Adoptie

[Merisja]

Wat vreselijk zoiets zeg! Zeker als je helemaal geen kinderen hebt. Ik zou het echt erg vinden als het bij ons ook zou gebeuren, maar wij hébben nog twee kinderen! Zou je, als je al kinderen hebt, ook sneller de kans lopen dat het niet goedgekeurd wordt? 'k Heb gelijk de schrik te pakken...

[Lenny]

Ik dacht zelf eigenlijk dat het bijna nooit voor komt dat je geen goedkeuring krijgt, maar mn collega zei dus dat het de laatste tijd juist veel gebeurt. De wachtlijsten zijn nl. momenteel zo verschrikkelijk lang! Ik las ook een artikel dat binnen nu en tien jaar de buitenlandse adoptie helemaal afloopt.. Of dat je dan misschien alleen nog SN-kindjes kunt adopteren.

[*Annet*]

Wat erg toch voor die kinderen die geen vader en moeder hebben die voor hun kunnen zorgen en wat erg voor de ongewenst kinderloze echtparen!

Op zich lijkt het mij ook heel mooi om een kind, dat in een ander land weinig tot geen toekomstverwachting heeft, te adopteren. Mijn man heeft daar geen behoefte aan. Omdat wij zelf kinderen hebben gekregen wil ik daar ook niet verder op doorgaan. We waren nog maar net getrouwd toen ik het adres van een of andere adoptie vereniging ergens las en opgeschreven heb. Nog voor we een kinderwens hadden, had ik dat adres al. Helemaal nu de situatie zo is dat de wachtlijsten zo enorm lang zijn geworden gaan we die andere mensen niet voor de voeten lopen. We kunnen er nog altijd een financiël adoptiekindje bij nemen.

[Lalage]

Galiteia: hou je taai he
Ik hoorde laatst dat in Afrikaanse landen de hechting tussen moeder en kind pas na het eerste jaar plaatsvindt, omdat de kindersterfte zo hoog is. Dat verbaasde mij wel, maar dit is natuurlijk wel positief om te horen voor adoptie-ouders. Blijkbaar kan er ook goede hechting plaatsvinden als het kind al ietsje ouder is.

[Galateia]

Wat vreselijk zoiets zeg! Zeker als je helemaal geen kinderen hebt. Ik zou het echt erg vinden als het bij ons ook zou gebeuren, maar wij hébben nog twee kinderen! Zou je, als je al kinderen hebt, ook sneller de kans lopen dat het niet goedgekeurd wordt? 'k Heb gelijk de schrik te pakken...

Schrik niet. Juist niet. De Raad van de Kinderbescherming zal het waarschijnlijk een pluspunt vinden, want jullie hebben ervaring met kinderen. Men zal vooral kijken hoe zij het doen in het gezin. En als dat goed gaat... dan heb je echt een streepje voor. Dus schrik niet!

[Lenny]

Je hebt wel veel meer kans dat je een 'ouder' kindje krijgt als je zelf al kids hebt! Maar verder is het misschien juist een pre.
Zelf zou ik, als ik eigen kinderen mag krijgen, daarnaast voor pleegzorg gaan. Er is een enorm tekort aan pleegouders.

[Galateia]

Ik dacht zelf eigenlijk dat het bijna nooit voor komt dat je geen goedkeuring krijgt, maar mn collega zei dus dat het de laatste tijd juist veel gebeurt. De wachtlijsten zijn nl. momenteel zo verschrikkelijk lang! Ik las ook een artikel dat binnen nu en tien jaar de buitenlandse adoptie helemaal afloopt.. Of dat je dan misschien alleen nog SN-kindjes kunt adopteren.

Ja, het is een chaos. Simpelweg komt het erop neer, dat er echt wel kinderen zijn wereldwijd, maar dat daar geen vergunninghouder actief is. Daar waar vergunninghouders actief zijn neemt het aanbod af. Dat is aan de ene kant geweldig, want dat betekent dat er minder kinderen afgestaan worden. Maar laten we realistisch blijven: de meeste adoptabele kinderen gaan richting de VS. Omdat men daarvandaan met grotere zakken geld komt.... en er dus veel meer connecties zijn.

Een simpel voorbeeld: wanneer je een kindje uit China adopteert, dan moet je een verplichte donatie doen aan het tehuis van 3000 dollar (vanaf mei volgens mij 5000 dollar). Dit is dan voor de kosten die gemaakt zijn voor jouw kind en de achtergebleven kinderen (alhoewel we allemaal wel kunnen aanvoelen dat er vast wel iets in allerlei zakken verdwijnt). Een behoorlijk bedrag. Amerikanen zijn vaak bereid 10.000, 20.000 of zelfs 40.000 dollar te 'doneren'. Nou, aan wie zou jij, als je Chinees was, gaan matchen...? Precies!

