Angst voor de heilige Geest

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

Gebruikersavatar
Tijn
Luitenant
Luitenant
Berichten: 566
Lid geworden op: 26 jun 2004 10:51
Locatie: Zwijndrecht
Contacteer:

Angst voor de heilige Geest

Berichtdoor Tijn » 08 sep 2008 10:02

De angst voor het onbekende is iets wat niemand vreemd is volgens mij. De werking van de heilige Geest is voor veel mensen iets onbekends en daarom merk ik onder christenen (onder gereformeerden, hervormden, vrijgemaakten, maar ook onder evangelischen) ook vaak een angst voor de heilige Geest. Een reden hiervoor lijkt mij de uitspattingen van bijvoorbeeld de Toronto Blessing, waar mensen spontaan omvallen, in tongen gaan spreken, gaan trillen, hard beginnen te lachen, etc.

Zijn er mensen die zich in deze ‘angst’ herkennen of juist de heilige Geest met liefde omarmen en Hem de leiding van je leven in handen durft te geven?
Laat je leiden door Hem!

Gebruikersavatar
Gerdien B.
Generaal
Generaal
Berichten: 9098
Lid geworden op: 12 jul 2004 10:11
Locatie: Woerden
Contacteer:

Berichtdoor Gerdien B. » 08 sep 2008 13:05

Ik herken absoluut niet om angstig te zijn voor de Heilige Geest, want dan ben je in feite bang voor God (denkent aan de drie-eenheid).
Een leuk kaartje sturen en krijgen doet altijd goed!

dwaler
Verkenner
Verkenner
Berichten: 41
Lid geworden op: 26 jul 2008 20:50
Locatie: Friesland

Berichtdoor dwaler » 08 sep 2008 13:31

Ik kan me er wel iets bij voorstellen, al heb ik zelf niet de angst.

Ik denk dat je daar dan ook geschikt voor moet zijn en dat God je die gave niet zal geven als jij daar angst voor hebt.

liefs,

Peter L
Sergeant
Sergeant
Berichten: 379
Lid geworden op: 15 apr 2004 10:24

Re: Angst voor de heilige Geest

Berichtdoor Peter L » 08 sep 2008 13:43

Tijn schreef:Zijn er mensen die zich in deze ‘angst’ herkennen of juist de heilige Geest met liefde omarmen en Hem de leiding van je leven in handen durft te geven?


Meer algemeen kun je denk ik stellen, dat veel mensen bang zijn voor God. Bijvoorbeeld de Israëlieten waren al bang voor God:

18 En het gehele volk was getuige van de donderslagen, de bliksemstralen, het geluid van de bazuin en de rokende berg. Toen het volk het zag, beefde het en bleef van verre staan. 19 En zij zeiden tot Mozes: Spreek gij met ons, dan zullen wij horen; maar God spreke niet met ons, opdat wij niet sterven. 20 Maar Mozes zeide tot het volk: Vreest niet, want God is gekomen om u op de proef te stellen, en opdat er vrees voor Hem over u kome, dat gij niet zondigt.
21 Het volk nu bleef van verre staan, maar Mozes naderde tot de donkerheid waarin God was. (Ex. 20:18-21)


God had gezegd, dat Hij met het volk zou spreken, maar het volk was bang voor Gods tegenwoordigheid en ze zeiden zoiets als: "Mozes, vertel jij maar wat God zegt, maar zelf durven we God niet te ontmoeten".

Ik denk dat veel christenen zich oncomfortabel voelen bij de gedachten, dat God rechtstreeks tot hen zou spreken, of dat er iets bovennatuurlijks van God uit zou gebeuren in hun leven. Ik geloof zelfs dat cessationisme (de opvatting dat gaven en uitingen van de Heilige Geest opgehouden zijn toen de bijbel klaar was), daardoor gemotiveerd kan zijn, want een bijbelse basis voor die gedachte is er niet.

