niet iedereen de gave van klanktaal, niet iedereen de gave van leiding geven. En dan is er die aansporing:
31 Streeft dan naar de hoogste gaven.
En ik wijs u een weg, die nog veel verder omhoog voert.. Doen we dat? Of vinden we dat bij sommige gaven ook eng? Waarom doen we dat wel bij de gave van bijstand verlenen en de gave van leiding geven, maar niet bij die andere gaven die net zo goed in het lijstje staan?
De Geest is niet afhankelijk van ons maar we worden wel opgeroepen te streven naar die gaven. Als ik goed leiding kan geven maar er is totaal geen aandacht hiervoor in de gemeente, dan is het logisch dat die gave niet wordt ingezet. (verschil is dat je het leiding kunnen geven ook wel buiten de gemeente om kunt ontdekken). We moeten streven naar die gaven, dat wil niet zeggen dat we ze op een bepaalde manier moeten verkijgen, we moeten ze denk ik vooral ontdekken en dan inzetten. Hoe dat precies moet is een moeilijk verhaal, maar daarmee kunnen we deze oproep van Paulus niet links laten liggen.
Natuurlijk kun je het ook anders interpreteren. Als een HHK-dominee het heeft over de werking van de Heilige Geest, zal ik dat eerder vertalen als: het werken van de Heilige Geest. Dus meer als een soeverein Persoon, die zelf zijn beslissingen neemt. (Dat neemt toch niet weg dat ik die vertaalde verwoording mooier vind.)
Dat bedoel ik ook, het gaat om het werk van de Geest. De Geest wil in mensen wonen en door hen werken op allerlei manieren, zoals Paulus beschrijft. Het werken van de Geest is dan inderdaad al een betere verwoording.
Ik denk inderdaad dat dat aan de context ligt. Wordt er gediscussieerd over de Heilige Geest, dan gaan de gedachten immers onwillekeurig uit naar het charismatische en het evangelische.
En ja, charismatischen (pinkstergemeenten) hebben er een handje van om nogal hoog op te geven van wat een mens zoal kan bewerkstelligen.
Soms is dat zo, soms ook niet. Genoeg mensen daar die zich bewust zijn van dat de Geest het is die werkt, en niet wij, maar dat de Geest wel door mensen heen wil werken. We mogen wat dat betreft kritisch zijn maar kunnen denk ik wel wat leren over dat streven naar de hoogste gaven. We moeten niet denken: Als de Geest het geeft komt het toch wel tot uiting dus streven is overbodig. Maar de insteek mag nooit zijn: Wij moeten het doen. Maar: De Geest wil ook door ons heen werken.
Dat is inderdaad iets wat huivering bij ons kan opwekken: de controle uit handen geven, en je helemaal overgeven aan God. Door de zondeval hebben we daar een instinctieve afkeer van. Het is ook nogal een ommekeer in je leven!
Overigens moet ik zeggen dat je hier wel nadrukkelijk en volgens mij nogal eenzijdig de Geest noemt. Waarom niet gewoon God? God is toch Eén? Of hebben de moslims toch gelijk als ze zeggen dat de christenen drie goden leren?
God is één, in drie personen. Alledrie werken ze op een specifieke wijze, en dat werk vormt samen het geheel. In dit topic gaat het over hoe de Geest werkt en dat sommige mensen daar bang voor zijn, daar gaat mijn reactie dan ook over. Er wordt in de Bijbel vaker over de Geest in het bijzonder gesproken (bijv. Joh 14, Joh 16, 1 Kor 12) en dan staat er ook Trooster, Geest... en niet God. Dat de Geest God is en zijn werk Gods werk is klopt, maar de Bijbel splits Gods werk ook wel eens op in de Vader, de Zoon en de Geest. Daarom geloven we in één God, maar tegelijkertijd ook in drie goddelijke personen.
