Kinderwens

[ChupaChups]

Als je zo een kinderwens hebt, zie je dan een lief schattig babytje in de wieg voor je, of zie je dan ook meteen voor je dat je moeder bent van (op een gegeven moment) oudere kinderen? Van 10, 13, 17 etc...
Dat je áltijd met z'n -ik noem maar wat - vijfen bent en niet meer met z'n tweetjes...

Ik vind baby's ook erg leuk en zwanger zijn lijkt me leuk (itt MissF ) maar oudere kinderen vind ik weer niet zoveel aan Het lijkt me echt heel vreemd. En ook een beetje jammer dat je dan nooit meer samen bent. Maar misschien moet dat groeien??
(zal wel heel raar zijn deze gevoelens)

[ChupaChups]

sorry, misschien hoort dit in het andere topic, maar dit schiet me zomaar te binnen en ben ik erg benieuwd naar...

[Evelien]

Wij hebben ook een kinderwens. Alleen zit er wel een maar aan (klinkt heel vreemd en gek), als het voor ons niet is weg gelegd. Oke dan is het goed. Maar wij gaan niet voor adoptie. Mijn vriend staat hier geheel niet achter en ik ook niet helemaal. Dit neemt niet weg dat ik het leuk vindt voor stellen die wel adopteren.

Ik heb echt schatten van neefjes en nichtjes.... het is zo leuk om lekker op ze te passen. En krijg zoveel aanvraag om op te passen. Heerlijk

[*|Scatie]

Als je zo een kinderwens hebt, zie je dan een lief schattig babytje in de wieg voor je, of zie je dan ook meteen voor je dat je moeder bent van (op een gegeven moment) oudere kinderen? Van 10, 13, 17 etc...
Dat je áltijd met z'n -ik noem maar wat - vijfen bent en niet meer met z'n tweetjes...

Ik vind baby's ook erg leuk en zwanger zijn lijkt me leuk (itt MissF ) maar oudere kinderen vind ik weer niet zoveel aan Het lijkt me echt heel vreemd. En ook een beetje jammer dat je dan nooit meer samen bent. Maar misschien moet dat groeien??
(zal wel heel raar zijn deze gevoelens)

Ik kan me dat wel voorstellen. Maar volgens mij groei je er ook in. En je kunt je kinderen ook wel wat zelfstandig opvoeden en ik zou in elk geval in onze situatie 1 avond voor ons samen willen hebben en in elk geval een weekendje per jaar met elkaar weg.
Mijn neefje is er nu, die is 10 en zijn zus is 13, hartstikke gezellig als ze er zijn maar 'k merk vooral bij die van 13 dat het leeftijdsverschil best wel klein is en dat het nu moeder zijn van een puberdochter nog niet aan mij besteed is. Alhoewel de peuterpuberteit lijkt er ook wel 'n beetje op...
Ach, je krijgt dan ook wel de tijd om er naar toe te groeien. Gelukkig zijn ze niet in 1 dag 18 jaar.

[kirsten]

Ik denk dat het dan inderdaad moet groeien. Zoals mijn moeder altijd zegt: elke leeftijd heeft zijn charmes.
Zelf vind ik oudere kinderen ook erg leuk, maar dan nog niet meteen zegmaar, maar geleidelijk aan. Het lijkt mij leuk om van die kleintjes te zien die steeds groter worden en geleidelijk aan steeds meer volwassen worden.

Ik snap wel wat je bedoeld hoor Evelien. Ik ken meer mensen die ook zoals jullie denken. Zelf zou ik graag naast mogelijke biologische kids ook nog een kind willen adopteren. Mijn vriend zit dat alleen niet zo zitten. Dus waarschijnlijk gaat daar niets van komen.