Nu speelt dit vooral in China, omdat de meeste Amerikanen geen donker kindje willen adopteren.

Verder zijn er steeds meer ouders die willen adopteren. En dat komt gewoon omdat men op steeds latere leeftijd over kinderen gaat nadenken en het dan soms niet meer lukt. En dan de eisen van de aspirantouders: om soms misselijk van te worden! Het moet perse een zo jong mogelijk kindje zijn, het mag niets hebben... want bedenk wel: als het kindje bijvoorbeeld een groot litteken heeft, dan is het al 'Special Need'.

Of 'niet avontuurlijk genoeg' een goede reden is om iemand af te wijzen, ik weet het niet, want ik ken die mensen niet. Het klinkt in elk geval echt zo lullig. Ik vermoed dat er wel andere dingen meegespeeld hebben. Misschien de leeftijd? Als deze mensen al 40 zijn, dan moeten ze een speciale test afleggen. Maar nogmaals, ik ken ze niet, en 'niet avontuurlijk genoeg' vind ik echt VREEMD.

Ik maak me helemaal geen zorgen over die toestemming. Eerst wel, want ja, ik ben een twijfelkont. Maar nu we bij die cursus zitten, nou, ik vind ons van die hele groep echt de meest geschikte mensen. Niet om arrogant te doen, ik meen het serieus. De meeste ouderparen zijn zo met zichzelf bezig en met hun zielig-zijn, dat ik er soms moe van word. Of het kindje moet echt passen in HUN leven. Dan denk ik: hoe kun je dat nou zeggen?!

Maar goed, dat is een andere frustratie.

Ik ben blij dat mijn man en ik erg avontuurlijk zijn

[Galateia]

Je hebt wel veel meer kans dat je een 'ouder' kindje krijgt als je zelf al kids hebt!

Ja, dat klopt. Want het is niet zozeer dat adoptie 'een aflopende zaak' is, maar meer dat het een 'veranderende zaak' is: oudere kinderen zijn vaak niet zo gewenst, en daar worden regelmatig ouders voor gezocht. Maar die wil men vaak niet...

Doordat de kinderen dus ouder worden, veranderen de eisen ook wel die aan de aspirantouders gesteld worden. Je moet steviger in je schoenen staan, etc. En dat zal bij de keuring zeker meegenomen worden!

[Lenny]

@ Galateia, dan ben ik blij dat jullie avontuurlijk zijn, dat heb je dan al vast mee
Maar ik vind het idd een vreemde reden, ze zijn nog jong (hij begin 30, zij achterin de 20) en een hartstikke positief stel! Ze zei ook: ik heb echt het idee dat ze gewoon naar een reden zochten. Zelf dacht ik: zou het dan niet zoiets zijn dat die maatsch. werkster hen gewoon niet mocht ofzo? Maar ja, dat kan toch haast niet!

Maar het is idd een chaos in adoptieland. Want begreep ik het nu goed dat alleen China en Taiwan nog open zijn?
Ik ken ook mensen die een voorstel van een kindje uit Hati hebben, maar die moeten dan nog lang wachten voor ze af mogen reizen..tss. Dat lijkt me echt vreselijk!

[Galateia]

Maar ik vind het idd een vreemde reden, ze zijn nog jong (hij begin 30, zij achterin de 20) en een hartstikke positief stel! Ze zei ook: ik heb echt het idee dat ze gewoon naar een reden zochten. Zelf dacht ik: zou het dan niet zoiets zijn dat die maatsch. werkster hen gewoon niet mocht ofzo? Maar ja, dat kan toch haast niet!

Nou, als ze zo jong zijn, dan is het helemaal vreemd! Als ze het idee hadden, dat de onderzoeker hen niet mocht, dan hadden ze er recht op om door iemand anders gekeurd te worden!

Tsja, waarom ze naar een reden zouden zoeken, ik heb geen idee. Zijn dit wel mensen die met beide benen in de wereld staan, en gewoon hun kinderen laten inenten enzo?

Pfff... zo jong en dan worden afgekeurd?! Gaan ze niet in beroep?! Kunnen ze nog iets doen?

Maar het is idd een chaos in adoptieland. Want begreep ik het nu goed dat alleen China en Taiwan nog open zijn?
Ik ken ook mensen die een voorstel van een kindje uit Hati hebben, maar die moeten dan nog lang wachten voor ze af mogen reizen..tss. Dat lijkt me echt vreselijk!

