Kinderen opvoeden

[Tuinfluiter]

@Annette,

Ik begrijp je heel goed en dat jij het zat bent heeft niks te maken met dat jij maar uit huis moet gaan en op jezelf te gaan wonen!!
Het is niet leuk als er elke keer ruzie is.
Heb je al een keer geprobeerd om met je broer te praten? gewoon jij met hem? alles eerlijk zeggen.
Dan kan hij misschien zichzelf een beetje bloot leggen voor jou en begrijp je een beetje wat er in hem omgaat.
Want het valt natuurlijk niet mee soms om een puber te zijn, dan zit je vaak je eigen in de weg.
Het lijkt mij toch het beste om met hem te gaan praten en ook begrip te tonen natuurlijk voor hem.
En als hij weer iets uithaalt misschien niet altijd gelijk negatief reageren maar het ook een keer met een grapje oplossen (ook al zou je op dat moment liever boos worden ofzo).
Succes ermee!!!!

[*Annet*]

zou een puber er behoefte aan hebben om een gesprek met zijn zus aan te gaan? Als ik aan mezelf denk zeg ik: nee, ik zoek het zelf wel uit.

Bij ons thuis was het op een gegeven moment ook nogal een zootje, van niet zo'n geweldige sfeer meer omdat ik altijd en eeuwig met mijn vader overhoop lag. Ik ben gewoon niet meer mee gegaan als hun ergens heen gingen, ging niet mee op vakantie maar op kamp in de periode dat hun weggingen. Laat die gozer het gewoon uitzoeken, hij is hard op zoek om een weg te vinden in het leven. Waarschijnlijk ziet hij zijn werkegever als een soort van idool, dat hij zo wil zijn als hij bijv. Kan daar waarschijnlijk wel zijn ei kwijt of vind wat hij thuis mist. Eerlijk gezegd herken ik mezelf wel in het verhaal over jouw broertje. Jullie leven jullie leven, hij het zijne. Etenstijd is etenstijd, hij warmt zijn prak dan maar op en eet lekker rustig alleen zodat jullie je ook niet aan elkaar hoeven te ergeren.

[88alries88]

Hebben jullie wel echt belangstelling voor je broertje? Ik bedoel dan niet op een bemoeizuchtige manier van 'zo laat moet je thuis zijn'" je moet daar mee helpen', maar op een positieve manier?

Mijn broer (22 jaar) is ook jaren niet te genieten geweest. Hij zat veel thuis te werken voor school, was chagarijnig, en zorgde steeds voor ruzie in huis. Hij heeft zelfs een keer tijdens een gezellige maaltijd mn zusje (9 jaar) met haar gezicht in haar eten geduwd. Vond hij een leuke grap, maar het leverde wel ruzie en huilbuien op. Nu hij school heeft afgerond, en aan het werk is, is hij totaal veranderd! Hij is van stille chagarijnige gozer veranderd in een gezellige kletskous! De sfeer in huis is er veel beter op geworden!

Probeer 's meer gezellig met je broertje te praten /dingen te doen. Op die manier merkt hij dat je ook wel belangstelling voor hem hebt als persoon en dan zal hij ook meer vertellen over dingen die hem dwars zitten. Probeer hem niet altijd af te vallen, want waarschijnlijk ligt hij gewoon met zichzelf in de knoop, zoals de meeste pubers!

[Loucom]

Mijn zus was/is ook zo. Paar jaar geleden was ze ook zo erg. En wij als zusjes hebben gewoon gemerkt dat eigenlijk vorm van aandacht trekken is, want alle aandacht ging zo naar haar toe en wij moesten maar zien. Nu mijn ouders dat ook zo ong bijna doorhebben is het wel minder. Ze hebben zo van zoek het zelf maar uit.

Dat hij zovaak weg wil heeft misschien ook te maken dat als hij thuis is eigenlijk direct van hem verlangt wordt om iets te gaan doen. Dan heb je daar als puber helemaal geen zin in. Als je nou eens niets verplicht en laat wachten dat hij vanzelf keer meegaat doen. Dan heeft hij zo van, ik help vanuit mezelf en dan is het voor hem ook leuker.

Maar succes ermee.

[Evelien]

ik was ook zo'n iemand. Ik probeerde op een negatieve manier me toch te laten zien. Dit kwam doordat ik mezelf moest opboksen in een gezien met allemaal HBO-ers en Universtaire broers/zussen. Heel moeilijk, kon soms niet met gesprekken (aan tafel, tijdens koffie/thee drinken) mee doen. Klinkt heel zielig allemaal maar het is wel een periode geweest in mijn leven. Op een gegeven moment groei je daar over heen en wordt je volwassener en ga je anders over bepaalde zaken na denken. Ik heb het een plek kunnen geven.

