Geloof jij het zelfde als je ouders?

[Denkertje21]

Soms zit je met mensen te praten die ‘nergens’ aan doen. Dan blijkt ineens dat ze wel gedoopt zijn en dat hun ouders wel naar de kerk gingen maar nu ook niet zo veel meer. En als je doorvraagt, blijken hun oma en opa lid te zijn van de Gereformeerde Gemeente. In één generatie voorbij dus…

Maar ook: je ouders durfden amper aan het Avondmaal, zaten erg te tobben met ‘de toe-eigening van het heil’ en jij weet gewoon heel zeker dat God jouw God is. Is bekering makkelijker geworden, heeft het minder diepgang, is het echt?

Kortom: was het geloof vroeger echter dan nu?

[Gerdien B.]

ik sta anders in het geloof dan mijn ouders, maar ik denk niet dat je gelijk kan zeggen: toen of nu was het echter.

Er komt hier meer in mee: je achtergrond, je karakter

[Vonkie]

Nee, ik denk niet dat ik (iets) anders geloof als mijn ouders. Nu ben ik opgegroeid in een gezin waarin we er heel veel en open over praten. De bekering is niet anders geworden want God is niet veranderd. Misschien is de geloofs `beleving' wel anders geworden. Dat merk ik wel met mijn ouders. Maar de kern van het geloof, is hetzelfde.

[em_ma]

God veranderd niet, dus de bekering ook niet.
Maar goed, de tijd veranderd, mensen zijn veel opener. Er mag meer over je gevoelens gepraat worden.
En dat maakt wel dat je je geloofsleven meer deelt met anderen en zo ook anderen 'aansteekt'.

Ten tweede leven we nu minder verzuild dan pakweg 50/100 jaar geleden, dus je gaat meer nadenken over wat je gelooft en dat moet je ook meer en meer uitleggen naar je medemens, ook omdat er steeds minder mensen geloven in God en soms nauwelijks er meer iets van weten.

[MissF]

Ik denk dat ik wel hetzelfde geloof als mijn ouders. Op dezelfde manier zeg maar.
Een tijdje heb ik er wel een beetje tegenaan geschopt, meer de 'evangelische kant' op zeg maar. Als puber. Maar eigenlijk ben ik weer echt teruggekeerd, en kan ik me absoluut helemaal vinden in de manier waarop mijn ouders hun geloof vormgeven.
In sommige dingen denk ik zelfs wat 'zwaarder' dan mijn moeder. En als ik echt diep kijk naar hoe mijn vader en ik denken, dan is dat volgens mij exact hetzelfde, ik uit het alleen heel anders dan mijn vader. Ik vorm liever mijn mening zelf, hij heeft zo gigantisch veel kennis, en komt vaak meer met feitjes aan uit allerlei boeken.

Ik ben gewoon heel blij en dankbaar met mijn ouders

[Riska]

Ik denk dat je dat 'hetzelfde' moet splitsen.

Ja, ik geloof hetzelfde wat de leer betreft: dat de gekruisigde en opgestane Heer de kern van ons geloof is.

Maar ik geloof niet hetzelfde als mijn ouders. Dwz. niet op dezelfde manier. Ik heb mijn eigen stijl ontwikkeld, ik vind andere dingen belangrijker. Want ieder doet naar eigen aard...

[jmpauw]

Volgens mij is de vanzelfsprekendheid van vroeger, waarmee je veel dingen deed, zei en geloofde, tegenwoordig bij veel m.n. jongeren verdwenen. Vroeger kwam het niet een moment op in het hoofd van een jongere om bepaalde dingen ter discussie te stellen: dat was nu eenmaal zo.

Onze huidige cultuur is inmiddels zo veranderd (o.a. door de pluriformiteit van de samenleving) dat je niet meer kunt zeggen 'dat is nu eenmaal zo', want voor heel veel mensen 'is het helemaal niet nu eenmaal (meer) zo'!

[CaptainCaveman]

Volgens mij is de vanzelfsprekendheid van vroeger, waarmee je veel dingen deed, zei en geloofde, tegenwoordig bij veel m.n. jongeren verdwenen. Vroeger kwam het niet een moment op in het hoofd van een jongere om bepaalde dingen ter discussie te stellen: dat was nu eenmaal zo.

Onze huidige cultuur is inmiddels zo veranderd (o.a. door de pluriformiteit van de samenleving) dat je niet meer kunt zeggen 'dat is nu eenmaal zo', want voor heel veel mensen 'is het helemaal niet nu eenmaal (meer) zo'!

En terecht. Zelfkritiek, reflectie en het stilstaan bij bepaalde gewoontes lijkt me niet meer dan normaal.

