Angst voor de heilige Geest

[Pauline]

Ik geloof dat God een gentlemen is, dat je dus niet bang hoeft te zijn...

Ik ben niet bang voor God, maar zou nooit zo over God spreken.
Heb wel vrees in de zin van ontzag voor HEM.

wie zegt dat ik dat niet heb?
vrees is anders als angst.

Peter L schreef:
Pauline schreef:
Ik geloof dat God een gentlemen is, dat je dus niet bang hoeft te zijn...hij zal nooit zomaar over een grens van je gaan.
God is liefde...dat is zacht he...


Dat God een 'gentleman' zou zijn, heb ik al zo vaak gehoord, dat het wel lijkt of het een bijbelse waarheid is. Meestal wordt er mee bedoelt, dat God je nooit iets zal laten ervaren, wat jij niet wilt. Dat weet ik zo net nog niet. Hij is soeverein en Hij hoeft ons geen toestemming te vragen om in te grijpen in ons leven.



Mee eens, God kan ondoorgrondelijke wegen met ons leven gaan.

En toch is Hij liefdevol en teder en dus een gentlemen.
Hij gaat nooit ruw over mn grenzen heen.

Hij laat me wel zien als ik iets niet goed doe, of waar dingen in mn opvattingen verkeerd zitten, over Hem. maar dat is niet hetzelfde als ruw over mn grenzen gaan nietwaar?

[Peter L]

Hij laat me wel zien als ik iets niet goed doe, of waar dingen in mn opvattingen verkeerd zitten, over Hem. maar dat is niet hetzelfde als ruw over mn grenzen gaan nietwaar?

Ik heb daar niet echt een antwoord op, omdat ik er vanuit de bijbel niet veel mee kan. 'Over de grenzen gaan' is typisch een begrip van deze tijd, waar je in de bijbel niet ver mee komt. In de cultuur van toen ging men voortdurend over grenzen van anderen. Denk aan slavernij, denk aan ondemocratisch bewind, denk aan een absolute bazen machthebbers. De maatschappij was vroeger veel harder en veel mensen konden het zich niet permitteren om grenzen te hebben. Daarom leefde dat niet zo. In de bijbel vindt je dan ook veel meer over hoe je in allerlei situaties - ook onrechtvaardige - moet reageren.

Puur maatschappelijk gezien vind ik het een enorme vooruitgang, dat mensen tegenwoordig zelf hun grenzen t.o.v. elkaar kunnen stellen, maar het is een cultuur- en tijdgebonden fenomeen.

Ik heb wel wat moeite met het idee van grenzen stellen t.o.v. God. Als Jezus Koning is in mijn leven, stel ik Hem dan grenzen? Dan ben ik toch zelf Koning en is Hij onderkoning? Christen zijn betekent toch overgave aan Hem? Natuurlijk is het zo, dat God ons een keus voorlegt en geduld met ons heeft, maar ik denk echt wel dat Hij soms gewoon doet wat Hij nodig vindt. Denk maar aan Jona. Hij had niet om een storm gevraagd en ook niet om een vis. Maar God had besloten hem op die manier toch naar Ninevé te laten gaan. Paulus wilde naar Damascus om de christenen te vervolgen, maar God stopte hem. Het was een ingreep van God, die Paulus op dat moment niet wilde, maar louter een initiatief van God.

[Chris7]

Pauline,

Vrees is volgens Van Dale o.a. angst, schrik, maar ook ontzag en eerbied en ik denk dat jij (en ikzelf ook) dit bedoeld.

Wij moeten eerbied en ontzag hebben voor de Drie-Enige God, maar geen angst of schrik.

[Layna]

Peter L; je hebt zeker een punt, wat grenzen betreft (je voorbeelden van Jona en Paulus).

Ik zie dat voorbeeld van 'gentleman' meer op deze manier: Als God mij bijvoorbeeld een gave of talent geeft, maar ik sta er niet open voor -om wat voor reden dan ook- dan zal Hij mij niet dwingen.

[Peter L]

Peter L; je hebt zeker een punt, wat grenzen betreft (je voorbeelden van Jona en Paulus).