[*Annet*]

mijn kinderen zijn nu van 2 tot 11 jaar. In het begin leek het mij ook zo onwaarschijnlijk om oudere kinderen te hebben maar het gaat helemaal vanzelf. Eerlijk gezegd ben ik het geteut ook wel wat zat. Als je weggaat moet je aan luiers, drinken, kinderwagen heel de mik mak denken. Bij de ouderen zeggen we: pak zelf even wat je mee wilt nemen voor in de auto of als we daar en daar zijn. Hebben ze het niet mee, dan balen ze en weten ze het in het vervolg. Gewoon het zelfstandig maken en worden dat vinden wij ook mooi. Ik vind dat ik er niet 24/7 voor ze hoef te zijn als ze wat ouder zijn. Tuurlijk ben ik stand by. Ze weten waar de sleutel ligt als ik onverhoopt niet thuis ben als ze thuis komen. Ze kunnen me meteen bellen en anders hun vader.

[MissF]

TOen wij 'aan kinderen begonnen' was dat ook helemaal niet om die schattige baby's in wiegjes. Ik heb totaal niets met baby's. Ik vind kindjes van 2-3-4 wel leuk, en ouder sowieso. Ik heb het meest met pubers, maar daar heb ik mijn werk ook wel voor
Maar nu ik echt zwanger ben, kan ik amper wachten tot we ons eigen baby'tje vast kunnen houden. Terwijl ik niet eens een baby vast hoef te houden als ik ergens op kraamvisite kom. Het doet me weinig. Maar zoiets groeit volgens mij altijd.
Toen ik net zwanger was, moest ik ook nog niet aan het kindje denken, dat het er al zou zijn. En nu, 6 maanden later, verlang ik er steeds meer naar.

En het is ook niet erg, denk ik, om voorkeur te hebben voor een bepaalde leeftijd. Ik denk dat mijn vader meer een 'pubervader' is, en dat is heel logisch.Daar kan hij diepgaande gesprekken mee voeren. Maar ook toen we klein waren was hij dol op ons, maar wel anders.
Mijn moeder is helemaal makkelijk, die vond alles fantastisch

Adoptie hebben wij ook overwogen voor we trouwden. Maar staan we ook niet geheel achter. Al weet ik helemaal niet hoe het zou zijn als we ‚cht geen kinderen kunnen krijgen, of dat we misschien anders denken nu we w‚l kindjes kunnen krijgen. We gaan eerst maar eens verdiepen in pleegzorg

[Kraai]

Ik zit zomaar weer eens hier wat te lezen. Wij hebben ook een kinderwens alleen is die na 3 en half jaar nog steeds niet uitgekomen. Zo hadden wij vorige week zondag een doop dienst van de kleine van mijn zus ik had het toen zo moeilijk herken iemand dat ook? Kijk wij weten wel hoe het komt dat deze wens nog niet in vervulling is gegaan maar dan kan het nog ontzettend pijn doen. Vind het soms ook moeilijk om op kraamvisite te gaan.

[NdW]

[quote="Kraai"]Ik zit zomaar weer eens hier wat te lezen. Wij hebben ook een kinderwens alleen is die na 3 en half jaar nog steeds niet uitgekomen. Zo hadden wij vorige week zondag een doop dienst van de kleine van mijn zus ik had het toen zo moeilijk herken iemand dat ook? Kijk wij weten wel hoe het komt dat deze wens nog niet in vervulling is gegaan maar dan kan het nog ontzettend pijn doen. Vind het soms ook moeilijk om op kraamvisite te gaan.[/quote

Herkenbaar, sterkte met alle kraambezoeken, doopdiensten e.d. Het is soms echt moeilijk, zeker als mensen in je omgeving zwanger raken.

[Tuinfluiter]

Op dit moment zijn er weer heel wat zwangere in onze omgeving, in de nabije familie en verschillende vrienden en bekenden.
Als ze dan vertellen dat ze in blijde verwachting zijn dan ben ik heel blij voor ze en zeker als ik ook een hechte band heb met ze, dan vind ik het super leuk voor ze.
Maar als het dan een beetje begint te zakken komen de twijfels van hoelang ik dit nog vol houd zodat ik wel kan blijven wie ik nu ben (psygisch)?
Is het misschien toch verstandiger om naar het ZH te gaan voor een onderzoek?
Daar zien we echt tegenop maar we weten dan wel waar we aan toe zijn.
Het is toch elke keer weer even een groot verdriet wat dan naar boven komt.
Wij zijn nu 3 jaar getrouwd echt nog niet lang en we zijn heel gelukkig zoals het nu is maar het is meer het idee van zal het voor ons ook een keer komen? hebben wij nog veel kans?
Het hoeft niet per direkt als we naar maar hoop erop kunnen houden en met vol goede moed er tegen aan gaan.
Heeft misschien hier nog iemand tips over het bezoeken van een ZH of andere zaken?

