Twijfels? Geen kinderwens...?

[ChupaChups]

Dit topic is bedoeld voor mensen die willen praten over de andere kant van de kinderwens. Die een gezin stichten niet als vanzelfsprekend ervaren om wat voor redenen dan ook. Of gewoon enorm twijfelen. En omdat het vaak zo onbespreekbaar is, vooral in de reformatorische gezindte.
Terwijl dit toch echt wel voorkomt! Hoe ga je er dan mee om?

Het is de bedoeling dat het andere Kinderwens topic dan ook gezellig blijft.

[*|Scatie]

Goed idee!

[kirsten]

Ik zat even te twijfelen in welk topic dit zou zeggen. In het andere topic zei Sabra: 'De idee dat het huwelijk (voornamelijk) is bedoeld om kinderen te krijgen is toch wel gemeengoed in de refokringen.'

Ik vraag me eigenlijk wel af of zo gedacht wordt en als er zo gedacht wordt of het dan terecht is. Als ik naar de Bijbel kijk, dan zie ik dat kinderen krijgen een onderdeel van het huwelijk, maar door deze post lijkt het wel of het de hoofdmoot van het huwelijk is. Begrijp me goed Sabra, ik reageer alleen inhoudelijk op deze zin, niet om jou aan te vallen oid. Als ik genesis 2 lees, dan zie ik het huwelijk om elkaar te ondersteunen en tot een vlees te worden. Hiermee leid ik af dat het niet de essentie van het huwelijk is om kinderen te krijgen. Ze vloeien daar misschien wel uit voort, maar ik lees het niet als essentie. Maar misschien vat ik het weer verkeert op.

[Sabra]

Als ik naar de Bijbel kijk, dan zie ik dat kinderen krijgen een onderdeel van het huwelijk, maar door deze post lijkt het wel of het de hoofdmoot van het huwelijk is.

Ik doelde dan ook niet op de bijbel, maar op het klassieke huwelijksformulier waar het als één van de drie doelen wordt geformuleerd.

Ze vloeien daar misschien wel uit voort, maar ik lees het niet als essentie. Maar misschien vat ik het weer verkeert op.

Ik denk niet dat je het verkeerd ziet, maar het wordt vaak wel als zodanig - dus als zijnde essentieel - geïnterpreteerd en door velen zo ook toegepast in hun leven.

[kwebbel]

Als ik genesis 2 lees, dan zie ik het huwelijk om elkaar te ondersteunen en tot een vlees te worden. Hiermee leid ik af dat het niet de essentie van het huwelijk is om kinderen te krijgen. Ze vloeien daar misschien wel uit voort, maar ik lees het niet als essentie. Maar misschien vat ik het weer verkeert op.

Hier ben ik het nou zo mee eens Genesis 2 !!! Het is zo vanzelfsprekend (ook buiten de refo-kringen) om kinderen te krijgen, te nemen, of te weet-ik-veel wat te doen..... terwijl als een echtpaar een kinderloos huwelijk beleefd, het absoluut GEEN huwelijk zonder God is. Je mag ook ervaren dat God bij je is, zelfs als je geen kinderen mag ontvangen door wat voor (medische) redenen dan ook. Het is heel moeilijk om dat te verwerken, ik heb makkelijk kletsen want ik heb er nog niet mee te maken, maar ik probeer ook bemoedigend te zijn

[ChupaChups]

Natuurlijk kan je een gezegend huwelijk hebben als je geen kinderen krijgt! Gelukkig wel. Sommige mensen krijgen geen kinderen, waarom niet? Dat weet God. Hij zal daar -denk ik dan- wel een reden voor hebben. Het belangrijkste in het leven blijft m.i. je bekeren en God dienen.

Alleen de vraag die sommigen misschien ook wel zullen hebben, is: móet je van God kinderen krijgen als het maar enigszins kan?
Als je dus die kinderwens niet hebt? Of andere omstandigheden?
Of ben je dan onchristelijk bezig en zegent God je huwelijk dan niet?

[Sabra]

Alleen de vraag die sommigen misschien ook wel zullen hebben, is: móet je van God kinderen krijgen als het maar enigszins kan?

Ik geloof niet dat het een verplichting is om jezelf voor te planten en dat bij het eventueel ontbreken van kinderen God je niet zou zegenen.

[barryrab]

Ben het in zoverre eens dat sommige jonge huwelijken nog helemaal niet aan jinderen toe zijn, maar er wel 10 maanden naar het huwelijk zo'n kleine loopt, je moet je afvragen of dat kind dan een eerlijke kans krijgt.

alles heeft zijn tijd nodig ook het krijgen van kinderen, het is geen optelsommentje wat de meeste refo er van maken.

[esli]

Natuurlijk kan je een gezegend huwelijk hebben als je geen kinderen krijgt! Gelukkig wel. Sommige mensen krijgen geen kinderen, waarom niet? Dat weet God. Hij zal daar -denk ik dan- wel een reden voor hebben. Het belangrijkste in het leven blijft m.i. je bekeren en God dienen.

Alleen de vraag die sommigen misschien ook wel zullen hebben, is: móet je van God kinderen krijgen als het maar enigszins kan?
Als je dus die kinderwens niet hebt? Of andere omstandigheden?
Of ben je dan onchristelijk bezig en zegent God je huwelijk dan niet?