Ik zie dat voorbeeld van 'gentleman' meer op deze manier: Als God mij bijvoorbeeld een gave of talent geeft, maar ik sta er niet open voor -om wat voor reden dan ook- dan zal Hij mij niet dwingen.

Ik wil ook zeker niet, dat het overkomt alsof ik God zie als iemand die mensen voortdurend dwingt en forceert. In tegendeel, Hij roept en wacht tot wij reageren en gehoorzamen. Als wij dat niet doen, kunnen we onze roeping verliezen (b.v. koning Saul). Het is niet zo, dat Hij dan dwingt.

Maar waar ik moeite mee heb, is dat er op een gegeven moment een uitdrukking door een prediker wordt gebruikt, zoals 'God is een gentleman', die dan zo vaak geciteerd wordt, dat het net lijkt alsof het een door God gegeven waarheid is. We moeten niet vergeten, dat het een door mensen bedachte, buitenbijbelse uitspraak is en dat God zich niet aan hoeft te houden! We moeten oppassen niet al te gemakkelijk populaire uitspraken na te praten, want iets vaak zeggen maakt het nog niet tot waarheid. En er is heel wat napraterij onder christenen.

[Riska]

Ik heb wel wat moeite met het idee van grenzen stellen t.o.v. God. Als Jezus Koning is in mijn leven, stel ik Hem dan grenzen? Dan ben ik toch zelf Koning en is Hij onderkoning? Christen zijn betekent toch overgave aan Hem? Natuurlijk is het zo, dat God ons een keus voorlegt en geduld met ons heeft, maar ik denk echt wel dat Hij soms gewoon doet wat Hij nodig vindt. Denk maar aan Jona. Hij had niet om een storm gevraagd en ook niet om een vis. Maar God had besloten hem op die manier toch naar Ninevé te laten gaan. Paulus wilde naar Damascus om de christenen te vervolgen, maar God stopte hem. Het was een ingreep van God, die Paulus op dat moment niet wilde, maar louter een initiatief van God.

Ik denk dat hier eigenlijk twee dingen spelen. Grenzen stellen t.o.v. God, zoals jij het noemt, betekent dat wij af en toe niet willen wat Hij wil. Dat is het verhaal van Jona.
Maar naar mijn idee betekent overgave aan Hem niet dat Hij ons dingen oplegt die we niet kunnen. Jona kon het wel, maar wilde niet.
Als hij het niet had gekund, dan had God Hem daarover ook geen opdracht gegeven. Ja, soms kunnen wij meer dan wij denken, maar Hij gaat niet over mijn grenzen heen.

[Layna]

Ja daar sluit ik me helemaal bij aan, Riska.

En Peter, ik begrijp je standpunt, het is waar dat er veel napraterij is zonder dat we soms weten waar het vandaan komt.

We zijn wel wat afgedwaald van het onderwerp dus misschien moeten we maar weer ontopic gaan.

[Heidebloem]

@ Pauline: ik doel niet zozeer op angst, vrees of wat dan ook, maar meer op de benaming 'gentlemen'. Zelf vind ik het niet gepast God zo te noemen. In die zin heb ik daar 'vrees' voor.

[Peter L]

Maar naar mijn idee betekent overgave aan Hem niet dat Hij ons dingen oplegt die we niet kunnen. Jona kon het wel, maar wilde niet.
Als hij het niet had gekund, dan had God Hem daarover ook geen opdracht gegeven. Ja, soms kunnen wij meer dan wij denken, maar Hij gaat niet over mijn grenzen heen.

Voor de duidelijkheid: ik heb toch niet beweerd, dat God dingen oplegt, die we niet kunnen?

Overigens vraagt God in de bijbel wel vaak dingen aan mensen, die ze niet kunnen! Voordat Hij de vijduizend eten geeft, zegt Hij tegen zijn discipelen: "Geeft gij hen te eten". Mozes krijgt de opdracht het water te splitsen. Menig zendeling heeft dingen 'gedaan', die hij niet kon, ofwel, waar een wonder voor nodig was. De vraag is, of we geloof hebben en God voldoende vertrouwen, dat hij ons zal laten slagen.

