Giovannino schreef:wat vrouwen van (hun) mannen vinden.
Nou, heb je even
Het zal een ieder niet ontgaan zijn, hoe dol ik ben op mijn echtgenoot. Maar het zal diezelfde personen ook niet ontgaan zijn, dat mijn man een hoop 'vrouwelijke' taken en interesses heeft: huishouden (hij heeft er een hekel aan maar doet het erg goed), kinderen (die aanbidt hij), etc. In een ander topic is wel eens de vraag gesteld, of hij zich dan wel echt man voelt. Ik zal hem eens beschrijven. Dan hoeven de mannen hier zich geen zorgen meer te maken.
Is mijn man geen echte man? Is hij een metroman? Wat is hij? Nou, mijn man is een echte man. En daar ben ik ook verliefd op geworden. Hij ziet er stoer uit en alsof hij schijt heeft aan de hele wereld. En dat heeft hij ook. Behalve mij dan, en kinderen, want die aanbidt hij. Hij heeft een prachtige bos dik lang haar, diep donkerbruin, bijna zwart. Altijd een stoppelbaard, want hij heeft een hekel aan scheren. Prachtige helderblauwe ogen. Hier en daar een litteken van al te ruige acties. Echt zo'n mediterraan uiterlijk. In Italie/Turkije/etc wordt hij ook altijd aangesproken in het Turks of Italiaans: men denkt dan dat hij daar vandaan komt
Zijn kleding: vindt hij niet boeiend. Hij is altijd heel kleurrijk gekleed. Dol op t-shirts van Sesamstraat/Nijntje/vage tekst. Of zijn t-shirt met strijkijzerafdruk. Het liefst een lang t-shirt met daar een ander t-shirt overheen. Zijn polsen hangen vol met armbanden. De meeste zijn leren veters, gevlochten, verweven, maar ook van de ijzertjes van wasknijpers weet hij iets in elkaar te vlechten. Zijn handen zijn ruw en vaak kapot/met wondjes. Overhemden, nette pantalons, hij heeft ze niet. Zelfs toen we trouwden niet. Hij draagt altijd twee verschillende sokken. Hij drinkt uit principe geen alcohol. Hij vindt het leuk om de hele nacht te klaverjassen. Hij is vrijwilliger bij een grote christelijke kinderclub, waar elke week 200 allochtone kinderen komen, veelal uit gebroken gezinnen, om te zingen, dansen, gewoon om aandacht te krijgen.
Op de een of andere ook voor mij onbegrijpelijke wijze is hij manager geworden van een calculatie-afdeling bij een bedrijf waar hij als monteur een paar jaar geleden is begonnen. Hij bezoekt veel klanten, sluit de meest bizarre deals, en dat in zijn foute broek en 2 verschillende sokken. Zijn baas moest er even aan wennen, maar ja, hij is gewoon goed, en iedereen pikt alles van hem. Hij is ook enorm behulpzaam. Lief. Zacht. Maar als hij een deal moet sluiten met een klant, dan is hij keihard. Maar als ik naar een Sample Sale in Amsterdam wil, dan gaat hij samen met mij anderhalf uur in de kou in de rij staan als enige aanwezige man en jaagt hij voor mij op de leukste truitjes/rokjes/etc.
Ik weet niet wat hij is. Ik heb hem nog nooit begrepen. Echt niet. Iedereen is dol op hem. Mijn ouders zijn lyrisch over hem, mijn broers en zus zijn graag bij hem en vragen hem graag om raad. Hij is enorm druk. kruipt graag achter zijn drumstel en verbouwt dan de zolder. Hij voetbalt in de woonkamer. Maar is tegelijkertijd een geweldige kok. En als dat een keer mislukt, dan springt hij heel impulsief in de auto om een pizza te halen, met een grote grijns op zijn gezicht.
Ik snap er niks van. Maar hij fascineert me. Hij verzorgt de kat en de cavia's. Maakt zich zorgen als er eentje niest.
Wie het snapt, mag het zeggen
. Mannen horen ook wel echt een beetje stoer te zijn hoor. Soms dan zie je mannen en dat lijken net halve vrouwen. Natuurlijk vind ik het ook wel weer prettig als ze gevoel hebben maar nuchterheid past ook wel weer bij hen.
