hoeveel kinderen??

[kwebbel]

Pfff... verstandig misschien wel. Maar je legt wel een emotioneel persoonlijk punt van jezelf 'op straat'. Dat lijkt me niet makkelijk...

Is ook niet makkelijk, maar je geeft een ander wel de kans om je te steunen. Als ik bijv. niet weet dat iemand kinderloos is, kan ik door een flapuiterige opmerking iemand gigantisch kwetsen. Als je het weet kan je makkelijker meeleven.

zeker. Ik heb een collega die dolgraag kinderen wil met haar 2e man (heeft er 2 van haar 1ste man). Nu heeft ze al minstens 1x een miskraam gehad... soms flapt er wel eens wat uit weet je wel over kinderen........ ze zegt wel dat we gewoon ronduit moeten praten over kinderen maar toch.. het kwetst haar wel denk ik. Heel moeilijk! Ze is gelukkig met haar 2 kinderen en haar man,dat weet ik zeker. Maar toch, een liefdesbaby van je man is natuurlijk altijd helemaal geweldig. Psychisch, sociaal en geestelijk ontzettend moeilijk!

[lammetje]

ik vind het ook wel moeilijk, kinderen krijg je wel, maar als ik nu zie hoe 'druk' ik het heb nu ik niks meer mag en Sarah toch aandacht nodig heeft.... je weet nooit hoe het wordt als ik weer zwanger wordt, misschien mag ik dan vanaf 15 weken al niks meer. Tja dan is het verstandig om lichamelijk even te wachten met een derde zwangerschap, tot de kinderen wat ouder zijn en mijn lichaam wat is uitgerust.
Aan de andere kant denk ik, als ik het écht niet aan kan, moet ik erop vertrouwen dat ik dan geen derde kindje meer krijg. al vind ik dat ook wel erg zwart/wit. Of moet je dan geen geslachtsgemeenschap meer hebben zodat het niet kán komen, dan 'beslis' je zelf toch ook dat er geen zwangerschap kan ontstaan.
Iig gaan we eerst een aantal maanden ontzwangeren en zien we daarna wel hoe het loopt met 2 kleintjes Als het trouwens aan mij ligt lijkt het me geweldig om een groot gezin te krijgen, maar dat moeten we wel aan kunnen.

[AikonGirl]

Maar toch, een liefdesbaby van je man is natuurlijk altijd helemaal geweldig.

Een liefdesbaby?!

M'n zus en man willen ook graag kinderen.
Toen ik zwanger was, zei ze opeens dat het bij hen niet lukte...
Zei zei ook, alleen maar mooier dat meer mensen het weten,
des te meer kunnen voor ons bidden.

[pol]

[

M'n zus en man willen ook graag kinderen.
Toen ik zwanger was, zei ze opeens dat het bij hen niet lukte...
Zei zei ook, alleen maar mooier dat meer mensen het weten,
des te meer kunnen voor ons bidden.[/quote]

Kijk dat bedoel ik nu ook!

[MissF]

Ik denk misschien enorm nuchter hoor. Maar zolang je seks hebt, kunnen er kinderen komen. Ik geloof niet zo in 'als God het niet meer wil, dan komt het ook niet'. Natuurlijk geloof ik wel dat God zo machtig is, maar we hebben allemaal prima verstand waarmee we allemaal weten dat een zaadje bij een eicelletje kan komen en dat daar dan een kindje uit voort kan komen.
Dus zolang je geen kinderen wilt, om wat voor reden dan ook, doe er dan iets aan, of heb geen gemeenschap meer. Dan voorkom je dat mijns inziens.

Ik heb trouwens ook niet het idee dat kinderen een kroon op je huwelijk zijn, zoals nogal eens gezegd wordt.
Ik vind het zelf veeeeel belangrijker om samen gelukkig te kunnen zijn. Wij zijn samen enorm gelukkig, en natuurlijk zal een kind geluk brengen, maar ons uitgangspunt blijft samen. Wij zijn de basis van ons huwelijk, en dat moet stabiel zijn. Zeker voor er uberhaupt kinderen komen.
Maargoed, misschien praat ik anders als ik ooit een kind heb

