Zaterdag sprak ik daar op een feestje een oude bekende van vroeger - met nu 3 leuke kinderen - op aan. Ze had altijd van die prachtige blonde krulharen en dat gaf haar zo'n lief gezicht. Ze was altijd leuk gekleed en straalde echt iets uit. Ik vond haar gewoon altijd een hele leuke vrouw.
Nou, ze had nu piekhaar, slonzige kleding en de uitstraling van een aardappelzak.
En natuurlijk geldt dat niet voor alle vrouwen. Maar er zit wel iets van een 'patroon' in. Ik vroeg haar waarom ze deze negatieve transformatie had ondergaan, en samen met de andere in overvloed aanwezige huismoeders (die er zo'n beetje hetzelfde uitzagen) kreeg ik een hele preek over de vreugde die de kinderen gaven, en over hoe irritant het is als ze je aan je haar trekken, dat je in mooie kleding natuurlijk niet de hele dag kan poetsen en die kinderen van eten kan voorzien, blablabla. En het ergste (en toen was ik wel klaar met ze): dat IK over een paar jaar ook zo zou zitten.
Op dat moment greep mijn man in, die wilde voorkomen dat ik zou ontploffen
Maar waarom is dat toch? Ik gelukkig 1 positieve uitzondering: een collega van me heeft 4 kinderen, maar daar kwam ik pas later achter want ze spreekt er gelukkig niet de hele tijd alleen maar over, en ik viel echt van mijn stoel toen ze dat zei. Ze ziet eruit alsof ze nog geen 30 is, ze is hip, stijlvol, gewoon een hele leuke vrouw.
Zo kan het dus ook.
En waarom is lingerie zo belangrijk: omdat het je een gevoel van vrouwelijkheid geeft. En omdat het leuk is om wanneer je jezelf uitkleedt, je man een mooi uitzicht heeft. Het gaat om het GEVOEL.
Mijn moeder zei al, sinds de eerste bh die we kochten, dat ik overal op mocht bezuinigen, maar nooit op mijn lingerie. Als je BH maar goedzit
