Ik ben het echt helemaal met MissF eens! Bovendien, toen ik 20 was, toen was ik allang getrouwd... dus ik vind het een prima leeftijd om vooral je eigen dromen na te jagen.
Ik vraag mijn ouders vaak genoeg om advies. Allerlei zaken, niet alleen simpele dingen, ook 'grote' vragen. Maar mijn ouders verwachten helemaal niet dat ik hun advies ook opvolg. Mijn moeder zegt altijd 'ik heb je geleerd zelf na te denken en zelf te kiezen'. En dat roept ze al sinds ik een jaar of 16 ben. Soms dan volg ik een advies op, soms niet. Soms blijkt dat ik beter het advies van mijn ouders had kunnen volgen, soms juist niet. En daar leren we allemaal weer van. En mijn ouders zijn nooit teleurgesteld of boos als ik hun advies niet opvolg!
Maar even waar het over ging: het vrijwilligerswerk en het alleen reizen. Ik denk dat je je nergens druk over hoeft te maken, want je kunt vast wel regelen dat iemand je van het vliegveld op komt halen, bijvoorbeeld. Je gaat toch - neem ik aan - voor een bepaalde organisatie naar een bepaald project. Dus dan ben je toch niet alleen?
@Rolf: wat betreft je opmerking over dromen, dat je het moet afwegen of het goed is voor de toekomst... ik zou zeggen: natuurlijk! Wanneer je je dromen niet najaagt, dan kun je daar later zoveel spijt van krijgen. Omdat het jouw eigen dromen zijn, niet die van iemand anders. En wellicht dat ouders hele andere dromen in het leven hebben. Logisch, want iedereen is anders.
Bovendien lijkt vrijwilligerswerk in Latijn-Amerika of waar dan ook me een hele goede investering voor de toekomst. Het vormt je persoonlijkheid, je wereldwijsheid, je algemene ontwikkeling. Je komt met een berg nieuwe ervaringen terug. Dat is onbetaalbaar!
)