Daarnaast speelt, dat er vele vragen zijn over de Heilige Geest, dat sommigen alleen maar over extremiteiten (zoals dierengeluiden en vreemde bewegingen) hebben gehoord en dat er ook nogal wat angst voor het occulte is. Ik ben al vaak tegengekomen dat mensen zeggen bang te zijn, dat wanneer ze zich openstellen voor de Heilige Geest, dat ze dan in plaats daarvan iets occults zullen ontvangen. Dat is niet nodig, want:

11 Is er soms een vader onder u, die, als zijn zoon hem om een vis vraagt, hem voor een vis een slang zal geven? 12 Of als hij om een ei vraagt, hem een schorpioen zal geven? 13 Indien dan gij, hoewel gij slecht zijt, goede gaven weet te geven aan uw kinderen, hoeveel te meer zal uw Vader uit de hemel de heilige Geest geven aan hen, die Hem daarom bidden? (Luc. 11:11-13)
The Lord is the Potter, not Harry!!

Peter L
Sergeant
Sergeant
Berichten: 379
Lid geworden op: 15 apr 2004 10:24

Berichtdoor Peter L » 08 sep 2008 13:45

dwaler schreef:Ik kan me er wel iets bij voorstellen, al heb ik zelf niet de angst.

Ik denk dat je daar dan ook geschikt voor moet zijn en dat God je die gave niet zal geven als jij daar angst voor hebt.

liefs,

Zou God dan niet eerder de vrees weg willen nemen?


Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit; want de vrees houdt verband met straf en wie vreest, is niet volmaakt in de liefde. 1 Joh. 4:18
The Lord is the Potter, not Harry!!

dwaler
Verkenner
Verkenner
Berichten: 41
Lid geworden op: 26 jul 2008 20:50
Locatie: Friesland

Berichtdoor dwaler » 08 sep 2008 13:47

Peter L schreef:
dwaler schreef:Ik kan me er wel iets bij voorstellen, al heb ik zelf niet de angst.

Ik denk dat je daar dan ook geschikt voor moet zijn en dat God je die gave niet zal geven als jij daar angst voor hebt.

liefs,

Zou God dan niet eerder de vrees weg willen nemen?


Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit; want de vrees houdt verband met straf en wie vreest, is niet volmaakt in de liefde. 1 Joh. 4:18


Ja, oké, daar heb ik dan weer even niet aan gedacht.

Lalage
Generaal
Generaal
Berichten: 8278
Lid geworden op: 13 sep 2002 15:39
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Berichtdoor Lalage » 08 sep 2008 14:23

Ik ben niet bang voor de Heilige Geest, maar dingen als in tongen spreken ben ik niet gewend en daar zou ik mij dus ook waarschijnlijk ongemakkelijk bij voelen. Er zijn namelijk nogal wat uitwassen op dit gebied:
* mensen die achterover vallen, zogenaamd in de Geest, terwijl in de bijbel achterover vallen altijd iets negatiefs is (itt voorover)
* mensen die in tongen spreken in de gemeente, terwijl niemand uitlegt wat ze zeggen, dit wordt ook afgekeurd in de bijbel
* gebedsgenezing waarbij nogal wat spektakel wordt gemaakt, terwijl achteraf blijkt dat de meeste mensen niet genezen zijn

Pauline

Berichtdoor Pauline » 08 sep 2008 21:55

zou dat nou echt zo nauw komen...welke kant je opvalt?

Ik geloof dat God een gentlemen is, dat je dus niet bang hoeft te zijn...hij zal nooit zomaar over een grens van je gaan.
God is liefde...dat is zacht he...

Gebruikersavatar
elbert
Moderator
Berichten: 8686
Lid geworden op: 26 mei 2004 13:00

Re: Angst voor de heilige Geest

Berichtdoor elbert » 09 sep 2008 08:18

Tijn schreef:De angst voor het onbekende is iets wat niemand vreemd is volgens mij. De werking van de heilige Geest is voor veel mensen iets onbekends en daarom merk ik onder christenen (onder gereformeerden, hervormden, vrijgemaakten, maar ook onder evangelischen) ook vaak een angst voor de heilige Geest. Een reden hiervoor lijkt mij de uitspattingen van bijvoorbeeld de Toronto Blessing, waar mensen spontaan omvallen, in tongen gaan spreken, gaan trillen, hard beginnen te lachen, etc.

Hmm, ik denk dat mensen vooral bang zijn voor uitspattingen (met de nadruk op wat je ervaart en meemaakt) die gepromoot worden als het werk van de Geest, maar het niet zijn. Het lijkt me helemaal niet zo vreemd om daar huiverig voor te zijn.

De Geest is ook de Geest van de nuchterheid, want de Geest is de Geest van de waarheid (Joh. 16:13), van de kennis en van de wijsheid (Jes. 11:2, 1 Kor. 12:8, Ef. 1:17). Dat lijkt me niet iets om bang voor te zijn.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)

Peter L
Sergeant
Sergeant
Berichten: 379
Lid geworden op: 15 apr 2004 10:24

Berichtdoor Peter L » 09 sep 2008 08:47

Lalage schreef:Ik ben niet bang voor de Heilige Geest, maar dingen als in tongen spreken ben ik niet gewend en daar zou ik mij dus ook waarschijnlijk ongemakkelijk bij voelen. Er zijn namelijk nogal wat uitwassen op dit gebied:
* mensen die achterover vallen, zogenaamd in de Geest, terwijl in de bijbel achterover vallen altijd iets negatiefs is (itt voorover)
* mensen die in tongen spreken in de gemeente, terwijl niemand uitlegt wat ze zeggen, dit wordt ook afgekeurd in de bijbel
* gebedsgenezing waarbij nogal wat spektakel wordt gemaakt, terwijl achteraf blijkt dat de meeste mensen niet genezen zijn

Denk je dat de richting van het vallen verschil maakt? Wat me wel opvalt, is dat de meeste voorbeelden in de bijbel, waar iemand valt, niet positief zijn. B.v. de soldaten die Jezus gevangen komen nemen in Gethsemane. Die vallen ook, maar niet om een zegen van God te ontvangen, maar als teken, dat Jezus niet wordt gevangen genomen, maar dat Hij zichzelf overgeeft. Het is daar dus functioneel, want het is belangrijk dat duidelijk is, dat het lijden en sterven van Christus Gods plan was en niet iets onvermijdelijks, omdat de soldaten zo machtig waren.

Een positief voorbeeld van vallen is Paulus, bij zijn bekering (Hand. 9:4). Of hij voorover of achterover viel, is niet duidelijk (en m.i. ook niet belangrijk). Ook is uit de tekst niet duidelijk, of hij door Gods kracht viel, of dat hij zichzelf op de grond had geworpen. Misschien was zijn paard geschrokken en was hij van zijn paard gevallen, we weten het niet. Wel is duidelijk, dat de bijbel alleen maar kort vermeldt dat hij 'ter aarde gevallen' was. Er wordt verder geen aandacht aan besteed. Hij krijg ook meteen de opdracht om weer op te staan (vs. 6). Al met al kost het mij wat moeite om in dit verhaal zoiets te zien als het 'vallen in de Geest', zoals dat in 'Toronto'-achtige samenkomsten gebeurde.

Ik wil daarmee niet zeggen, dat het niet mogelijk is, dat iemand op de grond valt door een krachtige aanraking door de Heilige Geest. God is soeverein en als Hij zoiets wil doen, wie zijn wij om daar tegen te zijn? Maar het behoort zeker niet tot de gebruikelijk gang van zaken in de kerk, ook niet in de Schrift. Ik zie ook geen reden, waarom we zoiets zouden moeten zoeken. Ik ken wel getuigenissen van mensen, die in zo'n samenkomst gevallen zijn en vertelden, dat ze God heel dichtbij hadden ervaren en nadien een veel diepere liefde voor God en Zijn Woord hadden. Dat zijn natuurlijk wel positieve vruchten en aan de vrucht kent men de boom.

Wat betreft het tongenspreken zonder vetaling denk ik dat het belangrijk is, de context erbij te nemen (1 Cor. 14). Paulus beschrijft een situatie, waarin sommigen in de eredienst in Corinthe a.h.w. hele verhalen afsteken in tongen, terwijl de rest daar niets aan had. Daar geeft hij praktische aanwijzingen voor. Die aanwijzingen als bindend en normatief stellen, in de zin, dat tongentaal zonder vertaling absoluut verboden is, lijkt me te wettisch. De tekst ademt dat m.i. niet uit. Waar het om gaat is, dat de gemeente gesticht wordt als er woorden gesproken worden. Als er geen vertaling is, moet een tongenspreker stil voor zich spreken (1 Cor. 14:28) en zich niet richten tot de gemeente. Zo maak ik in charismatische samenkomsten wel mee, dat er tijdens de lofprijzing mensen zacht in tongen zingen. Ze verheffen hun stem niet, richten zich niet tot de gemeente, maar alleen tot God. Dat is dus in overeenstemming met 1 Cor. 14.

Wat gebedsgenezingsdiensten betreft, daar heb ik ervaring mee. Er is veel mis op dit gebied. De predikers, die opvallen zijn degenen die op grote podia staan, veel aandacht krijgen en vaak al te snel roepen, dat iedereen genezen wordt (wat dan niet zo blijkt te zijn), of te snel claimen dat er een wonder is gebeurd.
Dat God geneest, is een bijbels feit. Dat wij genezing niet 'in onze zak' hebben, is ook een feit. We kunnen wel bidden. Ik heb zelf meegewerkt aan genezingsdiensten, waar voor mensen gebeden werd, maar zonder de claims dat er 'grote wonderen gaan gebeuren' en ook zonder al te snel te concluderen, dat iemand genezen is. Om dat vast te stellen is vaak een dokter nodig. Bovendien is de prediking van het evangelie primair. Wat heeft iemand eraan om genezen te worden, maar niet bekeerd? Wat heeft iemand eraan om in zijn laatste uur een genezen lichaam te verlaten en dan toch naar de hel te gaan? Daarom moet het evangelie allereerst gepredikt worden. Het is bijbels dat God die prediking vaak bevestigt met wonderen en tekenen, maar die zijn niet het primaire doel. De diensten zijn daardoor misschien niet zo spectaculair, maar dat hoeft ook niet.

Om samen te vatten: Voor veel mensen zijn excessen een reden om alles wat 'charismatisch' is, of op de pinksterbeweging lijkt, te mijden als een besmettelijke ziekte. Maar laten we niet het kind met het badwater weggooien en streven naar een genuanceerde visie.
En vooral niet bang zijn voor de Heilige Geest.
The Lord is the Potter, not Harry!!

Gebruikersavatar
APID2007
Verkenner
Verkenner
Berichten: 27
Lid geworden op: 06 mar 2008 23:37
Locatie: Tiel

Re: Angst voor de heilige Geest

Berichtdoor APID2007 » 09 sep 2008 23:50

Tijn schreef:De angst voor het onbekende is iets wat niemand vreemd is volgens mij. De werking van de heilige Geest is voor veel mensen iets onbekends en daarom merk ik onder christenen (onder gereformeerden, hervormden, vrijgemaakten, maar ook onder evangelischen) ook vaak een angst voor de heilige Geest. Een reden hiervoor lijkt mij de uitspattingen van bijvoorbeeld de Toronto Blessing, waar mensen spontaan omvallen, in tongen gaan spreken, gaan trillen, hard beginnen te lachen, etc.

Zijn er mensen die zich in deze ‘angst’ herkennen of juist de heilige Geest met liefde omarmen en Hem de leiding van je leven in handen durft te geven?


Ik ken de 'angst' niet persoonlijk.
Met de aangehaalde uitspattingen heb ik persoonlijk niets.
Ken het wel vanuit de Bijbel, maar weet niet of dat per sé moet bij wijze van spreken. Lijkt me geen noodzaak ofzo als je dat niet zo ervaart zelf...


Hem de leiding geven in het leven is voor mij een gegeven.:lol:
Dat ik door het geloof in het offer van de Heere Christus Jezus met Zijn Heilige Geest vervuld moge zijn is wonderbaarlijk, wat ik zeker met liefde omarm. Als je dat zo kan omschrijven althans, want je word vervuld en dat is geheel... Innerlijk van binnen, totaal, iets wat je niet kan pakken... dus niet kan omarmen :oops:

En Petrus zeide tot hen: Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.


Als je dan de vruchten van die Geest mag aanschouwen, weet ik me geen reden om bang te zijn ervoor.

Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.
"Want ik schaam mij des Evangelies van Christus niet"
Rom1:16a

Gebruikersavatar
Heidebloem
Luitenant
Luitenant
Berichten: 559
Lid geworden op: 11 jun 2008 18:52

Berichtdoor Heidebloem » 10 sep 2008 15:34

Pauline schreef:Ik geloof dat God een gentlemen is, dat je dus niet bang hoeft te zijn...


Ik ben niet bang voor God, maar zou nooit zo over God spreken.
Heb wel vrees in de zin van ontzag voor HEM.

Peter L
Sergeant
Sergeant
Berichten: 379
Lid geworden op: 15 apr 2004 10:24

Berichtdoor Peter L » 10 sep 2008 15:39

Pauline schreef:Ik geloof dat God een gentlemen is, dat je dus niet bang hoeft te zijn...hij zal nooit zomaar over een grens van je gaan.
God is liefde...dat is zacht he...


Dat God een 'gentleman' zou zijn, heb ik al zo vaak gehoord, dat het wel lijkt of het een bijbelse waarheid is. Meestal wordt er mee bedoelt, dat God je nooit iets zal laten ervaren, wat jij niet wilt. Dat weet ik zo net nog niet. Hij is soeverein en Hij hoeft ons geen toestemming te vragen om in te grijpen in ons leven.
Eigenlijk wel vreemd, dat sommige dingen zo maar beweerd worden. Wat ik er eng aan vindt, is dat veel mensen de neiging hebben om iets te gaan geloven, als het maar vaak genoeg gezegd wordt.
Sola Scriptura!!
The Lord is the Potter, not Harry!!

Gebruikersavatar
Heidebloem
Luitenant
Luitenant
Berichten: 559
Lid geworden op: 11 jun 2008 18:52

Berichtdoor Heidebloem » 10 sep 2008 15:39

Kan me wel wat voorstellen bij angst voor de HG. En dan mn in de zin van de gaven van de Geest en alles wat daar bij komt 'kijken'.
Of een soort gereserveerdheid.
Merk bij mezelf soms een soort ongeloof als ik iets 'bijzonders' hoor, terwijl het misschien wel het werk van de Geest is. Voel me daar soms wel schuldig over voor God.

Dat onderscheid maken vind ik ook altijd moeilijk, komt het wel van God of niet.

Het is vaak dubbel, aan de ene kant gereserveerdheid, aan de andere kant een verlangen naar de werking van de Geest in mijn hart en leven.
Want dagelijks zou ik mijn geloof uit willen stralen, maar vind vaak dat ik daarin faal. Heb daarvoor echt de Geest in mijn hart nodig.

Maar ik heb niet meer 'vrees' voor de HG dan voor God, zie het als een drieenig God. Ik ben ook niet opgevoed met een vreesachtig beeld van God, maar juist liefdevol doch rechtvaardig.

Gebruikersavatar
Heidebloem
Luitenant
Luitenant
Berichten: 559
Lid geworden op: 11 jun 2008 18:52

Berichtdoor Heidebloem » 10 sep 2008 15:42

Peter L schreef:
Pauline schreef:Ik geloof dat God een gentlemen is, dat je dus niet bang hoeft te zijn...hij zal nooit zomaar over een grens van je gaan.
God is liefde...dat is zacht he...


Dat God een 'gentleman' zou zijn, heb ik al zo vaak gehoord, dat het wel lijkt of het een bijbelse waarheid is. Meestal wordt er mee bedoelt, dat God je nooit iets zal laten ervaren, wat jij niet wilt. Dat weet ik zo net nog niet. Hij is soeverein en Hij hoeft ons geen toestemming te vragen om in te grijpen in ons leven.


Mee eens, God kan ondoorgrondelijke wegen met ons leven gaan.


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 36 gasten

cron