Het geven van een pedagogische tik...

[qwast]

Het is niet zo dat ik het ze nog iedere dag kwalijk neem en dat het me belemmert in het dagelijks functioneren, maar zoals nu, als ik erover praat, gaan m'n nekharen weer overeind.

Het lichaam slaat herinneringen op en dat overeind gaan staan van de nekharen is daar een uiting van. Als een kind zelf nog geen woorden heeft, slaat het lijf het wel op en geeft het later op enigerlei wijze terug.
Soms word je onverwacht geconfronteerd met beelden van slaan. Je kijkt naar een film en ineens wordt een kind geslagen, met een riem of zo. Dan kan bij mij nog altijd zomaar de paniek toeslaan en voel ik bijna lijfelijk de pijn...

Nou je haalt de woorden uit mijn mond (allebei), ik kon het eerder niet zo verwoorden, maar ik vind dat jij het goed heb gedaan!! Iedereen ervaart het idd anders en met name de reden die jij hierboven geeft Riska is mijn voornaamste reden als ik later kinderen mag krijgen om zoveel mogelijk andere straffen te bedenken dan slaan.

Ik heb getwijfeld of ik meer van mezelf hier neer zou zetten, maar ik doe het toch. Inderdaad herken ik die lijfelijke pijn. Dit heb ik zowel bij het zien (van een film, of toevallig in het echt) en bij het lezen ervan (zo'n boek als Afke's tiental bijvoorbeeld).
Ik herinner me ook niet meer wat ik allemaal fout heb gedaan. Dat zal best gebeurd zijn, maar dat weet ik niet meer. Het enige wat ik me herinner is de angst voor klappen en de klappen zelf.
Bovendien ervaarde ik een pak slaag op blote billen als zeer vernederend, vooral als mijn vader dit deed. Hij raakte me mijns inziens aan op een plaats waar hij me niet hoorde aan te raken.
Ook ik kan het één en ander relativeren. Het was voor mijn ouders ook een hele moeilijke periode, maar moet het dan maar goed gepraat worden als ze hun frustratie op hun kinderen botvieren?
Nu ben ik volwassen en ik zit er heel dubbel in. Als ik iets fout gedaan heb verlang ik naar een pak slaag (alleen durf ik dat aan niemand te vragen). Ik voel me er heel naar onder. Op internet heb ik verschillende informatie gevonden over mensen met spankingbehoeften. Vaak valt dit onder sm en wordt er gesproken van slaaf en meester. Daar voel ik me ook weer niet thuis. Maar die spankingbehoeften herken ik wel en volgens internetinformatie moet dit vrij regelmatig voorkomen en is dit heel gewoon.
En toch voel ik me met dit alles heel slecht. Ik vind het niet goed van mezelf en van de sm-wereld wens ik me verre te houden en iedere keer zoek ik toch weer die informatie op of kijk ik sm-filmpjes (om het maar weer te voelen - ergens voelt dit ook prettig )

[Harm-J]

Het lijkt mij zo met het oog op dit topic, dat men niet moet vergeten dat het gaat om kind versus volwassene. Al is een kind nog zo vervelend in de ogen van de of een volwassene, een volwassene heeft de mogelijkheid om zijn volwassen verstand te gebruiken, dus niet zijn handen!! Men zegt te snel van het kind is vervelend, een kind is nog maar een kind!!

De opmerking van Smurfie met betrekking tot het rijzen van de haren, daar herken ik mij ook in. Nog meer als mensen komen met de opmerking van: het kind heeft er niets aan over gehouden.

[Riska]

Bovendien ervaarde ik een pak slaag op blote billen als zeer vernederend, vooral als mijn vader dit deed. Hij raakte me mijns inziens aan op een plaats waar hij me niet hoorde aan te raken.
Ook ik kan het één en ander relativeren. Het was voor mijn ouders ook een hele moeilijke periode, maar moet het dan maar goed gepraat worden als ze hun frustratie op hun kinderen botvieren?

