Ik vind het juist wel verstandig om al je uitzet een beetje bij elkaar te hebben. In totaal alles meegerekend van dekbed kussen slopen tot theelepeltje stofzuiger enz kom je toch al aan een paar duizend euro. BIj ons stond het op de zolder (giga groot en komen we nooit) Toen we ons huis kochten en gingen klussen hadden we ons spaargeld hard genoeg nodig en voor de meubels die we kochten.
Ik ben echt blij dat ik toen alles had anders had ik dus niet gekocht wat ik nu heb.
Je snapt dus precies mijn punt niet.
Uitzet bij elkaar sparen kost toch ook geld?
Dat geld zet ik nu liever op m'n spaarrekening.
Natuurlijk heb je voor meubels etc. ook veel geld nodig.
Maar je moet het allemaal een keer uitgeven. En of je dat nou in één keer doet of in kleine beetjes, dat maakt dan toch geen snars uit?
En als je niet al had wat je nu hebt, had je vast ook wel wat anders leuks gevonden. (Nou moet ik wel zeggen dat ik daar niet zo'n pietje precies in ben, al ben ik wel kieskeurig) Maar ik heb niet zoiets van 'het ware servies' ofzo.
Ik vind het wel grappig dat de discussie nu naar burgelijkheid verschuift, iets waar de gemiddelde student niets van moet hebben. Ikzelf ook niet, en niemand die mij goed kent zal mij burgerlijk oid noemen. Maar tegelijk, iedereen moet toch zelf weten hoe zij/hij alles doet?
Tsja het is maar wat je onder burgerlijk verstaat? Als mensen horen dat je gaat trouwen denken ze al snel aan samen op de bank hele avonden en geen leuke dingen meer doen. Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat dat onzin is, maar mensen schijnen daar toch bang voor te zijn.
Eerlijk gezegd zie ik er ook wel heel erg naar uit om samen een plekkie te hebben, niet meer zoveel te hoeven reizen naar elkaar, constant die weekendtas in- en uitpakken etc. Gewoon samen je eigen plekje met je eigen spulletjes enz. Is dat burgerlijk? Dan lijkt het me namelijk heerlijk