Je moet mi geen kinderen krijgen en het hebben van een kinderwens lijkt me wel aardig noodzakelijk om aan kinderen te beginnen. Als je de kinderwens gewoon niet hebt, dan lijkt het me niet goed voor je zelf, je huwelijk en het kind om toch een kind te moeten krijgen.

[Evelien]

Ben het in zoverre eens dat sommige jonge huwelijken nog helemaal niet aan jinderen toe zijn, maar er wel 10 maanden naar het huwelijk zo'n kleine loopt, je moet je afvragen of dat kind dan een eerlijke kans krijgt.

alles heeft zijn tijd nodig ook het krijgen van kinderen, het is geen optelsommentje wat de meeste refo er van maken.

het lijkt mij juist zooo heerlijk om na 10 maanden zo'n klein hummeltje te hebben. Maar dat heeft ook z'n redenen.

[Riska]

Ik denk dat hier bedoeld wordt dat een stel echt geen kinderwens heeft. Er zijn tegenwoordig nogal wat mensen die het totaal niet vanzelfsprekend vinden dat er kinderen komen.
In Refokringen is dat wellicht een stuk minder dan in 'de rest van de wereld' (let wel op de aanhalingstekens, dus zeg ik dit met een knipoog!).
Maar ik denk dat het goed is als mensen zich oprecht afvragen of kinderen gewenst zijn of niet. En dan een keuze maken.
En het is de vraag of het altijd gerespecteerd wordt, als men kiest voor geen kinderen.

[verwonderde vrouw]

Tsja, ik ben vast een slechte Christen, maar ik ben in ieder geval heel slecht met kinderen.

Toen ik zelf een jaar of 5 was meldde ik mijn moeder al dat ik echt medelijden met haar had (ze had toen 3 kinderen, overigens nu nog steeds ).

Tot op de dag van vandaag merk ik dat ik heel snel kriebelig van kinderen wordt, kortaf en hatelijk. Tja, dan vraag ik mij af of je dan echt een kind 'moet' hebben!

Wellicht dat ik in de toekomst er anders over denk, maar als ik getrouwd zou zijn (let wel, in het hypothetische geval...), dan nog lijkt het mij verschrikkelijk om na 10 maanden met zo'n jankend, poepend kind opgescheept te zitten. Ik hoop dan dat of mijn echtgenoot genegen is om thuis te blijven en voor het kind te zorgen (terwijl ik werk) of ik zoek waarschijnlijk direct oppas bij anderen....

Auw, terwijl ik dit schrijf kom ik er pas achter dat het idd niet echt aardig naar kinderen klinkt. En dan het vreemde, kinderen vinden mij vaak geweldig, 'tante Melanie mogen we bij u zitten' Grrrrrrr. Maar ja, uiteindelijk komt het meestal ook wel weer goed. (ik overleef de dag in ieder geval)

maar nee, ik zie mijzelf dus nog niet met kinderen. Ik vind het leuk om te zien als mijn vrienden helemaal blij worden van het in verwachtig zijn, alleen mijn (innerlijke...) reactie is altijd :jij liever dan ik....

Hmm, en dan zeggen de meeste mensen nog dat ik er sociaal ben :p

[LeChat]

Ik denk dat hier bedoeld wordt dat een stel echt geen kinderwens heeft. Er zijn tegenwoordig nogal wat mensen die het totaal niet vanzelfsprekend vinden dat er kinderen komen.
In Refokringen is dat wellicht een stuk minder dan in 'de rest van de wereld' (let wel op de aanhalingstekens, dus zeg ik dit met een knipoog!).
Maar ik denk dat het goed is als mensen zich oprecht afvragen of kinderen gewenst zijn of niet. En dan een keuze maken.
En het is de vraag of het altijd gerespecteerd wordt, als men kiest voor geen kinderen.

Wat dat laatste betreft: niet dus... er wordt ongelooflijk op gelet: zou ze al zwanger zijn? zouden ze geen kinderen kunnen krijgen? ze zullen het toch niet uitstellen? (afstel al helemaal ondenkbaar). Afgezien van het al dan niet Bijbels onderbouwbaar zijn van de gedachte huwelijk=kinderen vind ik al die aandacht en bemoeizucht bijzonder ongepast. Als er iets privé is, is het wel het al dan niet verwekken en krijgen van kinderen...

[verwonderde vrouw]

helemaal mee eens, hoor regelmatig als mensen al 'bijna' een jaar getrouwd zijn en nog geen 'uitbuiking' vertonen... Ach, zouden ze geen kinderen kunnen krijgen of zijn ze zo nieuwerwets dat het allemaal gepland moet.

Tja, dat zijn reacties die mij nooit zo kunnen bekoren! Daar behoren wij ons idd niet mee te bemoeien. Hopenlijk hebben we het tijdperk van de 'priester' die kwam vragen of er nog kindertjes gingen komen al een tijd achter ons gelaten. Helaas dat de kerkmensen daar soms nog steeds moeite mee hebben!

[ChupaChups]

Helemaal met je eens Le Chat!