herkenning van familie in de hemel

[Sjaan]

Ook naar aanleiding van Deadline: denken jullie dat je familieleden en vrienden zult herkennen in de hemel, en je verre voorgeslacht?

[Guus Geluk]

Ik denk niet echt dat je sommigen wel en sommigen niet zal herkennen. Je bent daar toch één grote familie?

[tanteoranje]

Heb het me ook afgevraagd. Het zal in een andere hoedanigheid zijn dan hier op aarde. Want als je sommige dierbaren mist zul je daar verdriet van hebben. En in de hemel zal nooit verdriet meer zijn.

[joris]

Elia en Mozes kwamen als Elia en Mozes bij Jezus op de berg. Maar die beiden zijn niet echt gestorven, die zijn opgenomen. Dus misschien gaat het verhaal niet op voor hen.

Ik geloof dat we het eeuwige leven hier op aarde al begonnen zijn en dat het leven dus geen einde heeft. We leven nu met God en na het afleggen van onze aardse tent gaan we daar mee door, al gaat het dan in volmaaktheid.
Herken je elkaar? wat betekent herkennen? wat is de waarde van elkaar herkennen?Volgens mij: vertrouwen, liefde, acceptatie, tja volgens mij kunnen we niets anders dan elkaar herkennen in de hemel. Maar volgens mij vinden we het daar heel niet belangrijk dat de vrouw binnenkomt waarmee je vroeger hebt gevreeen.
We zijn bij God in de hemel. En omdat de hemel tijdloos is omdat God tijdloos is, zijn we dus altijd bij God en hebben we geen tijd om andere dingen te doen. Dus herkenenn we elkaar denk ik gewoon als broeders en zusters, ofwel: als kinderen van God.

[Melodious Tonk]

Elia en Mozes kwamen als Elia en Mozes bij Jezus op de berg. Maar die beiden zijn niet echt gestorven, die zijn opgenomen. Dus misschien gaat het verhaal niet op voor hen.

Wat dan weer de vraag opwerpt: hoe waren zij dan te herkennen? Er zijn immers geen foto's van hen gemaakt, en ze werden opgenomen eeuwen en eeuwen voor de verheerlijking op de berg!

[JialiKelly]

hm, ik heb altijd gedacht dat je je familie niet meer herkende in de hemel, kweet eigenlijk ook niet hoe ik daarbij kom.

[joris]

omdat kerken dat vertellen. Het gaat immrs niet om ons, we zijn maar aards slijk en zondaars. de kerken waren altij ddoodsbang dat mensen overmoedig werden: kleinhouden die domme leken. daarkomen zulk soort verhalen volgens mij vandaan.

[JialiKelly]

omdat kerken dat vertellen. Het gaat immrs niet om ons, we zijn maar aards slijk en zondaars. de kerken waren altij ddoodsbang dat mensen overmoedig werden: kleinhouden die domme leken. daarkomen zulk soort verhalen volgens mij vandaan.

nee, mijn kerk heeft me dat niet verteld, dat weet ik wel
volgens mij op school ofzo...

hoezo zou je overmoedig worden als je weet dat je n familielid herkent in de hemel?

[joris]

omdat dat zou betekenen dat we toch de moeite waard waren voor God.

[JialiKelly]

omdat dat zou betekenen dat we toch de moeite waard waren voor God.

hm?
natuurlijk zijn we de moeite waard voor God. Maar dat zijn we toch ook al zouden we elkaar niet meer herkennen in de hemel?

[Aragorn]

Ik denk dat God ons niet voor niets menselijke relaties heeft gegeven om van te kunnen genieten. Dat zal er dan in de hemel ook zijn, misschien wel om Gods grootheid aan elkaar door te geven ofzo.

[essieee]

Ik geloof ook niet in herkenning in de hemel. Je bent dan allemaal broers en zussen nl in het gelooof! Anders zou je bepaalde missen en dat kan niet in de hemel,!

[columbus]

roept veel vragen op. ik heb Deadline ook gelezen, mooi boek, maar ik weet het ook niet of het zo zal gaan.
hoe zit het met man en vrouw die gescheiden zijn en later beide tot geloof zijn gekomen? en weer hertrouwd?
daar kom je niet uit en ik denk dat het ook niet belangrijk is.
als mens wil je , mocht je in de hemel komen, toch graag je kinderen zien. menselijkerwijs gezien dan. maar in de hemel maakt het niet uit denk ik.

[plurk]

Ik geloof zeker in herkenning in de hemel.
Ik denk niet dat heel je geheugen meegaat, dat de nare
dingen uitgewist worden. Zo heb je dus ook geen
verdriet om geliefden die het Hemelrijk niet binnen
mochten gaan.
(En zo ook geen kennis meer van de zonde.)

Een man die ongeneeslijk ziek was zei tegen
zijn vrouw: "Denk eraan dat je nog van het leven
geniet! Als ik je later weerzie dan ga je me niet
vertellen dat je de rest van je leven om mij hebt
zitten grienen."

[bloempie]

Ik denk wel dat er een bepaalde mate van herkenning is. Maar in de hemel ben je om God te dienen. Je bent met heel je wezen op God gericht.
Ik denk dus wel dat je elkaar herkent, maar meer van: Diegene heeft een bekend gezicht!
En niet: O, daar heb je mijn opa, wat geweldig dat ik hem hier zie! Laten we eens gezellig gaan bijkletsen!
Waarom denk ik dat je elkaar nog maar vaag herkent? Ten eerste omdat je op God gericht bent en je tijd niet gaat verspillen met bedenken wie diegene is. Verder is het zo, dat al zou ik mijn opa herkennen, dat ik zou kijken waar mijn oma dan is. Als ik die niet vindt, dan heb ik er verdriet om dat ze in de hel is. En verdriet is er niet in de hemel...
Of denk ik nu krom?