Dat gevoel van het schenden van je intimiteit herken ik en heeft heel erg verwarrend gewerkt.
Kinderen - ook volwassen kinderen - zijn en blijven loyaal naar hun ouders toe. Ze verontschuldigen ze aan alle kanten. Dat kan heel ver gaan. Wat ik hier ook al heel vaak zie: "ik was ook ondeugend, ze deden het terecht, ik had het verdiend". De schuld op je nemen voor iets wat in feite niet door de beugel kon. En een keer ronduit woedend worden op je ouders om datgene wat je is aangedaan, blijkt buitengewoon moeilijk te zijn. Helemaal als je in een christelijke omgeving bent opgegroeid waarin het gebod "Eert uw vader en uw moeder" te pas en te onpas werd aangehaald om onvoorwaardelijke en absolute gehoorzaamheid te eisen.

[lammetje]

we hebben vanavond (tijdens het eten) Sarah een pak rammel gegeven, maar dat was meer omdat ze anders misschien zou stikken. Vond het enorm zielig achteraf, maar ze kon iig weer adem halen.

[Riska]

Dat was dan ook nodig - levensreddend! Dat is heel wat anders dan om iets wat ze niet mag...
En alleen al dat jij het zielig vond, is een goed teken wat betreft de intentie... toch?

[MissF]

Ik denk helemaal niet dat een kind altijd schade oploopt aan slaan en een tik. Ik geloof alleen niet dat het hóeft. Idd, zoals iemand hierboven zei: kom op, je bent volwassen!
En tuurlijk kan een kind je het bloed onder de nagels vandaan halen, maar jij blijft de ouder. Dan loop je maar even weg ofzo als het echt niet gaat.
Mijn zus en ik kladderden ook echt wel het hele net nieuwe behang en de bank onder. Mijn moeder vond het vreselijk, maar liep even weg, haalde diep adem, en bedacht toen een passende straf. En dat was never knijpen slaan of een tik geven.
Ik begrijp gewoon niet hoe je je kind pijn kunt doen, lichamelijk (geestelijk trouwens ook niet). Want ik blijf er bij dat je een kind geen tik geeft als het geen pijn doet, dat is onzin. Dat helpt voor geen meter, dat is een spelletje. Maar een tik die (een beetje) pijn doet, ik krijg er ook kippenvel van. Zeker bij kleine kindjes. Dus het gaat helemaal niet om psychische gevolgen, het gaat om het principe.

(uitzondering dan Lammetje, als je kind bijna stikt )

[Hippieblijhoofd]

Maar doet straf niet altijd 'pijn'?
Straf is toch nooit leuk? Een ouder die boos op je is, dat doet toch geestelijk altijd 'pijn'? En dat is toch ook het hele idee achter straf, dat het niet leuk is? En natuurlijk wil je dat normaal gesproken voor je kind niet, maar er zijn situaties die er om vragen omdat je bepaald gedrag niet goed keurt.

Imho zit er dan echt niet zo heel veel verschil tussen en weloverwogen tik (dus niet uit frustratie of omdat ze het bloed onder je nagels vandaan halen) en een preek of in de hoek staan of niet naar buiten mogen 's avonds. Ik had iig veel liever een paar tikken voor m'n billen wanneer mijn moeder boos op me was. Dan had ik straf gehad en kon ik daarna weer een knuffel krijgen, dan was het weer helemaal goed. Terwijl ik het met een preek nooit goed wist, ik wist dan nooit wanneer haar boosheid weer over was; ik voelde me schuldig maar er was geen manier om daar weer vanaf te komen.

[MissF]

Maar doet straf niet altijd 'pijn'?
Straf is toch nooit leuk? Een ouder die boos op je is, dat doet toch geestelijk altijd 'pijn'? En dat is toch ook het hele idee achter straf, dat het niet leuk is? En natuurlijk wil je dat normaal gesproken voor je kind niet, maar er zijn situaties die er om vragen omdat je bepaald gedrag niet goed keurt.

Imho zit er dan echt niet zo heel veel verschil tussen en weloverwogen tik (dus niet uit frustratie of omdat ze het bloed onder je nagels vandaan halen) en een preek of in de hoek staan of niet naar buiten mogen 's avonds. Ik had iig veel liever een paar tikken voor m'n billen wanneer mijn moeder boos op me was. Dan had ik straf gehad en kon ik daarna weer een knuffel krijgen, dan was het weer helemaal goed. Terwijl ik het met een preek nooit goed wist, ik wist dan nooit wanneer haar boosheid weer over was; ik voelde me schuldig maar er was geen manier om daar weer vanaf te komen.

tja, in de meest ideale situatie lijkt mij het beste als je niet boos wordt.
In mijn werk heb je verschillende punten, die volgens mij voor elk kind gelden.
Als hulpverlener (ouder) wordt je niet echt boos (of tenminste,dat laat je niet zien), maar je voegt iets toe of neemt iets weg.

