Antidepressiva

[petra85]

annette: ik herken het helemaal
probeer toch hulp te zoeken !! ga naar je huisarts zij kunnen je mischien helpen.
ik ben ook gegaan loop nu bij psych. om alles weer duidelijk te krijgen
sterkte

[*Annette*]

Verwijderd

[elvira (gast)]

@Annette:
Super, dat je het je ouders verteld hebt! Het is een eerste begin en nu ze het weten, kunnen ze je wellicht een beetje beter ondersteunen.... Voor ouders is vaak niets zo moeilijk dan hulpeloos zien, hoe ongelukkig hun kind is... zeker als deze hen niet verteld wat er aan de hand is... ze vonden het vast heel fijn dat je ze in vertrouwen genomen hebt.

mbt huisarts:
Ik weet dat het moeilijk is, maar toch denk ik dat je er goed aan zou doen, je negatieve gevoelens bij de huisarts aan te kaarten. Als je het moeilijk vindt/je schaamt oid, kun je ook een brief/tekst van te voren voorbereiden. Daar heb je veel steun aan, als je dan voor je huisarts staat. Bovendien, zie het zo: je hebt niets te verliezen als je naar je huisarts gaat! (en daarbij alleen maar bij te winnen...)

veel sterkte,
elvira

[NdW]

@Annette: Ik heb van hetzelfde last als jij... met nog wat angst erbij. Het duurt (heel) lang voordat een minderwaardigheidscomplex/neg.zelfbeeld veranderd. Mijn man is al 6 jaar bezig met mij ... en stukje bij beetje wordt ik wat positiever. Ook de positieve opmerkingen op mijn werk helpen daarbij. Maar het is ook belangrijk goed voor jezelf te zorgen. Meestal vindt je dat jezelf niet de moeite waard... maar ik was pas bij de kapper geweest en een beetje een nieuwe look gedaan. Ik voelde me veel zekerder en happy. Ook zulke dingen kunnen er aan meedragen.
Ik heb zelf positieve ervargingen met Eleos, maar het is erg afhankelijk van de persoon die je hebt. Het heeft mij echt geholpen.
Sterkte met alles!

[Evelien]

Probeer het eens via/bij de Vluchtheuvel. Zij weten ook wel fijne adressen. Misschien dat ze jouw in de richting kunnen sturen en dan vervolgens met adressen komen. Dat kan ook.

http://www.stichtingdevluchtheuvel.nl/

[Smurffie]

Ik gebruik paroxitine. Geen enkele bijwerking en het werkt super.
Alleen het afbouwen lukt niet, ik val steeds terug
Iemand ervaring met afbouwen?

Jep, m'n vriend. Nooit afbouwen vlak voor de winter (donkere dagen waar zelfs mentaal stabiele mensen soms last krijgen van depressieve gevoelens) Hij deed het wel en stortte in februarie weer in. Nu alweer een paar maanden bezig en het werkt prima. De eerste 2 weken was hij misselijk, hoofdpijn (ook als je hem een dag vergeet) en inderdaad heel moe. Voorlopig voelt hij zich er goed bij, dus van afbouwen is geen sprake.Het gevaarlijke van antidepressiva is dat je emoties inderdaad afvlakken. Daardoor heb je soms niet in de gaten dat je over je grens heen gaat en kun je de dag erna heel lusteloos zijn etc.
Oftewel: Antidepressiva lost je problemen niet op, maar verzacht je emoties, waardoor je dingen beter kunt verdragen en relativeren.
Rust lost veel op. Niet alles willen (4 verjaardagen in een week bijvoorbeeld)
Dit is mijn ervaring ermee, maar ik kan je niet garanderen dat het voor iedereen geldt natuurlijk

[Prince Caspian]

-Vaarwel-

[Kraai]

Ik zit deze topic eens te lezen. En ik moet zeggen het spreekt mij wel aan want zelf slik ik ook antiderpessiva citalopram en remeron. En ik moet zegen dat het heel goed werkt. Alleen vlakt het wel heel erg je gevoelens af. Maar in combi met mijn therapie moet ik ze wel slikken anders zou ik me therapie niet aan kunnen en dan ben ik heel blij dat deze middelen bestaan. Die remeron heb ik ook voor het slapen en nog een in slaper sinds een paar weken.

[liza]

Ik ben op zoek naar wat informatie over de AD die ik slik en kwam dit topic tegen.

Ik heb een aantal jaren paroxetine geslikt en maar 20 mg.
De eerste tien dagen was ik er behoorlijk ziek van maar ik heb toch doorgezet en na een aantal weken begon ik duidelijk resultaat te merken.
Het probleem bij mij was dat ik toch stress bleef houden en ik nekklachten bleef houden en regelmatig migraine had.

