wanneer mag je bij je man weg???

[dwaler]

Ik zit nog half in een relatie die niet goed is.

Beide partijen hebben fouten gemaakt en ik wil niet langer
met deze "Goddeloze" manier van leven doorgaan.

Mag ik bij mijn man weg, van wie ik een kind heb.

Ik heb veel fouten gemaakt in mijn leven en het lijkt wel van kwaad tot erger te gaan en het lijkt haast niet meer te stoppen.

Ik hou van mijn man, maar ben ontzettend kwaad op hem.
Toen ik hem leerde kennen zei hij me in God te geloven en
hij heeft zich op volwassen leeftijd zelfs laten dopen.
Toch zet hij zijn "wereldse" leven door en ik ben er steeds maar in meegegaan, maar ik kan en wil het niet meer.

Nu moet en wil ik afstand van hem nemen, maar vind het heel moeilijk om hem achter te laten.
Wetende dat hij uiteindelijk ergens in de goot zal belanden, wetende dat ik daar dan ook mijn aandeel in gehad heb.

Met de dag zie ik hem verder wegzakken in drugs en sex, maar ik kan
het niet stoppen.
Als ik er wat over zeg, lijkt het alleen maar erger te worden.

Nu heb ik 2 kinderen en ben zelf dus ook behoorlijk de fout ingegaan

Mijn man zegt dat hij wilt veranderen, maar maakt weinig tot geen aanstalten daartoe.

Momenteel verkeer ik tussen 2 vuren.
Is het niet zo dat je moet doen wat je man zegt, is het niet zo dat de man het hoofd van het gezin is?
Is het niet zo dat je niet mag oordelen over een ander, laat staan over je partner?

Maar wat als je ziet dat het niet goed voor jezelf en je kinderen is om in die situatie verder te gaan.
Dat je denkt te weten dat er geen redden aan is, mede doordat dit
door verschillende mensen (ook hulpverleners) tegen mij gezegd is.

Als hij me niet toelaat om hem te helpen, misschien zelfs totaal niet geholpen wilt worden. Hij heeft het wel naar zijn zin om op deze manier te leven.

Mag je dan bij hem weggaan of moet je bij hem blijven?

liefs,

[Galateia]

Ik ben geen dominee, ik ben geen persoon die alle wetten en regels uit haar hoofd kent die in de Bijbel te vinden zijn, maar met mijn volle verstand wil ik alleen maar tegen je zeggen: kies wat het beste voor je kinderen is. Iedereen maakt fouten. Maar ondanks die fouten heeft God je gezegend met 2 kinderen. Hij heeft je die verantwoordelijkheid gegeven. Je kinderen komen op de eerste plaats. Zij hebben recht op geborgenheid en veiligheid. En als de thuissituatie zoals deze nu is dit in gevaar brengt, ja, dan ben ik van mening, dat je weg mag gaan. Een wereld van seks en drugs is geen wereld voor kinderen om in op te groeien of om aan bloot gesteld te worden.

[gempa]

heb je niemand waar je op terug kan vallen?
het lijkt mij een lastige keuze.
de bijbel is in 1 ding duidelijk als hij vreemd gaat, mag je scheiden.
en ik vind ik ben natuurlijk geen expert.
dat je ten alle tijde voor het zwakke op moet komen, dus als de situatie, gevaarlijk is voor je kinderen, dan zou ik weg gaan.daar ben jij verantwoordelijk voor!
ook als het gevaarlijk is voor jouw.

anders zoek christelijke therapie of een goede begeleider die je vertrouwd.dit is een hele moeilijke complexe situatie, waar je alleen toch niet uitkomt denk ik

maar omdat jij fouten hebt gemaakt, hoef jij niet voor altijd te boeten,
God wil je vergeven, als je berouw hebt. dus blijf niet in een gevaarlijk huwelijk als boetedoening(ik hoop dat je snapt wat ik bedoel)

[meboy]

Lieve schat,

Mogen en moeten bestaan niet in deze situatie, je zit klem tussen keuzes die allemaal hun voordeel of hun nadeel hebben. En dat betekend dat je er hoe dan ook pijnlijke plekken en open wonden aan overhoud. Ik kan en ga je niet vertellen welke keuze de beste keus is. Ik kan je wel vertellen welke aanknopingspunten je kunt gebruiken om een keus te maken.