Nee joh, er is in principe geen land 'gesloten'. Het heeft alleen met de wachtlijsten te maken. Voor China, Colombia, Kenia, Taiwan en Malawi kun je in elk geval nog op een wachtlijst gaan staan, meteen met je beginseltoestemming. En dat is dan ook weer per vergunninghouder verschillend en wisselt weer met de week... dus deze informatie kan nu alweer achterhaald zijn.

Voor de overige landen zijn er pre-wachtlijsten. Dus een wachtlijst voor de wachtlijst. Pas wanneer er weer plek is op de wachtlijst (lees: dat jouw dossier naar je land van voorkeur gestuurd wordt en je dus de ECHTE procedure in gaat), dan kun je vanaf de pre-wachtlijst naar de wachtlijst geschoven worden.

Maar landen zijn dus niet 'gesloten'.

En dan hangt het ook weer van je eisen af. Als je een jong (onder 24 maanden) en gezond kindje (geen Special Need) wilt, dan duurt het het langst.

Wat betreft Haïti: hier werkt de bureaucratie de adopties behoorlijk tegen. Er zijn zo ontzettend veel stempels, goedkeuringen en handtekeningen nodig, dat het in combinatie met de steeds wisselende machthebbers en ambtenaren volstrekt onvoorspelbaar is geworden, wanneer jouw dossier uit de ambtelijke molen komt. Sommige dossiers liggen maanden op een bureau, omdat men er 'geen zin in heeft', of omdat er weer eens een wisseling van de wacht is geweest.

En de wetten worden er steeds gewijzigd. Dat is nu ook een groot probleem. Volgens de voorheen gangbare regels moest 1 van de ouders minimaal 30 jaar zijn en moest er sprake zijn van minimaal 2 jaar huwelijk, aangevuld met minimaal 3 jaar samenwonen. Dus een stabiele relatie van 5 jaar.

Maar officieel is de adoptiewet uit - ik meen - de jaren 70 nooit gewijzigd, Volgens deze wet moet 1 van de ouders minimaal 35 jaar zijn en moeten de ouders minimaal 10 jaar gehuwd zijn. Op een gegeven moment heeft een minister besloten dat deze oude wet weer moest gaan gelden.

Voor veel dossiers betekent het, dat wanneer ze al in het land waren onder de oude gangbare regels, er nog wel geadopteerd kan worden, maar dat er vaak weer heel veel tijd overheen gaat, want ja, toestemming hier, handtekening daar.

Als je die chaos optelt bij de enorme ambtelijke molen en de vreselijke situatie van het land, dan begrijp je dat ouders gemiddeld anderhalf jaar moeten wachten voordat ze hun kind kunnen afhalen (let wel: anderhalf jaar na het voorstel, dus dan weten ze al anderhalf jaar dat ze een kind hebben).

Op dit moment is men in Haïti bezig om de voorheen gangbare regels tot wet te maken en zo de oude adoptiewet te veranderen. Maar ja, dat had in 2007 al geregeld moeten zijn, toen werd het januari 2008, maar voorlopig is er nog geen uitzicht op de wetswijziging.

De tehuizen puilen er letterlijk uit, ze kunnen geen kinderen meer aannemen, en deze kinderen belanden dus letterlijk in de goot, of als kind-slaven bij de rijkeren in hun eigen land of in de Dominicaanse Republiek (daar stond pas nog een aangrijpend artikel over in de Volkskrant).



Dan nog even dit. Voor wie meer over de vreselijke situatie in Haïti wil weten een tip: de EO zond zaterdagochtend een aflevering uit van 'T zal je maar gebeuren', getiteld "Van playmate tot moeder Teresa". Het zal binnenkort vast wel op de website of op uitzendinggemist.nl verschijnen.

Een Amerikaanse vrouw, die vroeger als playmate werkte voor de Playboy heeft haar leven radicaal veranderd en is gaan werken met kinderen in Haïti, die letterlijk gedumpt waren omdat ze een handicap of afwijking hebben of simpelweg niet gewenst zijn. Ik wil wel waarschuwen voor degenen die van zichzelf weten, dat ze erg gevoelig zijn: op het einde worden de meest schokkende beelden getoond, wanneer ze naar het mortuarium gaat om 'haar' kinderen uit te zoeken in de stellingkasten vol met kinderlijkjes. Wees gewaarschuwd.

