De enorme hug heeft zeker geholpen. Ik heb in elk geval weer wat rust in mijn lijf en wacht weer vol (on)geduld verder. Ik kan toch niks doen. Maar soms wordt die onmacht even teveel en dan heb ik zin om met dingen te gooien, te schelden, of wat dan ook
Maar ik ben weer geland
@Kwebbel: dat verschilt per land. Elk land heeft eigen regels, een eigen procedure. De link die Saskia gaf is inderdaad het antwoord op jouw vraag. Wanneer je verder klikt op 'adoptieprocedure' (de balk bovenin) en dan op 'adoptieprocedure stap voor stap' dan zie je een heel duidelijk overzicht.
Mijn man en ik wachten nu op het 'gezinsonderzoek'. Het 'gezinsrapport' dat hieruit voortvloeit, vormt de basis voor de 'matching': de combinatie kind(eren)-ouders. In het gezinsonderzoek wordt ook gekeken of je geschikt bent voor het adopteren van jonge of oudere kinderen, kinderen met een medisch probleem, of alleen 'zo gezond mogelijk', meer dan 1 kind tegelijk, etc.
Verder kent Nederland een aantal wetten/regels wat betreft adoptie. Zo is de leeftijd van het kind dat wordt voorgesteld maximaal 6 jaar, waarmee dan 'tot aan de 6de verjaardag' wordt bedoeld. Een uitzondering op deze regel is mogelijk, wanneer het kind samen met een jonger broertje/zusje geadopteerd wordt. Daarnaast mag het leeftijdsverschil tussen oudste ouder en kind niet meer dan 40 jaar bedragen. Uitzonderingen van bijv. een jaar komen voor, meestal gaat het dan om een kind met een moeilijk plaatsbare 'Special Need' (een medisch probleem waar bijv. maar weinig mensen voor open staan).
Naast de voorwaarden voor wat betreft leeftijd stelt de wet, dat het te adopteren kind grote kans moet hebben op het 'zelfstandig een bestaan opbouwen in NL'. Dat houdt concreet in, dat verstandelijk gehandicapte kinderen niet geadopteerd mogen worden. Uitzonderingen zijn weer gevallen, waarbij het kind 'vast zit' aan een broertje of zusje. Tot voor kort was het in principe ook niet mogelijk, dat een HIV-besmet kindje geadopteerd kon worden, omdat deze weinig kans zou hebben om de volwassenheid te bereiken en een zelfstandig bestaan op te bouwen. Maar dat wordt nu algemeen teruggedraaid (medicijnen en kennis van het HIV-virus zijn de laatste jaren natuurlijk enorm toegenomen) en eigenlijk geeft de minister altijd toestemming voor de adoptie van een HIV-besmet kindje.
Alle uitzonderingen moeten per geval worden goedgekeurd door de minister van justitie. De beginseltoestemming die je krijgt is in principe geldig voor de adoptie van 1 kind. Elke meerling-plaatsing moet dus ook worden aangevraagd, maar dat is meestal geen probleem, wanneer het gezinsrapport al vermeldt, dat je er geschikt voor bent.
Naast deze regels die gelden in Nederland, heeft het land waaruit je een kindje wilt adopteren eigen regels en voorwaarden. Daar moet je ook aan voldoen. Zo zijn er landen die bepaalde eisen hebben wat betreft huwelijksduur, gezondheid, opleiding, inkomen, aantal al aanwezige kinderen, (on)gewenste kinderloosheid, etc.
Voor de adoptie van een in NL geboren kindje wordt de stap 'vergunninghouder/bemiddeling' overgeslagen: dat gaat allemaal via de Kinderbescherming. In het gezinsonderzoek kun je aangeven of je op de lijst voor NL-adoptie geplaatst wilt worden. Zo'n NL-adoptie werkt weer wat anders: het gaat meestal om afgestane baby's. Die hebben eerst 3 maanden in een pleeggezin geleefd (zodat de moeder bedenktijd heeft) en worden dan bij adoptie-ouders geplaatst. Gedurende het eerste jaar kan de moeder het kind nog terugeisen, ze kan zich dus nog bedenken. Na dat eerste jaar kan de feitelijke adoptieprocedure gestart worden.
Zow. Een heel verhaal. Als er nog vragen zijn, dan hoor ik het wel
