meboy schreef:Bij gesprek tussen gemeenteleden of de kerk zelf heb je altijd het "probleem" dat er respect is.
De kerk maakt de band tussen God en de functie die ze zelf hebben binnen Zijn Koninkrijk erg hecht. Zodra je als homo een ander standpunt over homoseksualiteit inneemt dan beroepen ze zich al snel op die band. Vervolgens wil je uit respect die band niet ondermijnen ook al ben je het met het standpunt niet eens.
Prima dat die band hecht is. Echter, ik begrijp niet zo goed wat die band beroepbaar maakt in een dergelijk gesprek. Een kerkenraad is de vertegenwoordiging van alle gemeenteleden. Natuurlijk 'regeren' zij de gemeente; ik lees uit jouw quote echter meer starheid van de kerkenraad dan een luisterend oor.
Je wilt niet tegen een dominee of ouderling zeggen: "u ziet het verkeerd", of, "dat kunt u ook anders zien". Mijn ervaring is dat als je een antwoord krijgt, je het vervolgens één keer probeert te corrigeren en daarna zwijg je uit respect, terwijl je denkt: hoe kan ik ze dit in vredesnaam duidelijk maken? Hoe meer je de neiging hebt om te zeggen waar de haper zit des te meer heeft de kerk de neiging om te wijzen op de band tussen haar en het Gezag.
Uit respect voer je niet de boventoon in het gesprek en luister je vooral. En dat sloopt je op den duur. Je neemt niet de leiding in dat gesprek om uitvoerig uit de doeken te doen hoe het volgens jou zit.
Dat is inderdaad een moeilijk iets. Dergelijke gegevens schrikken mij steeds weer af om met de kerkenraad in gesprek te gaan. Aan de ene kant heb ik zoiets van: 'ik zie de meerwaarde op dit moment niet in van het outen richting de kerkenraad / gemeente.
Aan de andere kant: je weet nooit in wat voor een situatie je terecht komt. Het idee dat men het van anderen hoort staat me ook niet echt aan, gezien de gekleurdheid die dan mogelijk wordt meegegeven. Of stel dat ze je voor een functie binnen de kerkenraad vragen ofzo, dan lijkt het me toch wel prettig als men reeds op de hoogte is. En verder kan je meer jezelf zijn. Dat is wel een belangrijk punt.
Nu geloof ik overigens wel dat elke gemeente weer verschillend is, ongetwijfeld ook qua reactie en ruimte voor gesprek e.d.
Op een forum kan je een begin maken, een kerndeel en een staart. Dat is voor mij onmogelijk geweest in de gemeente. Met als gevolg dat ik me er niet meer thuisvoel.
Dat is een erg jammer gevolg. Maar je hebt gelijk: op een forum zitten over het algemeen mensen die een gesprek / discussie aan willen gaan, daarom is het prettiger om daar in gesprek te gaan. En zelf ben ik meer een schrijver dan een prater; dat scheelt ook.
En uit gevoeligheid zeg ik steeds dat dit niet alleen komt door de gemeente maar vooral ook door mezelf. Dat stelt namelijk een hoop mensen gerust.
Ja, want dan is het makkelijk voor ze...
Maar eigenlijk ben ik nog steeds heel verdrietig over het feit dat (bijna) niemand in de kerk snapt waar ik mee bezig ben. Op 1 dooplid en 1 belijdend lid na, heeft niemand ooit écht geluisterd. Ik voel me vooral een mooie aanleding om aan de rest duidelijk te maken waar de kerk staat terwjl ik niet meer bij dat proces betrokken ben.
Er is een hoop werk te doen en tijd nodig om dingen te veranderen in veel gemeenten. Luisteren is overigens voor veel mensen moeilijk.
