Hoe noem je je (toekomstige) schoonouders?

[kwebbel]

[...]Net als ik mijn schoonouders nooit papa of mama zal noemen, want daar heb ik er ook maar 1 van)

mee eens! Persoonlijk heb ik een hechtere band met m'n schoonouders, nu wonen zij ook veel dichterbij dus ik wip gewoon vaker binnen. Verder kan ik veel meer met ze praten. Ik heb nooit een hechte band met m'n ouders gehad, dat scheelt natuurlijk ook wel.

Herkenbaar..

hoef je niet zo klein te schrijven hoor! Het is (helaas) voor meer een herkenbaar begrip. Ik ben dankbaar dat ik zo goed nog met m'n schoonouders kan praten, anders stond ik (niet letterlijk) zonder ouders ! Ik ben ook niet grootgebracht met het feit dat ik ooit zelfstandig moest staan. Ik heb nooit leren koken, stoffen, stofzuigen (nu is dat niet zo moeilijk, maar je moet het wel weten!!) mijn moeder had daar zelf geen overzicht in, dus laat staan dat ze het mij kon leren....
Anyway: weer ontopic. Ik noem m'n (schoon)vader ook wel eens "ouwe" maar dan alleen bij wijze van geintje

[MissF]

Ach, ik ben ook opgegroeid zonder te weten hoe ik moest wassen, strijken etc hoor Dus dat is niet persé nodig blijkbaar
Ik heb erg moeten wennen aan mijn schoonouders, omdat ze best heel anders zijn. Ik ben veel meer recht voor zijn raap. Als ze mot hadden dan zei ik er gewoon iets van, wel netjes, maar ik heb geen zin om daar midden in te zitten, en het was soms zoooo onbenullig, waar ze over ruzieden.
Wel grappig, nu is dat stukken minder. Geen idee of het komt omdat ik erbij ben gekomen of dat ze gewoon veel meer op elkaar aangewezen zijn nu hun eennalaaste zoon ook het huis uit is, maar het zijn echt wel lieverds

[kwebbel]

Ach, ik ben ook opgegroeid zonder te weten hoe ik moest wassen, strijken etc hoor Dus dat is niet persé nodig blijkbaar

bij mij blijkbaar wel want ik stond met twee kromme handen en heb heel veel moeten bellen ligt natuurlijk ook een beetje aan de persoon zelf.. ik had het wel nodig! Maar nu ga ik off...

[Galateia]

ik zeg nog altijd "hey" tegen mijn schoonouders

[kwebbel]

ik zeg nog altijd "hey" tegen mijn schoonouders

[keessie]

ik zeg nog altijd "hey" tegen mijn schoonouders

wat is daar gek aan dan?

[Galateia]

ik zeg nog altijd "hey" tegen mijn schoonouders

wat is daar gek aan dan?

Daarmee bedoel ik: ik noem ze altijd "hey"

Voorbeeld: "Hey, wilt u wat drinken?"
Soms: "hey moeder van *naam man*, wilt u wat drinken?"

Ze vinden het vreselijk, dat ik ze zo noem, maar ja, hun alternatief was om ze "vader" en "moeder" te noemen. Bij de voornaam liever niet.

Nou, omdat ik die mensen dus echt niet als ouders zie (zelfs mijn man heeft niks met ze), ga ik ze echt niet zo noemen. "hey" en "moeder van...." volstaat wat mij betreft.

[Marnix]

precies. Moeten ze maar niet zo conservatief zijn

[Galateia]

Inderdaad. En voor die 3 keer per jaar dat ik ze daadwerkelijk zie (en dan nog vermijd ik ze zoveel mogelijk), lijkt het me ook niet echt boeiend of ik nou "hey" zeg, of "yo", of "uhm". They'll live.

[88alries88]

Mn schoonouders bij de voornaam noemen zou ik weer niet kunnen! Mn ouders noem ik toch ook niet bij de voornaam, waarom zij dan wel?! Sowieso moet ik altijd erg nadenken als ik andere mensen over 'Piet' hoor, dan denk ik 'huh, welke piet is dat nou weer?' Blijkt dat ze hun schoonvader bedoele...

Maar goed, we blijven het gewoon nog omzeilen!!

Vind het trwns heel gek klinken als ik een grote vent 'mamma' hoor zeggen...zeg dan ajb gewoon 'ma'! Vind het zo onvolwassen klinken...maar das persoonlijk!

[Galateia]

Ik noem mijn ouders nog altijd "papa" en "mama". Of "pap" en "mam". Nooit "pa" of "ma". Dat komt denk ik omdat ik niet van afkortingen houd. Mijn zus bijvoorbeeld kort altijd namen af, ik nooit. Ik heb ook leerlingen die hele ingewikkelde lange namen hebben en die spreek ik altijd helemaal uit.

Mijn man noemt mijn ouders overigens gewoon bij de voornaam. Dat doe ik zelf echt nooit. Ik ben gewoon lekker in de kleine-meisjes-fase blijven hangen

[esli]

Ik ontwijk het bij mijn schoonouders ook, ik zou nooit pa/ma zeggen omdat het mn ouders niet zijn. Van hun andere schoonkinderen hoorde ik wel dat zij dat wel doen, omdat het een soort van verplicht is. Tegen mij zijn mijn schoonouders daar nooit over begonnen, misschien voelen ze aan dat dat echt niet bij me past, en ik heb ook een veel kleinere band met hun dan dat andere schoonkinderen.

Mijn eigen ouders noem ik pap(a)/mam(a), ik vind pa en ma juist weer raar klinken ouderwets en afstandelijker ofzo.

[Gerdien B.]

Ik noem mijn ouders en zijn ouders gewoon pa en am. Mijn schoonouders hadden het zelf gezegd: noem mij maar bij mijn voornaam, maar daar houd ik niet van.

[MissF]

Ik vind het keilief als een volwassen man 'mama' zegt.
Mijn ooms zeggen altijd tegen mijn oma (hun schoonmoeder) mama. Zij ís gewoon mama voor al haar kinderen en kleinkinderen. Vind ik echt lief!
Van die kerels van 40 die het dan over mama hebben. Mijn oma zegt ook nog steeds tegen haar moeder (mijn overgrootoma van 96 dus) mama. Klinkt lief

[88alries88]

Tuurlijk kan het wel lief klinken om dat te zeggen. Maar kheb er gewoon een hekel aan als een moeder constant alles voor een volwassen zoon probeert te regelen, terwijl zoonlief zelf aangeeft dat ze dat niet moet doen. En dat ze dan een discussie krijgen waarbij je steeds hoort 'ja, maar mamma'. Dan heb ik gewoon het idee dat ze zich een soort van machtig voelt en dat ze het idee krijgt dat haar zoon het toch niet alleen kan.

Sorry, das meer mijn frustratie die daar mee in verband staat denk ik. Heb er zo'n hekel aan als moeders hun volwassen kinderen als ukkies behandelen!