Berichtdoor Galateia » 22 aug 2008 18:29
Beste mensen, hoe je ook denkt over de manier waarop TT reageert, ze heeft wel een punt. Alleen belicht ze alles heel eenzijdig en lijkt ze alle adopties meteen over één kam te scheren. Dat is ook iets waar ik me aan erger, want dat getuigt van kortzichtigheid. Maar dat neemt niet weg, dat de voorbeelden die ze noemt echt zijn en - in elk geval voor mij - een nachtmerriescenario.
Ik wil er dus wel op in gaan. Om de andere kant te belichten en de ingewikkeldheid van de hele zaak. Laat ik beginnen met dat stel in Sri Lanka. Dat stel heeft zich bezig gehouden met kinderhandel, dat is hoe dan ook overduidelijk. Dit stel heeft de adoptie buiten de Nederlandse vergunninghouders om 'geregeld' in Sri Lanka zelf. Dat is namelijk ook altijd een mogelijkheid: zelf een contact zoeken in het buitenland. Dan krijg je dus te maken met die buitenlandse adoptie-bureaus die er soms simpelweg gewoon geld in zien. Dat is wat er in Sri Lanka is gebeurd. En dat zou niet moeten kunnen, maar toch lijkt het te gebeuren, ondanks de strenge wet- en regelgeving die ook met adopties buiten de vergunninghouders om gemoeid gaat. Ik ben zelf dan ook fel tegenstander van particuliere zelf-doen-procedures. En dat verhaal van tante tortel over dat stel in Sri Lanka lijkt me een goed argument.
Dan het andere punt van tante tortel, waarmee ze waarschijnlijk doelt op de adopties uit China, waarvan laatst nog in het nieuws was, dat er waarschijnlijk kinderen naar Nederland zijn gekomen, die bij hun ouders weggehaald zijn door de Chinese overheid, omdat hun ouders de boete voor het hebben van meer dan 1 kind niet konden betalen. Een nachtmerrie voor elke ouder, kind en elke adoptie-ouder. Maar dat is een (onaanvaardbaar) risico, dat gepaard gaat met adopties uit China. Nederlandse overheid en Nederlandse vergunninghouders hebben niets, maar dan ook echt niets, te zeggen over de adopties vanuit China. Daar heeft China een apart ministerie voor met een geheel eigen uitvoerend orgaan, kantoren, etc., het CCAA. Het CCAA regelt en beslist alles, vergunninghouders zijn slechts het medium waardoor het CCAA communiceert met adoptie-ouders. Wanneer er dus intern in China iets gebeurt, wat niet door de beugel kan, dan heeft eigenlijk niemand daar zicht op.
Recentelijk is door een vergunninghouder die bemiddelt voor China zelfs de vraag gesteld, of met dit kennelijk aanwezige risico, men wel door moet gaan met het bemiddelen (= waarbij ze dus niets meer doen dan dat het CCAA hen zegt te doen). Moeilijk. Want er zijn zoveel kinderen in China, die te vondeling gelegd worden. Een problematiek waar iedereen met een beetje interesse in de wereld van op de hoogte is. Een hele ingewikkelde problematiek ook. Die kindjes die te vondeling gelegd worden, hebben ook recht op een gezin. De moeder van zo'n kindje is zelden te traceren: daar zorgt zij wel voor, want te vondeling leggen van je kind is in China strafbaar, net zoals het naar een kindertehuis brengen van je kind. Maar goed. Problematiek, die zo ingewikkeld en zo schrijnend is, dat niemand daar een oplossing voor weet. Maar de kinderen zijn wel het slachtoffer. Die verdienen geen jeugd in een tehuis. En wat dacht je van alle kinderen met een medisch probleem? In China worden erg veel kinderen met een schisis geboren, of met een missend ledemaatje. Deze kinderen gelden in grote delen van het platteland als 'duivelskinderen' en voor deze kinderen is er echt geen andere mogelijkheid op een menswaardig bestaan, dan adoptie.