[Evelien]

ik vind het ook wel moeilijk, kinderen krijg je wel, maar als ik nu zie hoe 'druk' ik het heb nu ik niks meer mag en Sarah toch aandacht nodig heeft.... je weet nooit hoe het wordt als ik weer zwanger wordt, misschien mag ik dan vanaf 15 weken al niks meer. Tja dan is het verstandig om lichamelijk even te wachten met een derde zwangerschap, tot de kinderen wat ouder zijn en mijn lichaam wat is uitgerust.
Aan de andere kant denk ik, als ik het écht niet aan kan, moet ik erop vertrouwen dat ik dan geen derde kindje meer krijg. al vind ik dat ook wel erg zwart/wit. Of moet je dan geen geslachtsgemeenschap meer hebben zodat het niet kán komen, dan 'beslis' je zelf toch ook dat er geen zwangerschap kan ontstaan.
Iig gaan we eerst een aantal maanden ontzwangeren en zien we daarna wel hoe het loopt met 2 kleintjes Als het trouwens aan mij ligt lijkt het me geweldig om een groot gezin te krijgen, maar dat moeten we wel aan kunnen.

Ik denk dat mijn nichtje net zo oud was als Sarah toen mijn zus zwanger was van hun tweede kindje! Mijn zus lag toen meer in het zh dan thuis! En de zorg kwam neer op m'n zwager, moeder en oppas! En dan lag m'n zus echt enorm ziek in t zh.

[pol]

ik vind het ook wel moeilijk, kinderen krijg je wel, maar als ik nu zie hoe 'druk' ik het heb nu ik niks meer mag en Sarah toch aandacht nodig heeft.... je weet nooit hoe het wordt als ik weer zwanger wordt, misschien mag ik dan vanaf 15 weken al niks meer. Tja dan is het verstandig om lichamelijk even te wachten met een derde zwangerschap, tot de kinderen wat ouder zijn en mijn lichaam wat is uitgerust.
Aan de andere kant denk ik, als ik het écht niet aan kan, moet ik erop vertrouwen dat ik dan geen derde kindje meer krijg. al vind ik dat ook wel erg zwart/wit. Of moet je dan geen geslachtsgemeenschap meer hebben zodat het niet kán komen, dan 'beslis' je zelf toch ook dat er geen zwangerschap kan ontstaan.
Iig gaan we eerst een aantal maanden ontzwangeren en zien we daarna wel hoe het loopt met 2 kleintjes Als het trouwens aan mij ligt lijkt het me geweldig om een groot gezin te krijgen, maar dat moeten we wel aan kunnen.

Ik denk dat mijn nichtje net zo oud was als Sarah toen mijn zus zwanger was van hun tweede kindje! Mijn zus lag toen meer in het zh dan thuis! En de zorg kwam neer op m'n zwager, moeder en oppas! En dan lag m'n zus echt enorm ziek in t zh.

Je moet echt aan je eigen denken hoor! Toen bij ons de 2e er was, kon ik geen dikke buik meer zien!!!! Even eens bijkomen en wennen aan alles en iedereen. Want een kleintje in huis is toch ook weer effe wennen!

[Tuinfluiter]

Wat Missf daar zegt kan in me heel goed in vinden!
Ik had het er gister nog over, dat het soms lijkt of iemand alleen maar gelukkig kan worden als hij kinderen kan krijgen.
Als ik dan in me ongeving kijk naar alle stellen die kinderen hebben of nu zwanger zijn, hoor ik veelal geklaag, ziekenhuis in ziekenhuis uit, kinderen die niet helemaal in orde zijn, door zorgen elkaar niet meer goed kunnen opvangen enz enz, toen dach ik: eigenlijk zijn wij nu veeeeel gelukkiger, het is niet zo we hebben een kind dus we zijn de gelukkigste.
Als je kijkt naar alles wat we hebben, nou dan zijn wij heel gelukkig met dat alles en ik geloof niet dat als wij kinderen zouden krijgen dat we dan nog veel gelukkiger zouden zijn.
Het wordt zo vaak zo opgehemeld dat ouderschap, sorry, maar ik denk dat dat vaak alleen maar de buitenkant is.
Zullen mensen die bijna elk jaar een baby mogen krijgen gelukkiger zijn als ik, ik betwijfel het.

[Evelien]

ik vind het ook wel moeilijk, kinderen krijg je wel, maar als ik nu zie hoe 'druk' ik het heb nu ik niks meer mag en Sarah toch aandacht nodig heeft.... je weet nooit hoe het wordt als ik weer zwanger wordt, misschien mag ik dan vanaf 15 weken al niks meer. Tja dan is het verstandig om lichamelijk even te wachten met een derde zwangerschap, tot de kinderen wat ouder zijn en mijn lichaam wat is uitgerust.
Aan de andere kant denk ik, als ik het écht niet aan kan, moet ik erop vertrouwen dat ik dan geen derde kindje meer krijg. al vind ik dat ook wel erg zwart/wit. Of moet je dan geen geslachtsgemeenschap meer hebben zodat het niet kán komen, dan 'beslis' je zelf toch ook dat er geen zwangerschap kan ontstaan.
Iig gaan we eerst een aantal maanden ontzwangeren en zien we daarna wel hoe het loopt met 2 kleintjes Als het trouwens aan mij ligt lijkt het me geweldig om een groot gezin te krijgen, maar dat moeten we wel aan kunnen.