We hebben allemaal als christenen de zendingsopdracht uit Matt. 28 "Maakt alle volken tot mijn discipelen". Wij kunnen dat niet. Zijn discipelen konden dat ook niet en daarom moesten ze wachten tot de Heilige Geest kwam (Hand. 1). Hij zou ze de kracht geven om getuigen te zijn (Hand. 1:8).

Daarmee zijn we terug bij het onderwerp van deze topic: De Heilige Geest. Ik geloof dat we altijd de kracht van de Heilige Geest nodig hebben om Gods opdrachten uit te voeren. Als we naar onszelf kijken, dan zien we onvermogen; als we naar Hem krijgen, dan zien we kracht. Het mooie is dan juist, dat Gods opdrachten aan ons niet beperkt zijn tot de grenzen van ons kunnen.

Maar goed, dit is toch een beetje off-topic, want de 'gentleman kwestie' ging erom, of God je b.v. zou laten 'vallen in de Geest', als je dat niet wilt. Ik denk - maar ik kan dat niet bewijzen - van niet, maar Hij is soeverein, dus kan ik het ook niet uitsluiten.

[gerritse]

Lieve allemaal,

Wat lees ik toch allemaal voor moeilijke dingen:
- omvallen, trillen
- hard lachen
- dierengeluiden.

Ik ben als 37- jarige in 1960 gedoopt met de Heilige geest, doordat men mij de handen oplegde, naar analogie van Handelingen 19. En ik heb in de 48 jaar nadien nooit toestanden als bovenvermeld meegemaakt.

Ik ben gelijk ' in tongen gaan spreken'....' klanktaal' wordt dit tegenwoordig genoemd en dat vind ik wel een mooi woord.

Altijd heb ik ' klanktaal' als iets beschouwd, wat behoort bij de normale uitrusting van een wedergeborene, met de Heilige geest gedoopte.
Ik zou klanktaal wel aan iedereen willen toewensen, want 1 Cor 14 v 4 zegt, dat je er jezelf mee sticht, opbouwt. En wie heeft er geen opbouw nodig in deze tijd, waarin zoveel wordt afgebroken.

En hoe is mijn toestand nu, 48 jaar later.
Laat ik het maar heel eerlijk zeggen: ik ben niet zo ver, als ik wel zou willen.
Maar mijn bijbelkennis is wél verdiept. Want naast tongen en ' vertolking' is er nog zoveel meer: profetie, kennis, wijsheid, onderscheiden van geesten. Lees zelf maar verder in 1 Corinthe 12. En ik heb op een , juist vandaag ' op zwart gegaan ', forum 3000 vragen kunnen beantwoorden, met steeds deze uiterste grondregel:
Jezus Christus , God en mens, Verlosser.
En ik ben nog actief in Amerika, Duitsland en Vlaanderen, in Amerika zelfs met een eigen forum: 'Ask Ger'
En met de Geestesvrucht uit Galaten 5 v 22 heb ik ook wel vorderingen gemaakt, op het gebied van:
- liefde, blijdschap, vrede
- vriendelijkheid, goedheid, trouw,
- mildheid, geduld en zelfbeheersing.

In 1959, het jaar, waarin ik met mijn ' verkenningen' begon.....
je ziet: ik ben nog stéeds ' verkenner'
.......voelde ik mij soms als een rups: ik tilde mijn kopje zo nu en dan wel eens op, maar ik bleef in beginsel toch aan die boomtak gekluisterd.
Ik ging me dus verpoppen. En in 1960 begon een vlinder aan zijn verkennen van de wereld ' buiten de boomtak'.

God heeft zovele heerlijkheden voor ons gereed staan. En hij heeft een groot doel met ons: gelijk worden aan zijn Zoon. (Romeinen 8 v 29).
Al die heerlijke ontplooiingen zijn daarvoor heel erg nodig.
De helden uit Openbaring 11 zijn daar al in geslaagd:
( dat zijn dus niet Mozes en Elia, Jozua de hogepriester en Zerubbabel, de landvoogd). Maar dat is de voorhoede van de gemeente.
- gedood als Jezus, 7
- 3½ dag ' in het graf', net als Jezus, 9
- opgewekt, net als Jezus, 11
- opgevaren ten hemel, net als Jezus, 12.

