Vanavond heb ik vol afschuw naar de documentaire over Josef Fritzl (of hoe je het ook schrijft) gekeken. Het is sowieso een gruwelijk feit, maar zeker als ik denk aan de manier waarop hij de schone schijn heeft opgehouden en zolang, krijg ik echt braakneigingen. Hoe is het in vredesnaam te verklaren, dat iemand die psychisch zo gestoord is (of niet?), dit zo kan volhouden?
Enerzijds is zijn gedisciplineerde leven waarschijnlijk de reden geweest waarom hij het zolang verborgen heeft kunnen houden. Anderzijds kan ik er met mijn volle verstand niet bij dat iemand met zo'n zieke geest, zó'n gedisciplineerd leven kan leiden dat hij door de buitenwereld als een normaal iemand gezien word.
Misschien is zijn psychische toestand niet eens een discussie waard, maar er werd weinig over gezegd in de documentaire, terwijl het ergens wel degelijk interessant is.
Hoe denken jullie hierover?
en toevallig ook nog eens over persoonlijkheidsstoornissen. Je hebt nou eenmaal een paar stoornissen waarbij mensen gewoon bijna of helemaal geen sociale contacten aan kunnen gaan, omdat ze geen emoties hebben (of die onderdrukken, waarschijnlijk). Ze kunnen prima een of ander baantje hebben, zolang ze daar niet te veel sociale vaardigheden bij nodig hebben, ze kunnen boodschappen doen, ze kunnen belastingformulieren invullen, enzovoorts. Ze hebben dus alleen geen diepgaande sociale contacten, en dus zal er ook nooit iemand zijn die doorheeft dat ze een 'dubbelleven' hebben.