Ik denk dat mijn nichtje net zo oud was als Sarah toen mijn zus zwanger was van hun tweede kindje! Mijn zus lag toen meer in het zh dan thuis! En de zorg kwam neer op m'n zwager, moeder en oppas! En dan lag m'n zus echt enorm ziek in t zh.

Je moet echt aan je eigen denken hoor! Toen bij ons de 2e er was, kon ik geen dikke buik meer zien!!!! Even eens bijkomen en wennen aan alles en iedereen. Want een kleintje in huis is toch ook weer effe wennen!

Ze zijn nu dol gelukkig met z'n vieren! Eigenlijk hadden ze graag nog kinderen willen adopteren! Maar m'n zwager is te oud! En het is echt een super tof gezinnetje!

En als je twee een zwangerschap in zh door moet maken omdat je niks binnen houd en alleen maar misselijk bent dan denk je heus wel goed na over nog meer kinderen!!

[jamillah]

Idd, het is zo dat je als je kinderen hebt je ze niet meer kan missen, maar af en toe wens ik wel ze een dagje níet te hebben. Nu bijv. Er is braderie en vroeger racete ik altijd de hele dag heen en weer. Nu moet ik het echt plannen hoe laat ik ga, als ze geslapen hebben. Schone luiers, jas aan schoenen aan, buggy pakken. Als je er dan ben jengelende kinderen, 1 die wegloopt en 1 die uit de buggy wil. En dan regent het ook nog eens.. Pffffff, kinderennnnnnnnn

[TheKeimpe]

Ik heb trouwens ook niet het idee dat kinderen een kroon op je huwelijk zijn, zoals nogal eens gezegd wordt.

Nu, ik ben het 100% met je oneens. Hoewel ik onze apies soms graag achter het behang zou plakken, ervaar ik hen wel degelijk als een kroon. Zonder kinderen kun je dat denk ik niet bevatten, wat het is om kinderen te hebben.

Wat wel belangrijk, is dat een kroon wel op een goed hoofd hoort te staan. Ik bedoel dit: In een slecht huwelijk zijn kinderen niet op hun plaats. Als je als man en vrouw al niet fatsoenlijk samen kunt leven, kun je al helemaal geen goed thuis voor je kinderen zijn.

[Sabra]

De een die wil graag kinderen, de ander wil graag wat van de wereld zien. Het is maar net welke keuze je maakt, geld kun je maar een keer uitgeven.

[rafaell]

Wees blij dat niet iedereen kinderen wil, overbevolking is een van de grootste bedreigingen voor de wereld. De aarde is simpelweg niet berekend op teveel rationele individuen die naar maximalisatie van hun eigen nut streven. Neemt overigens niet weg dat ik zelf wel graag kinderen wil (maar voorlopig nog even niet).

[MissF]

Nee, een kroon op een huwelijk noem ik het absoluut niet. Want dat zou betekenen dat je dan pas een echt 'volmaakt' huwelijk hebt. En dat is niet zo.
Een huwelijk heb je samen. En al heb je 20 kids, je huwelijk is van jullie samen. Helemaal geen kroon o.i.d. Wel kun je het een kroon op de liefde noemen.
Maar mijn huwelijk blijft die van mijn man en mij samen. En dat zal zo blijven tot de dood ons scheidt.
Als we ooit kinderen mogen krijgen zullen die vast en zeker geluk brengen (naast alle ellende ), maar het heeft, vind ik, niks met ons huwelijk te maken.

[Maneah]

Dat kinderen een kroon op het huwelijk zijn, wil niet zeggen dat een huwelijk onvolmaakt is wanneer er geen kinderen zijn/komen. Zonder kids kan je ook erg gelukkig zijn, dat hangt niet van kinderen af. Bij 'kroon op het huwelijk' denk ik eerder aan het feit dat je, wanneer je een kindje krijgt, een kostbaar geschenk van God krijgt.

En natuurlijk heeft het ouderschap ook z'n minder fijne en ook zeker moeilijke kanten, maar niets in het leven gaat zonder slag of stoot. Ik ben vandaag de oppas van 3 kinderen, en moet toegeven dat het af en toe best pittig is. Maar, ik geniet zo van ze. Ze geven zoveel liefde.