En ik zeg: Wandelt door den Geest en volbrengt de begeerlijkheden des vleses niet. Want het vlees begeert tegen den Geest, en de Geest tegen het vlees; en deze staan tegen elkander, alzo dat gij niet doet, hetgeen gij wildet. Maar indien gij door den Geest geleid wordt, zo zijt gij niet onder de wet. De werken des vleses nu zijn openbaar; welke zijn overspel, hoererij, onreinigheid, ontuchtigheid, Afgoderij, venijngeving, vijandschappen, twisten, afgunstigheden, toorn, gekijf, tweedracht, ketterijen, Nijd, moord, dronkenschappen, brasserijen, en dergelijke; van dewelke ik u te voren zeg, gelijk ik ook te voren gezegd heb, dat die zulke dingen doen, het Koninkrijk Gods niet zullen beerven.

Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid. Tegen de zodanigen is de wet niet.

Maak een keus die (op de lange termijn) het meeste zicht geeft op de vruchten die hierboven worden genoemd. Het leven is een groot slagveld tussen "vlees", wat staat voor alle afbrekende dingen in het leven, en "geest", wat staat voor alle opbouwende dingen.

Als ik het goed lees zit je ook met schuld, twee kinderen & behoorlijk in de fout gegaan. Daar kan je moelijk wat aan af doen. Moet je ook niet wegpoetsen, het is wat het is. Milde handen en vriendelijke ogen zijn bij onze Vader. Daar mag je zonder voorwaarden komen om te zeggen wat je op je lever hebt. Zonder angst want Hij wil graag naar je luisteren en staat klaar om zijn liefdevolle zalf in jouw wonden te gieten.

Succes!

[coupe soleil]

Beste dwaler,

Allereerst welkom hier. Moedig om meteen een zo ingrijpende vraag hier te stellen, waarmee je heel wat van je leven blootgeeft. Maar wát een verschrikkelijk moeilijke situatie zal dit voor je zijn! Iemand van wie je houdt loslaten, is afschuwelijk.

Ongetwijfeld zal je, al dan niet met behulp van hulpverleners, alles geprobeerd hebben. Als niets blijkt te helpen, komt het moment van kiezen angstig dichtbij. Theoriën over het moeten doen wat je man zegt en het niet mogen oordelen moet je loslaten; dat doet hierin niet echt ter zake.

Als de situatie niet ernstig zou zijn en als je niet van alles geprobeerd zou hebben zou je deze vraag nooit stellen. De keuze van scheiden is hierin heel reëel, hoe moeilijk en dubbel het ook is. Ben je lid van een kerkelijke gemeente? Kan je daar je verhaal kwijt aan een pastoraal medewerker? Praten hierover lijkt me heel belangrijk.

Ik ben geen hulpverlener en kan je ook moeilijk adviseren wat je moet doen. Het enige wat ik je kan adviseren is de weg naar God terug te zoeken. Bid om licht in deze moeilijke periode. Ik zal ook voor je bidden.

[Saskia]

Wat een heftige situatie dwaler! Ik heb ook niet zo'n enorme bijbelkennis dat ik je teksten kan geven waar staat wat je kunt doen... Duidelijk is in ieder geval weg dat vreemdgaan van een partner een reden is om bij hem / haar weg te kunnen / mogen gaan. Maar als je, zoals jij zegt, van hem houdt, is dat door ons een stuk makkelijker gezegd dan door jou gedaan.

Denk goed om jezelf en je twee kindjes! Jullie moeten verder, de kinderen moeten een veilige toekomst hebben! Ik hoop van ganser harte dat je iemand hebt die je kan helpen hierin.

En het gaat er nu even niet om hoeveel fouten iedere partij gemaakt heeft, het is belangrijker dat je je realiseert dat je zo niet verder wil. Je hebt een goede stap gezet!

[dwaler]

Bedankt voor jullie reacties!

Ergens weet ik wat me te doen staat.
Tussen alle dingen door ben ik ook bezig om mijn eigen leven
op poten te gaan zetten.

Toch vind ik het zo moeilijk om mijn man los te laten.
Hij is niet alleen maar slecht en heeft een heel heftig en moeilijk verleden.
Hij is ziek, zo dat is eruit...
Men denkt dat hij trekken heeft van een psychopaat.

Ik wil verder gaan met mijn leven en dat van de kinderen, maar weet dat ik daarbij hem zijn kind zal ontnemen.
Hij is al eerder in zijn leven kinderen kwijtgeraakt.
Steeds vraag ik mezelf af waarom ik van hem hou en of er een mogelijkheid is dat hij zal kunnen veranderen.
Ook bid ik God elke dag of hij hem inzicht wilt geven of beter wilt maken.
Maar kan ik dat van God verwachten?
Zijn wij niet zelf verantwoordelijk voor onze daden?

