Bizarre gedachten (intrusies)

[Boekenlezer]

Ja, en wat wou je daarmee zeggen?

Nou inderdaad, dat vraag je je wel af.
En ook: een vertaling in echt Nederlands zou ook geen kwaad kunnen.

[Boekenlezer]

Wat dat artikel zegt, aan zoveel mogelijk mensen vertellen, lijkt me nogal onzinnig.

Dat lijkt mij inderdaad niet zo tactisch.

Ik heb het wel eens meegemaakt dat iemand het bij mij wel deed. En dat vond ik niet zo heel apetijtelijk.
Hij zei: "[naam], weet je dat je een heel lekker koppie hebt?"
Maar goed, het is iemand die inmiddels gewoon normaal getrouwd is met een vrouw, dus het betreft blijkbaar slechts een intrusie. En intrusies, och, daar kan ik me op zich niet zo druk over maken. Ik heb het ook wel eens aan mensen gezien, dat ze zich ongemakkelijk voelden, blijkbaar onder druk van een intrusie. Daar zit ik nooit mee. Dan weet ik dat het slechts om een onschuldige gedachte gaat die geen kwaad kan.
Het gewoon nuchter bekijken is dus het beste met zoiets. Als iemand zo op mij reageert als dat ik net beschreef over hoe ik erop reageer, dan is er niks aan de hand.

[T. Lindeman]

Ik herken het wel in zekere zin. Ik heb het vaak dat als ik iets doe vanzelf een gedachte krijg in de trent van "het zou best humor zijn als ik dit of dat opeens zou doen"

Even een voorbeeld: Ik sta met een glas water in mn hand met iemand serieus te praten. Dan overvalt mij opeens de gedachte om dat glas water opeens in diegene zn gezicht te gooien. Ik denk dat die gedachten voortkomen uit een apart soort humorgevoel omdat deze gedachten ook op mijn lachspieren werken. Het kan dan voorkomen dat ik opeens moet lachen tijdens een serieus gesprek, best lastig maar ik maak me er niet echt druk over.

[Gershwin]

Grappig dat je dat noemt. Ik heb tijdens kerkdiensten, colleges, etc., de meest serieuze dingen, heel vaak dat ik opeens de neiging krijg dubbelzinnigheden op te merken in de woorden van de spreker. En in kleinere kring met mensen die je niet heel goed vertrouwt is het best irritant als ze dan vragen waarom je opeens lacht

Overigens komt dat glas water natuurlijk door Joran hè.

[Toetsenbord]

Snap beter wat er bedoeld wordt als in het begin. Maar het lijkt me practisch gezien niet altijd handig om het ook gewoon te zeggen dan. Neem alleen even het voorbeeld van Gershwin hierboven.

[Liarose]

Even een voorbeeld: Ik sta met een glas water in mn hand met iemand serieus te praten. Dan overvalt mij opeens de gedachte om dat glas water opeens in diegene zn gezicht te gooien.

Ik denk aan die reclames van Spa

[bloempie]

[Toetsenbord]

Ik denk dat dit inderdaad gevolgen zijn van het 'er niet over kunnen hebben.' In zo'n geval lijkt het me niet handig om gewoon te vertellenw wat door je hoofd spook. Maar duidelijk is wel dat een ander je waarschijnlijk wel had kunnen overtuigen dat er geen complot was

Overigens zijn er ook mensen die hun hele leven blijvend enken dat de wereld 1 complot tegen hen is (alsof ze zòò`belangrijk zijn.)

[CaptainCaveman]

Overigens zijn er ook mensen die hun hele leven blijvend enken dat de wereld 1 complot tegen hen is (alsof ze zòò`belangrijk zijn.)

Is dat relevant aan intrusies?

[Smurffie]

Muha, lollig onderwerp dit

Ik heb wel eens de neiging om bij iemand die voor mij in de kerk zit, vliegensvlug een haar uit het hoofd te trekken. En ik heb dan al voorpret bij de reactie daarop Heel flauw, maar dat overkomt je inderdaad. Verder wel eens de absurde gedachten om een baby die ik vast had te laten vallen, om vervolgens te gruwelen van het idee en de eventuele gevolgen En wat Mrsokkie zei, bij de trein, of metro ervoor springen, om me vervolgens te bedenken dat je wel echt heel erg diep in de put moet zitten om dat te kunnen doen.

En denken jullie er wel eens over na hoe mensen zouden reageren op jou dood, hoe je begrafenis zal gaan, hoe verdrietig bepaalde mensen zijn, wie er allemaal komen, etc? Bizarre gedachten toch?

[MissF]

Dat vind ik dan minder vreemd. Daaraan toets je een beetje hoe je gezien wordt in dit leven.
Ik heb op jonge leeftijd al ergens opgeschreven hoe ik mijn begrafenis wilde (met heeeeel veel zonnebloemen, en een dominee die het liefst vijftig keer zou herhalen wat een mooi leven ik heb gehad, en wat een veel mooier 'leven' ik dan zou hebben.
Eigenlijk best vaag dat je daar als kind zo over nadenkt, maar achteraf gezien ís dat helemaal niet raar, maar is het heel realistisch om over je dood na te denken...

Helaas ben ik het papiertje waarop het staat kwijt, nu weten mijn ouders en man het wel zelf

[Smurffie]

Overigens komen de gedachten van bijvoorbeeld een baby laten vallen volgens mij voort uit een bepaalde angst dat het echt gebeurt.

@MissF, het is ook geen intrusie denk ik. Het is namelijk nog al realistisch

[MrSokkie]

ach, de geest is nu eenmaal niet het makke schaap dat we soms denken dat het is. Het blaast constant gedachten de wereld in, niet altijd wat we willen denken, maar ja...

[Smurffie]

Jep, maar ik vond het desalniettemin een boeiend onderwerp

Het heeft alles te maken met psychologie en aangezien ik momenteel een spaak van de wiek van díe molen ben..

Bovenstaande is vast heel duidelijk

[sela]

Grappig dat je dat noemt. Ik heb tijdens kerkdiensten, colleges, etc., de meest serieuze dingen, heel vaak dat ik opeens de neiging krijg dubbelzinnigheden op te merken in de woorden van de spreker. En in kleinere kring met mensen die je niet heel goed vertrouwt is het best irritant als ze dan vragen waarom je opeens lacht

Overigens komt dat glas water natuurlijk door Joran hè.

toen ik het verhaal van de binocle had gelezen, kon ik het bijna niet meer uit m'n hoofd krijgen dat ik, als de ds. weer zo lang zou preken, m'n bijbeltje naar de preekstoel zou werpen. het is gelukkig altijd bij een gedachte gebleven..