Nu ben ik overgestapt op de amitryptiline en dat is best heftig.
Je hebt ontwenning van de ene en bijwerkingen van de andere.
Ik ben nu anderhalve week bezig en zit op 30 mg en zelf wil ik eigenlijk niet hoger dan 50 gaan en kijken hoe ik me daarbij voel na langere tijd.

Psyche is, voor mensen die op dat gebied heel sterk zijn, moeilijk te begrijpen of uit te leggen.
Zelf ben ik ook jaren sterk geweest tot een paar jaar geleden. Ik stortte lichamelijk en psychisch in en dan weet je echt niet wat je meemaakt.
Nu ik er zelf mee geconfronteerd ben weet ik dat mensen echt een probleem kunnen hebben als ze in een depressie zitten.

Prince Caspian zelf ben ik ook gehandicapt en mijn ervaring is dat je je dan soms toch heel rot kunt voelen en als een medicijn je er weer doorheen helpt, dan zou ik even doorzetten en de bijwerking een paar weken aanzien. Ik spreek uit ervaring... ik heb ze helemaal afgebouwd, maar zakte weer weg en voelde me zo ongelukkig....

Ik ben net als kraai ook heel blij dat deze middelen bestaan!

[Kraai]

Liza
Ik herken het zo dat je jaren groter doet dan dat je eingenlijk ben en dan ineens instort. En nu zit ik al bijna 2 jaar in de ziekte wet en slik bijna 2 jaar medicatie. En soms doe ik me nog goed voor terwijl ik het innerlijk niet ben. Maar de mensen die mij goed kenne die zien dat gelijk aan me. En daar ben ik wel blij om.

[liza]

Liza
Ik herken het zo dat je jaren groter doet dan dat je eingenlijk ben en dan ineens instort. En nu zit ik al bijna 2 jaar in de ziekte wet en slik bijna 2 jaar medicatie. En soms doe ik me nog goed voor terwijl ik het innerlijk niet ben. Maar de mensen die mij goed kenne die zien dat gelijk aan me. En daar ben ik wel blij om.

Ja het is zo moeilijk soms om je grenzen aan te geven, maar ook om je zwakheden te laten zien. Je hoeft niet altijd sterk te zijn en mag best je ware ik laten zien. Het is denk ook menselijk om je zwakheden niet te tonen. Dat mensen die je goed kennen niet voor de gek kunt houden vind ik soms erg lastig maar aan de andere kant ook wel fijn.
Dat je je verbergt voor anderen komt misschien ook omdat je je vaak niet begrepen voelde of voelt.

Sterkte kraai Je mag me ook mailen als je wilt praten.

[Koeitje]

Pas trouwde er weer iemand bij ons. Ik kijken natuurlijk. Maar steeds meer voelde ik me onzeker. En weer ging ik vergelijken: zij is wel erg mooi. Ik was niet zó mooi. Waarom mag dit bij haar wel en bij ons niet?
Dat heb ik vaak als ik in een 'dipje' zit. Ga ik vergelijken, heeeel stom, slaat nergens op.

Heel erg, en ik wilde het niet. Maar ergens zijn die gedachten ook zo vertrouwd dat ik soms niet weet of ik het meen als ik bid of ze weg mogen gaan. Je went zeg maar aan dat (minderwaardigheids)gevoel. En dat je je aan de mening van mensen optrekt. Complimenten stuwen me boven de bergen uit, maar kritiek breekt me soms gewoon.

Erg mooi was toen wel dat de preek juist over mijn gevoelens ging. Dat we als broeders en zusters gelukkig moeten zijn, met en voor elkaar. Een schot in de roos! Het voorkwam dat ik weer wegkwijnde (zo noem ik het maar even). Best bijzonder...

[Ri@nne]

Wat koeitje zegt over minderwaardigheid is wel herkenbaar. Soms heb je het al zo lang, dan hoort het gewoon bij je ofzo. Dan voel je je zonder die minderwaardigheid ook niet compleet. Bij mij is een gedeelte van mijn therapie erop gericht mn minderwaardigheid te verminderen, maar dat kost zo ontzettend veel energie, omdat ik een stukje van mezelf moet loslaten ofzo voor mn gevoel.

En koeitje, mooi zo'n ervaring. Iets om te onthouden.

[Yrrfur]

Ik heb gister mijn eerste halve dosis genomen. Ik weet niet welke, het is een lichte vorm. Eerst wilde ik niet maar mijn psychiater heeft me overgehaald. Ik hoop dat ze snel effect gaan hebben.

[Prince Caspian]

-Vaarwel-