[tante-tortel]

Op dit moment zijn er weer heel wat zwangere in onze omgeving, in de nabije familie en verschillende vrienden en bekenden.
Als ze dan vertellen dat ze in blijde verwachting zijn dan ben ik heel blij voor ze en zeker als ik ook een hechte band heb met ze, dan vind ik het super leuk voor ze.
Maar als het dan een beetje begint te zakken komen de twijfels van hoelang ik dit nog vol houd zodat ik wel kan blijven wie ik nu ben (psygisch)?
Is het misschien toch verstandiger om naar het ZH te gaan voor een onderzoek?
Daar zien we echt tegenop maar we weten dan wel waar we aan toe zijn.
Het is toch elke keer weer even een groot verdriet wat dan naar boven komt.
Wij zijn nu 3 jaar getrouwd echt nog niet lang en we zijn heel gelukkig zoals het nu is maar het is meer het idee van zal het voor ons ook een keer komen? hebben wij nog veel kans?
Het hoeft niet per direkt als we naar maar hoop erop kunnen houden en met vol goede moed er tegen aan gaan.
Heeft misschien hier nog iemand tips over het bezoeken van een ZH of andere zaken?

Ik zou altijd naar ZH gaan. Soms is het iets heel simpels.
Onze dochter werd ook niet zwanger en toen hebben ze een echo gemaakt met contrastvloeistof. De Gyn. zei dat je daar ook extra vruchtbaar door kon worden en dat mensen dan vaak al zwanger raken.
En dat was bij haar ook allebei de keren zo.
Dus wie weet.
Het is altijd beter te weten dan in onzekerheid te leven.
En als je iets niet wilt dan kun je dat gewoon zeggen en doen ze het ook niet.

[Galateia]

@Tuinfluiter: goed dat je nu toch overweegt eens langs het ziekenhuis te gaan. 3 jaar lang uitzien naar een zwangerschap is toch wel erg lang en zoals je al schreef, kan het veel invloed hebben op wie je bent en hoe je je voelt. En als het iets simpels is... dan voel je nu misschien onnodig zoveel verdriet. Sterkte ermee... enne: niet terugkrabbelen, he

[Heidebloem]

Idd helpt het 'doorspuiten' van de eileiders soms om de kans op zwangerschap te vergroten. Bij mijn vriendin is het ook gedaan, bij haar was de eileider verkleefd na een miskraam. Eigenlijk is het 2 in 1: een onderzoek om te kijken of alles goed is en tegelijkertijd ook therapeutisch omdat de eileiders open kunnen 'springen'.

[*|Scatie]

Ja dat hoorde ik ook van een stagiare die ik mee had laatst. Bij hen lukte het eerst ook niet en uiteindelijk hebben ze toch nog een aantal kinderen gekregen.
Het lijkt mij persoonlijk dat het je een stukje duidelijkheid geeft, dat je weet waar je aan toe bent. Of je reeële kansen maakt op een eigen kindje.
Maar kan me goed voorstellen dat het ook erg moeilijk is om die stap te zetten.

Hier wordt de wens ook wel steeds groter. M'n man begint nu ook dat hij graag een dochtertje wilt (een zoontje volgens mij net zo graag) dus wie weet...

[Tijn]

Het lijkt mij ook heel moeilijk als je een kinderwens hebt en die komt niet uit. Waar ik aan moest denken is dat wij mensen dan vaak eerst naar het ziekenhuis gaan en pas daarna ervoor gaan bidden. Draai het eens om en ga ermee naar God. Want als ik naar de bijbel kijk naar de 'onvruchtbare' vrouwen (Sarah, Rachel, Hanna, Elisabeth, etc.), dan werden die allemaal nog zwanger, dus vraag het God en ik geloof dat Hij je kinderwens in vervulling laat gaan! En ik wil jullie hier niet de les lezen, maar juist steunen.