belangrijkste in een relatie

[LeChat]

Maar scheiden heeft ook een grote weerslag op de kinderen! Ik denk nog groter dan spanning tussen de ouders....

Helemaal mee eens!

Heb je er ervaring mee, Anne?

Bij ons op kantoor zie ik regelmatig echtscheidingen waarbij het voor de kinderen wel een opluchting is dat de ouders uit elkaar gaan: als er een goede omgangsregeling wordt vastgesteld en de ouders kunnen (mede dankzij de afstand) beter met elkaar communiceren dan tijdens al het gehakketak ten tijde van het huwelijk, kan het voor een kind echt rust meebrengen om bij één ouder te wonen - met daarnaast een goede band met de andere ouder.

[rafaell]

Liefde voor de ander
Elkaar respecteren
Jezelf kunnen zijn

[Loucom]

Liefde voor de ander
Elkaar respecteren
Jezelf kunnen zijn

Mee eens.

[keessie]

Het belangrijkste is volgens mij eigenlijk dat je op de volgende drie vlakken geheel één bent.

1. Eenheid van geest
2. Eenheid van ziel
3. Eenheid van lichaam

[Acire]

Wat een enorm wazig antwoord is dat. Wat versta je daaronder Keessie?

[keessie]

Wat een enorm wazig antwoord is dat. Wat versta je daaronder Keessie?

Het eerste wat er in een huwelijk/ relatie moet zijn is liefde, trouw, geduld, volharding en zelfbeheersing.

De geestelijke verbondheid houdt in dat je de zelfde Godliefhebt. Dat je je allebei laat leiden door de Heilige Geest. Dat je samen bid, samen uit de Bijbel leest en dat je allebei een verlangen hebt om bij die God te horen

Veelal onstaat er vanuit de geestelijke verbondenheid ook de zielsverbondeheid. De zielsverbondenheid houdt in dat je je voor de behoeften van de partner wil inzetten. Hierbij gaat het vooral om de dagelijkse zaken. Je zoekt het geluk voor je partner. Dus geen egoisme.

En de lichamelijke verbondenheid spreekt eigenlijk voor zich. Dat is de seksuele éénwording. En dus het genieten van het samen één zijn.

[Abdijbiertje om 1:00]

Wat ik heb geleerd is dat het delen van interesses belangrijker is dan dat de karakters prima bij elkaar passen. Ik had dat niet verwacht, omdat een karakter moeilijker te veranderen is dan de interesses, zodat je daar goed naar kijken moet.. Boven deze twee staat voor mij nog altijd het geloof.

[Evelien]

absoluut!!

Het is voor mij ook erg belangrijk om me zelf te kunnen zijn!

[Gerdien B.]

Ik heb geleerd dat communiceren het belangrijkste is in een relatie. Als je dat niet doet, dan ga je het niet vol houden.

Zker: liefde, geloof e.d. zijn ook belangrijk, maar als je daarover het niet kunt hebben samen, gaat het als nog mis. Ondanks dat je misschien wel op 1 lijn zit in die zaken.

Wij zitten niet 100% op 1 lijn qua geloof, maar het gaat echt goed zo. Wij hebben hier onze weg in gevonden en zijn er beide te vreden mee.

[Evelien]

Net wat je zegt, Communicatie is heel belangrijk!

In het begin vondt ik het nogal lastig, maar naar mate je steeds vaker met elkaar praat etc... dan gaat het steeds beter.

[ajl]

eens...

Mijn man en ik zitten ook niet op 1 lijn qua geloof. het voordeel is wel dat we er open over kunnen praten ( al gaat het hem beter af dan mij...... terwijl ik het uit zou moeten dragen)

[Gerdien B.]

Waarom zou jij het meer uit moeten dragen?

Ik vind het ook meer een vereiking ipv een stremming. Het heeft echt wel een tijd geduurd voor ik het zo zag, maar nu ben ik er tevreden me zo. We hangen niet aan kerkmuren en naampjes, we kijken puur naar de diensten. Zo zijn er in elke kerkgeemschap wel mensen die je wel en niet liggen.

[Gerdien B.]

Net wat je zegt, Communicatie is heel belangrijk!

In het begin vondt ik het nogal lastig, maar naar mate je steeds vaker met elkaar praat etc... dan gaat het steeds beter.

Ik vermoed dat bijna iedereen dat lastig vind in het begin. Je moet elkaar leren kennen, zo ook elkaars communicatiestyle. Te gelijk heb je het ook over punten die verschillen en hoe daar mee om te gaan.

Ik denk ook dat je op gebied van communicatie nooit uitgeleerd bent. Elke keer moet je weer afwegingen maken hoe je bepaalde zaken het beste en het duidelijkst aan de ander kan aangeven.

[ajl]

@ gerdienB. Mijn man is van huis uit RK, maar zoals de meeste RK na zijn communie nooit meer in de kerk geweest. Ik heb hem rond zn 30e ontmoet en als dan iemand in aanraking komt met het geloof, zijn er heel veel vragen. We zijn nu 5 jaar bij elkaar en die vragen leven nog bij hem.

Zelf hang ik ook niet enorm aan kerkmuren, dus dat is de discussie niet. En de mensen in een kerk daar gaat het mij helemaal niet om. Ik vind het erg moeilijk om over dit onderwerp met hem te discusiëren, omdat het voor mijn gevoel heel dicht bij komt

[Gerdien B.]

Dat begrijp ik wel. Daarbij zit je ook met principes wat gevoelskwesties zijn en niet echt een beargumenteerde achtergrond hebben. Dat uitleggen is ook haast niet te doen.