[pol]

'k Heb een beetje meegelezen, maar ik vind dat het broertje heel negatief wordt benaderd, bekijk ook zijn positieve dingen en ga iets met hem doen wat hij leuk vind, praat nergens over dan, maar probeer langzamerhand zijn vertrouwen te winnen. Als hij benaderd wordt van: hee jij bent mijn broer, jij mag er zijn ondanks je fouten en gebreken, denk ik dat het al heel anders wordt. Bekijk het eens vanuit je broer, is het een leuk gezin, zijn jullie aardig tegen hem of zit je altijd te vitten.

[Evelien]

precies....zolang iemand alleen maar negatief wordt aangesproken weet hij of zij niet meer wat positief is. Ookal kun je activiteiten gaan organiseren wat hij/zij leuk vindt, het kan juist soms ook heel negatief uitpakken voor zo'n persoon.

[Marnix]

Hoe oud is hij?

Misschien vindt hij het thuis niet gezellig ofzo. Een keer een gesprek aangaan met een positieve insteek (en dus niet: Waarom verpest je de sfeer altijd) kan wel goed zijn. En soms is het gewoon goed om het huis uit te gaan, vaak verbetert de relatie dan wel.

[tante-tortel]

Eerlijk gezegd annette denk ik wel eens: sjonge zeg wie is in dat gezin nu eigenlijk de moeder? Je gedraagt je alsof jij je broer moet opvoeden!
Kan me voorstellen dat hij daar totaal niet van gediend is.
ga toch eens gewoon kind wezen en laat je ouders het oplossen met je broer.
Je praat alsof je een (sorry voor het woord) oud wijf bent.
Wordt het niet gewoon eens tijd dat je je eigen huishouden gaat bestieren?

[jamillah]

Eerlijk gezegd annette denk ik wel eens: sjonge zeg wie is in dat gezin nu eigenlijk de moeder? Je gedraagt je alsof jij je broer moet opvoeden!
Kan me voorstellen dat hij daar totaal niet van gediend is.
ga toch eens gewoon kind wezen en laat je ouders het oplossen met je broer.
Je praat alsof je een (sorry voor het woord) oud wijf bent.
Wordt het niet gewoon eens tijd dat je je eigen huishouden gaat bestieren?

Bovenstaande is, al meerdere malen trouwens, ga jij eens lezen (!) gezegd. Jammer dat jij je altijd moet verwoorden op een klotemanier.

[Tuinfluiter]

Nou tante tortel, vind het niet zo'n leuke manier hoe jij je mening geeft op het verhaal van Annet!!
Hier heeft ze natuurlijk niks aan, ze vertelt hier haar verhaal om tips en adviezen te krijgen, nou die krijgt ze zo niet echt.
En we kunnen nooit precies weten hoe het er bij Annet thuis aan toe gaat wat betreft haar broertje, dus ik zou niet te gauw zeggen dat het lijkt alsof Annet de vader en moeder is en dat ze zich er teveel mee bemoeit.

[Evelien]

ik kan me wel vinden in de reactie van tante tortel.

[*Annet*]

uit eigen ervaring kan ik vertellen dat het als meid niet leuk is om alleen maar broertjes te hebben. Volgens mij is dat bij Annette ook het geval. Kan me voorstellen dat het best moeilijk kan zijn, thuis. En je kan wel zo makkelijk roepen: ga op jezelf maar je moet daar wel genoeg geld voor hebben, woonruimte zien te vinden enz.

[LauraC]

Wanneer begonnen jullie met Bijbellezen met jullie kinderen?

[paprikameisje2]

zelf denk ik nog steeds.. puber is puber! ik ken ook iemand.. was heel de dag bij een ander, en kwam thuis om te slapen. k kan niet verder in details, maar de ouders hebben contact gezocht.. zonder dat puber het wist.. met het desbetreffende gezin en zo via de mond van een ander, hem laten sturen. Hij nam van die vader van dat gezin alles aan, maar wat zijn eigen vader zei was onzin! gewoon lekker afzetten!

ik denk annet.. of was het annette? ik kan het nooit onthouden.. dat het wel goed komt. Beter bij een gezin aan de gang dan rotzooien op straat.. al heb je dus aan mijn tips ook niks

en sommige mensen ehbben gewoon geen behoefte om leuke dingen te doen emt familie.. die zijn gewoon liever alleen... Ik denk zelf dat meiden daar meer behoefte aan hebben dan jongens.