Evangeliseer jij zelf in je omgeving?

[Denkertje21]

Refo's staan er een beetje om bekend dat ze erg in het eigen kringetje blijven ronddolen. De term OSM-ers (Ons Soort Mensen) is er niet voor niks.
Zondags gaan we braaf naar onze eigen kerk, we zitten op onze eigen vereniging, we lezen thuis uit onze eigen bijbel en we hebben samen onze eigen evangelisatieposten die vervolgens bevolkt worden door onze eigen mensen.
En we kijken vaak wat meewarig naar zo'n groepje zingende evangelisten op straat.

Maar jij, wat doe jij? Draag jij het Evangelie actief uit, op je werk, op school? Weten jouw buren wat je persoonlijk gelooft en niet alleen dat je zondags naar de kerk gaat? Heb jij jouw buren ale eens uitgenodigd om mee te gaan naar de kerk? Spreek jij mensen aan als je ze tegen komt op een verjaardag, een feestje?

Ik ben echt benieuwd hoe jij die evagelisatieopdracht concreet vorm geeft....

[Gerdien B.]

Vroeger had ik nogal de neiging om het heel concreet te doen. Evangeliseren op straat zeg maar. MIjn ervaring is dat je beter er naar kunt leven.

Op mijn werk probeer ik het uit te dragen, maar ook weer niet te.
Vraag stilte voor het eten, taal gebruik, maar doe ook maar is gewoon gek. Laat maar gerust zien dat je ook gewoon mens bent en we geen haar beter zijn dan andere mensen. Ze weten dat ik bepaalde diensten liever niet draai ivm kerkdiensten waar ik heen wil. Ze hebben daar alleen maar respect voor.

Ook qua buren, vrienden, draag het gewoon uit. Laat maar zien wat je er aan hebt, juist dan zijn de mensen veel opener voor gesprek is mijn ervaring, dan als je ze er direct op aan spreekt.

[Toetsenbord]

Bij mij vooral door middel van de discussie, bijvoorbeeld op het werk. Je krijg dan wel de kans dingen goed uit te leggen en wordt soms gedwongen over voor ons heel gewone en logische dingen na te denken.

Verder hoop ik dat mensen van mij vinden dat ze wel kunnen zien bij Wie ik hoor. Probeer daar ook wel op te letten door middel van kleding, gedrag en taalgebruik.

Mocht het echt heel vervelend zijn, spreek ik soms ook voor mij vreemden op straat aan op hun taalgebruik.

Hoe doe jij dat zelf denkertje21?

[Galateia]

Ik werk in het middelbaar onderwijs (geen christelijke school) en zo af en toe dan grijp ik de mogelijkheid aan om in een klas iets te delen van mijn persoonlijke geloof. Dat is soms best wel 'eng' maar ook erg gaaf!

[Ger(nl)]

Ik ben dus wel zo'n zingende evangelist op straat
- diaconaal / evangelisatie werk onder uitgaande jongeren op zaterdag avond bij ons in het dorp
- evangelisatie acties bij housefeesten (met de bekende rode Jezus bus:P)
- verder ben ik hard met mezelf aan het werk om evangeliseren echt tot mijn levensstijl te maken, er zijn zoveel mensen waarbij je kunt (misschien wel moet) getuigen van het grote werk dat Jezus Christus voor mij persoonlijk heeft gedaan maar wat Hij ook voor anderen wil doen!

Persoonlijk ben ik van mening dat het niet genoeg is om maar even stilte te vragen voor het eten en eerlijk te zijn. Natuurlijk is dit belangrijk maar Jezus zegt dat wij het zout van de aarde moeten zijn. Zout is een smaakmaker, wij christenen moeten dus de smaakmakers van de maatschappij zijn en in mijn beleving bereik je dit niet door maar je mond te houden maar door te getuigen!

[Saskia]

Het gebeurt weinig dat ik het onderwerp zelf heel direct aansnijd, maar alle mensen in mijn omgeving weten wel dat ik naar de kerk ga en als het ter sprake komt praat ik er ook heel open over. Het is heel bijzonder om te zien hoe verrast mensen kunnen zijn als je verteld over je relatie met God. Ze zijn heel verbaasd als ze horen dat God ook heel dichtbij je kan zijn, dat het niet alleen de God is Die heel ver weg ergens in de hemel is.

Ik neem ook wel eens mensen mee naar de kerk, deze week ook weer. Dat is wel iets waar je voorzichtig mee moet zijn, hier tenminste. Mensen denken al snel dat ze de kerk geld moeten geven enzo, er is veel onkunde en daardoor tegenzin, helaas...
En ik zeg ook nooit dat ze in mijn kerk moeten blijven, als ze een andere kerk vinden is dat ook prima.

[Denkertje21]

Hoe doe jij dat zelf denkertje21?

Ik ben best heel direct en concreet geworden. Ik ben echt gaan proberen met te verplaatsen in de gedachtengang van niet-kerkelijken. Dan kun je niks aan met termen als "Het Lam Gods is voor u geslacht".

Ik haak op veel dingen in en doe het vooral vragend. Zo van: "waar leef jij nou voor" en "denk jij dat het ophoudt na dit leven"?

Ik merk ook vooral dat het veel mert uitsraling te maken heeft en al bij voorbaat je excuses aanbieden voor het gedrag van veel christenen. Ik doe dat vaak met de opmerking van Corrie ten Boom: "God is wel goed maar het is vaak een beetje tobben met Zijn grondpersoneel".