Ik denk, dat we vaak vergeten dat de grote vraag naar jonge gezonde baby's kinderhandel stimuleert. Want zodra een kindje ouder is (in adoptieland is 24 maanden een soort van magische grens) of een medisch probleem heeft, tja, dan is de 'waarde' op de markt niet zo bijzonder meer. En gezien de grote vraag naar jonge gezonde baby's zijn er aspirant-ouders die gekke dingen doen. Zo'n zelf-doen procedure vind ik zelf maar een gekke sprong met enorme risico's. Risico's waar mensen, die zo gericht zijn op zichzelf en hun eigen wensen, gewoon blind voor zijn. Vreselijk, maar waar. Wanneer je je nu inschrijft met je beginseltoestemming (waar je een jaar of 2 op moest wachten) bij een vergunninghouder en je geeft aan een jong en gezond kindje te willen adopteren, dan is de wachttijd ongeveer 4 tot 5 jaar. En dus doen mensen stomme dingen.
Het is allemaal zo ontzettend ingewikkeld. Maar wat tante tortel doet is een paar vreselijke gevallen, die ik heb geprobeerd toe te lichten, meteen als voorbeeld voor het hele begrip adoptie te stellen. En dat is natuurlijk niet waar.
Er zijn heel veel moeders die met pijn in hun hart afstand doen van hun kind(eren). Vaak zijn de redenen van afstand cultuurgebonden. In veel culturen heeft een vrouw zonder man geen bestaansrecht. Wanneer een vrouw met kinderen dan haar man verliest of door hem wordt verlaten, dan zoekt zij een nieuwe man. Deze man accepteert vaak de kinderen van een andere man niet. Om maar een voorbeeld te noemen. Die kinderen belanden dan op straat. Door afstand van ze te doen, bewijst ze haar kinderen een dienst. Want wanneer de afstand officieel is, hebben haar kinderen de kans geadopteerd te worden. Houdt deze moeder niet van haar kinderen? Jawel. Maar ze kan niks anders meer voor haar kinderen doen.
Een ander voorbeeld is verkrachting. In veel culturen is een kindje dat ontstaan is uit een verkrachting gedoemd om een bestaan buiten de maatschappij op te bouwen. Zo'n kind zal nooit door zijn dorp geaccepteerd worden. Zijn moeder draagt een eeuwige schande met zich mee. Houdt zo'n vrouw niet van haar kind? Jawel. Maar ze kan niet anders dan het kind afstaan. Dat is beter dan dat het kind op de vuilnisbelt belandt. Want dat gebeurt ook nog elke dag.
Of wat dacht je van de vele vrouwen die aan aids lijden en stervende zijn? Door officieel afstand te doen, geven ze hun kinderen een kans op geadopteerd te worden. Een kind waar geen afstand van gedaan is, kan niet geadopteerd worden (behalve dan uit China).
Ach. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar mijn verhaal is alweer veel en veel te lang. Maar ik hoop, dat het in elk geval iets van de gecompliceerdheid van adoptie laat zien. En dan heb ik het nog niet eens gehad over gevallen zoals dat geval van Michael: de moeder wilde het kindje het liefst aborteren. Laatst las ik zelfs het verhaal van een Afrikaans kindje, dat een abortus overleefde... zijn moeder had gelogen over haar zwangerschapsduur (26 wkn) en het knulletje overleefde de ingreep. Dan ben je dus door een moordaanslag op jezelf op deze wereld gekomen. Je kunt er dan best wel vanuit gaan, dat je moeder je echt niet meer wilde.
Maar ik laat het hierbij. Ik denk dat mijn punt wel duidelijk is.
Zolang de aarde kinderen geeft
die morgen moeten sterven
teveel zijn in hun eigen land
zullen zij hun namen kerven
in het hart van een vreemde
Alle kinderen zijn van God.