Positief: je geft iets goeds. Een beloning o.i.d.
Positief: je haalt iets negatiefs weg. Een kind mag van de trap af bijv.
Negatief: je haalt iets goeds weg. Geen beloning
Negatief: je geeft iets negatiefs. Op de trap zitten. Dus wegnemen van speeltijd ofzo.

maar daarbij wordt je niet boos. Je laat alleen merken dat iets niet mag, maar dat heeft niks met boos te maken.

maargoed, ik denk dat dat alleen in een ideale situatie kan, en haas niet haalbaar is voor een moeder. Dan kun je niet de hele dag professioneel zijn.

En nogmaals: ik ben totaal niet voor een preek of praten. Ik ben voor een straf die past bij de leeftijd. En mijns inziens is dat absoluut nooit lichamelijke pijn. Ik blijf erbij dat het echte gevoel van veiligheid dan even weg is, wat er wel blijft als je op de trap zit, omdat mama alleen duidelijk is, maar je geen pijn doet. Maar dat vind ik lastig uit te leggen merk ik.

Volgens mij snap ik het hele idee en doel van slaan niet ofzo. (en ik scheer slaan en een tik over 1 kam, waarom mag slaan niet en een tik wel?)

[jamillah]

(en ik scheer slaan en een tik over 1 kam, waarom mag slaan niet en een tik wel?)

Volhouder

[*Annet*]

De schuld op je nemen voor iets wat in feite niet door de beugel kon. En een keer ronduit woedend worden op je ouders om datgene wat je is aangedaan, blijkt buitengewoon moeilijk te zijn

Dit sprak mij even aan. Ik heb thuis ook menig pak op mijn kont gehad van mijn vader. In mijn ogen ook vaak onterecht. Toen en nu dacht en vind ik dat. Als we bijv. zaterdagavond om 7 uur ons versje niet konden voro de zondagsschool sloeg ie hard op je kont. 's Avonds onder het eten zat ik al peentjes te zweten want ik kon het nooit. Maar hij leerde het ook nooit met ons. Maar wel ons op de huid zitten als we het niet konden. Ik weet ook nog van een keer, ik was aan het buiten spelen zei mijn broertje dat ik binnen moest komen. "Broek laten zakken en krom staan" zei hij. Kreeg ik dus een pak slaag. Ik scheen 's middags vervelend te zijn geweest bij mijn moeder. Ik wist nergens meer van. Dit zijn van die dingen die me nu ook weer heel erg te boven komen bij het lezen van bijv. Smurffie's verhaal.

Als ik er nu iets over probeer te zeggen, (bijv. keer deed mijn zoon iets waar mijn vader bij was. Ik zei toen: als wij dat vroeger deden dan zwaaide er wat......... in de richting dat mijn vader makkelijk sloeg) krijg ik gelijk een opmerking van hem "ach ja, je had het zo slecht. Ja je bent zielig hoor". En dan klap ik helemaal dicht maar soms denk ik man je weet niet half hoe je was en wat je deed. Een tijd geleden heb ik hier ook best flinke discussie met een broer van me over gehad. Hij zag het allemaal anders als mij (is 9 jaar jonger, de jongste en ik de oudste) maar schrok er wel van hoe ik op mijn opvoeding terug keek en hoe hij erop terug keek. Hij had ook door div. moeilijkheden gesprekken gehad met hulpverlening. Die hadden gezegd dat hij een goede jeugd had gehad.

[Race406]

we hebben vanavond (tijdens het eten) Sarah een pak rammel gegeven, maar dat was meer omdat ze anders misschien zou stikken. Vond het enorm zielig achteraf, maar ze kon iig weer adem halen.

WAAAAT? Je kind geslagen??? Ik laat je aanklagen!
Zonder gein: Goed dat je het hebt gedaan in dit geval!

[rosekapje]

Dan ben ik er anders uit gekomen dan jij, want ik heb een super band met ma. Ze is nu een weekje op wintersport en ik mis r echt. Maar misschien komt het wel omdat ik getrouwd ben, kinderen heb enzo.