Ik probeer nooit te praten vanuit een ik-weet-het-beter houding. Ik geef aan wat geloof met mij doet en wat het voor mij betekent.

[Toetsenbord]

Ik probeer nooit te praten vanuit een ik-weet-het-beter houding.

Vindt je dat niet lastig soms? Ik namelijk wel. Er zijn in mijn omgeving best wat mensen die dit vooroordeel tegen christenen hebben. Helaas waarschijnlijk (als christenen in z'n algemeenheid) zelf naar gemaakt... Best moeilijk soms om dat bij mensen overwonnen te krijgen. Maar niet te min een opdracht lijkt me. In principe kunnen we er niet genoeg van vertellen aan wie het maar horen wilt, toch?

[Galateia]

Onderstaande schrijf ik niet om mezelf op te hemelen, maar alleen om te illustreren hoe simpel evangeliseren soms kan zijn.

Het grootste compliment kreeg ik ooit van mijn beste vriendin, die zelf ongelovig is. We zaten een keer in de trein en hadden een discussie over abortus. Ineens zei ze: "ik heb zo'n hekel aan christenen maar niet aan jou: jij doet gewoon normaal, veroordeelt niemand en komt gewoon uit voor wat je gelooft zonder dat je je gedraagt als iemand die van een andere planeet komt"

Wat ik hiervan heb geleerd, is dat je niet altijd actief hoeft te evangeliseren. Heb ik bij haar nooit gedaan, juist omdat ik weet wat een hekel ze heeft aan vooral strenge christenen (ok, refo's bedoelt ze, durf het amper te zeggen...).

En door niks te doen, maar gewoon mezelf te zijn met mijn geloof, zonder dat daar aan de buitenkant nou wat van te zien is... gaf ik kennelijk toch een getuigenis van mijn geloof.

Zo simpel kan het soms al zijn!

[Hippieblijhoofd]

Ik probeer mijn huisgenoten te bekeren maar dat lukt nog niet zo

Zonder gekheid (wat een mooie uitdrukking is dat toch): ik ben niet zo actief bekeerderig. Ik heb er een hekel aan wanneer andersdenkenden mij hun mening proberen op te dringen of mij proberen te overtuigen van hun levensovertuiging, dus ik zal dit ook niet proberen bij anderen. Als het er van komt, wil ik wel vertellen wat ik zelf geloof. Daar ben ik echter niet zo heel erg goed in. Verder probeer ik liefde te geven aan mijn medemens. Dit doe ik echter niet omdat ik die medemens wil bekeren maar omdat ik geloof dat God dit van mij vraagt en omdat ik geloof dat de wereld leuker is wanneer iedereen liefdevol is.


trouwens: ik vind het jammer dat dit topic niet in het Open Religie-subforum staat. Er zijn vast ook andersdenkenden die op één of andere manier hun geloof/levensovertuiging uitdragen.

[Denkertje21]

Christenen worden vaak drammerig gevonden. Best wel begrijpelijk.

Dan krijg je te maken met het grote verschil tussen getuigen en overtuigen. Vroeger ahd je het woordje 'gunnend'...
Asl jij iets heel lekkers zit te eten, dan is dat aan je te zien en dan vertel je aan iedereen die het horen wil hoe lekker het is. Je propt het ze niet in de strot...

Aan de andere kant blijft ook wel de angst: als ze niet eten, verhongeren en gaan ze dood. Whooo, wat een verantwoordelijkheid. Ik denk dat wij het 'eten' kunnen laten zien en voorhouden. En dat God hen door Zijn Geest trek geeft en het naar binnen werkt...

[Toetsenbord]

trouwens: ik vind het jammer dat dit topic niet in het Open Religie-subforum staat. Er zijn vast ook andersdenkenden die op één of andere manier hun geloof/levensovertuiging uitdragen.

Nee laat maar, daar horen we al genoeg van hier

[Denkertje21]

trouwens: ik vind het jammer dat dit topic niet in het Open Religie-subforum staat. Er zijn vast ook andersdenkenden die op één of andere manier hun geloof/levensovertuiging uitdragen.

daar had ik het topic ook geplaatst, maar het beheer heeft het verplaatst.

[Lalage]

Vroeger praatte ik meer met vriendinnen over geloof dan nu, maar dat komt ook doordat je op school vaak vrienden maakt. Collega's zie je niet allemaal dagelijks. Een paar waar ik veel mee samenwerk weten wel wat ik geloof, vooral als je samen op reis gaat heb je nog wel eens een keer een wat diepgaander gesprek. Maar tijdens de lunch hebben we het of over het werk of over koetjes en kalfjes.

Ik schaam me niet voor mijn geloof en praat er gewoon over als 't ter sprake komt op een of andere manier. In een vriendschap gebeurt dat sneller dan bij iemand die je amper kent.

[Ger(nl)]

Christenen worden vaak drammerig gevonden. Best wel begrijpelijk.

Dan krijg je te maken met het grote verschil tussen getuigen en overtuigen. Vroeger ahd je het woordje 'gunnend'...
Asl jij iets heel lekkers zit te eten, dan is dat aan je te zien en dan vertel je aan iedereen die het horen wil hoe lekker het is. Je propt het ze niet in de strot...

Aan de andere kant blijft ook wel de angst: als ze niet eten, verhongeren en gaan ze dood. Whooo, wat een verantwoordelijkheid. Ik denk dat wij het 'eten' kunnen laten zien en voorhouden. En dat God hen door Zijn Geest trek geeft en het naar binnen werkt...

Amen