[Lenny]

Maar ik vind het idd een vreemde reden, ze zijn nog jong (hij begin 30, zij achterin de 20) en een hartstikke positief stel! Ze zei ook: ik heb echt het idee dat ze gewoon naar een reden zochten. Zelf dacht ik: zou het dan niet zoiets zijn dat die maatsch. werkster hen gewoon niet mocht ofzo? Maar ja, dat kan toch haast niet!

Nou, als ze zo jong zijn, dan is het helemaal vreemd! Als ze het idee hadden, dat de onderzoeker hen niet mocht, dan hadden ze er recht op om door iemand anders gekeurd te worden!

Tsja, waarom ze naar een reden zouden zoeken, ik heb geen idee. Zijn dit wel mensen die met beide benen in de wereld staan, en gewoon hun kinderen laten inenten enzo?

Pfff... zo jong en dan worden afgekeurd?! Gaan ze niet in beroep?! Kunnen ze nog iets doen?

Tjah, volgens mij staan ze wel met beide benen op de grond. Wat betreft inenten weet ik eigenlijk niet.. Ik twijfel.. Zou het daar dan aan kunnen liggen? Heb wel het idd dat ze behoorlijk 'streng' zijn zeg maar. Vind het altijd zo onzinnig, dat 'tegen' inenten zijn..

Ze gaan nog een gesprek aanvragen sowieso en dan kijken wat ze nog kunnen doen. Ik vind het wel errug sneu hoor!

Oh, ik had begrepen dat echt de meeste landen dicht zijn, maar dat valt dus mee. Maar wel een gedoe he, al die wachtlijsten etc. En de meesten gaan natuurlijk voor >24 maanden en geen SN. Dus eigenlijk wel logisch dat dat de meest lange wachtlijsten zijn. Je hebt je er wel goed in verdiept joh! Weet je al waar jullie voor willen gaan?

Haiti heeft idd met de wetten te maken, dat begreep ik er ook uit. Maar het is wel zwaar frustrerend hoe de bureacratie daar werkt!!
En idd.. de situatie in Haiti is buitengewoon triest. Ik heb ook die aflevering gezien ja van T zal je maar gebeuren! Indrukwekkend!!

[Galateia]

Tjah, volgens mij staan ze wel met beide benen op de grond. Wat betreft inenten weet ik eigenlijk niet.. Ik twijfel.. Zou het daar dan aan kunnen liggen? Heb wel het idd dat ze behoorlijk 'streng' zijn zeg maar. Vind het altijd zo onzinnig, dat 'tegen' inenten zijn..

Ja, daar kan het aan liggen. Het wordt niet gewaardeerd als je te 'streng' bent. Je moet ook een verklaring tekenen, dat je het kind alle inentingen en medische zorg zult geven waar het recht op heeft. Als je dat weigert, dan wordt je afgewezen. Maar ze zullen dat niet geweigerd hebben, anders was dat de reden geweest en niet het 'niet-avontuurlijke'.

Toch vermoed ik dat er in dat erg streng refo zijn iets kan liggen, wat de onderzoeker tegenstond. Ik heb namelijk wel begrepen, dat wanneer je echt bekrompen streng bent, dus wanneer je kinderen geen spelletje mogen doen op zondag en alleen netjes op de bank mogen zitten bijvoorbeeld, men dit niet in het belang van het kind vindt. Eerlijk gezegd kan ik me daar wel een beetje in vinden. Mijn man heeft bijvoorbeeld een waar zondag-trauma aan zijn jeugd overgehouden...

Mijn vermoeden is - maar nogmaals, ik ken deze mensen niet, dus misschien heb ik het wel bij het verkeerde eind - dat het niet-avontuurlijke teruggaat op hun levenswijze.

Ze gaan nog een gesprek aanvragen sowieso en dan kijken wat ze nog kunnen doen. Ik vind het wel errug sneu hoor!

Ja, dat moeten ze zeker doen! Waarschijnlijk zullen het hele lieve ouders zijn, anders dan praat je niet zo over ze...!!!

Oh, ik had begrepen dat echt de meeste landen dicht zijn, maar dat valt dus mee. Maar wel een gedoe he, al die wachtlijsten etc. En de meesten gaan natuurlijk voor >24 maanden en geen SN. Dus eigenlijk wel logisch dat dat de meest lange wachtlijsten zijn. Je hebt je er wel goed in verdiept joh! Weet je al waar jullie voor willen gaan?

Precies. Ze zijn dus niet gesloten, de wachttijden zijn gewoon onvoorspelbaar lang. Soms wel 5 jaar!

Ja, ik heb me uiteraard verdiept in de hele materie. We zijn nu zelf met de verplichte cursus bezig en ik ben niet iemand die gaat zitten afwachten totdat iemand mij van informatie komt voorzien.