Ik denk dat ik veeeeel meer op mn sodemieter heb gehad dan jij en heb er totaal geen last van. Ik erken dat ik een vreselijk moeilijke puber was en gewoon die draaien om mn oren verdiend had.

Maar goed, ook zuschen met hetzelfde bloed kunnen zeer verschillend zijn, zie je

ik herken vooral het eerste stuk, nadat ik kinderen heb gekregen begrijp ik mijn moeder beter. Nadat ik getrouwd was konden we veel beter met elkaar praten. We wonen niet dichtbij elkaar helaas, maar we bellen veel en proberen elkaar zoveel mogelijk te zien. Ik heb echt veel meer begrip voor mijn moeder gekregen en de band is echt onwijs sterk.

[esli]

tja, in de meest ideale situatie lijkt mij het beste als je niet boos wordt.
In mijn werk heb je verschillende punten, die volgens mij voor elk kind gelden.
Als hulpverlener (ouder) wordt je niet echt boos (of tenminste,dat laat je niet zien), maar je voegt iets toe of neemt iets weg.

Positief: je geft iets goeds. Een beloning o.i.d.
Positief: je haalt iets negatiefs weg. Een kind mag van de trap af bijv.
Negatief: je haalt iets goeds weg. Geen beloning
Negatief: je geeft iets negatiefs. Op de trap zitten. Dus wegnemen van speeltijd ofzo.

maar daarbij wordt je niet boos. Je laat alleen merken dat iets niet mag, maar dat heeft niks met boos te maken.

maargoed, ik denk dat dat alleen in een ideale situatie kan, en haas niet haalbaar is voor een moeder. Dan kun je niet de hele dag professioneel zijn.

En nogmaals: ik ben totaal niet voor een preek of praten. Ik ben voor een straf die past bij de leeftijd. En mijns inziens is dat absoluut nooit lichamelijke pijn. Ik blijf erbij dat het echte gevoel van veiligheid dan even weg is, wat er wel blijft als je op de trap zit, omdat mama alleen duidelijk is, maar je geen pijn doet. Maar dat vind ik lastig uit te leggen merk ik.

Volgens mij snap ik het hele idee en doel van slaan niet ofzo. (en ik scheer slaan en een tik over 1 kam, waarom mag slaan niet en een tik wel?)

Waarom zou je als ouder niet boos mogen zijn? Het is idd. niet goed als je driftig wordt of je zelf niet in de hand hebt, maar boosheid is een hele gezonde emotie die een kind juist ook moet leren, het moet leren hoe je goed met boosheid om moet gaan. Dat kan een ouder juist leren aan het kind.

Als een kind iets niet goed doet moet het leren hoe het beter kan, het zal iig duidelijk gemaakt moeten worden aan een kind wat niet goed was. STraf moet denk ik gericht zijn op wat het kind gedaan heeft en de leeftijd. Wel een leuk voorbeeld van mijn man.
Hij had een keer met een bierdopje de auto van iemand ondergekrast, dat werd uiteraard een duur grapje voor zijn ouders. Zijn ouders waren heel boos op hem (ik weet niet of dit gepaard ging met slaan) en vervolgens kreeg hij de rest van de week huisarrest, nou op zich is dat prima. Ik zou denk ik even heel duidelijk laten blijken dat ik heel boos ben of een time-out stoeltje ofzo (uiteraard zonder slaan;)) en vervolgens elkaar een knuffel geven, maar ook uitleggen dat dit heel veel geld gaat kosten en dat hij daar een beetje mee moet helpen door bijv. klusjes te doen, op die manier 'betaalt'hij dan toch mee.

@MissF: je zegt de hele tijd dat het niet werkt als een tik geen pijn doet, maar ik vraag me af wat je vind van het schrikeffect dat een tik kan hebben. Als een kind ergens aan wil zitten waar het (om bijv. eigen veiligheid) niet aan mag zitten. Tik kan zorgen dat het kind schrikt en dat associeert met dat betreffende voorwerp. Waarschuwen lijkt me beter, maar als dat niet werkt kan een tik(je) wel nuttig zijn.

Ik begrijp trouwens ook niet dat mensen soms vinden dat een kind een pak slaag 'verdiend' is. Volgens mij verdiend een kind dat nooit, lijkt me ook erg naar dat de een dat vaker 'verdiend' dan een broertje of zusje die dan schijnbaar 'liever' is.