[Lalage]

Voor zover ik weet geloof ik wel ongeveer hetzelfde als mijn ouders, maar ik ben jonger en dus wat minder genuanceerd in sommige dingen Zij hebben nu eenmaal meer levenservaring en je geloof verandert ook in de loop van de tijd.
Mijn ouders geloven wel heel anders dan hun eigen ouders geloven/geloofden. Opa en oma van de ene kant zijn namelijk katholiek, die van de andere kant waren reformatorisch. Dus je kunt je wel voorstellen dat ik niet ben opgevoed met het idee dat maar 1 kerk de ware is... Ik kreeg laatst van iemand te horen dat ik wel oecumenisch ingesteld ben. Dat vond ik wel grappig. Blijkbaar heeft je opvoeding veel invloed op hoe je denkt.

[mamavansophie]

Nee, mijn ouders gingen naar wat nu de PKN is, maar gaan al jaaaren niet meer. Daardoor ging ik ook niet meer.
Mijn man ging van huis uit naar de Ger Gem
Samen hebben wij een nieuwe weg gevonden, nl de Christelijk Gereformeerde Kerk.
Mijn ouders zijn ook niet gekomen met onze belijdenis en doop van Sophie (niemand van mijn familie). De ouders van mijn man kunnen zich er goed in vinden dat wij naar de CGK gaan gelukkig.

Mijn moeder had bijv ook tegen mijn schoonzusje gezegd, goh loopt ze nou alweer in een rok? dat vind ik zo stom en truttig staan. Beetje zulke dingen. Dat is gewoon niet leuk. Ik kan met mijn ouders ook moeilijk over het geloof praten wat ik heel jammer vind. Bij mijn man thuis zie ik dat het ook anders kan gelukkig.

[Ron60]

Fijn dat jullie daarin je weg hebben gevonden mammavansophie. Mensen kunnen het elkaar soms zo moeilijk maken. Leren om daarmee om te gaan, zeker als het je ouders zijn is zo ontzettend moeilijk. Heel veel sterkte!

[jmpauw]

Volgens mij is de vanzelfsprekendheid van vroeger, waarmee je veel dingen deed, zei en geloofde, tegenwoordig bij veel m.n. jongeren verdwenen. Vroeger kwam het niet een moment op in het hoofd van een jongere om bepaalde dingen ter discussie te stellen: dat was nu eenmaal zo.

Onze huidige cultuur is inmiddels zo veranderd (o.a. door de pluriformiteit van de samenleving) dat je niet meer kunt zeggen 'dat is nu eenmaal zo', want voor heel veel mensen 'is het helemaal niet nu eenmaal (meer) zo'!

En terecht. Zelfkritiek, reflectie en het stilstaan bij bepaalde gewoontes lijkt me niet meer dan normaal.

Klopt, het is ook denk ik terecht. Al moet je niet vergeten dat die uitspraak zelf ook typisch het resultaat is van de veranderde cultuur. Als je het 60 jaar geleden aan mensen zou vragen of het terecht is dat men kritisch is, dan had men daar wellicht ontkennend op geantwoord.

Maar je hebt gelijk: zelfs in de Bijbel komen we al een kritische houding tegen: bijv. bij de Bereërs in Hand. 17:11. Die namen zelfs niet klakkeloos over wat de apostel Paulus zei!
Menig predikant van vandaag zou zich erg ongemakkelijk voelen onder de Bereërs...

[Riska]

Als je het 60 jaar geleden aan mensen zou vragen of het terecht is dat men kritisch is, dan had men daar wellicht ontkennend op geantwoord.

Niet wellicht... zeker weten! Je had het hart niet vragen te stellen...
Zowel binnen het kerkelijk gebeuren als bv. op school.
"Meneer, ik dacht..." "Jij hebt niet te denken, dat doen wij wel voor je!" (historisch uit pakweg 1955, 1956...)

[Carl]

Ik vind dat toch niet helemaal eerlijk. Denk bv eens aan de verkruimeling binnen het protestantse denken. al die nieuwe kerkjes die rond 1900 zijn ontstaan. Het was allemaal een gevolg van vragen die gesteld werden, en dialogen die mislukten, veelal vanuit eigen ego'tjes die niet in wilden schikken en liever een scheuring veroorzaakten.

M.a.w.: je kon wel degelijk kritiek leveren, maar je liep wel snel tegen autriteiten op, en als je te ver ging wist men heel goed hoe men een outcast van je kon maken.
Zoiets vind ik heel mooi beschreven terug bij streekromans, bv die van Herman de Man.

je broer
carl

[Denkertje21]

En toch he, is het ook niet heel anders geworden door de nieuwe media? Als ik naar mijn groot- en overgrootouders kijkm dan konden die nog zo heerlijk simpel geloven. Die werden veel minder lastiggevallen met al die waarom''s omdat iets niet kan volgens de wetenschap. "Het staat inde bijbel en dús is het waar".

Daar kan ik wel eens heel erg jaloers op zijn.