Bang ben ik om de bevestiging te krijgen dat er niks anders op zit dan bij hem weg te gaan.
Tegelijkertijd houd ik hem, mijzelf , m'n familie etc. aan het lijntje over wat mijn bedoelingen en plannen zijn, omdat ik het doodgewoon nog niet kan.
Klinkt wrs heel makkelijk, maar ik heb het zelf nog nooit zo moeilijk gehad als op dit moment.

Ik weet niet meer wat de waarheid is en of ik miss de waarheid wel niet wil zien, terwijl ik het wel weet.
Heen en weer word ik geslingerd en dat al een paar maanden lang.

Zelf ben ik ook niet stabiel, ik heb borderline, een postnatale depressie en daar zitten dan ook weer haken en ogen aan.
Er is nu hulp voor mij opgestart, maar vind het ook heel eng om 2 kinderen alleen te moeten opvoeden.
Niet dat ik denk dat ik het niet kan. Normaal gesproken wel, maar er komt bij mij altijd weer een depressieve periode.

Naar de kerk ga ik niet meer sinds ik mijn man heb leren kennen, maar ben van plan om mijn oude dominee op te bellen.
Weet niet of dat stom staat, aangezien hij grotendeels weet wat ik gedaan heb en ik al die tijd niet naar de kerk geweest ben.

Mijn familie kan ik wel mee praten, maar zij zijn ook niet objectief.
Vrienden... die heb ik niet.
De paar kennissen die ik heb, daar kan ik dit niet mee bespreken.
Dat is altijd koetjes en kalfjes werk.

Doordat ik ook van t ene moment op t andere weer hele andere ideeën en gevoelens kan hebben is het voor niemand meer te volgen.

Het is wrs ook heel irritant voor anderen als je steeds met hetzelfde aankomt, maar er geen keuze in maakt.

Ik zou heel graag willen dat mijn man zou veranderen en weer degenen zou zijn op wie ik verliefd werd, maar in hoeverre is ddat mogelijk?
Mogen mijn kinderen daar onder lijden en in hoeverre heb ik hun al teveel ballast meegegeven...

De jongens kunnen er niks aan doen, zijn totaal onschuldig, te klein om nog maar iets daadwerkelijk te beseffen.
Mag ik hun het aandoen, omdat ik iets graag wil???

Ook zit ik ermee dat ik alles op moet geven.
Als ik kies om zonder mijn man verder te gaan, zal ik geen ook geen auto meer kunnen hebben, geen internet en wrs geen vaste telefoon.
We zullen moeten rondkomen van een klein beetje, wat net zou moeten kunnen. Niks extra's.
Is dat dan mijn straf?

Sorry voor mijn gezeur, maar ik zit de hele tijd met zoveel dingen in mijn hoofd...

liefs,

[dwaler]

staat miss belachelijk dat ik mijn levensverhaal hier op t internet zet, maar weet niet waar ik er anders mee naar toe moet...

[coupe soleil]

Naar de kerk ga ik niet meer sinds ik mijn man heb leren kennen, maar ben van plan om mijn oude dominee op te bellen.
Weet niet of dat stom staat, aangezien hij grotendeels weet wat ik gedaan heb en ik al die tijd niet naar de kerk geweest ben.

Dat is helemaal niet stom. Als het goed is zal je domine eblij zijn als je contact met hem (haar?) opneemt!

Mag ik hun het aandoen, omdat ik iets graag wil???

Het lijkt me dat dit even iets anders is dan 'iets graag willen'. Verder geef je aan dat de jongens te klein zijn om iets te begrijpen. Daarom moet iemand die verantwoordelijkheid kan nemen dat voor hen doen. Jij dus.



Verder zou ik als ik jou was even niet vooruit lopen op zaken. Begin bij het begin, zou ik zeggen. Maak eerst eens een afspraak met je oude dominee en wacht even rustig af hoe dat gesprek verloopt.