[Race406]

Dan ben ik er anders uit gekomen dan jij, want ik heb een super band met ma. Ze is nu een weekje op wintersport en ik mis r echt. Maar misschien komt het wel omdat ik getrouwd ben, kinderen heb enzo.

Ik denk dat ik veeeeel meer op mn sodemieter heb gehad dan jij en heb er totaal geen last van. Ik erken dat ik een vreselijk moeilijke puber was en gewoon die draaien om mn oren verdiend had.

Maar goed, ook zuschen met hetzelfde bloed kunnen zeer verschillend zijn, zie je

ik herken vooral het eerste stuk, nadat ik kinderen heb gekregen begrijp ik mijn moeder beter. Nadat ik getrouwd was konden we veel beter met elkaar praten. We wonen niet dichtbij elkaar helaas, maar we bellen veel en proberen elkaar zoveel mogelijk te zien. Ik heb echt veel meer begrip voor mijn moeder gekregen en de band is echt onwijs sterk.

[Riska]

Ik heb thuis ook menig pak op mijn kont gehad van mijn vader. In mijn ogen ook vaak onterecht. Toen en nu dacht en vind ik dat. Als we bijv. zaterdagavond om 7 uur ons versje niet konden voro de zondagsschool sloeg ie hard op je kont. 's Avonds onder het eten zat ik al peentjes te zweten want ik kon het nooit. Maar hij leerde het ook nooit met ons. Maar wel ons op de huid zitten als we het niet konden. Ik weet ook nog van een keer, ik was aan het buiten spelen zei mijn broertje dat ik binnen moest komen. "Broek laten zakken en krom staan" zei hij. Kreeg ik dus een pak slaag. Ik scheen 's middags vervelend te zijn geweest bij mijn moeder. Ik wist nergens meer van. Dit zijn van die dingen die me nu ook weer heel erg te boven komen bij het lezen van bijv. Smurffie's verhaal.

Als ik er nu iets over probeer te zeggen, (bijv. keer deed mijn zoon iets waar mijn vader bij was. Ik zei toen: als wij dat vroeger deden dan zwaaide er wat......... in de richting dat mijn vader makkelijk sloeg) krijg ik gelijk een opmerking van hem "ach ja, je had het zo slecht. Ja je bent zielig hoor". En dan klap ik helemaal dicht maar soms denk ik man je weet niet half hoe je was en wat je deed. Een tijd geleden heb ik hier ook best flinke discussie met een broer van me over gehad. Hij zag het allemaal anders als mij (is 9 jaar jonger, de jongste en ik de oudste) maar schrok er wel van hoe ik op mijn opvoeding terug keek en hoe hij erop terug keek. Hij had ook door div. moeilijkheden gesprekken gehad met hulpverlening. Die hadden gezegd dat hij een goede jeugd had gehad.

Wat het laatste betreft: dit maakt duidelijk dat het ene kind het totaal anders ervaart dan het andere. Dat heeft ook met het leeftijdsverschil te maken. Een kind dat 9 jaar ouder is, overziet al meer dingen dan de jongste, zeker in de kleuter en basisschool-leeftijd.

Wat ik erg vind is dat kinderen gestraft worden - en dan nog wel met lijfstraffen - als een versje er niet helemaal vlekkeloos in zit. Dat bouwt spanning op en dan kun je er zeker van zijn dat dat versje er niet vlekkeloos uit komt.
Het is zelden dat een ouder later erkent, dat hij/zij het fout heeft gedaan.

Ooit zei een dominee met wie ik een serie gesprekken had, dat hij verbaasd was dat ik het geloof behouden had. Ik moet daar soms aan denken als ik hier lees wat er soms gebeurde... klappen voor een "verkeerd" gebed, klappen voor een niet goed kennen van een zondagsschoolversje.

Ik heb het geloof behouden - dat is genade. Maar God "Vader" noemen kan ik niet. De associaties zijn te groot met de mens die mij zo te pakken heeft gehad, die mij zo beschadigde.

Het is voor mij nog altijd verbijsterend, dat er mensen zijn die slaan nodig vinden, goedkeuren...
Natuurlijk: straf doet pijn, ook als een kind met geen vinger aangeraakt wordt, maar slaan tast de lijfelijke integriteit van een kind aan...

Opvoeden zonder kan... en kinderen hoeven dan beslist geen "ettertjes" te worden.