Elbert schreef:Het is de taak van de gemeente om te beoordelen of zijn spreken en handelen naar de Schrift is en kan die ambtsdrager desnoods tot de orde roepen. Maar zo niet, dan heeft die ambtsdrager (vrijwel altijd in overleg met andere ambtsdragers) wel de mogelijkheid om het gemeentelid tot de orde te roepen.
Voor mij persoonlijk kan dat dus niet.
Ik ben ambtsdrager. Ik heb dus "ja" gezegd op de vraag die ik hierboven heb verwoord en met name op deze woorden: "daarbij te zwijgen over wat u in vertrouwen wordt gezegd.
Als iemand mij iets in dat vertrouwen vertelt, dan voel ik mij gebonden aan mijn gelofte dat wat mij verteld is niet verder komt.
Oók als dat iets ernstigs is. Ik kan dan alleen de predikant aanspreken en hem vragen contact op te nemen met dat gemeentelid. Dat er iets gaande is wat mijn bevoegdheid te boven gaat. Ik zal dat aan het betreffende gemeentelid meedelen en daarbij ook zeggen dat hij/zij zelf het ter sprake moeten brengen bij de predikant.
Overigens: in negen van de tien gevallen is het een kwestie van daadwerkelijke hulp bieden. Doorverwijzen naar een hulpverleningsinstantie bv.
Het is dus naar mijn stellige overtuiging onmogelijk dat de hele of een deel van de kerkenraad ervan op de hoogte is. Dan verbreek ik mijn gelofte en die heb ik aan God gedaan ten overstaan van de hele gemeente.
Het kan en mag niet en nooit zo zijn dat een kerkenraad zo handelt dat een gemeentelid verbitterd raakt. De leden van een kerkenraad zijn nog altijd 'dienaars' - dus aangesteld om de gemeente te dienen en niet om over die gemeente te heersen.
