Kwebbel schreef:Ik had voor 10.00 moeten bellen voor een telefonische aanmelding en ik dacht: laat ik m'n schoonouders bellen. Nu is het over 10.00 uur en moet ik tot morgen wachten....
Moest ik even om grinniken. Vluchtgedrag meisje...
Het is de tweede stap, die je bewust zelf moet nemen. En ik vrees dan ook voor jou dat mw het niet pikt als jij je schoonouders laat bellen. Bij de meeste hulpverleners is het de regel dat iemand
zelf belt. Dan weten ze ook enigszins dat iemand echt niet gestuurd is, maar het zelf wil en 'dus' gemotiveerd is.
Of je een blog bij moet gaan houden? Ik zou er over nadenken. Want alles is terug te vinden op het internet en misschien dat je dat helemaal niet wil en het een blokkade kan betekenen.
Ik hoop dat je gauw gaat bellen en dus doorzet. Iets wat niet verwerkt is, is als een ondergrondse veenbrand. Het smeult, zonder dat je het in de gaten hebt. En dan komt de dag - een die jou helemaal niet uitkomt - dat het als een laaiende brand naar buiten komt. Zo noem ik het vaak als een vorm van vergelijking. Want het is er wel en gaat er niet zomaar weg.
Er is al gezegd dat er soms meer loskomt dan je zelf in de gaten hebt.
Een therapeut vergeleek dat eens met het verbouwen van een huis. Je denkt dat er voor een dakkapel alleen een gat in het dak moet komen. Dan kom je tot de ontdekking dat het hout verrot is. Haal je weg om te vernieuwen en je merkt dat de elektrische bedrading gevaarlijk is. Het is altijd meer dan je denkt. Zo is het ook vaak in het leven van mensen. Achter het een komt het ander vandaan.
Ik hoop dat je maandag gelijk
zelf! belt...
. Wens je veel sterkte toe! Hoe moeilijk het soms ook zal wezen, het word als goed is alleen maar beterder!
.
?