We wilden aanvankelijk gaan voor Haiti, maar als de wet niet verandert, dan heeft dat geen zin: mijn man wordt dit jaar 29. Nog lang geen 35 dus... Toch weet ik zeker in mijn hart dat 1 of 2 van onze kinderen uit Haiti komen. Dus wie weet bij een tweede procedure!

Dan blijven de Afrikaanse landen over voor ons. Ons hart ligt toch wel bij donkere kindjes, alhoewel Zuid-Amerika misschien ook wel goed bij ons zou passen. Dat is puur een gevoel, hoor, misschien dat God toch ineens Zijn plannen wijzigt! Als we NU moesten kiezen, zou het Malawi worden. Omdat je daar nog voor op een lijst kunt gaan staan (direct volgens mij). Kenia gaat ook makkelijk, maar daar moet je dan een half jaar gaan wonen, en dat kunnen we niet.

Kortom: we weten het niet, want over een half jaar (ALS we dan onze toestemming hebben) kan alles weer anders zijn. Dus we focussen ons nergens op.

We gaan wel proberen een toestemming te krijgen voor het adopteren van 2 kinderen tegelijk en het liefst oudere kinderen. Ik hoef geen jong kindje. Ik zal het nooit afwijzen wanneer het wel jong is hoor, begrijp me niet verkeerd, maar we willen heel graag oudere kinderen adopteren.

Haiti heeft idd met de wetten te maken, dat begreep ik er ook uit. Maar het is wel zwaar frustrerend hoe de bureacratie daar werkt!!
En idd.. de situatie in Haiti is buitengewoon triest. Ik heb ook die aflevering gezien ja van T zal je maar gebeuren! Indrukwekkend!!

Heb het niet gezien, mijn moeder wel. Die belde helemaal overstuur op. Vandaar dat ik het wist. Ik moet het nog even kijken via internet, wanneer het er op staat.

[LauraC]

Jammer hoor, dat (op het oog) geschikte mensen worden afgewezen! Maar om heel eerlijk te zijn, onze adoptiedames hadden ook een beetje een probleem met ons geloof en de manier waarop wij dat vormgeven. In het uiteindelijke rapport hebben ze het heel 'casual' gehouden, zo van: ze gaan erheen omdat hun vrienden er zitten etc. Gelukkig konden we het panel ervan overtuigen dat we geen 'rare' mensen zijn

[Galateia]

Galiteia: hou je taai he

Dank je! Ik ben zo taai! Ik kan heel wat hebben, hoor

Ik hoorde laatst dat in Afrikaanse landen de hechting tussen moeder en kind pas na het eerste jaar plaatsvindt, omdat de kindersterfte zo hoog is. Dat verbaasde mij wel, maar dit is natuurlijk wel positief om te horen voor adoptie-ouders. Blijkbaar kan er ook goede hechting plaatsvinden als het kind al ietsje ouder is.

Ja joh, natuurlijk kan dat. Het vraagt alleen een heel andere aanpak en dat schrikt mensen af. Je hebt meteen al te maken met een wezentje, dat zich heel bewust zijn verleden herinnert. Het IS dus al iemand.

Zoals de pedagoge op onze cursus al eens zei: het adopteren van een ouder kindje is niet moeilijke, het is anders.

En dat lijkt ons nou juist zo gaaf. Ik hoef helemaal geen baby, die ik in een kinderwagen rond kan rijden en waar ik rare geluiden tegen kan maken. Zo'n wezentje, dat al helemaal een mensje is, dat een bizar verleden heeft, dat herinneringen heeft, zo'n kind een plekje in een gezin te mogen geven. Je wilt niet weten hoezeer we daar voor gaan!!!

Bovendien is het helemaal niet zo, dat een jong geadopteerde geen hechtingsproblemen heeft... dat is allemaal achterhaald.

[Galateia]

Jammer hoor, dat (op het oog) geschikte mensen worden afgewezen! Maar om heel eerlijk te zijn, onze adoptiedames hadden ook een beetje een probleem met ons geloof en de manier waarop wij dat vormgeven. In het uiteindelijke rapport hebben ze het heel 'casual' gehouden, zo van: ze gaan erheen omdat hun vrienden er zitten etc. Gelukkig konden we het panel ervan overtuigen dat we geen 'rare' mensen zijn

Tsja, je kunt niet op je geloof worden afgewezen, wel op je levenswijze. Ik ben blij, dat ik die grens niet hoef te trekken, maar ik snap wel dat er naar gekeken wordt.

Haha, gelukkig dat jullie niet 'raar' bevonden zijn