Voor die grote eindstrijd worden strijders gereedgemaakt, die later, (Jesaja 32 v 1) vorsten zullen zijn.

Meld je aan voor het leger van Jezus, dat strijden kan in de onzichtare wereld en satan op zijn eigen terrein kan tegemoet treden.

Daag
Ger

[Tijn]

Ger,

Bedankt voor je mooie getuigenis, die voor mij een bemoediging is!

Maar hoe kijk jij dan tegen die zaken aan:
- omvallen, trillen
- hard lachen
- dierengeluiden.

En hoe kijk je aan tegen bijvoorbeeld de Toronto Blessing en de recente opwekking in Florida, waar dit soort zaken de boventoon lijkt te voeren.

[Peter L]

Maar hoe kijk jij dan tegen die zaken aan:
- omvallen, trillen
- hard lachen
- dierengeluiden.

En hoe kijk je aan tegen bijvoorbeeld de Toronto Blessing en de recente opwekking in Florida, waar dit soort zaken de boventoon lijkt te voeren.

Tja, je stelt de vraag aan Ger, maar ik heb daar wel een idee over: ontsporing. Natuurlijk is het in principe mogelijk, dat mensen op een "aparte" manier reageren, als God hen op een bijzondere manier aanraakt. Daarvan zijn wel bijbelse voorbeelden - zij het niet van trillen, dierengeluiden, braakbewegingen, etc. Maar in deze beweging wordt er een soort routine van gemaakt. Men zoekt de ervaring en ik denk dat je dan snel in misleiding terecht komt, kortom, ze willen te graag. Het meeste komt m.i. voort uit suggestie, zich laten meeslepen door de sfeer. Er zijn ook mensen, die het geheel aan het occulte toeschrijven, maar daar zie ik geen aanleiding voor.

[Riska]

De gaven van de Geest dienen ergens voor/toe.
Het lijkt mij niet dat trillen, omvallen, dierengeluiden, hard lachen enige zin hebben. Heeft volgens mij weinig of niets te maken met God de lof te brengen!

[gerritse]

Ger,

Bedankt voor je mooie getuigenis, die voor mij een bemoediging is!

Maar hoe kijk jij dan tegen die zaken aan:
- omvallen, trillen
- hard lachen
- dierengeluiden.

En hoe kijk je aan tegen bijvoorbeeld de Toronto Blessing en de recente opwekking in Florida, waar dit soort zaken de boventoon lijkt te voeren.

Dag Tijn,

Al die dingen, die je daar noemt, keur ik af. Maar ik ging er in mijn eerste brief niet op in, omdat ik meende, dat het genoeg was , wanneer ik zei, dat ik 'het nooit had meegemaakt'.

Maar een verheffende geestelijke ervaring met God de Heilige Geest, verdraagt zich niet met vernederende handelingen en gedragingen in het natuurlijke vlak.

En wat Toronto en Lakeland betreft: dat zijn eendagsvliegen, die ik in mijn leven al vele heb meegemaakt. Zo gaat het veelal met allerlei uit- voornamelijk- de V.S. overgewaaide denkbeelden. Zij zijn zelden gebouwd op bijbelkennis-met-het hart en waaien al weer gauw over.

Maar elke dag worden er weer mensen tijdelijk of langdurig-tijdelijk door in de war gebracht.

Een goede, sterke gemeente.....daar kan je zoveel leren, zonder al die vermoeiende reizen naar Toronto, Lakeland of Nigeria.

Daag
Ger

[Harold.]

Ik weet nog steeds niet wat ik me moet voorstellen met het:
"spreken in tongen".

Ik kan mij daar niet echt een voorstelling van maken.

Iemand die me dat kan gaan uitleggen?

Ik ben maar es wezen zoeken op internet, maar dan kom je oa op deze video uit: