Ik word er niet goed van

[denon]

waarvan ? altijd dat gezeik van mensen dat je nog vrijgezel bent , vooral op verjaardagen met familie enzo . Net alsof ik dat zelf allemaal zo leuk vind....
Ben bijna in staat om gewoon maar niet meer heen te gaan
herkenbaar ??

[Dippie]

Huh? Jij hebt toch wel een relatie? Maar je vriendin wilde toch niet dat iedereen het weet?
Als je dus nu zover bent dat je niet goed wordt van dat gezeik, is denk ik nú het punt aangebroken dat je haar gewoon de keuze moet laten maken. óf we gaan verder en maken het gewoon iedereen bekend, óf we stoppen ermee...

Sterkte!

[*Annette*]

Ik herken het zelf ook..... me verkering is nu dik een jaar uit, maar zovaak krijg ik het nog te horen..... had verwacht dat jij allang weer verkering zou hebben ed. Of het zomaar gaat . Het leven is niet altijd rozegeur en maneschijn, maar ik mis zo vaak iets..... en hoop dat de jongen waar ik wel me hele leven mee verder kan 'op mij pad komt'.

Ik ben ook niet iemand die op elke jonge afstapt die je tegenkomt, weet nog wel van n stagaire op het werk, zag ze n leuke jongen ging ze zijn nummer vragen. Dat zou ik dus echt nooit doen, m'n exvriend heb ik leren kennen tijdens een vakantie, van beiden kanten voelde we ons na elkaar toegetrokken, op een gegeven ogenblik kreeg je dat van beiden in de gaten. En van het 1 kwam het andere .

Heb niet de neiging om niet naar verjaardagen ed. heen tegaan, maar soms heb ik er wel moeite mee. Ook als ik zie dat andere, net na de ene relatie alweer een nieuwe relatie hebben.

[MissF]

Ik begrijp nooit zo waarom dat zo nodig is in deze maatschappij.
De ‚‚n na de ander gaat uit elkaar, en toch moeten 20jarigen allang een vriend hebben.
Zelfs bij mijn zusje (die is amper 15) moet dat allemaal al, anders val je erbuiten. En als ik dan zeg dat ze hartstikke jong is, en net zo goed een tijd kan wachten, kijkt ze me aan of ik totaal van een andere planeet kom.

Ik heb juist onwijs veel respect voor mensen die dat allemaal niet zo vroeg willen.
Mijn eerste verkering was op mijn 17e, en dat was voor mij echt wel te jong. Zelfs mijn 19e met mijn man was achteraf jong zat. En omdat we vanuit ons geloof zeker wisten dat we bij elkaar horen, was het ook wel goed, maar voor een tiener is het volgens mij veel beter eerst zelf helemaal te vormen, en niet zomaar iets te kiezen ofzo.

Al merk ik wel dat er een kloofje komt tussen vriendinnen van mij die geen verkering hebben en ik en andere vriendinnen die getrouwd zijn (en nu met een zwangerschap is het weer anders aan het worden)

[denon]

Huh? Jij hebt toch wel een relatie? Maar je vriendin wilde toch niet dat iedereen het weet?
Als je dus nu zover bent dat je niet goed wordt van dat gezeik, is denk ik nú het punt aangebroken dat je haar gewoon de keuze moet laten maken. óf we gaan verder en maken het gewoon iedereen bekend, óf we stoppen ermee...

Sterkte!

dat met mijn vriendin gaat ws helemaal goed komen .
Kan er nu alleen nog niet over praten , dus tja , dan ben je voor de buitenwereld de vrijgezel he .

Voor sommige mensen tel je niet mee als je geen vriend/vriendin hebt , net alsof trouwen en kindjes krijgen tot het allerhoogste goed behoort.
Net alsof je dan niet voor vol aangezien wordt ofzo , nee ,daar weet jij niks van , want je hebt..... enz.

[Saskia]

Herkenbaar, mensen die denken of zelfs zeggen dat er echt iets met je aan de hand is als je geen relatie hebt. Ik heb er zelf niet zoveel last van, het lijkt wel of die mensen het erger vinden dat ikzelf dat ik single op deze aardbol rondloop
Maar inderdaad, vragen hoe oud je bent, of je niet ooit eens kinderen zou willen (en dus ook een partner), lofliederen op het huwelijk etc. etc.

Maar goed, misschien heb ik makkelijk praten, ik heb geen problemen met single zijn en daarom doen zulke opmerkingen me niet zoveel, het zal anders liggen voor diegenen die wel graag een relatie zouden willen hebben.

[*Annet*]

Ik vraag nooit aan iemand of het geen tijd wordt voor een relatie maar ik vind het wel vaak sneu voor mensen die al half 20 zijn en single zijn. Niet omdat een relatie nu zo geweldig is enz. maar het lijkt mij zo erg als je geen maatje hebt waar je door dik en dun op kun steunen. Waar je bij kan lachen en huilen en zoiets heb je als mens toch zo nodig?

[Tijn]

Ik kan het goed begrijpen dat het irritant is, zeker als je er zelf erg naar verlangt. Dan kan het een hoop frustratie opleveren. Maar andersom herken ik het ook, want als ik op mn werk vertel dat ik getrouwd ben en mn eerste kind verwacht wordt me altijd op een ongelovige toon gevraagd: "En hoe oud ben jij ook alweer?" Dus het mes snijdt aan twee kanten.

Ik denk ook dat het eraan ligt in wat voor omgeving je bent, want als ik me begeef in gereformeerde of evangelische kringen dan is het heel normaal dat ik getrouwd ben, maar als ik me in 'wereldse' kringen begeef is het echt heel bijzonder.

[Lalage]

Tja, het is nooit goed he. Als mensen horen dat ik getrouwd ben dan kijken ze me aan alsof ik gek ben, al begint dat nu wel een beetje minder te worden. Niet-gelovige vriendinnen van mijn leeftijd gaan nu ook trouwen, dus dan wordt het wat normaler gevonden.

Weet je, het is niet leuk om single te zijn terwijl mensen om je heen een relatie krijgen. Het is gewoon ontzettend onbeleefd om daar opmerkingen over te maken, net zoals je niet naar iemands kinderwens hoort te vragen. Zulke dingen zijn prive, die bespreek je misschien met een goede vriendin, maar verder ook niet. Ik vraag er nooit naar. Als iemand verliefd is en dat wil vertellen, hoor ik het vanzelf wel. Als iemand zwanger wil worden en het daar over wil hebben, dan begint diegene daar zelf wel over.

Misschien moeten we met z'n allen een paar scherpe opmerkingen verzinnen voor als de singles uit dit topic weer eens zo'n vraag krijgen waardoor ze met de mond vol tanden staan... Ik kan zelf zo niets verzinnen, maar misschien weet een ander iets?

[em_ma]

Dit vind ik een mooie reactie: mijn schoonouders kunnen geen kinderen krijgen.

Zelf vind ik het ook niet leuk om te horen: gut ben jij nog vrijgezel? Of er op bruiloften/verjaardagen aan herinnert te worden als je die happy koppels ziet.
Dat vind ik ook niet leuk en het is best confronterend. En ik verbaas me dan over de lompheid van sommige mensen.

Nadat mijn relatie vorig jaar is uitgegaan hoor ik het wel minder. Misschien dat mensen toch aanvoelen dat het ook pijnlijk kan zijn?

[Chris7]

Heel herkenbaar allemaal. Ik was zelf ook niet bepaald de snelste op dat vlak en ik voelde mij altijd erg rot na dergelijke opmerkingen.

Wellicht zou je heel erg direkt moeten zijn tegen iemand met zulke opmerkingen, door te zeggen dat ze zich niet met jouw privéleven moeten bemoeien, dan weet je in ieder geval zeker dat ze het nooit meer zullen vragen.
Of iets tactischer zoals: Als God het wil, dan zal ik vroeg of laat iemand ontmoeten, welke Hij voor mij bestemd heeft.

[Lalage]

Of je vraagt: 'Vind je dat nou een beleefde vraag?'

[Jo'tje]

Of je vraagt gewoon: heb jij er soms last van?!

Kijk, ik heb makkelijk praten want ik ben al sinds m'n 19e 'voorzien'.
Maar vriendlief was 25. We hebben best wel eens gehoord van: tsjonge, dat hij nou toch nog aan de vrouw is! Mensen waren serieus verbaasd.
Alsof je dan alle hoop al opgegeven moet hebben? Kom op zeg, hopeloos vind ik dat soort reacties.

En inderdaad, aan singles vragen of het niet eens tijd wordt, is gewoon onbeleefd en gevoelloos. Wat voor een grote bek iemand ook mag hebben, het kan sowieso pijn doen toch?
Als je iemand wat beter kent dan kun je er best eens wat subtieler naar vragen. De vraag: 'vind je het niet lastig, zoveel stelletjes om je heen?' is heel wat subtieler dan 'joh, wanneer ga jij eens aan de man/vrouw?'.

Bovendien is het inderdaad vreemd dat mensen er maar vanuit gaan dat iedereen het vervelend vindt om alleen te zijn. Natuurlijk is dat in sommige gevallen wel zo, maar er zijn zat mensen die het prima naar hun zin hebben alleen.

[MissF]

Mijn man was ook niet zo heel jong meer. Hij was 21 toen hij met zijn ex kreeg, 23 met mij. Maar zijn vriendengroep was ook vrijgezel, dus dat was anders ofzo. En hij zag er niet echt als 23 uit, dat scheelt ook
De eerste vraag die ik op mijn nieuwe school (ik was 15) kreeg was:' Zo, en heb jij een vriendje?'
Komop zeg!

[Haai]

Mijn zus kreeg ook pas op latere leeftijd verkering. Iemand reageerde toen met 'Wat fijn voor d'r, nu heeft ze eindelijk een doel in d'r leven'