[Riska]

Er was een periode dat ik wist dat mijn huwelijk niet goed meer was. En mijn ex had buien. Buien, waarvoor ik als de dood zo bang was.
Er kwam een dag dat ik totaal overstuur bij mensen uit onze kerk kwam, waar ik een bespreking had. Een van hen zei: "zo, dan begint dit jaar (het was 2 januari) voor jou met een nieuwe lei, jij gaat scheiden".
Enkele maanden later kwam ze me tegen en vroeg of ik al weg was. Dat was ik niet - ik kon het niet. Toen gaf ze me een betere raad: "jij moet doen wat je hart je ingeeft. Maar op het moment dat je nergens anders meer aan kan denken dan aan weggaan, is die tijd gekomen". Het innerlijke gevecht heeft nog ruim een jaar geduurd.
Kijk, ik weet dat er gezegd wordt: "wat God samenbrengt, scheide de mens niet". Maar er is een verantwoordelijkheid van beide kanten. Als iemand verslaafd is, zal hij moeten vechten om er vanaf te komen. Want een relatie is een kwestie van vechten soms om het goed te houden. Daar moet je je voor inzetten. Toen mijn ex weigerde ook maar in therapie te gaan en er alles aan gedaan is om de boel te redden heb ik de beslissing genomen.
Ik zat op dat moment in het jeugdwerk van de kerk en ik heb aan mijn predikant gevraagd of hij het beter vond als ik me terugtrok. Dat vond hij niet. Want hij wist hoe hard er gewerkt was om het huwelijk in stand te houden.

Jij hebt ook een taak naar je kinderen toe. Als iemand heeft gekozen voor drugs, dan neemt hij niet de verantwoordelijkheid naar zijn kinderen.
Als de familie aan een psychische ziekte denkt, dan moet je dat serieus nemen. Mijn schoonzus zei later, toen ze doorhad wat die 'buien' waren van mijn ex, dat ze me had willen waarschuwen voor ons trouwen aan, maar dacht dat het wel over zou zijn als hij eenmaal getrouwd was.

Mijn kinderen, die toen 12 en 14 jaar oud waren hebben later gezegd dat het het beste was wat ik gedaan had: scheiden.
En pas nu, 14 jaar later, komt eruit bij mijn dochter met name, hoe bang ze voor hem was. Al weet ze nu ook de medicatie die hij had, waardoor met haar kennis van medicijnen door haar werk, veel voor haar op zijn plaats viel. Ze weet nu welke psychisch ernstige ziekte heeft meegespeeld.

Als je besluit uiteindelijk om hem te verlaten heb ik nog één ding: Laat nooit, maar dan ook nooit, iets negatiefs over je man los. Hij is en blijft de vader van je kinderen.

En als laatste: God ziet het hart aan. Hij heeft er weet van hoeveel verdriet je ervan hebt, hoeveel strijd je gestreden hebt om het huwelijk in stand te houden. Lukt het dan uiteindelijk niet: weet je dan door Hem gedragen en vertrouw op Zijn liefde en barmhartigheid.

[Denkertje21]

Lieve dwaler,

Ik heb de hele dag met je verhaal gelopen. Ik ben zo blij dat je het hier vertelt! Probeer verder een vertrouwenspersoon te vinden waar je alles aan kwijt kunt..

En dan: ik merk dat je huwelijk, je relatie met God in de weg staat. Niets maar dan ook niets mag dat in de weg staan: je doet je zelf en je kinderen voor God tekort. Je doet God tekort, en ook al wist je dat al bij je huwelijk, het sleept je nu verder meer.

Kies voor het belangrijkste in je leven en vertrouw er dan ook op dat God voor je man zal zorgen...

[dwaler]

Sorry, ik heb even niet de energie om te reageren.
Wel fijn dat jullie reageren.
Dat helpt me een beetje om een beter beeld van de situatie te krijgen.

Morgen zal ik verder reageren.

liefs,

[88alries88]

Dwaler, wat een heftig verhaal, en wat een ontzettende moeilijke situatie voor je!

Ik meen me te herinneren dat er een Bijbeltekst is waarin ongeveer zoiets staat: dat een vrouw alleen van haar man mag scheiden als zij bij hem niet christelijk kan leven. Sorry, zie nu dat Denkertje ook zoiets aangeeft.

In ieder geval, zoek hulp! Bij een dominee of instantie of bij wie dan ook. Hier kom je alleen toch niet uit!?

[Haai]

Ach dwaler... wat enorm heftig allemaal.

Er zijn hier al heel veel wijze woorden geschreven, ik ga daar dus niets aan toevoegen, alleen:

*Hug* en ik zal voor jullie bidden!!

[Daphne]

Ach dwaler... wat enorm heftig allemaal.

Er zijn hier al heel veel wijze woorden geschreven, ik ga daar dus niets aan toevoegen, alleen:

*Hug* en ik zal voor jullie bidden!!